T-259 చదివి చదివి వట్టి జాలిఁబడు టింతేకాని

 తాళ్ళపాక అన్నమాచార్యులు

259 చదివి చదివి వట్టి జాలిఁబడు టింతేకాని 

For English version press here 

ఉపోద్ఘాతము 

ఇది ఒక విస్ఫోటక కీర్తన​. పదిహేనవ శతాబ్దపు కవి అన్నమాచార్యుల దృష్టి అపూర్వము, అపారము, అచింత్యము, అద్వితీయము. దీనిని చదువుతుంటే సముద్రాలకైనా లోతు తక్కువగానే అనిపిస్తుంది.  మానవ సంకటస్థితిని ఇంత పదునైన ఖచ్చితత్వంతో, మన ప్రవర్తనను ఇంత సూటిగా ఆవిష్కరించిన కవి మరొకరు లేరు. శతాబ్దాలుగా మానవాళిని వెంటాడిన ప్రాథమిక ప్రశ్నలను ఇక్కడ ఆయన నేరుగా పాఠకుడి హృదయంలోకి తీసుకువస్తారు. 

అధ్యాత్మ సంకీర్తన

రేకు: 321-4 సంపుటము: 4-121

చదివి చదివి వట్టి జాలిఁబడు టింతేకాని యెదుట నిన్ను గానఁగ నితరుల వశమా    ॥పల్లవి॥   ఆకాశముపొడవు ఆకాశమే యెరుఁగు ఆకడ జలధిలేఁతు ఆ జలధే యెరుఁగు శ్రీకాంతుఁడ నీ ఘనము చేరి నీవే యెరుఁగుదు- నీకడ నింతంతన నితరుల వశమా ॥చదివి॥   నదులయిసుకలెల్ల నదులే యెరుఁగును కదలి గాలియిరవు గాలికే తెలుసు అదన నాత్మగుణము లంతరాత్మ నీవెరుగు- దిదియదియనిచెప్ప నితరులవశమా ॥చదివి॥   శ్రీవేంకటేశ యిన్నిచింతలకు మొదలు యీ నీ శరణంటే యిటు నీవే యెరిగింతు దైవమా నీ కల్పనలు తగ నీవే యెరుఁగుదు- వీవల నౌఁగాదన నితరుల వశమా   ॥చదివి॥

Details and Explanations:

చదివి చదివి వట్టి జాలిఁబడు టింతేకాని

యెదుట నిన్ను గానఁగ నితరుల వశమా         ॥పల్లవి॥ 

Telugu Phrase	Meaning
చదివి చదివి వట్టి జాలిఁబడు టింతేకాని	మానవుడా! నువ్వు చదివి చదివి చతికిలబడి నీపై నీవే జాలిపడతావే కానీ
యెదుట నిన్ను గానఁగ నితరుల వశమా	దైవమా! (ఇతరులకు నిన్ను చూపించుటకు నేను 'అన్నమయ్య'ను వుపయోగ పడనే). ఇతరులు వారివారికి ఎదురుగా వున్న నిన్ను వారంతటవారు చూడవలసినదే కదా !

సూటి భావము:

మానవుడా! నువ్వు చదివి చదివి అలసి, చతికిలబడి నీపై నీవే జాలిపడతావే కానీ; దైవమా! (ఇతరులకు నిన్ను చూపించుటకు నేను 'అన్నమయ్య'ను వుపయోగ పడనే). ఇతరులు వారివారికి ఎదురుగా వున్న నిన్ను వారంతటవారు చూడవలసినదే కదా ! 

గూఢార్థవివరణము:

ప్రజలకు నేరుగా అదలింపు: అన్నమాచార్యులు ఇక్కడ తాపసుల మాదిరిగా కాదు, గట్టి స్వరంలో మాట్లాడు తున్నారు. “చదివి చదివి ఏమి ప్రయోజనం పొందుదమని? ఏవైనా నీలోని నిన్ను( దైవాన్ని) ఎదుర్కో నంత వరకు వ్యర్థం.”

---

అధ్యయన ఫలితము జాలి.

“జాలి” అన్న పదం కీలకం. అది కేవలం దుఃఖం కాదు, పనిలేని శ్రమలతో జీవితాన్ని వృథా చేసుకున్న మనిషి దయనీయ స్థితి. అంతులేనన్ని చదువులు చివరికి మనషికి తన లోపలి ఖాళీదనాన్ని గ్రహించడంలో సహాయం చేస్తాయే తప్ప దేవుని వైపుకి దారి చూపవు. ఆ పరిస్థితిలో తనలోని ఖాళీ, అసహాయత్వం స్వీయజాలి వైపుకు మరలుతుంది.

---

ఎల్లప్పుడూ ఎదుటే ఉన్న దైవము: ఇదే అంతుచిక్కని చిక్కుముడి. “యెదుట నిన్ను” — దైవము నీ హృదయంలో, నీ శ్వాసలో ఎల్లప్పుడూ నీ ముందే ఉన్నాడు. కాబట్టి పుస్తకాలు, గురువులు, ఆచారాల వెంట కాదు పడవలసినది. నీలోనే గట్టిగా వెతుకు. నీకు ఆకలైతే ఇతరులు తింటే తృప్తి కలగనట్లు.

---

జిడ్డు కృష్ణమూర్తితో సమాంతరాలు

జిడ్డు తరచూ అన్నది: “ప్రశ్నల కంటే మౌనం మేలుకాదు? నీలో నిజంగా నిశ్శబ్దం వుంటే, నీలో ఆవ్యాజమైన ప్రేమ అదే వస్తుంది, అరమరికలు లేని అందం వికసిస్తుంది.” 

ఇద్దరూ ఇతరుల వద్ద నుండి సేకరించిన జ్ఞానాన్ని తిరస్కరించారు.

ఇద్దరూ సత్యం బయటనుంచి రాదని నొక్కి చెప్పారు.

ఇద్దరూ లోపలి నిశ్చలతలోనే యదార్థం దర్శనమవుతుందని బోధించారు.

---

ప్రధాన సందేశం

మనిషి నిజంగా తనకు తానుగా ఉండకుంటే — ఇతరుల బోధల బానిసగా ఉంటే — దేవుణ్ణి చూడలేడు. ప్రత్యక్ష దర్శనం లేకుండా కూడబెట్టిన జ్ఞానం నిష్ప్రయోజనం మాత్రమే కాదు, విషాదకరమూ.

---

లోతైన భావం

“యెదుట నిన్ను” అన్నది మరో అర్థమూ ఇస్తుంది:
“నా ముందు నేను నిన్నే (దైవమునే) చూచుచున్నాను” — అన్నమాచార్యుడి సాక్ష్యం.

అదే సమయంలో “ఇతరుల వశమా” అంటే — ఆయనకు ప్రత్యక్ష దర్శనం ఉన్నా, ఆయన చుట్టూ ఉన్నవారు మాత్రం అన్నమాచార్యుడినే చూస్తారు, దైవమును కాదు. వారు బయట రూపానికే (సన్యాసులు, మాటలు, ఆచారం) లోనైపోతారు; ఆయన చూపిస్తున్న దిశను మాత్రం చూడలేరు. 

ఇది ముందటి కీర్తనతో అద్భుతంగా కలుస్తుంది: “తనిసి యలమేల్మంగఁ దాళిఁగా గట్టుకొనె / వెనుకొని యిదివో శ్రీవేంకటేశుఁడు”.

అలమేలు మంగను తాళిగా (ఒక గుర్తుగా) కట్టుకొనె అనగా ఒకానొక భక్తునిని భార్యగా చేపట్టి అనగా ఆమె రూపము వెనుక తానుండె ఇదిగో శ్రీవేంకటేశుఁడు.

---

డాలీ అధివాస్తవిక చిత్రం “Dreams on a Beach”తో అనుసంధానం:

 

సముద్రతీరంలో ఒక రాతివేదికపై గుడ్డతో కప్పిన ఒక శిల్పం ఉంది. అది ఎప్పుడైనా పడిపోయే స్థితిలో ఉంది. ఒక వెదురు కర్ర లాంటిది బయటికి పొడుచుకొని వచ్చింది. దాని చివర గుడ్డ పేలికలు వేలాడుతున్నాయి. ఆ కర్రని స్థిరత్వం (బేలన్స్ చేయడానికి) చాపినట్లుంది. కానీ కర్రని తప్పుదిశలో చాచడంతో అస్థిరత మరింత పెరుగుతుంది. ​ 

శిల & విగ్రహం (శిల్పం) = పుస్తకజ్ఞానం: పైకి గొప్పగా కనిపించినా నిలదొక్కుకోలేని జ్ఞానం. ​ 

గుడ్డతో కప్పిన శిల్పం = తెలిసినట్టు భావన: తెలుసుకున్నామనుకుంటాం, కానీ అసలు సత్యం వీగిపోతుంది. 

వెదురు కర్ర & గుడ్డ పేలికలు = తప్పుదిశలో శ్రమ; మన కృషి అప దిశలో. స్థిరత్వం మరింత తగ్గుతుంది. 

ఈ బొమ్మ సందేశం
అస్థిరమైన జీవితానికి కూర్చే స్థిరత్వం కృషి అంతా తప్పు దిశలోనే ఉంటుంది.
స్థిరములేని దానికి స్థిరత్వం కూర్చబోవడమే అవివేకం.
అస్థిరమును ఉన్నపళంగా స్వీకరించడమే వివేకం.
తన కృషి లేకుండానే ఆ ముసుగు తెరలు తొలగిపోతాయన్న నిశ్చయమే జ్ఞానం.
అనగా పనిలేని పనుల వంటి చదువులు చివరికి దుఃఖాన్నే తెస్తాయి. 

వివరణ
డాలీ అస్థిర రూపాలు అన్నమయ్య చీవాట్లను ప్రతిబింబిస్తాయి.
మనుషులు పుస్తకాలపై పుస్తకాలను చదివి

తమ పరిజ్ఞానాన్ని విస్తరించుకున్నామని అనుకుంటారు.
కానీ అక్కడే విశాల సముద్రంలా విస్తరించి ఉన్న దైవాన్ని మరచిపోతారు.

సరియైన చూపుతో తనలోనికే తాను చూసి—
అనగా, తనను తాను ప్రపంచంలోని వేరొక వ్యక్తిగా గమనించి,
“నేనూ ఇతరుల వలెనే” అని గ్రహించి,
ఆ స్థితిలో నిశ్చలంగా ఉండగలిగితే — అదే ధ్యానం.

లేకపోతే అది స్వీయజాలి క్రింద మారిపోవడం తప్పదు. 

---

పరోక్ష జ్ఞానపు ప్రమాదం ఆలోచించండి: 

పుస్తకాల ద్వారా లేదా ఇతరుల మాటల ద్వారా పొందిన జ్ఞానం ఎప్పుడూ రెండవ చేతిదే, పరోక్షమైనదే. కానీ మన కళ్లతో మనమే చూసి, మన అనుభవంతో గ్రహించిన జ్ఞానమే నిజమైన ప్రత్యక్ష జ్ఞానం. అన్నమాచార్యులూ, జిడ్డు కృష్ణమూర్తీ రెండవచేతి జ్ఞానాన్ని నమ్మకూడదని హెచ్చరించారు. గురువుల పాత్రను స్వీకరించకుండా, ప్రతివాడూ తనకు తానే అన్వేషకుడై, స్వయంగా కనుగొనాలని కోరారు. 

భగవద్గీత ఉదాహరణ తీసుకుందాం. చాలా మంది స్వయంగా అర్థం చేసుకోవడం కన్నా, వ్యాఖ్యాతల మాటలనే పునరావృతం చేస్తారు. ఈ అలవాటు తప్పక తగ్గాలి. నిఘంటువులు, అధ్యయనం వచనార్థాన్ని చూపగలవు; కానీ లోతైన భావం మాత్రం మన పరిశీలనలు, మన ఆలోచనలు కలిసినప్పుడు మాత్రమే ప్రకాశిస్తుంది. నిజమైన అర్థం నేరుగా చూసినప్పుడు మాత్రమే వికసిస్తుంది — ఇతరుల అధికారం మీద ఆధారపడినప్పుడు కాదు.

 

---

మొదటి చరణం:

ఆకాశముపొడవు ఆకాశమే యెరుఁగు
జలధిలోతు ఆ జలధే యెరుఁగు
భువనంబు విస్తారంబు భువనమే యెరుఁగు
దేహంబు నెత్తురు దేహమే యెరుఁగు ॥చదివి॥

Telugu Phrase	Meaning in Telugu
ఆకాశముపొడవు ఆకాశమే యెరుఁగు –.	ఆకాశపు పొడవు, పరిమాణం ఆకాశానికే తెలుసు
జలధిలోతు ఆ జలధే యెరుఁగు –.	సముద్రపు లోతు సముద్రానికే తెలుసు
భువనంబు విస్తారంబు భువనమే యెరుఁగు	లోకపు విస్తృతి లోకానికే తెలుసు.
దేహంబు నెత్తురు దేహమే యెరుఁగు –	శరీరంలోని రక్తాన్ని శరీరమే తెలుసుకుంటుంది

---

సూటి భావము:

ఆకాశపు పొడవు, పరిమాణం ఆకాశానికే తెలుసు. సముద్రపు లోతు సముద్రానికే తెలుసు. లోకపు విస్తృతి లోకానికే తెలుసు. శరీరంలోని రక్తాన్ని శరీరమే తెలుసుకుంటుంది

---

గూఢార్థవివరణము:

ఇక్కడ అన్నమాచార్యులు ఒక విప్లవాత్మక ఆలోచనను ప్రతిపాదిస్తున్నారు. మన సాధారణ దృష్టిలో —

ఆకాశం = జడ వస్తువు.

సముద్రం = జల సమూహం. (జడమే)

భూమి = నిశ్చేతన పదార్థం.

శరీరం = జడమైన కవచం.

కానీ అన్నమాచార్యులు ఈ చరణంలో చైతన్యము-జడములకు మధ్యగల సరిహద్దును దాటే దృష్టి తో చెబుతున్నారు.

జీవితం – జడమన్న తేడా మనసులో వేసుకున్న గీత
మనం జీవం ఉన్నది, జీవం లేనిది అని విభజిస్తాం. కానీ ఆకాశం తన పొడవు తెలుసుకోవడం, సముద్రం తన లోతు గ్రహించడం —ఆయన చూపిస్తున్నది ఏంటంటే: అన్నీ చైతన్యం కలిగి ఉన్నాయి. సమస్తమును ఏకముచేయు చైతన్య స్థితికి చేరుకున్నారని తెలియవచ్చును. 

ప్రత్యక్ష జ్ఞానం – First Hand Knowledge: మనం ఆకాశం పొడవు కొలుద్దాం, సముద్రం లోతు కొలుద్దాం అని ఆలోచిస్తాం.  అది బాహ్య జ్ఞానం కాదు ఉబలాటం. కానీ అన్నమయ్య చెబుతున్నది: ఆకాశం తానే తనని “ఎరుగు” జలధి తానే తనని “ఎరుగు”. అంటే ఈ విశ్వంలోని ప్రతి వస్తువు స్వయంజ్ఞానముతో నిండినదే. తెలుసుకుందా మనునది సంకల్పము. భవిష్యత్తులో చేయబోవు కార్యము. “ఎరుగు" అనునది ఇప్పటికే వున్న జ్ఞానం. అనగా అన్నమాచార్యులు చేరుకున్న స్థితిలో తెలుసుకుందామన్న జిజ్ఞాస​(లేదా ఉత్సుకత​) అను వేగిరపరచు శక్తి వుండదు. అదే సమస్థితి.

జిడ్డు కృష్ణమూర్తి తో పోలిక: జిడ్డు కూడా జీవితం–మరణం మధ్య తేడా గురించి చెబుతూ — “మనం పెట్టుకున్న విభజనే సమస్య” అన్నాడు.
అన్నమయ్య ఇక్కడ centuries ముందుగానే అదే చెప్పాడు: జడ / చైతన్యం అనేవి మన పరిమిత అవగాహనలో వేసుకున్న సరిహద్దులు మాత్రమే.   

మానవాళికి సందేశం: మనం ప్రపంచాన్ని జడముగా చూస్తున్నంతవరకు అది వేరేగా ఉంటుంది. కానీ ఒకసారి మన లోపలి చైతన్యం ఈ విశ్వ చైతన్యాన్ని తాకినప్పుడు, ఆకాశం, సముద్రం, భూమి, శరీరం — ఇవన్నీ జీవముగానే అనుభవమవుతాయి. అప్పుడు జీవితం–మరణం అనే విభజన కరిగిపోతుంది.

---

భగవద్గీతతో అనుసంధానము: 

సర్వ భూతేషు యేనైకం భావమవ్యయమీక్షతే ।
అవిభక్తం విభక్తేషు తత్ జ్ఞానం విద్ధి సాత్వికం ।। 18-20 ।। 

అర్జునా! ఎవరు విభజింపబడి వేఱువేఱుగా కాన్పట్టు సమస్త భూతములను చరాచర ప్రాణులందును ఒక్కటే నాశరహితమగు ఆతవస్తువును (దైవము యొక్క ఉనికిని) విభజింపబడక (ఏకముగా) నున్నట్లు ఏ  జ్ఞానముచే ఎఱుగుచున్నారో అట్టి జ్ఞానము సాత్వికని తెలియుము. 

అన్నమాచార్యులు ఈ శ్లోకములో చెప్పినట్లు  వేఱువేఱుగా కనబడు చరాచర భూతములను ఏ సూత్రమైతే ఒకటిగా కలిపియున్నదో అట్టిదాని దర్శనమును పొందిరని తెలియవచ్చును. ఆ స్థితిలో  చరాచరములకు జీవాజీవములకు  చైతన్యము-జడములకు మధ్యగల అంతరమును అధిగమించి ఆ జ్ఞానముతో ఏకత్వమును కలిగి యున్న క్షణములలో కలిగిన అనుభూతిని మనకు తెలియజెప్పుతున్నారు. ఈ మన ప్రపంచములో సమస్తము (మనకు తెలియని రీతిలో) చైతన్యమును కలిగి వున్నవని; అద్దానిని మనమున్న స్థితిలో నుండి ఏవిధముగాను ఉజ్జాయింపు కూడా వేయలేమని గ్రహించ వలెను. మిడిమిడి జ్ఞానముతో స్వర్గమని, మోక్షమని, పరమపదమని చెప్పు బోధనలు కేవలము ఊహాజనితములని గ్రహించవలెను. ఈ ప్రపంచమున  ఉన్నది సత్యము ఒక్కటే. తక్కినవన్నీ భ్రమలే.

---

రెండవ​ చరణం: 

నదులయిసుకలెల్ల నదులే యెరుఁగును

కదలి గాలియిరవు గాలికే తెలుసు

అదన నాత్మగుణము లంతరాత్మ నీవెరుగు-

దిదియదియనిచెప్ప నితరులవశమా ॥చదివి॥ 

Telugu Phrase	Meaning in Telugu
నదులయిసుకలెల్ల నదులే యెరుఁగును	నదుల ఇసుకను — నదులే తెలుసుకుంటాయి.
కదలి గాలియిరవు గాలికే తెలుసు	గాలి కదలికను — గాలియే తెలుసుకుంటుంది.
అదన నాత్మగుణము లంతరాత్మ నీవెరుగు-	ఆత్మ గుణములను — అంతరాత్మయే గ్రహించగలదు
దిదియదియనిచెప్ప నితరులవశమా	ఇవన్నీ ఇతరులు నీకెలా చెప్పగలరు?

సూటి భావము:

నదుల ఇసుకను — నదులే తెలుసుకుంటాయి.
గాలి కదలికను — గాలియే తెలుసుకుంటుంది.
ఆత్మ గుణములను — అంతరాత్మయే గ్రహించగలదు.
ఇవన్నీ ఇతరులు నీకెలా చెప్పగలరు?

---

గూఢార్థవివరణము:

ఇక్కడ అన్నమాచార్యులు ఒక అడుగు ముందుకు వేస్తారు.

నీకు నీవు ఎవరో ఇతరులు చెప్పలేరు.
పుస్తకాలు కాదు, గురువులు కాదు, ఆచారాలు కాదు.
ఆత్మజ్ఞానము ఎప్పటికీ పరోక్షంగా రాదు.

---

జ్ఞానము ప్రత్యక్షం:

ఈ చరణం ప్రత్యామ్నాయం అసాధ్యము అని చెబుతుంది.

ఇతరులు తింటే  నీకు ఆకలి తీరుతుందా?

పువ్వు వాసనను వర్ణన విని తెలుసుకోవచ్చా?

అలాగే — ఆత్మసత్యం ఇతరుల మాటల ద్వారా తెలియదు.

అందుకే అన్నమయ్య చెబుతున్నాడు: నీకు నీవుగా నిలువకపోతే దేవుణ్ణి చూడలేవు.

---

జిడ్డు కృష్ణమూర్తితో పోలిక:

కృష్ణమూర్తి తరచూ అనేవాడు:

“సత్యం మార్గంలేని గమ్యం. ఎవరూ నిన్ను దానివైపు నడిపించలేరు.”

ఆయన గురువుల మీద, శాస్త్రాల మీద, సంప్రదాయాల మీద ఆధారపడకండి అని హెచ్చరించాడు.

ఆత్మజ్ఞానం వర్ణనల ద్వారా కాదు — ప్రత్యక్షంగా చూచూట (దర్శనం) ద్వారానే వస్తుంది.

అదే మాట అన్నమాచార్యులు అయిదు శతాబ్దాల ముందే చెప్పారు:

“ఇతరులు నీకు ‘నీవు ఎవరో’ చెప్పలేరు.

నీవెవరో తెలుసుకోవగలది నీ అంతరాత్మ మాత్రమే.”

---

ఆధ్యాత్మిక సందేశం:

ఈ చరణం ఆశ్రయములను, ఆధార ఊత ములను కూల్చేస్తుంది

సాధకుడు లోనికి తిరగి — మౌనంతో, స్పష్టతతో చూడగలగాలి.

లేకపోతే, సేకరించిన పదజాలం ఎంతైనా కూడా ఆ అగాథాన్ని పూడ్చలేవు.

---

మూడవ​ ​ చరణం:

శ్రీవేంకటేశ యిన్నిచింతలకు మొదలు
యీ నీ శరణంటే యిటు నీవే యెరిగింతు
దైవమా నీ కల్పనలు తగ నీవే యెరుఁగుదు
వీవల నౌఁగాదన నితరుల వశమా ॥ చదివి ॥

Telugu Phrase	Meaning
శ్రీవేంకటేశ యిన్నిచింతలకు మొదలు	శ్రీవేంకటేశ! – ఈ అంతులేని చింతలకు ఆరంభమూ, నీవే.
యీ నీ శరణంటే యిటు నీవే యెరిగింతు	నిన్ను నేను శరణంటే ఆవైపు నీవే తెలియజేస్తావు
దైవమా నీ కల్పనలు తగ నీవే యెరుఁగుదువు	దైవమా! నీ యోచనలు, నీ లీలలు ఎవరూ గ్రహించలేరు; వాటి యుక్తి నీకే తెలుసు.
ఈవల నౌఁగాదన నితరుల వశమా	ఇటువైపు "ఔను" "కాదు" అనడం ఇతరుల వశమా? (కాదే)

సూటి భావము:

శ్రీవేంకటేశ! – ఈ అంతులేని చింతలకు ఆరంభమూ, అంతమూ నీవే.

యీ నీ శరణంటే – నీ శరణు తీసుకోవడం అంటే, దాని ఫలితాన్ని కూడా నువ్వే నిర్ణయిస్తావు.

దైవమా! నీ కల్పనలు తగ నీవే యెరుఁగుదు – నీ యోచనలు, నీ లీలలు ఎవరూ గ్రహించలేరు; వాటి యుక్తి నీకే తెలుసు.

వీవల నౌఁగాదన నితరుల వశమా – అవి అవునా, కాదా అని చెప్పే శక్తి మనకుండదు. మనకో, ఇతరులకో వశం కాదు. 

---

గూఢార్థవివరణము:

ఇక్కడ ‘యీ’ అనే పదానికి ఒక ప్రత్యేకమైన అర్థం ఉంది. సాధారణంగా ఇది “ఎదుటనుండుదానిఁ దెలుపును” అనే భావాన్ని సూచిస్తుంది. కానీ ఇక్కడ అన్నమాచార్యులు తననే ఉద్దేశిస్తున్నారు. అందువల్ల “యిన్నిచింతలకు మొదలు యీ” అనే పదబంధం — ఈ చింతలు మానవ మనసులోనే ఆరంభమవుతాయని (దేవుడు సృష్టించినవి కావని) సూచిస్తోంది. 

హిల్మా ఆఫ్ క్లింట్ యొక్క Swan No. 9 (1915):

ఈ చిత్రంలో వ్యూహాత్మకముగా జననము మరణము అను విరుద్ధ విషయములను ఒక రేఖకు అటు ఇటు చూపారు.  కుడి నుండి ఎడమ వైపుకు పోతున్న ఈ గీత క్రమంగా కనుమరుగై ఏకత్వంలో కలిసిపోతుంది. అనగా ఆ విరుద్ధములు ఆ స్థితిలో ఒకటేనని అర్ధము. కానీ, ఈ భిన్నములు  జీవితాన్ని తమ వైపు లాగుతూనే వుంటాయి. వాటిధాటికి తట్టుకుని సమస్థితిలో నిలబడడం, ఆ మధ్య వున్న రేఖవెంబడి ప్రయాణం. ఇది అన్నమాచార్యుల మాటలతో సమంగా ఉంది. మానవ జీవితానికి పరమార్ధము సత్యముతో కలిసి ప్రయాణమే. ఆ రేఖ కాక తక్కిన మార్గములు  ప్రపంచములో సుఖదుఃఖములకు లోనౌతూ గడుపు సాధారణ జీవితం. అదే విషయమును హిల్మా ఆఫ్ క్లింట్ & అన్నమాచార్యులు వెల్లడించారు. హిల్మా ఆఫ్ క్లింట్ బొమ్మపై మరింత​ విశదీకరణకు ఇక్కడ నొక్కండి. 

హిల్మా ఈ చిత్రాన్ని 1915లో వేశారు. జిడ్డు కృష్ణమూర్తి తన ఆలోచనలను బహిరంగంగా చెప్పడం 1929 లో తరువాత. కానీ అన్నమాచార్యులు ఐదు శతాబ్దాల క్రితమే ద్వంద్వాన్ని దాటి ఏకత్వాన్ని ప్రత్యక్షానుభవంతో చూపించారు. 

ఇది అన్నమాచార్యుల దృష్టి ఒకానొక చెదురుమదురు ఆధ్యాత్మిక వాదమేమీ కాదని సూచిస్తోంది. యుగాలూ, సంస్కృతులలోనూ — ప్రత్యక్షానుభవాన్ని తాకినవారు ఒకే సత్యాన్ని తమ తమ భాషలో వ్యక్తం చేస్తున్నారు.

---

ఈ కీర్తన ముఖ్య సందేశం

“సిద్ధాంతాలకోసం, ఇతరులు చెప్పిన అర్థాల కోసం జీవితాన్ని వృధా చేయకు. జీవితమును మొట్టమొదటగా స్పృశిస్తున్నట్లు, ఈ లోకాన్ని తొలిసారి చూస్తున్నట్టుగా — నూతనంగా, నిజాయితీతో — నీలోని దైవాన్ని ఆవిష్కరించుము.”

---

X-X-The END-X-X

 

259 cadivi cadivi vaṭṭi jāliṃ̐baḍu ṭiṃtēkāni (చదివి చదివి వట్టి జాలిఁబడు టింతేకాని)

 TALLAPAKA ANNAMACHARYULU

259 చదివి చదివి వట్టి జాలిఁబడు టింతేకాని

(cadivi cadivi vaṭṭi jāliṃ̐baḍu ṭiṃtēkāni) 

తెలుగులో చదవడానికి ఇక్కడ నొక్కండి. 

Introduction 

This song is explosive. The fifteenth-century poet Annamacharya’s vision is simply unfathomable — immeasurable. Reading this, one feels that even the seas are shallow. No other poet has written about the human dilemma with such piercing accuracy, nailing our behaviour with unerring precision. Here, he brings the fundamental questions that have haunted humanity for ages straight into the heart of the reader. 

అధ్యాత్మ సంకీర్తన	Philosophical Poem
రేకు: 321-4 సంపుటము: 4-121	Copper Plate: 321-4 Vol: 4-121
చదివి చదివి వట్టి జాలిఁబడు టింతేకాని యెదుట నిన్ను గానఁగ నితరుల వశమా ॥పల్లవి॥   ఆకాశముపొడవు ఆకాశమే యెరుఁగు ఆకడ జలధిలోఁతు ఆ జలధే యెరుఁగు శ్రీకాంతుఁడ నీ ఘనము చేరి నీవే యెరుఁగుదు- నీకడ నింతంతన నితరుల వశమా     ॥చదివి॥   నదులయిసుకలెల్ల నదులే యెరుఁగును కదలి గాలియిరవు గాలికే తెలుసు అదన నాత్మగుణము లంతరాత్మ నీవెరుగు- దిదియదియనిచెప్ప నితరులవశమా ॥చదివి॥   శ్రీవేంకటేశ యిన్నిచింతలకు మొదలు యీ నీ శరణంటే యిటు నీవే యెరిగింతు దైవమా నీ కల్పనలు తగ నీవే యెరుఁగుదు- వీవల నౌఁగాదన నితరుల వశమా       ॥చదివి॥	cadivi cadivi vaṭṭi jāliṃ̐baḍu ṭiṃtēkāni yeduṭa ninnu gānaṃ̐ga nitarula vaśamā ॥pallavi॥   ākāśamupoḍavu ākāśamē yeruṃ̐gu ākaḍa jaladhiloṃ̐tu ā jaladhē yeruṃ̐gu śrīkāṃtuṃ̐ḍa nī ghanamu cēri nīvē yeruṃ̐gudu- nīkaḍa niṃtaṃtana nitarula vaśamā ॥cadivi॥   nadulayisukalella nadulē yeruṃ̐gunu kadali gāliyiravu gālikē telusu adana nātmaguṇamu laṃtarātma nīverugu- didiyadiyaniceppa nitarulavaśamā     ॥cadivi॥   śrīvēṃkaṭēśa yinniciṃtalaku modalu yī nī śaraṇaṃṭē yiṭu nīvē yerigiṃtu daivamā nī kalpanalu taga nīvē yeruṃ̐gudu- vīvala nauṃ̐gādana nitarula vaśamā  ॥cadivi॥

Details and Discussions:

Chorus (Pallavi):

---

           చదివి చదివి వట్టి జాలిఁబడు టింతేకాని

యెదుట నిన్ను గానఁగ నితరుల వశమా ॥పల్లవి॥

cadivi cadivi vaṭṭi jāliṃ̐baḍu ṭiṃtēkāni

yeduṭa ninnu gānaṃ̐ga nitarula vaśamā ॥pallavi॥ 

Telugu Phrase	Meaning
చదివి చదివి వట్టి జాలిఁబడు టింతేకాని	O people: You keep reading more and more. Yet, this leads only to self-pity (of your pitiable condition)
యెదుట నిన్ను గానఁగ నితరుల వశమా	O Lord: While you are ever present in front of all, for others (who are not aligned with you), is it possible to ‘SEE YOU” (in the heart)

Literal Meaning:

O Man! You keep reading and reading,

only to collapse in weariness, ending up pitying yourself.

O Lord! Can I (Annamacharya) really be of use in showing You to others?

Is it not true that each one must see You by themselves—

as You are always present before them.

---

Interpretative Notes: 

Direct Rebuke to the Public: Annamacharya, unlike a saint, speaks here in a stern tone. He says: “Reading endlessly is futile if it does not bring you face to face with the Divine within.” 

Self-Pity as the Outcome our study: The word జాలి (=pity) is crucial — not just sorrow, but the pitiable condition of one who has wasted life in vain efforts. Endless study leads only to the realization of one’s emptiness. This leads to self-pity, not God. 

The Lord Is Always Present just before you: The paradox is piercing. God is “before you (యెదుట నిన్ను)” (within your heart, in every breath). Yet you run after books, teachers, rituals, searching elsewhere. 

---

Parallel with Jiddu Krishnamurti:
Jiddu would tell seekers: “Isn’t silence better than questions? If you are really quiet, then you have love and beauty.” 

• Both voices reject accumulation of second-hand knowledge.
• Both insist that Truth cannot be imported from “others.”
• Both urge inward stillness as the only way to encounter Reality. 

The Core Message:
Unless one is truly oneself — free from borrowed authority — one cannot see God. Knowledge without direct seeing is not only useless, but also tragic.

---

Deeper, Implied Sense

యెదుట నిన్ను can be read as “before me I see You (the Lord)” — Annamacharya testifying to his own vision.

At the same time, నితరుల వశమా hints that while he sees the Lord directly, others around him only see Annamacharya, not the Lord. They are misled by the outer form (the saint, the words, the ritual), and not by what he is pointing to. 

This ties back beautifully to the previous poem (258) where he said: తనిసి యలమేల్మంగఁ దాళిఁగా గట్టుకొనె / వెనుకొని యిదివో శ్రీవేంకటేశుఁడు

“I am Alamelumanga, a symbol for the Lord; behind me stands the Lord.”

To the world’s eyes, it looks like Annamacharya is speaking. But in truth, he is the witness of the Lord’s presence.

---

Connection with Salvador Dalí’s Surreal Painting Dreams on a Beach: 

On the seashore, a veiled statue stands on a rock pedestal, always on the verge of collapse. A bamboo pole juts out, with rags hanging — stretched as if to provide balance, but in the wrong direction. Instead of stability, it deepens instability. 

Rock & Statue = Bookish knowledge — impressive in appearance but unable to stand firm.

Veil = The illusion of knowing — we think we understand, yet Truth remains hidden.

Bamboo & Rags = Misguided effort — our struggle in the wrong direction only worsens imbalance. 

Message of the Painting
All our attempts to secure stability in an unstable life are misguided.
Trying to stabilize the unstable is folly.
Wisdom lies in accepting instability as it is — and knowing that the veil falls away not by effort but by inner seeing.

Thus, reading and striving without firsthand knowledge leads only to sorrow.

---

Addendum: The Danger of Second-Hand Knowledge 

The knowledge acquired from books or from others’ words is always second-hand or indirect. Only what is gained through your own direct seeing and understanding becomes first-hand knowledge. Both Annamacharya and Jiddu Krishnamurti warned against depending on borrowed truth. Both refused to play the role of a guru, urging people instead to discover for themselves. 

Take the Bhagavad Gita as an example: most people repeat what a commentator has said, instead of trying to understand the text directly. This tendency must be curbed. Dictionaries and study can give the literal meaning, but the deeper sense arises only when we join our own observations and reflections. True understanding blossoms only when we see directly — not when we lean on the authority of another.

---

First Stanza:

ఆకాశముపొడవు ఆకాశమే యెరుఁగు
జలధిలోతు ఆ జలధే యెరుఁగు
భువనంబు విస్తారంబు భువనమే యెరుఁగు
దేహంబు నెత్తురు దేహమే యెరుఁగు ॥చదివి॥

ākāśamupoḍavu ākāśamē yeruṃ̐gu

ākaḍa jaladhilēṃ̐tu ā jaladhē yeruṃ̐gu

śrīkāṃtuṃ̐ḍa nī ghanamu cēri nīvē yeruṃ̐gudu-

nīkaḍa niṃtaṃtana nitarula vaśamā    ॥cadivi॥

Telugu Phrase	Meaning
ఆకాశముపొడవు ఆకాశమే యెరుఁగు –.	The length of the sky—only the sky knows.
జలధిలోతు ఆ జలధే యెరుఁగు –.	The depth of the ocean—only the ocean knows.
భువనంబు విస్తారంబు భువనమే యెరుఁగు	The vastness of the world—only the world knows.
దేహంబు నెత్తురు దేహమే యెరుఁగు –	The blood in the body—only the body knows.

---

Literal Meaning:

The length of the sky—only the sky knows.
The depth of the ocean—only the ocean knows.
The vastness of the world—only the world knows.
The blood in the body—only the body knows.

---

Interpretative Notes:

Here, Annamacharya presents a revolutionary insight. We normally call the sky, ocean, world, and body as “inert” matter, lifeless objects.

But he crosses that boundary. He says 

The sky knows its length.
The ocean knows its depth.
The world knows its spread.
The body knows its blood. 

This means everything we see is alive with awareness.

What we divide as “living” and “non-living” is only a line drawn by our limited mind.
At the level of truth, all is one, all is consciousness. 

This is direct, first-hand knowledge. We measure the sky, we calculate the sea’s depth — but that is effort - indirect knowing. Annamacharya here speaks from a state where the sky itself reveals its measure, the ocean its depth. Knowledge is not an effort of curiosity, but an immediate awareness already present.

---

Parallel with Jiddu Krishnamurti:
Krishnamurti too said: “The division we create is the problem.”
Life and death, animate and inanimate — these opposites are our inventions.
Truth lies in the dissolution of division.
When the mind is silent, one sees directly — not a dead object, but living presence in everything.

---

Parallel with the Bhagavad Gita:
सर्वभूतेषु येनैकं भावमव्ययमीक्षते |
अविभक्तं विभक्तेषु तज्ज्ञानं विद्धि सात्त्विकम् || 18-20||

sarva-bhūteṣu yēnaikaṁ bhāvam avyayam īkṣatē
avibhaktaṁ vibhaktēṣu tat jñānaṁ viddhi sāttvikam (18.20) 

“O Arjuna! That knowledge by which one sees the imperishable reality in all beings, undivided amidst division — know that to be sāttvic (pure).” 

Like this verse, Annamacharya too speaks of a vision where the apparently divided universe is revealed as indivisible. It is a state where the split between conscious and inert, life and non-life, collapses into unity.

---

Message to Humanity: As long as we see the world as lifeless matter, it remains separate from us. But once the inner consciousness touches the universal consciousness, the sky, ocean, earth, body — all are alive. In that moment, the distinction between life and death vanishes.

---

Second Stanza: 

నదులయిసుకలెల్ల నదులే యెరుఁగును

కదలి గాలియిరవు గాలికే తెలుసు

అదన నాత్మగుణము లంతరాత్మ నీవెరుగు-

దిదియదియనిచెప్ప నితరులవశమా ॥చదివి॥

nadulayisukalella nadulē yeruṃ̐gunu

kadali gāliyiravu gālikē telusu

adana nātmaguṇamu laṃtarātma nīverugu-

didiyadiyaniceppa nitarulavaśamā      ॥cadivi॥

Telugu Phrase	Meaning
నదులయిసుకలెల్ల నదులే యెరుఁగును	The sands of the rivers—only the rivers know.
కదలి గాలియిరవు గాలికే తెలుసు	The movement of wind—only the wind knows.
అదన నాత్మగుణము లంతరాత్మ నీవెరుగు-	The qualities of the soul—only the Inner Self knows.
దిదియదియనిచెప్ప నితరులవశమా	How can another ever explain these to you

Literal Meaning: 

The sands of the rivers—only the rivers know.
The movement of wind—only the wind knows.
The qualities of the soul—only the Inner Self knows.
How can another ever explain these to you? 

---

Interpretative notes: 

Here Annamacharya goes one step further.
No one else can tell you who you are.
No book, no teacher, no ritual can give this.
Truth about the Self is never second-hand.

This is a stern rebuke: “Endless reading only leads to self-pity. Unless you see directly, you remain ignorant.”

---

Directness of Knowledge:

This verse is about the impossibility of substitution.
You cannot know hunger by watching someone eat.
You cannot know the fragrance of a flower through description.
And you cannot know the Self through others’ words.

This is why Annamacharya insists: unless you are yourself, you cannot see God.

---

Parallel with Jiddu Krishnamurti:
Krishnamurti would often say:
“Truth is a pathless land. No one can lead you to it.”
He warned against dependence on gurus, scriptures, or tradition.
Knowledge of the Self must come through direct seeing, not explanation. 

Annamacharya, five centuries earlier, says exactly the same:
Others cannot tell you “What you are.”
Only the Inner Dweller (అంతరాత్మ) knows.

---

Spiritual Message:
This stanza demolishes dependency.
The seeker must turn inward, with silence and clarity.
Otherwise, no number of accumulated words can cross the gap.

 

---

Third Stanza:

శ్రీవేంకటేశ యిన్నిచింతలకు మొదలు
యీ నీ శరణంటే యిటు నీవే యెరిగింతు
దైవమా నీ కల్పనలు తగ నీవే యెరుఁగుదు
వీవల నౌఁగాదన నితరుల వశమా ॥ చదివి ॥

śrīvēṃkaṭēśa yinniciṃtalaku modalu

yī nī śaraṇaṃṭē yiṭu nīvē yerigiṃtu

daivamā nī kalpanalu taga nīvē yeruṃ̐gudu-

vīvala nauṃ̐gādana nitarula vaśamā  ॥cadivi॥ 

Telugu Phrase	Meaning in English
శ్రీవేంకటేశ యిన్నిచింతలకు మొదలు యీ	O Lord Venkatesa! I understand I am the one entangling into troubles from the beginning.
నీ శరణంటే యిటు నీవే యెరిగింతు	I Just have to take your refuge. You will make me learn to overcome that.
దైవమా నీ కల్పనలు తగ నీవే యెరుఁగుదువు	O Lord! No one knows your game and plans. You only know it.
ఈవల నౌఁగాదన నితరుల వశమా	We are standing on this side, have no choice of saying ‘yes’ or ‘no’. we simply must comply.

Plain Prose Meaning: 

O Lord Venkatesa! I understand I am the origin my human anxieties. Taking Your refuge means that even the fruit of that surrender lies only with You. Your designs and plans — only You know them. “Yes” or “no” — we cannot pronounce, nor can anyone else; they happen beyond human involvement.

---

Interpretative notes: 

Here the letter ‘యీ’ has a special meaning. It is indicating in the normal sense “the one before”. However, here Annamacharya is indicating himself. Thus, the words ‘యిన్నిచింతలకు మొదలు యీ’ indicating that the thoughts have beginning in human mind. (not created by Lord). 

This stanza is pointing toward inescapable reality that man has no choice – either fall into the illusions of the world or take refuse of the Lord. There is no middle path.  Let us understand this thru a beautiful diagram made by Hilma Af Klint in 1915, known as SWAN No.9 

In this painting, the seemingly opposite realities of birth and death are placed on either side of a dividing line. As the line moves from right to left, it gradually dissolves and merges into unity. This conveys that these opposites birth and death are, in truth, same in that state. Yet, in life, these divisions constantly pull us toward their side. To withstand their pull and remain in balance is the journey along that middle line. Life away from this line (either way) is ordinary and filled with illusion. 

This vision perfectly resonates with Annamacharya’s words: the ultimate purpose of human life is to travel in union with Truth. Both Hilma af Klint and Annamacharya reveal the same insight in their own languages of art and poetry. (For adetailed explanation of Hilma af Klint’s painting, click here.) 

Hilma painted Swan No. 9 around 1915, long before Jiddu Krishnamurti began publicly articulating his ideas (mostly after 1929).   

However, Annamacharya five centuries earlier, was already intuitively breaking the boundary of duality and pointing to unity thru direct experience. 

This shows that Annamacharya’s insight is not an isolated spiritual claim. Across cultures and centuries, people who touch direct experience (first-hand knowledge) express the same truth, each in their own parlance.

 

---

 The Message of this Poem

“Do not waste life chasing theories or second-hand interpretations. Approach life as if you are touching it for the very first time, seeing the world as though anew — fresh, honest, unconditioned. In that innocence, let the Divine within you be revealed.”

---

X-X-The END-X-X