T-207. ఇన్నియు ముగిసెను ఇటు నీలోననె

 అన్నమాచార్యులు

T-207. ఇన్నియు ముగిసెను ఇటు నీలోననె

 

పరస్పరం సంఘర్షించిన శక్తులలో చరిత్ర పుట్టెను: శ్రీశ్రీ

Press here for reading the commentary in English

కీర్తన సంగ్రహ భావము:

పల్లవి: "ప్రభూ, అన్ని దారులు, అన్ని భావనలు నీలోనే కలిసిపోతున్నాయి. నాకు అగపడుతున్న నీ అనంతమైన ప్రతిబింబాలు నాలో  క్షణక్షణం ఒక్కొక్క తలపును రేకెక్తిస్తూ ఇతరులకు అందించడానికి పదాలు కూడా లేకుండా నన్ను మౌనంగా వుండేలా చేస్తోంది."

చరణము 1: “బంగారంలా మెరిసే ఒక్కక్క రోమకూపంబులలో దాగి విశ్వంలోని అనంతమైన ప్రపంచాలట. యెందరు బ్రహ్మలో యెంత ప్రపంచమో చెప్పలేను. ఇంత స్పష్టంగా తెలిసినా, ఐనప్పటికీ మతిమాలి ‘మేము పరులమని’  భావించువారిని ఏమనేది?”

చరణము 2: "నీ కొనచూపుతోనే అసంఖ్యాక సూర్యులు ఏకమై వుదయిస్తారు. మేరలు నిర్ణయించలేనిది నీ విస్తీర్ణము. పైగా అది దాచిన నీ నివాసం నాకు రహస్యంగా మిగిలిపోయింది. అటువంటి  నీ  ముందు ఇతరుణ్ణి అని చెప్పగలుగు సాహసం చేయగలమా? నీ కీర్తితోనే ఇతరములన్నీ ప్రకాశిస్తున్నాయి. నీవే అన్నిటికీ వెలుగు, జీవమూను. మాకు విడిగా అస్థిత్వమేది?"

చరణము 3: "ఓ వేంకటేశ్వర స్వామి, నీ చిన్నిమాయతో గుట్టలు గుట్టలుగా కనబడు ఈ అనంతమగు లోకాలు పుట్టాయట.  నీ వైభవం జీవములేని పదాలను అధిగమించి, నన్ను విస్మయానికి గురిచేస్తోంది. నీ అపరిమితమైన కీర్తి ముందు ఇతర వాదనలన్నీ అసంపూర్ణంగా మారాయి."​

ఉపోద్ఘాతము: "ఈ కీర్తన అన్నమాచార్యుల గొప్పతనానికి ఒక మచ్చుతునక. అలౌకికమైన రచన. ఇటువంటి కీర్తన భవిష్యత్తులోనూ రాబోదు అంటే అతిశయోక్తికాదు.  ఇందులో, ఆచార్యుల వారు "సమస్తము భగవంతునిలో ఉద్భవించి, అతడిలోనే సంగమిస్తుంది" అను మహిమను ప్రత్యక్షంగా చూపుతారు. కవి పదేపదే "పరులు" అనే పదాన్ని ఉపయోగించారు. ఇది మనందరిలో లోతుగా వేళ్ళూనుకున్న"నేను ఈ ప్రపంచానికి చెందను. వేరే ఎక్కడినుంచో వచ్చాను" అను  తారుమారు చేయు అసంకల్పిత ​​ విశ్వవ్యాప్త భావనను ప్రతిధ్వనిస్తుంది.

అంతర్గత వ్యతిరేకత: ఒకవైపు మానవుడు స్వార్ధం కోసం చేయు ప్రయత్నాలు,  ఇంకోవైపు విశ్వంతో సామరస్యముగా మెలగుటకు చేపట్టు కార్యములు ఒకదానికొకటి వ్యతిరేకములై అతని మదిలో, చేతలలో సంఘర్షణను రేపును. ఈ కీర్తన ఆ అంతర్యుద్ధమునకు అద్దం పట్టింది.

కవి, పరిశీలకులు:  అన్నమాచార్యుల వారు కేవలం కవి మాత్రమే కాదు - నిశితమైన పరిశీలకులు మరియు అసమాన విశ్లేషకులు. వారి రచనలు మానవుని మానసిక స్థితిపై అలౌకికమైన అంతర్దృష్టులను అందిస్తాయి. ముఖ్యంగా, అన్నమాచార్యులు కీర్తనలను వినోదం కోసం వ్రాయలేదు. మానవుల మనస్తత్వాన్ని అన్వేషించడానికి మరియు అర్థం చేసుకోవడానికి ఒక సాధనంగా ఈ కీర్తన ఒక అద్భుతంగా ద్యోతకమౌతుంది."

అధ్యాత్మ కీర్తన: రాగిరేకు 215-3 సంపుటము: 3-87

ఇన్నియు ముగిసెను ఇటు నీలోననె పన్ని పరులఁ జెప్పఁగఁ జోటేది ॥పల్లవి॥ కుందని నీరోమకూపంబులలో గొందుల బ్రహ్మాండకోట్లట యెందరు బ్రహ్మలో యెంత ప్రపంచమో యిందుఁ బరులమని యెంచఁగనేది  ॥ఇన్ని॥ నీ కొనచూపున నెఱిఁ గోటిసూర్యు- లేకమగుచు నుదయింతురటా నీ కాయమెంతో నీ వునికేదో నీకంటెఁ బరులని నిక్కఁగనేది  ॥ఇన్ని॥   జీవకోటి నీ చిన్నిమాయలో ప్రోవులగుచు నటు పొడమెనటా శ్రీవేంకటేశ్వర చెప్పఁగ నీవెంతో ఆవలఁ బరులకు నాధిక్యమేది  ॥ఇన్ని॥

Details and explanations:

ఇన్నియు ముగిసెను ఇటు నీలోననె

పన్ని పరులఁ జెప్పఁగఁ జోటేది   ॥పల్లవి॥

భావము:  "ప్రభూ, అన్ని దారులు, అన్ని భావనలు నీలోనే కలిసిపోతున్నాయి. నాకు అగపడుతున్న నీ అనంతమైన ప్రతిబింబాలు నాలో  క్షణక్షణం ఒక్కొక్క తలపును రేకెక్తిస్తూ ఇతరులకు అందించడానికి పదాలు కూడా లేకుండా నన్ను మౌనంగా వుండేలా చేస్తోంది."

వివరణ​: అన్నమాచార్యులు ఈ పల్లవి ద్వారా సత్యం తప్ప మరేమీ నిలిచి వుండదని  చెప్పారు. దానిని  'దేవుడు' అని కొందరు 'సర్వశక్తిమంతుడు' అని కొందరు 'తెలియనివాడు' అని కొందరు 'పరము' అని కొందరు పిలిచినా, ఇవన్నీ ఒకే విషయాన్ని సూచిస్తాయి. ఆ వర్ణనాతీతమైన ధ్యాన స్థితిలో అన్నమాచార్యులు  సత్యమును దర్శించారు. వారి పరిస్థితి శ్రీమహావిష్ణువు యొక్క విశ్వరూపాన్ని చూసినప్పుడు అర్జునుడి స్థితిని పోలి ఉంటుంది. క్రింది భగవద్గీత శ్లోకం చూడండి.

ద్యావాపృథివ్యోరిదమంతరం హి
వ్యాప్తం త్వయైకేన దిశశ్చ సర్వాః ।
దృష్ట్వాద్భుతం రూపముగ్రం తవేదం
లోకత్రయం ప్రవ్యథితం మహాత్మన్ ।। 11-20 ।।

భావము: భూమ్యాకాశముల మధ్యగల  ప్రదేశమంతా అన్ని ప్రధాన దిశలను చుట్టుముట్టి, రవ్వంత ఖాళీని కూడా వీడకుండా సర్వవ్యాప్తుడవై ఉన్నావు. ఓ మహత్మా, నీ సర్వోన్నత సార్వభౌమత్వాన్ని అంగీకరిస్తూ, నీ యొక్క అద్భుతమైన మరియు భయంకరమైన స్వరూపమును దర్శిస్తూ, ముల్లోకములూ భయంతో కంపించిపోవటం నేను గమనిస్తున్నాను.

పన్ని పరులఁ జెప్పఁగఁ జోటేది : "నా అవగాహన కూడా నీ తేజస్సులో కొట్టుకుపోయింది.” ఇటువంటి అత్యద్భుతమైన దృశ్యాన్ని చూసినవారు మాటలు చేష్టలు ఉడిగి మౌనులై పోతారు. వారు చూచిన దానిని తిరిగి చెప్పలేకపోతారు. అదే విషయాన్ని అన్నమాచార్యుల వారు ప్రస్తావించారు.

కుందని నీరోమకూపంబులలో

గొందుల బ్రహ్మాండకోట్లట

యెందరు బ్రహ్మలో యెంత ప్రపంచమో

యిందుఁ బరులమని యెంచఁగనేది     ॥ఇన్ని॥

భావము:  బంగారంలా మెరిసే ఒక్కక్క రోమకూపంబులలో దాగి విశ్వంలోని అనంతమైన ప్రపంచాలట. యెందరు బ్రహ్మలో యెంత ప్రపంచమో చెప్పలేను. ఇంత స్పష్టంగా తెలిసినా, ఐనప్పటికీ మతిమాలి ‘మేము పరులమని’  భావించువారిని ఏమనేది?

వివరణ​:

“యిందుఁ బరులమని యెంచఁగనేది” వివిధ వార్తాపత్రికల కథనాలు, పుస్తకాలు మరియు సాహిత్యంలోను 'Men are from Mars, Women are from Venus” (=ఆడవాళ్ళు శుక్ర గ్రహము నుంచి మగవాళ్ళు అంగారక గ్రహం నుంచి)' ‘మేము గ్రహాంతరవాసులం’ ‘తాత్కాలికంగా ఈ భూమిని సందర్శిస్తున్నాం’ అనే ఆస్కారము లేని​ భావనలు, మాటలు దొర్లడం గమనించవచ్చు. విశ్వవ్యాప్తమైన ఈ భావనకు ఎలాంటి ఆధారం లేదని అన్నమాచార్యులు స్పష్టంగా తెలియజేస్తున్నారు.

పరస్పరం సంఘర్షించిన శక్తులలో చరిత్ర పుట్టెను: ఈ కీర్తనలో అన్నమాచార్యుల సందేశం యొక్క ప్రాముఖ్యతను పరిశీలిద్దాం. వ్యక్తులు తమ అహంబావాన్ని, కుటిలత్వాన్ని విడిచిపెట్టినప్పుడు వారు అంతిమంగా ద్వంద్వతను ఎదుర్కొంటారు: స్వీయము మరియు దానికి పరిపూరకరమైన మరొకటి. ఈ ద్వంద్వత్వం జీవనము మరియు మరణం యొక్క సామరస్య కలయికను సూచిస్తుంది. రెండు పరస్పర వ్యతిరేకములు మనకు తెలియని రీతిలో అనుసంధానించబడిన అంశాలు. అవి రెండు చేరి పూర్ణమును ఏర్పరుస్తాయి. ఈ పరస్పర విరుద్ధ భావాలను గుర్తించడం పైపైకి సూటిగా అనిపించవచ్చు. కానీ ఏ సంప్రదాయ హీరో కూడా సాహసించని మరణాన్ని ఆలింగనం చేసుకోకుండా వానిని ప్రత్యక్షముగా దర్శించలేము. అందుకు అసాధారణమైన ధైర్యం చాలా కీలకం.

తెలుపు నలుపు హంసలు: ఈ ఆలోచనను లోతుగా పరిశోధించడానికి, హిల్మా ఆఫ్ క్లింట్ యొక్క చతురత్వతో కూడిన కళాకృతి "స్వాన్ నం. 1"ని (1915) విశ్లేషిద్దాం. రెండు హంసల పెయింటింగ్‌తో 24 వరుస బొమ్మల శృంఖల మొదలౌవుతుంది. నలుపు నేపథ్యంలో ఒకటి గుడ్డు పెంకు తెలుపు. మరొకటి తెలుపు రంగులో బొగ్గు నలుపు. పెయింటింగ్‌ను విభజించే క్షితిజ సమాంతర రేఖతో అవి వేరు చేయబడ్డాయి. కానీ అవి మధ్యలో ముక్కుతో ముక్కు, రెక్కకొనతో రెక్కకొన కలుస్తాయి.

ప్రాథమిక క్రియాశీల శక్తి: స్కెచ్ లాంటి అవుట్‌లైన్‌లు మరియు వ్యక్తీకరణ కుంచె విసురలలోని యుక్తుల (బ్రష్‌స్ట్రోక్‌ల) ద్వారా వర్గీకరించబడిన ఈ భాగం బొమ్మ యొక్క పరిధులు అధిగమించి వాస్తవికత వైపు పరుగిడుతుంది. హంసల రెక్కల నుంచి వెలువడే క్రియాశీల శక్తి (డైనమిక్ ఎనర్జీ) స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది. ఎగువ హంస దిగువ హంస రెక్కలతో కలయికను ప్రతిష్టాత్మకమైన మైఖేలాంజెలో గారి "క్రియేషన్ ఆఫ్ ఆడమ్" నుంచి ప్రేరేపించ బడినదా అన్నట్లు  కనబడుతుంది. ఒక వాడియైన సంజ్ఞ, రహస్యము చిత్రీకరించబడింది. ఈ పెయింటింగ్ దృశ్యమాధ్యము కంటే అది తెలుపు సందేశమునకే ప్రాధాన్యమిచ్చి సృష్టి రహస్యాన్ని వెలికితీసేందుకు అఫ్ క్లింట్ గారు మనను ఆహ్వానిస్తారు.  

యిన్ మరియు యాంగ్: అఫ్ క్లింట్ యొక్క పెయింటింగ్ అలంకారిక విధానంలో లోతైన ఆధ్యాత్మిక వృత్తాంతముతో  సమతుల్యం చేస్తుంది. కళాకృతిని హుషారయిన, మరోప్రపంచపు సంజ్ఞలతో నింపుతుంది. రెండు హంసలు ముక్కులు మరియు రెక్కల సున్నితమైన బ్రష్‌లో కలుస్తాయి, వాటి విరుద్ధమైన రంగులు, నేపథ్యము వాని మధ్య వ్యతిరేకతను మరింత పెంచుతాయి. దృశ్యమానంగా అద్భుతమైన కలయికను సృష్టిస్తాయి. అయినప్పటికీ, ఆ హంసల మధ్య చెప్పలేని ఉద్వేగము స్పష్టం. కానీ విచిత్రంగా ఆ రెండు హంసలు ఐక్యత కోసం ప్రయత్నిస్తున్నట్లు కనబడతాయి. యిన్ మరియు యాంగ్'లు విరుద్ధములైనా కూడా వాటి శాశ్వతమైన సామరస్యాన్ని ప్రతిబింబిస్తాయి.

ప్రాథమికమైన ద్వంద్వత్వం: ఇక్కడ చూపినట్లుగా, అన్నమాచార్యులు మానవ ఉనికికి అతి ప్రాథమికమైన ద్వంద్వత్వంతో తలపడినట్లు తెలుస్తోంది. అయితే, వారు తమ స్వీయతను (ఆత్మతత్వమును) అధిగమించి, అంతిమ సత్యంతో కలిసిపోయే అసాధారణ ధైర్యాన్ని కలిగి ఉన్నావారు. ఆ స్థితిలో, వారు తమ మానవ రూపాన్ని అధిగమించారు మరియు మానవులకు శక్యమగు అత్యున్నత స్థాయిని దర్శించారు. వారు వదిలివెళ్ళిన కీర్తనలు మానవాళికి అమూల్యమైన వారసత్వం. అన్నమాచార్యులు అనితరసాధ్యమైన  భక్తి మరియు ధ్యాన మార్గములో మునుపెన్నడూ ఎరగని అంతర్దృష్టిని ప్రదర్శిస్తాయి. ఆధ్యాత్మిక అవగాహనలో ఇంత లోతైన ఎత్తులను ఎవరూ సాధించలేదు. లేరు. అన్నమాచార్యులు భక్తులందరిలో మహోన్నతులుగా నిలుస్తారు. వారి జీవితమే అసమానమైన ఆధ్యాత్మిక తార్కాణము.

నీ కొనచూపున నెఱిఁ గోటిసూర్యు-

లేకమగుచు నుదయింతురటా

నీ కాయమెంతో నీ వునికేదో

నీకంటెఁ బరులని నిక్కఁగనేది    ॥ఇన్ని॥

భావము: "నీ కొనచూపుతోనే అసంఖ్యాక సూర్యులు ఏకమై వుదయిస్తారు. మేరలు నిర్ణయించలేనిది నీ విస్తీర్ణము. పైగా అది దాచిన నీ నివాసం నాకు రహస్యంగా మిగిలిపోయింది. అటువంటి  నీ  ముందు ఇతరుణ్ణి అని చెప్పగలుగు సాహసం చేయగలమా? నీ కీర్తితోనే ఇతరములన్నీ ప్రకాశిస్తున్నాయి. నీవే అన్నిటికీ వెలుగు, జీవమూను. మాకు విడిగా అస్థిత్వమేది?"

వివరణ:

నీకంటెఁ బరులని నిక్కఁగనేది: మానవుడు అవ్వా కావాలి బువ్వా కావాలి అనే యుక్తి తోటి జీవించబోతాడు. కానీ రెండు సాధ్యం కాదు ఏదో ఒకటే. మనం పదే పదే స్మరించుకునే భగవద్గీత వాక్యం "వ్యవసాయాత్మికా బుద్ధిరేకేహ కురునందన" (= నిశ్చయాత్మకమైన బుద్ధి ఒక్కటే ఉంది 2-41) కూడా ఇదే చెప్తున్నది.  దీనిని, ముందు చెప్పుకున్న వివరణను కలిపి చూస్తే ఈ ప్రపంచంలో దైవం ఒక్కటే ఉన్నది మిగిలినవన్నీ ఆయా సమయముల​​ ప్రకారం ఉద్భవించి తిరిగి ఆ పరమాత్మునిలోని  ఏకమవుతున్నాయి. అనగా “పరులము అని భావించుటకు ఆస్కారమే లేదు” అని అన్నమాచార్యులు చెబుతున్నారు.

 

జీవకోటి నీ చిన్నిమాయలో

ప్రోవులగుచు నటు పొడమెనటా

శ్రీవేంకటేశ్వర చెప్పఁగ నీవెంతో

ఆవలఁ బరులకు నాధిక్యమేది    ॥ఇన్ని॥

భావము:  "ఓ వేంకటేశ్వర స్వామి, నీ చిన్నిమాయతో గుట్టలు గుట్టలుగా కనబడు ఈ అనంతమగు లోకాలు పుట్టాయట.  నీ వైభవం జీవములేని పదాలను అధిగమించి, నన్ను విస్మయానికి గురిచేస్తోంది. నీ అపరిమితమైన కీర్తి ముందు ఇతర వాదనలన్నీ అసంపూర్ణంగా మారాయి."​

 

వివరణ:

ఆవల బరులకు నాధిక్యమేది:  దీనితో అన్నమాచార్యులు ఏమి చెబుతున్నారో ఆలోచింతము. ముందుగా భగవంతునికి తనను తాను సమర్పించుకున్న వానికి తనకంటూనికి ప్రత్యేకముగా ఏమీ ఉండదు. వారు దైవము అనండి, సత్యము అనండి, దానితో ఐక్యమై తమకంటూ విడిగా అస్తిత్వం కల్పించుకుని ఉండరు. ముందు చెప్పుకున్న దాని ప్రకారం కూడా ఇదే వర్తిస్తుంది.

 

అన్నమాచార్యుల అసాధారణ ప్రజ్ఞ: ఈ సంక్షిప్త కీర్తన అన్నమాచార్యుల అసాధారణమైన కళాత్మకతకు నిదర్శనము. లోకానుభవమునకు చెందని ఆలోచనలను గొప్ప క్లుప్తతతో తెలియజేయడంలో వారి అసమానమైన నైపుణ్యాన్ని ప్రదర్శిస్తుంది. టూకిగా అనిపించు పదాలతో మనల్ని ఇంతకు మునుపు మానవులు అన్వేషించని తీరాలకు తీసుకెళ్లుటలో వారి ప్రతిభ సాటిలేనిది. వారు రాత్రిని పోలు మనసు అను ఆకాశంలో సూర్యునిలా వెలుగును  ప్రకాశింపజేస్తారు. తన అసాధారణ మేధతో మానవ అనుభవాలకు కొత్తపుంతలు తొక్కుతారు.  .

x-x సమాప్తంx-x

T-208. అన్నిటికి గారణము హరియే

 అన్నమాచార్యులు

208. అన్నిటికి గారణము హరియే

For commentary in English please press here  

"అంతు చిక్కని జీవితము"

 

"పాదరక్షల కంటే పాదం గొప్పదని మరియు ధరించే వస్త్రం కంటే చర్మం ముఖ్యమైనదని గుర్తించలేనంత గుడ్డిదీ, వెఱ్ఱిదీ ఈ ఆత్మ" మైఖేలాంజెలో.

 

ఉపోద్ఘాతము: ఈ కీర్తన అన్నమాచార్యుల అద్భుతమైన నైపుణ్యాన్ని మరియు లోతైన అంతర్దృష్టిని ప్రతిబింబిస్తుంది. ఈరోజున​,  అనేకానేక డిటెక్టివ్ కథనాలు, శాస్త్రీయ ఆవిష్కరణలు, వైద్యపరమైన పురోగతుల విస్తారమైన అనుభవ జ్ఞానం మనము చేతిలోని స్మార్ట్‌ఫోన్‌లో నిక్షిప్తంచేసుకొని  దాదాపు అజేయులమని భావించడం కద్దు.   ఈ జ్ఞానం మనలో విశ్వాసాన్ని నింపి మానవుడే అన్ని కార్యాలకు మూలమని భావించేలా చేస్తుంది.

అయితే, అన్ని విశ్లేషణలు కొన్ని ఊహలపై ఆధారపడి ఉంటాయి మరియు ఇటీవలి దశాబ్దాలలో, అనేక సాంప్రదాయ నమ్మకాలు లోపభూయిష్టంగా నిరూపించబడ్డాయి. మునుపటి కాలపు విజ్ఞానశాస్త్రాలలోని పునాదులు  కలించివేయబడ్డాయి.  అశాశ్వతమైన పునాదులపై సత్యాన్ని వెతకడం నమ్మదగనిది. ఈ కీర్తనలో అన్నమాచార్యులు సత్యాన్వేషణకు అంతిమంగా మనము స్థిరము అనుకుంటున్న పునాదులన్నింటినీ వదిలివేయడం అత్యావశ్యకమని అన్నారు.

ఇంకా కనిపించే మరియు కనిపించని కారణాలకు మించి, మన విశ్లేషణలలో  ఏదో ఒక మూల నిరాధారమైన అభిప్రాయములు లేదా సిద్ధాంతములు దాక్కొని వుంటవి. అందుకే అన్నమాచార్యులు "చిల్లరామానుజులకు" అనే బలమైన పదాన్ని ఉపయోగించారు, లెక్కలేనన్ని శాస్త్రీయ ఆవిష్కరణలతో కూడి పురోగతి చెందుతున్న ప్రపంచం గురించి మన అవగాహన ఇప్పటికీ ప్రాథమికంగా లోపభూయిష్టంగానే ఉందని నొక్కిచెప్పారు.

సాలెగూడులా పెనవేసుకునే తార్కికము (logic) తాకని, మనకు తెలిసిన విషయాలన్నింటినీ మించి, పరిమితులే లేని,  మొత్తం విశ్వాన్ని ఒకటిగా సంఘటించి ఉంచే వివరించలేని క్రమము మరియు శక్తి వున్నవి. అన్నమాచార్యులు మనలను కాంతికి కూడా తాకలేని ఆ అభేద్యమైన లోకము వైపు నడిపిస్తారు. 

కీర్తన సంగ్రహ భావము: 

పల్లవి: "ప్రపంచంలోని చర్యలకు ప్రకృతి పైకి కనిపించే కారణం అయితే, అన్ని చర్యల వెనుక దేవుడు ప్రాథమిక కారణం."

చరణము 1: "తలఁపులే తత్వవేత్తలను నడుపు శక్తి. అసూయ, ద్వేషములే సంసారులకు సవాళ్లు. పరమవేదాంతులకు శ్రీహరి కరుణయే చర్యలకు కారణం. సంపదలు, స్వాస్థ్యములే గురిగా కర్ములు ప్రేరేపించబడతారు." 

చరణము 2: “సుజ్ఞానులకు ప్రతిదీ ఆత్మలోనే ఉద్భవించుచున్నది. జంతువులు శరీరమే పునాదిగా క్రియలు చెపట్టును. హేతువును దాటి చూచువారికి, ఘనముక్తి లక్ష్యం అగుచున్నది. బంధములలో చిక్కుకునవారికి సంపదల అవసరమే పరమావధిగా కన్పట్టును.”  

చరణము 3: “నిజమైన అవగాహన వున్నవారికి భగవంతుడు అన్నిటికీ మూలకారణం. అయితే లక్షలాది చిల్లరమనుజులకు తమ అవసరములే ప్రాథమికముగా తలుస్తారు. ఈ పరమ సత్యమగు వాస్తవికత నుండి వేరుగా దేవునికి ఉనికి లేదు. వేంకటేశ్వరుడు మాత్రమే కోరదగ్గ దిక్కు. అతని కృప పావనమైనది మరియు ప్రపంచంలోని అన్ని కారణాలకు మూలమదే.”

అధ్యాత్మ కీర్తన: రాగిరేకు 94-6 సంపుటము: 1-470

అన్నిటికి గారణము హరియే ప్రపన్నులకు పన్నిన లోకులకెల్ల ప్రకృతి కారణము ॥అన్నిటికి॥   తలఁపు గారణము తత్వవేత్తలకును చలము గారణము సంసారులకును ఫలము గారణము పరమవేదాంతులకు కలిమి గారణము కర్ములకును     ॥అన్నిటికి॥   తన యాత్మ గారణము తగిన సుజ్ఞానులకు తనువే కారణము తగ జంతువులకు ఘనము క్తి గారణము కడ గన్నవారికెల్లా కనకమే కారణము కమ్మిన బంధులకు ॥అన్నిటికి॥   దేవుఁడు గారణము తెలిసినవారికెల్లా జీవుడు గారణము చిల్లరమనుజులకు దేవుడు వేరే కాఁడు దిక్కు శ్రీవేంకటేశుఁడే పావన మాతని కృప పరమకారణము ॥అన్నిటికి॥

Details and explanations:

అన్నిటికి గారణము హరియే ప్రపన్నులకు

పన్నిన లోకులకెల్ల ప్రకృతి కారణము ॥అన్నిటికి॥

అర్ధము: "ప్రపంచంలోని చర్యలకు ప్రకృతి పైకి కనిపించే కారణం అయితే, అన్ని చర్యల వెనుక దేవుడు ప్రాథమిక కారణం." 

వివరణ:

అపరాధ పరిశోధనల​ ఆకర్షణ: మన జీవితంలో జరిగే ప్రతి సంఘటనకు కారణాన్ని కనుగొనడానికి మనమందరం ప్రయత్నిస్తాము. డిటెక్టివ్ కథలు-షెర్లాక్ హోమ్స్, హెర్క్యులే పాయిరోట్ లేదా వివిధ ఆధునిక మరియు స్థానిక అనుసరణలు-తరచూ నేర రహస్యాలను విప్పడంలో పరాకాష్టగా ఉంటాయి, కొన్ని చర్యల వెనుక ఉద్దేశాలను కనుగొనడం అంటే ఏమిటో చూపుతాయి. అయితే, నిష్పక్షపాతంగా వీక్షించినప్పుడు,ఈ కథనాలు మరియు సన్నివేశాలు రచయిత ఉద్దేశించినట్లుగా మనము అనుభూతి చెందేలా జాగ్రత్తగా రూపొందించబడిందని గ్రహిస్తాము. ప్రతి సన్నివేశంలోని వివరాలు ఆ చెప్పబోయే రహస్యం గురించి మన అవగాహనను దిద్దడానికి, రూపొందించడానికి సహాయపడతాయి.

జీవితమే పరిష్కరించలేని మర్మము: జీవితంలో, మనం మరొక రకమైన సమస్యను ఎదుర్కొంటాము: వాస్తవ ప్రపంచం, అందులో నిజమైన సమస్యలు, బాధలు మరియు పోరాటాలు దైనందికం. అవి నియంత్రించలేని మార్గాల్లో ప్రతిరోజూ మనల్ని సవాలు చేస్తాయి. మనము ఊహాత్మక సమస్యలను మేధోపరమైన సులభంగా పరిష్కరించగలిగినప్పటికీ, జీవితంలో ఆహ్వానించకుండా  వచ్చే నిజమైన పరీక్షలతో  మనలో చాలామంది తడబడిపోతుంటాము. దీనిని  రెనే మాగ్రిట్టే గారు గీసిన ఉద్వేగభరితమైన పెయింటింగ్, భయపెట్టిన హత్య  Menaced Assassin (1926-27)ని పరిశీలిచుతూ మరింత విశదపరకుందాము.

భయపెట్టిన హత్య: ప్రఖ్యాత అధివాస్తవికతా కళాకారుడు మాగ్రిట్,  అంశాలతో రోజువారీ దృశ్యాలను విచిత్రంగా మార్చి వీక్షకులకు సవాలు విసురుతాడు. రూపొందించడం ద్వారా  కలవరపెట్టడానికి ప్రయత్నించాడు. ఈ  చిత్రం లూయిస్ ఫ్యూయిలేడ్ యొక్క 1912 చలనచిత్రంలోని ఫాంటోమాస్ పాత్ర నుండి ప్రేరణ పొందినది. మాగ్రిట్టే ఫాంటోమాస్ పాత్ర కనిపించకుండా తప్పుకునే యుక్తి,  అప్పటి ప్రభుత్వాన్ని ధిక్కరించే శక్తి, పద్ధతులను అవలీలగా దాటు జిత్తులకు  ఆకర్షితుడయ్యాడు.  మాగ్రిట్ అధివాస్తవికత సాల్వడార్ డాలీలా కల వంటి దృశ్యాలలా కాకుండా భిన్నంగా ఉంటుంది. మాగ్రిట్ చేసే విచిత్రమంతా  రోజువారీ విషయాల లోపలే దాగి ఉంటుంది. సాధారణ దృశ్యములలో అసాధారణతను వెల్లడిస్తుంది. 

విశ్లేషణ: ‘భయపెట్టిన హత్య’లో, ఒక యువతి మంచం మీద చనిపోయి పడి ఉండటం, ఆమె నోటి నుండి రక్తం కారుతూవుండడం కనబడుతుంది. తెల్లటి గుడ్డ కప్పి వుంచడంతో ఆమె మెడ తెగినది లేనిదీ అస్పష్టం. ఆ గదిలోనే బూటు, బూటు, టై వేసుకున్న వ్యక్తి (బహుశా  హంతకుడేమో) బయటకు వెళ్ళబోతూ బల్లమీద ఫోనోగ్రాఫ్ లో ఏదో శబ్దం విని శ్రద్ధగా ఆలకిస్తున్నట్లు అని పిస్తోంది. అక్కడ అతని బౌలర్ హాట్ కుర్చీ మీద, సూట్కేస్ నేలమీద ఉన్నాయి. సూటు వేసుకున్న వ్యక్తి ముఖంలో నేరాన్ని  విస్మరించినట్లుగా ఎటువంటి ఆదుర్దా గాని, ఆతృతగాని కనపడదు.

ఆ గది బయట అతన్ని పట్టుకోవడానికి అన్నట్లుగా ఇద్దరు వ్యక్తులు కాచుకుని ఉన్నారు. వారిలో ఎడమ వైపు వాని చేతిలో  చిన్నపాటి  దుడ్డుకర్ర లాంటిది, కుడి వైపు వాడు వల లాంటిది పట్టుకొని వున్నాడు. లోపలి వ్యక్తి వారిని చూడలేడు కానీ బయటకు అక్కడి రంగం స్పష్టం. వెనుక కిటికీ గుండా ఈ వ్యవహారం అంతా గమనిస్తున్నట్లు ముగ్గురు వ్యక్తులు కనబడుతుంటారు. వారి వెనుక మంచు కప్పిన కొండలతో వున్న చిత్రం తగిలించి వుంది. జాగ్రత్తగా గమనిస్తే, బయట ఇద్దరు, వెనుక ముగ్గురి ముఖకవళికలు ఒకేలా వున్నాయని చెప్పవచ్చును. కొందరు , అక్కడ వున్నది యువతి శవం కాదని, అది మేనక్విన్ అని కూడా చెబుతారు.

జీవిత రహస్యం: ఈ అధివాస్తవిక చిత్రము మిస్టరీ నవల వలె కనబడుతుంది. దీని చిక్కుముడిని విప్పడానికి ఇక్కడ వీక్షకులు తప్పనిసరిగా పరికల్పనలను (hypothesis) ఏర్పరచాలి మరియు అక్కడవున్న మనషుల దృక్కోణంతో సరిచూచుకోవాలి.  అవసరమైతే పరికల్పనను మార్చాలి. ఉదాహరణకు, మంచి దుస్తులు ధరించిన వ్యక్తి హంతకుడు అని మనం ఊహించామా? అతను ఏ ఆయుధాన్ని కలిగి లేడు, లేదా అతను హడావిడిగా కనిపించడు. దృశ్యాన్ని మరింతగా పరిశీలిస్తే, బయట ఉన్న వారంతా డిటెక్టివ్‌ల కంటే నిశ్శబ్ద వీక్షకుల వలె కనిపిస్తారు. వారివద్ద అపరాధిని పట్టుకోవడానికి ఎటువంటి అధికారిక సాధనాలు లేవు. పెయింటింగ్‌లోని ప్రతి భాగము విభిన్నంగా, ఒకదానికొకటి లంకె లేక మరియు ఉదాసీనముగా హేతుబద్ధంగా ఉంటుంది. అయినప్పటికీ అవి తర్కానికి అతీతముగా అధివాస్తవిక పీడకలను ఏర్పరుస్తాయి.

మాగ్రిట్టే చిత్రము అపస్మారక భయాలను తెలుపుతోంది. పెయింటింగ్‌లోని ప్రతి మనిషి చూపరులలోని భిన్నమైన కోణమని పునరావృతమయ్యే ముఖాలు సూచిస్తున్నాయి. మనం కలలు కన్నప్పుడు, అన్ని పాత్రలు చివరికి మన స్వంత మనస్సు యొక్క వివిధ అంశాలు అనే ఆలోచనను రేకెత్తిస్తాయి. మాగ్రిట్టే గారు వాస్తవికతను మొబైల్'లా పట్టుకోవడం సాధ్యం కాదని మనకు గుర్తుచేస్తున్నారు. మరియు దానిని అర్థం చేసుకోవడానికి మన ప్రయత్నాలు చివరికి వ్యర్థంమౌతాయి అన్నట్లుంది.

స్వాభావిక సంక్లిష్టతను అంగీకరించండి: ఈ విధంగా, భయపెట్టిన హత్య మన జీవితపు వాస్తవ అనుభవాన్ని ప్రతిబింబిస్తుంది. సంక్లిష్టత మరియు ఊహించని సంఘటనలతో నిండినదీ ప్రపంచం. మనకు విశ్లేషణాత్మక సామర్థ్యాలు ఉన్నప్పటికీ, జీవితం క్షణక్షణము సవాళ్లతో ఉక్కిరిబిక్కిరిచేసి విశ్లేషణకు తగు సమాయాన్నివ్వదు. ఇట్టి పరిస్థితులలో మానవుడు చేయగలిగినదేమీ లేదు కావున స్వాభావిక సంక్లిష్టతను అంగీకరించి వూరక వుండడమే ఉత్తమము..

అన్నమాచార్యుల పల్లవి విశ్లేషణ: మన అవగాహనకు మించిన వాస్తవికతను మనం ఎదుర్కొన్నప్పుడు, మనం దానిని గుర్తించి, గొప్పదానికి లొంగిపోతామా? కాదే! తరచుగా,  మనము కొత్త సిద్ధాంతాలను కనిపెట్టబోతాము. గర్వంకొద్దీ విశ్లేషణ యొక్క పరిమితులను అంగీకరించడానికి నిరాకరిస్తాము. పరిమిత అవగాహనతో అనంతమైన సత్యాన్ని నిర్వచించే ప్రయత్నాలన్నీ వృథా. వ్యర్థం.

తలఁపు గారణము తత్వవేత్తలకును

చలము గారణము సంసారులకును

ఫలము గారణము పరమవేదాంతులకు

కలిమి గారణము కర్ములకును    ॥అన్నిటికి॥ 

అర్ధము: "తలఁపులే తత్వవేత్తలను నడుపు శక్తి. అసూయ, ద్వేషములే సంసారులకు సవాళ్లు. పరమవేదాంతులకు శ్రీహరి కరుణయే చర్యలకు కారణం. సంపదలు, స్వాస్థ్యములే గురిగా కర్ములు ప్రేరేపించబడతారు." 

వివరణ: దీనిని భగవద్గీతలోని రెండవ అధ్యాయంలోని 42వ శ్లోకం సహాయంతో అర్థం చేసుకోవడానికి ప్రయత్నిద్దాం. ఆ శ్లోకంలో చెప్పిన అవిపశ్చితః (అల్పజ్ఞులు) కోవకి చెందిన వారం మనమంతా.  

శ్లో|| యామిమాం పుష్పితాం వాచం ప్రవదంత్య వి ।
వేదవాదరతాః పార్థ నాన్యదస్తీతి వాదినః ||(2-42)||

భావము: ఓ అర్జునా! వేదములలో చెప్పబడిన ఫలములను తెలుపు భాగములందు ఆసక్తి; అందు చెప్ప బడిన స్వర్గాది ఫలితముల కంటే అధికమైనది వేరేదియూ లేదని వాదించు వారును, విషయ వాంఛలతో నిండిన చిత్తము కలవారును; స్వర్గాభిలాషులగు అల్పజ్ఞులు

అన్నమాచార్యులు సంసారులకు, కర్ములకు, జంతువులకు, బంధులకు, చిల్లరమనుజులకు అనే పదాలు వాడి సామాన్యుల జీవితాన్ని ప్రతిబింబించారు. ఇవి మనమంతా పరిమిత అవగాహనతో జీవించి వుండుటలోని పూర్తి మాధుర్యాన్ని తెలియక నిస్సారమైన జీవితాన్ని నెట్టుకుంటూ గడుపుతున్నామని సూచిస్తున్నాయి. 

తన యాత్మ గారణము తగిన సుజ్ఞానులకు

తనువే కారణము తగ జంతువులకు

ఘనము క్తి గారణము కడ గన్నవారికెల్లా

కనకమే కారణము కమ్మిన బంధులకు ॥అన్నిటికి॥ 

అర్ధము: సుజ్ఞానులకు ప్రతిదీ ఆత్మలోనే ఉద్భవించుచున్నది. జంతువులు శరీరమే పునాదిగా క్రియలు చెపట్టును. హేతువును దాటి చూచువారికి, ఘనముక్తి లక్ష్యం అగుచున్నది. బంధములలో చిక్కుకునవారికి సంపదల అవసరమే పరమావధిగా కన్పట్టును.  

వివరణ: మానవుడు మూల కారణాన్ని తనంతతాను వెలికితీసే వరకు జీవితం ఒక రహస్యంగానే ఉంటుంది. మన అవసరాలు తీరిన తర్వాత ఎదుటి ప్రపంచం గురించి మన ఉత్సుకత తగ్గిపోతే, మన జీవితాలు జంతువుల జీవితాలను పోలి ఉంటాయి. ఇది నిజమైన జీవితం కాదని అన్నమాచార్యులు నొక్కిచెప్పారు, అందుకే వారు ఘాటైన జంతువులకు అనే పదాన్ని ఉపయోగించారు. కమ్మిన బంధులకు (= అవసరములు వారి దృష్టిని కట్టుబడి చేయుచున్నవను అర్ధములో) అనేది భగవద్గీతలోని పదహారవ అధ్యాయంలోని 20వ శ్లోకంలో చెప్పినట్లు "మూఢా జన్మని జన్మని" అనగా తిరిగి తిరిగి ఇక్కడనే ఈ మురికి కూపములోనే తచ్చాడుతూ వుంటారని సూచించడమైనది. 

అలాంటి వ్యక్తుల చర్యలు వారిని తదుపరి చర్యల ఊబిలోకి మాత్రమే లాగివేతీస్తాయని ఇది తెలుపుతోంది. ఇది సత్యానికి మార్గం చూపని వర్తుల మార్గము. అన్నమాచార్యులు కడ గన్నవారికెల్లా (= ఈ కారణములకు కారణమైన దానిని చూచువారికి​) అని ఈ చిక్కులను ముందుగానే గ్రహించి మరియు నిష్క్రియాత్మకత ఆవశ్యకతను గుర్తించి లేదా అనవసరమైన చర్యలను నిలిపివేయడాన్ని మాత్రమే ఆచరణీయమైన కార్యముగా గుర్తించే వ్యక్తులను సూచించారు.

దేవుఁడు గారణము తెలిసినవారికెల్లా

జీవుడు గారణము చిల్లరమనుజులకు

దేవుడు వేరే కాఁడు దిక్కు శ్రీవేంకటేశుఁడే

పావన మాతని కృప పరమకారణము ॥అన్నిటికి॥

Meaning నిజమైన అవగాహన వున్నవారికి భగవంతుడు అన్నిటికీ మూలకారణం. అయితే లక్షలాది చిల్లరమనుజులకు తమ అవసరములే ప్రాథమికముగా తలుస్తారు. ఈ పరమ సత్యమగు వాస్తవికత నుండి వేరుగా దేవునికి ఉనికి లేదు. వేంకటేశ్వరుడు మాత్రమే కోరదగ్గ దిక్కు. అతని కృప పావనమైనది మరియు ప్రపంచంలోని అన్ని కారణాలకు మూలమదే.

వివరణ:

భావాతీతమైన సంబంధం: గతంలో పలుమార్లు సమర్పించినట్లుగా, అన్నమాచార్యుల కీర్తనలు ప్రాపంచికతను దాటి సుదూరాలకు వంతెనలు వేస్తాయి.  అవి మానవ సాధ్యమగు ఎఱుకను దాటి క్రొంగొత్త తలములను వెల్లడిస్తాయి. చిల్లరమనుజులకు ( = సాధారణ వ్యక్తులకు) అనే పదంతో అవి అంతఃశుద్ధిలేని  వారికి మామూలు పదాలుగా కనిపించినప్పటికీ, అన్నమాచార్యులు కీర్తనలోని ప్రతి అక్షరానికి జీవం పోశాడని సూచిస్తుంది.

ఈ సందర్భంగా పోతన భాగవతం లోని ప్రహ్లాదుడు చెప్పిన క్రింది పద్యాన్ని పునశ్చరణ చేసుకుందాం.

ఇందు గలఁ డందు లేఁ డని

సందేహము వలదు చక్రి సర్వోపగతుం

డెం దెందు వెదకి చూచిన

నందందే కలఁడు దానవాగ్రణి! వింటే."

దేవుడు వేరే కాడు దిక్కు శ్రీవేంకటేశుఁడే : "భగవంతునికి మనందరి ముందు ఉన్న వాస్తవికతకు వెలుపల ఉనికి లేదు. అనగా ఈ వాస్తవికతలో చూచువాడు కూడా భాగమే కావున, ఎంతటి దృష్ట ఐనా తనను తాను చూడలేడు కావున భగవంతుని భావనను మాత్రమే స్పృశించగలడు. అందులో సింహ భాగము వినికిడి ద్వారానే గ్రహించుదుము. అందుకనే ప్రహ్లాదుని పద్యంలో "వింటే" (= మనసుపెట్టుకొని వింటే) అనే పదం వినికిడి యొక్క ప్రాముఖ్యతను నొక్కి చెబుతుంది. ఈ భావన  పావెల్ కుజిన్స్కి యొక్క అధివాస్తవిక చిత్రం "గేట్"లో బహు రమణీయముగా చూపబడినది.   ఇది నిజమైన అవగాహనకు వినడానికి నిష్కాపట్యము అత్యంత అవసరమని సూచిస్తుంది.

వినికిడి శక్తి మరియు భగవద్గీత: భగవద్గీత (2-52 యదా తే మోహకలిలం …శ్రోతవ్యస్య శ్రుతస్య చ) ఈ ఆలోచనను బలపరుస్తుంది: “అర్జునా! నీబుద్ధి యెపుడు అజ్ఞానమను మాలిన్యమును దాటునో అపుడిక వినవలసినదానిని గూర్చియు, వినినదానిని గూర్చియు, నీవు వైరాగ్యమును గలిగియుందువు.” ఇది జ్ఞాపకాలను రూపొందించడంలో మరియు మనస్సును కండిషన్ చేయడంలో (స్థితివ్యాజమునకు లోను చేయుటలో) వినికిడి శక్తి ప్రాముఖ్యాన్ని తెలుపుతుంది. 

వ్యక్తులు ఎదుర్కొనే సవాళ్ల నుండి ప్రాధమికంగా ఆహ్లాదకరమైన మరియు బాధాకరమైన జ్ఞాపకాలు ఉద్భవిస్తాయి. ఈ ప్రక్రియలో వినికిడి ముఖ్యమైన పాత్ర పోషిస్తుంది. మనం ఏదైనా విన్నప్పుడు, దానిని దృశ్యీకరించడానికి మరియు మన ప్రస్తుత జ్ఞాపకాలకు అనుసంధానించడానికి మన ఊహను నిమగ్నం చేస్తాము. దీనికి విరుద్ధంగా, మనం ఏదైనా చూసినప్పుడు, మనం ఒక నిర్దిష్ట క్షణాన్ని బంధించి నిల్వ చేస్తాము. అందువల్ల, శ్రవణ అనుభవాలు తరచుగా బలమైన జ్ఞాపకాలను సృష్టిస్తాయి. కుక్కలపై పావ్లోవ్ చేసిన ప్రయోగాల్లో వినికిడి కారణంగా బలమైన కండిషనింగ్ ఏర్పడడం మనమింతకు మునుపు చర్చించుకున్నాము. ఈ రకముగా వినికిడిని మనము ప్రాథమికముగా గమనించ వలసిన అవసరాన్ని ఈ శ్లోకము గుర్తు చేస్తుంది. కొంత రుజువు చేస్తుంది.

భగవంతుని నివాసం: అంతిమంగా, ఒక వ్యక్తి ప్రకృతితో ఏకత్వ స్థితికి చేరుకున్నప్పుడు, వారు కలుషితమైన ప్రపంచంచే తాకబడని పారవశ్య స్థితిని అనుభవిస్తారు. అన్నమాచార్యులు వివరించినట్లుగా, "పావన మాతని కృప" అనగా వారు తమ పరిసరాలను విస్మరించి, దైవికమైన కలయికలో మునిగిపోతారు.

 

-X-X- సమాప్తము -X-X-

208 anniTiki gAraNamu hariyE (అన్నిటికి గారణము హరియే)

 ANNAMACHARYA

208. అన్నిటికి గారణము హరియే

(anniTiki gAraNamu hariyE)

Mysterious Life

 వ్యాఖానమును తెలుగులో చదవడానికి ఇక్కడ నొక్కండి.

“What spirit is so empty and blind, that it cannot recognize the fact that the foot is more noble than the shoe, and skin more beautiful than the garment with which it is clothed?” – Michelangelo.

 

Introduction: This poem reflects Annamacharya’s remarkable skill and profound insight. Today, we are surrounded by vast knowledge—from detective stories and scientific discoveries to medical advancements—and we carry smartphones that make us feel almost invincible. This sense of infallible knowledge fuels our confidence and often makes us feel secure. 

However, all analysis rests on certain assumptions, and in recent decades, many traditional beliefs have proven flawed. Searching for truth on shifting, impermanent foundations is unreliable. Annamacharya’s message in this poem is that the search for truth ultimately requires letting go of all fixed foundations. 

Yet beyond the visible and invisible causes, there lurks an unfounded conclusion that makes our analysis flawed. Annamacharya uses the strong word చిల్లరమనుజులకు (chillaramanujulaku) to emphasize that our understanding of the world, even with countless scientific discoveries, remains fundamentally defective. 

Beyond realms of comparison and the limits of knowable things, untouched by the web of reasoning, there exists an inexpressible order and energy that holds the entire universe as one. Annamacharya guides us toward this impenetrable realm, one beyond the reach of even light.

 

The Summary of the Poem:

Chorus: "God is the fundamental cause behind all actions observed, while nature serves as the visible cause for human actions in the world."

Stanza 1: "For philosophers, thought is the driving force. For family men, envious nature brings challenges. For the religious, the ultimate abode is the cause of action, while achievers are motivated by the pursuit of wealth."

Stanza2: “For the wise, everything originates within the self. For living beings, the body is the foundation of action. For those who see beyond reason, liberation becomes the goal, while for those in need, life revolves around the pursuit of wealth.”

Stanza 3: “For those who are truly aware, God is the root cause of all things. Millions of others, however, view the self as the primary source. God does not exist as something separate from this reality. Lord Venkateshwara alone is the refuge to seek, His grace pure and the source of all causes in the world.” 

కీర్తన / POEM
అధ్యాత్మ కీర్తన: రాగిరేకు 94-6 సంపుటము: 1-470	Philosophical Poem Copper Plate: 94-6 Vol: 1-470
అన్నిటికి గారణము హరియే ప్రపన్నులకు పన్నిన లోకులకెల్ల ప్రకృతి కారణము ॥అన్నిటికి॥   తలఁపు గారణము తత్వవేత్తలకును చలము గారణము సంసారులకును ఫలము గారణము పరమవేదాంతులకు కలిమి గారణము కర్ములకును     ॥అన్నిటికి॥   తన యాత్మ గారణము తగిన సుజ్ఞానులకు తనువే కారణము తగ జంతువులకు ఘనము క్తి గారణము కడ గన్నవారికెల్లా కనకమే కారణము కమ్మిన బంధులకు ॥అన్నిటికి॥   దేవుఁడు గారణము తెలిసినవారికెల్లా జీవుడు గారణము చిల్లరమనుజులకు దేవుడు వేరే కాఁడు దిక్కు శ్రీవేంకటేశుఁడే పావన మాతని కృప పరమకారణము ॥అన్నిటికి॥	anniTiki gAraNamu hariyE prapannulaku pannina lOkulakella prakRti kAraNamu ॥anniTiki॥   talapu gAraNamu tatvavEttalakunu chalamu gAraNamu saMsArulakunu phalamu gAraNamu paramavEdAMtulaku kalimi gAraNamu karmulakunu ॥anniTiki॥   tana yAtma gAraNamu tagina suj~nAnulaku tanuvE kAraNamu taga jaMtuvulaku ghanamu kti gAraNamu kaDa gannavArikellA kanakamE kAraNamu kammina baMdhulaku ॥anniTiki॥   dEvuDu gAraNamu telisinavArikellA jIvuDu gAraNamu chillaramanujulaku dEvuDu vErE kADu dikku SrIvEMkaTESuDE pAvana mAtani kRpa paramakAraNamu ॥anniTiki॥

 

Details and explanations:

 

అన్నిటికి గారణము హరియే ప్రపన్నులకు

పన్నిన లోకులకెల్ల ప్రకృతి కారణము ॥అన్నిటికి॥

anniTiki gAraNamu hariyE prapannulaku

pannina lOkulakella prakRti kAraNamu ॥anniTiki॥ 

Word to word meaning:  అన్నిటికి (anniTiki) = for everything; గారణము (gAraNamu) = cause, reason; హరియే (hariyE) = Lord Hari alone;  ప్రపన్నులకు (prapannulaku) = the one who take refuge (of the Lord);  పన్నిన (pannina) = planned, arranged; లోకులకెల్ల (lOkulakella) = the people of the world; ప్రకృతి (prakRti)= nature; కారణము (kAraNamu) = cause, reason.

Meaning: "God is the fundamental cause behind all actions observed, while nature serves as the visible cause for human actions in the world."

Explanation:

The Allure of Detective Mysteries: We all get attracted to find the cause of each and every incident in our life. Detective stories—whether Sherlock Holmes, Hercule Poirot, or various modern and local adaptations—are often the pinnacle of unravelling criminal mysteries, showing us what it means to discover motives behind certain actions. However, when viewed impartially, we realize the narrative and scenes are carefully designed to make us feel exactly what the author intends. Each detail is crafted to keep us engaged and shape our perception of the mystery.

The Unsolvable Mysteries of Real Life: In life, however, we face another kind of mystery: the real world, with its genuine problems, sorrows, and struggles, challenging us daily in ways we can’t control. While we may solve hypothetical problems with intellectual ease, many of us struggle when life’s real tests come uninvited. To illustrate this, let’s consider René Magritte's evocative painting, The Menaced Assassin (1926-27).

Menaced Assassin: Magritte, a renowned Surrealist artist, sought to unsettle viewers by crafting everyday scenes with bizarre and unsettling elements. Inspired by Louis Feuillade’s 1912 film Fantômas, Magritte admired the title character’s ability to move unseen and subvert the order. His surrealism is different from Salvador Dalí’s dreamscapes; Magritte’s strangeness lurks within the everyday, revealing the uncanny within ordinary settings.

Analysis:  In The Menaced Assassin, we observe a young woman lying dead on a couch, blood trickling from her mouth, a white cloth obscuring her neck. A well-dressed man—perhaps the titular assassin—stands listening to a phonograph, not in hurry and not tense, as if oblivious to the crime scene. Outside the room, two figures lurk in the doorway, one holding a baluster and the other a net. They appear poised to apprehend him yet remain unnoticed by the man inside. Meanwhile, three faces peer through a window with expressions of curiosity, and in the distance, we see snow-capped mountains.

Mystery of life: The painting unfolds like a mystery novel, where viewers must form hypotheses and re-evaluate them with each new element. Did we assume, for instance, that the well-dressed man is the murderer? He holds no weapon, nor does he seem rushed. Examining the scene further, the figures outside appear more like silent watchers than detectives, lacking any formal tools to capture the culprit. Each compartment within the painting is distinct, angular, and coldly rational, yet together they form a surreal, nightmarish tableau, disconnected from logic.

Magritte’s Exploration of the Subconscious: Magritte taps into our dreams and unconscious fears. The repeated faces suggest that each man in the painting is a different aspect of ourselves, evoking the idea that when we dream, all characters are ultimately reflections of our own mind. Magritte's work reminds us that reality is beyond our grasp, and our attempts to understand it are ultimately futile.

Accepting Life’s Inherent Complexity: In this way, The Menaced Assassin mirrors our experience of life: a world full of complexity and unexpected events. Despite our analytical abilities, life bombards us with constant challenges that defy any tidy resolution. Analysis alone doesn’t always provide solutions; at best, it offers a glimpse of clarity.

Annamacharya’s Chorus and the Futility of Analysis: When we encounter a reality beyond our comprehension, do we recognize it and surrender to something greater? Often, we don’t. Instead, we invent new theories, refusing to accept the limitations of analysis. This captures the ultimate meaning of the poem’s chorus: the futility of attempting to define a boundless truth with finite understanding.

 

తలఁపు గారణము తత్వవేత్తలకును

చలము గారణము సంసారులకును

ఫలము గారణము పరమవేదాంతులకు

కలిమి గారణము కర్ములకును    ॥అన్నిటికి॥

 

talapu gAraNamu tatvavEttalakunu

chalamu gAraNamu saMsArulakunu

phalamu gAraNamu paramavEdAMtulaku

kalimi gAraNamu karmulakunu ॥anniTiki॥

 

Word to word meaning:   తలఁపు గారణము (talapu gAraNamu) = thought is the root cause; తత్వవేత్తలకును (tatvavEttalakunu) = for philosophers; చలము గారణము (chalamu gAraNamu) = wavering nature is the cause; సంసారులకును (saMsArulakunu) = for the family men; ఫలము గారణము (phalamu gAraNamu) = the ultimate result, పరమవేదాంతులకు (paramavEdAMtulaku) = for the religious men; కలిమి గారణము (kalimi gAraNamu) = wealth is the root cause; కర్ములకును (karmulakunu) = for the doers (in the sense of achievement).        

Meaning: "For philosophers, thought is the driving force. For family men, envious nature brings challenges. For the religious, the ultimate abode is the cause of action, while achievers are motivated by the pursuit of wealth."

Explanation:  Compare this with Bhagavad-Gita verse 2-42 below. We belong to the avipaśhchitaḥ (अविपश्चित: = limited understanding) category.   

यामिमां पुष्पितां वाचं प्रवदन्त्यविपश्चित: |
वेदवादरता: पार्थ नान्यदस्तीति वादिन: || 2-42||

yāmimāṁ puṣhpitāṁ vāchaṁ pravadanty-avipaśhchitaḥ
veda-vāda-ratāḥ pārtha nānyad astīti vādinaḥ

Meaning: Those with limited understanding, get attracted to the flowery words of the Vedas, which advocate ostentatious rituals for elevation to the celestial abodes, and presume no higher principle is described in them.

Annamacharya used words సంసారులకు (saMsArulakunu), కర్ములకు (karmulaku), జంతువులకు (jaMtuvulaku), బంధులకు (baMdhulaku), చిల్లరమనుజులకు (chillaramanujulaku) to express the life of ordinary people. It implies that we are all lead the life of restricted understanding. 

తన యాత్మ గారణము తగిన సుజ్ఞానులకు

తనువే కారణము తగ జంతువులకు

ఘనము క్తి గారణము కడ గన్నవారికెల్లా

కనకమే కారణము కమ్మిన బంధులకు ॥అన్నిటికి॥

 

tana yAtma gAraNamu tagina suj~nAnulaku

tanuvE kAraNamu taga jaMtuvulaku

ghanamu kti gAraNamu kaDa gannavArikellA

kanakamE kAraNamu kammina baMdhulaku ॥anniTiki॥

 

Word to word meaning:  తన యాత్మ గారణము (tana yAtma gAraNamu) = everything has roots in self; తగిన సుజ్ఞానులకు (tagina suj~nAnulaku) = for the wise; తనువే కారణము (tanuvE kAraNamu) = the body (or physical elements); తగ జంతువులకు (taga jaMtuvulaku) = for all the creatures (= living beings); ఘనము క్తి గారణము (ghanamu kti gAraNamu) = liberation is the only aim; కడ గన్నవారికెల్లా (kaDa gannavArikellA) = for those who could see the end; కనకమే కారణము (kanakamE kAraNamu) = gold (=wealth) is the reason;  కమ్మిన బంధులకు (kammina baMdhulaku) = for those bonded by the needs.   

Meaning: For the wise, everything originates within the self. For living beings, the body is the foundation of action. For those who see beyond reason, liberation becomes the goal, while for those in need, life revolves around the pursuit of wealth.

Explanation: Life remains a mystery until we uncover its root cause for ourselves. If our curiosity about the world fades once our needs are met, then our lives resemble those of animals. Annamacharya emphasizes that this is no true life at all, which is why he uses the term జంతువులకు (jaMtuvulaku, meaning "creatures"). Such a life leads only to endless accumulation and unfulfilled longing, captured in the phrase కమ్మిన బంధులకు (kammina baMdhulaku*, meaning "for those bound by needs").  

This suggests that a person's actions only lead them into a further web of actions, a cycle that offers no path to truth. Annamacharya’s use of the phrase కడ గన్నవారికెల్లా (*kaDa gannavArikellA*, meaning "for those who can see the end") points to individuals who foresee these entanglements and recognize inaction, or the cessation of unnecessary action, as the only viable course forward.

దేవుఁడు గారణము తెలిసినవారికెల్లా

జీవుడు గారణము చిల్లరమనుజులకు

దేవుడు వేరే కాఁడు దిక్కు శ్రీవేంకటేశుఁడే

పావన మాతని కృప పరమకారణము ॥అన్నిటికి॥

 

dEvuDu gAraNamu telisinavArikellA

jIvuDu gAraNamu chillaramanujulaku

dEvuDu vErE kADu dikku SrIvEMkaTESuDE

pAvana mAtani kRpa paramakAraNamu ॥anniTiki॥

 

Word to word meaning: దేవుఁడు గారణము (dEvuDu gAraNamu) = God is the Cause; తెలిసినవారికెల్లా (telisinavArikellA) = for those who know (= are aware); జీవుడు గారణము (jIvuDu gAraNamu) = the self is the reason; చిల్లరమనుజులకు (chillaramanujulaku) = for the sundry people; దేవుడు వేరే కాఁడు (dEvuDu vErE kADu) = God does not exist separately (from man);  దిక్కు శ్రీవేంకటేశుఁడే (dikku SrIvEMkaTESuDE) = Lord Venkateshwara is the only asylum available; పావన మాతని కృప (pAvana mAtani kRpa) = his grace is very pure; పరమకారణము (paramakAraNamu) = the cause of all causes. 

Meaning: For those who are truly aware, God is the root cause of all things. Millions of others, however, view the self as the primary source. God does not exist as something separate from this reality. Lord Venkateshwara alone is the refuge to seek, His grace pure and the source of all causes in the world.

Explanation:

To Connect With the Divine: As previously submitted, Annamacharya's poems transcend the mundane. They reveal realms beyond human experience. The word  చిల్లరమనుజులకు (chillaramanujulaku = for the sundry people) indicate that While they may appear as simple words to the unrefined, the great saint has breathed vibrant life into every syllable.

Going further, let me recall the words of Prahlada

ఇందు గలఁ డందు లేఁ డని

సందేహము వలదు చక్రి సర్వోపగతుం

డెం దెందు వెదకి చూచిన

నందందే కలఁడు దానవాగ్రణి! వింటే."

Meaning: "Oh Lord of the Demons! Do not doubt the divine presence. The Supreme Being pervades all. You can discover Him anywhere, but only with sincerity and genuine seeking." 

God Does Not Exist Outside:  To grasp the central idea of this poem, consider the phrase, దేవుడు వేరే కాఁడు దిక్కు శ్రీవేంకటేశుఁడే (dEvuDu vErE kADu dikku SrIvEMkaTESuDE) = "God does not exist outside the reality in front of us. Lord Venkateshwara is the only saviour." The word "వింటే" (if you listen) emphasizes the importance of listening. This concept is illustrated in K Pawel Kuczynski's surrealist picture, "gate," which suggests that true understanding requires openness to listen. 

The Power of Hearing and Memory: The Bhagavad-Gita (2-52 यदा ते मोहकलिलं …श्रोतव्यस्य श्रुतस्य च) reinforces this idea: "Arjuna, when your mind transcends delusion, you'll acquire indifference to what you've heard and will hear." This highlights the power of hearing in shaping memories and conditioning the mind. 

Hearing as a Source of Mental Conditioning: Research supports this notion. Auditory experiences generate stronger emotional memories than visual ones. Pavlov's experiments demonstrate how auditory stimuli condition responses. What we hear profoundly shapes our consciousness. 

The abode of God: Ultimately, when an individual reaches a state of oneness with nature, they experience an ecstatic state untouched by the contaminated world. As Annamacharya says, "పావన మాతని కృప" (pAvana mAtani kRpa), they become oblivious to their surroundings, immersed in divine union.

-X-X-The End-X-X-