T-160 ఇదివో నా భాగ్యము యేమి చెప్పేనే

 అన్నమాచార్యులు

160 ఇదివో నా భాగ్యము యేమి చెప్పేనే

 

for EnglishVersion press here

 

బాంధవుడు.

సారాంశం: "మన ఊహలకంటే గొప్పవాడు దగ్గరలోనే ఉన్నాడు. మనం అనుకొన్న దానికంటే సమీపములోనే ఉన్నాడు".   అమీ లేన్ లిట్జెల్మాన్

 

కీర్తన సారాంశం:

పల్లవి: నా భాగ్యము యేమని చెప్పుదునే? (చెప్పలేనంత భాగ్యము మూట గట్టుకున్నానని భావము). ఏమే నువ్వు కూడా (అత్యావశ్యకతను సూచించుతూ) త్వరగా అతనికి మొక్కవే!

చరణం 1: ఆయన నాకు అత్యంత సన్నిహితుడు. సులభు డైనట్టివాఁడు. ఎరువు అడిగి తెచ్చుకొన్నది (మోక్షానికి పూర్వం అన్నమాచార్యుని స్థానం) నన్ను వెట్టి చాకిరికి పంపి నాటి నుండి  ఈ విషయాలన్నింటిలో ఆయన నాపై ఎంతో కరుణను చూపుతూనే యున్నాడు. అన్వయార్ధము: ఎవరికైనా ఉన్న నిజమైన ఆత్మీయుడు దైవమే. అయితే, అతని కరుణను ఆస్వాదించడానికి మీరు మీలో పేరుకుపోయిన మొండితనాన్ని విడనాడాలి.

చరణం 2: అంతరంగము అనిపింప చేయువాడు, ప్రాణుల ప్రాణముల వంటి విషయములను తెలిసినవాఁడు వంతులు వాసు లెంచక అనూహ్యముగా వాకిటికి వచ్చె నేఁడు. ఇంత కంటే మన్నించగల వారవ్వరే? అన్వయార్ధము: 'లోపల' లేదా 'వెలుప'లను కృత్రిమ భావనలని; ఎటువంటి సంకోచం లేకుండా వాటిని అంగీకరించడమే తెలివియని గ్రహింపవలె.

చరణం 3: మన భారమును వహించుకొనేవాఁడు, అతి చేరువగా నుండువాడు, అన్వేషించ దగినవాడు అతడే.  శ్రీవెంకటవల్లభుఁనిగా ప్రసిద్ధి చెందినవాడు గొప్ప న్యాయాధికారి కాడా?

విపులాత్మక వివరణము 

ఉపోద్ఘాతము: ఇది చాలా మధురాతి మధురమైన కీర్తన​. అన్నమాచార్యుల కాలంనాటి పురుష దురహంకార సమాజంలో,  ఎటువంటి విరోధము లేకుండా భగవంతుణ్ణి ఎలా స్వీకరించాలో మరో స్త్రీకి సలహా ఇచ్చే స్త్రీ పాత్రను ఆయనే స్వయంగా ధరించారు.  భగవంతుడు ఎంత సన్నిహితుడో వివరిస్తున్నారు. బేషరతుగా భగవంతుని అంగీకరిస్తే సరిపోతుందని ఆయన చెప్పారు. వారు తమ ప్రత్యక్ష అనుభవాన్ని వివరిస్తున్నారు.

కానీ, కవిత్వంలోని అమాయకత, సరళత అక్కడితో ఆగిపోతాయి.  అన్నమాచార్యులు మునుపటి తన తెలివిలేని మోహాత్మక స్థితి గురించి కూడా మాట్లాడారు. ఈ ప్రయాణము ఒకదాని తరువాత ఒకటి చేరి సాధించునది కాదని ఆయన పేర్కొన్నారు. ఆయనిచ్చిన సరళమైన సలహా ఏమిటంటే ‘భగవంతునితో ఆచరణ యోగ్యమైన బంధుత్వము ఏర్పరచుకోవలె’.  మనం దేవునితో "బాంధవ్యము కలిగి ఉన్నామా?" లేదా "కేవలం లావాదేవీలు జరపాలనుకుంటున్నామా?" అనేది అంతిమ ప్రశ్న. 

 

అత్యంత రమణీయమైన సున్నితమైన కీర్తనను బాధాకరమైన తాత్వికాంశంగా తూట్లుపొడవడం పట్ల చింతిస్తున్నాను. దురదృష్టవశాత్తూ, అన్నమాచార్యులు కల్లాకపటము తెలియని పదాల వెనుక లోతైన అర్థాలు పేర్చి ఉంచారు.  ఇప్పుడు ఇది వ్రాసేశాను కాబట్టి, భవిష్యత్తులో, నేను శృంగార కీర్తనల విషయమై ఇటువంటి కఠినమైన వ్యాఖ్యానాలకు దూరంగా ఉంటాను. ప్రస్తుతానికి, పాఠకులు దీనిని స్వీకరిస్తారని ఆశిస్తున్నాను.  

 

కీర్తన: రాగిరేకు:  325-5 సంపుటము: 11-149

ఇదివో నా భాగ్యము యేమి చెప్పేనే ముదముతోఁ దన కిట్టె మొక్కితి నే ననవే ॥పల్లవి॥   చుట్టమైన యట్టివాఁడు సులభఁ డైనట్టివాఁడు దట్టమై నా కిన్నిటాను తానే కదే పొట్టఁబొరుగున నుండి పొరచి వెట్టంపి నేఁడు గట్టిగా నింతకరుణ గలదు గా నాకు ॥ఇదివో॥   అంతరంగ మైనవాఁడు ఆయ మెరిఁగినవాఁడు చెంతలఁ దానే అని చెప్పేఁ గదే వంతులు వాసు లెంచక వాకిటికి వచ్చె నేఁడు యింత మన్నించఁ దాఁ గాక యిఁక నెవ్వరే ॥ఇదివో॥   వహించుకొనేవాఁడు వద్ద నిట్టె వుండేవాఁడు విహరించ నా కిన్నటా వెలనె తానె వహి కెక్క శ్రీవెంకటవల్లభుఁ డితఁడే నన్ను తహతహ దీరఁ గూడె తగవరి అవుఁ గదే ॥ఇదివో॥

Details and Explanations: 

ఇదివో నా భాగ్యము యేమి చెప్పేనే

ముదముతోఁ దన కిట్టె మొక్కితి నే ననవే ॥పల్లవి॥ 

ముఖ్య పదములకు అర్ధములు: ముదముతోఁ = సంతోషముతో, అనుమోదముతో; దన కిట్టె = (అగత్యము అత్యావశ్యకతను సూచించుతూ) త్వరగా అతనికి. 

భావము: నా భాగ్యము యేమని చెప్పుదునే? (చెప్పలేనంత భాగ్యము మూట గట్టుకున్నానని భావము). ఏమే నువ్వు కూడా (అత్యావశ్యకతను సూచించుతూ) త్వరగా అతనికి మొక్కవే!

చుట్టమైన యట్టివాఁడు సులభఁ డైనట్టివాఁడు

దట్టమై నా కిన్నిటాను తానే కదే

పొట్టఁబొరుగున నుండి పొరచి వెట్టంపి నేఁడు

గట్టిగా నింతకరుణ గలదు గా నాకు ॥ఇదివో॥ 

ముఖ్య పదములకు అర్ధములు: దట్టమై = గాఢముగా; పొట్టఁబొరుగున = అతిసమీపస్థానము, పొరచి = ఎరువు అడిగి తెచ్చుకొన్నది; వెట్టంపి = వెట్టి చాకిరికి పంపి; నేఁడు = ఇప్పుడు.  

భావము: ఆయన నాకు అత్యంత సన్నిహితుడు. సులభు డైనట్టివాఁడు. ఎరువు అడిగి తెచ్చుకొన్నది (మోక్షానికి పూర్వం అన్నమాచార్యుని స్థానం) నన్ను వెట్టి చాకిరికి పంపి నాటి నుండి  ఈ విషయాలన్నింటిలో ఆయన నాపై ఎంతో కరుణను చూపుతూనే యున్నాడు.

వివరణము: ‘పొట్టఁబొరుగున నుండి’ దేవుడు (మనందరికీ) చాలా దగ్గరగా ఉన్నాడని ధృవీకరిస్తోంది. 

‘చుట్టమైన యట్టివాఁడు’: మనము సామాన్యముగా చూసేది ఒకే ఒక వస్తువునైనా, దాని అంతర్గత ప్రాతినిధ్యం మనోఫలకము పైనను, అసలు వస్తువు బాహ్యముగాను చూచెదము. నీకు దగ్గర బంధువైన ఒక వ్యక్తితో బిగువైన, దట్టమైన  సంబంధం ఉన్నప్పుడు, అతడికి వీక్షకుడికి  మధ్య వ్యత్యాసం ఉంటుందా? అది లేక, చుట్టమని చెప్పుకొనుటకు మాత్రమే పనికి వచ్చునా? అటువంటి అనుబంధము లేకుండా మనము నిస్సారమైన జీవితాన్ని గడుపుటలేదా? (157 ‘ఏ తపములు నేల?’ అను కీర్తనకు ఇచ్చిన వివరణను చూడమని సూచన​). 

“పొరచి వెట్టంపి” అంటే అరువుకు వచ్చిన స్థానానికి అతుక్కుపోవడం సాధారణము (= మన ఇప్పటి పరిస్థితి). అన్నమాచార్యులు చెప్పేది ఏమిటంటే "ఈ పరిస్థితి మారకపోతే, పైన పేర్కొన్న​ లోతైన సంబంధంలో పాల్గొనలేము. అందుకై భగవంతునికి సమర్పించుకోవాలి.

భగవంతునికి వొసగు ఈ సమర్పణ పరిపూర్ణమైనది మరియు ఏక (ఒకేవొక అనే అర్ధములో, one-wayలో) మార్గమున సాగును. ఇది బదిలీ చేయలేము. ఈ రూపాంతరము గురించి అన్నమాచార్యుని మాటలను బట్టి ఆయనకు తన పూర్వ స్థితి చాలా తక్కువే గుర్తుందని మనం ఊహించవచ్చు. అందువలన, అతను తన మునుపటి స్థితిని కేవలము వెట్టిచాకిరి స్థితిగా పేర్కొన్నాడు.  జిడ్డు కృష్ణమూర్తి విషయంలోనూ అదే జరిగింది.

ఇక్కడ వివరించిన విధంగా రూపాంతరీకరణ గురించి  అన్నమాచార్యులు ప్రస్తావించిన  “గొడ్డేరేచిన్నదిడ్డితెరువు వోక / దొడ్డతెరువువంక తొలఁగుమీ”^#1 అను మాటలను గుర్తుచేసుకుంటే సముచితంగా ఉంటుంది. {=అదిగో అక్కడ కనబడుతున్న చిన్న ద్వారం గుండా వెళ్ళు. అక్కడ నీకు దొడ్డ మార్గం కనబడుతుంది ≈  స్వేచ్ఛతో ఎగరడానికి హృదయములోని మలినములను ప్రక్షాళించుకొనుటకు రూపాంతరమొక్కటియే గతి}.

చర్చను ఆసక్తికరంగా మరియు సులభముగా బోధపడునట్లు చేయడానికి, రెనే మాగ్రిట్ యొక్క "మెమొరీ ఆఫ్ ఎ జర్నీ (యాత్ర జ్ఞాపికలు)" అనే పెయింటింగ్ ను నేను క్రింద పరిచయం చేస్తాను. ఈ చిత్రంలో  ఒరిగియున్న పీసా టవర్ (గోపురం) పడిపోకుండా ఒక పెద్ద ఈక మద్దతు ఇస్తుందని చూపించబడింది.

 

పై చిత్రంలో జ్ఞాపకశక్తిని ఈకగా తీసుకోండి. జర్నీ ఫేమస్ పీసా టవర్ అనుకోండి. జ్ఞాపకాలు మసకబారుతూనే ఉంటాయి. కానీ జ్ఞాపికలు, ఛాయాచిత్రాలను తిరిగి చూడటం ద్వారా ఈ ప్రయాణం తాలూకు ముద్ర  మనస్సులో బలంగా వేళ్ళూనుకుంటుంది.   'కాలక్రమేణా పీసా టవర్ కూలిపోవచ్చు, కానీ దాని జ్ఞాపకం కాదు' అనేది ఈ పెయింటింగ్ యొక్క సామాన్యార్థం. అందువలన, మానవుడు తన ఆలోచనలలో ఈకను పీసా యొక్క ఇటుక మోర్టార్ టవర్ కంటే బలమైనదిగా చూస్తాడు. అందువల్ల, "టవర్ ఈకకు మద్దతు ఇస్తుందా లేదా ఈక టవర్'కు సపోర్ట్ ఇస్తుందా" అని అంతర్గతంగా గుర్తించడం సవాళ్ళతో కూడుకున్నది". 

పీసా టవర్ వలె, మన మెదడును మరియు దృష్టిని ఆక్రమించే అసంఖ్యాక జ్ఞాపకాలను మనం కలిగి ఉంటాము.  ఈ జ్ఞాపకాలు ఒక్కొక్కటి విడదీయడానికి బాధాకరంగా పరిణమిస్తాయి.   అన్నమాచార్యుని “పొరచి వెట్టంపి” అను పదములు ఆ  బాధలను సూచించే అయోమయ స్థితికి తార్కాణములు. ​

అందుకే అన్నమాచార్యులు .. ఆ గందరగోళానికి ముగింపు పలకాలంటే మనిషి తన కృత్రిమ కార్యక్రమాలన్నీ వదిలేయాలి అనిచెబుతూ "కలది గలట్టే కర్మఫలంబులు / నిలిపితిమా నేము నిమ్మకుఁ బులుసు"^#2 అన్నారు {=నిమ్మకుఁ బులుసుపట్టడము ఎంత సహజమో, అలాగే మన కర్మఫలములను ఉన్నవి ఉన్నట్లుగా సహజముగా నిలిపివైచితిమా?}

అందువలన, ఈ పల్లవి యొక్క అన్వయార్థం "నేను నా మూర్ఖపు మొండితనాన్ని విడిచిపెట్టినప్పుడు నిజమైన కరుణ సులభంగా మరియు సూటిగా కనిపించింది".  

అన్వయార్ధము: ఎవరికైనా ఉన్న నిజమైన ఆత్మీయుడు దైవమే. అయితే, అతని కరుణను ఆస్వాదించడానికి మీరు మీలో పేరుకుపోయిన మొండితనాన్ని విడనాడాలి. 

అంతరంగ మైనవాఁడు ఆయ మెరిఁగినవాఁడు

చెంతలఁ దానే అని చెప్పేఁ గదే

వంతులు వాసు లెంచక వాకిటికి వచ్చె నేఁడు

యింత మన్నించఁ దాఁ గాక యిఁక నెవ్వరే ॥ఇదివో॥ 

ముఖ్య పదములకు అర్ధములు: ఆయ మెరిఁగినవాఁడు = ప్రాణుల ముఖ్యమైన భాగాలు తెలిసినవాఁడు; వంతులు వాసు లెంచక = ఇప్పుడు నీ వంతు, అప్పుడు నా వంతు అని లేదా నేనక్కడ ఉంటను, నీ విక్కడ వుంటావు అని లెక్కలు వేసుకోకుండా.

భావము: అంతరంగము అనిపింప చేయువాడు, ప్రాణుల ప్రాణముల వంటి విషయములను తెలిసినవాఁడు వంతులు వాసు లెంచక అనూహ్యముగా వాకిటికి వచ్చె నేఁడు. ఇంత కంటే మన్నించగల వారవ్వరే?

వివరణము:  ఇది మరోక అసాధారణ చరణము. 'ఆయ మెరిగినవాడు'తో దేవునికి మన హృదయం తెలుసునని సూచిస్తున్నాడు. అజ్ఞానపుటూహలతో మనం భగవంతునితో ఏకత్వాన్ని వ్యక్తిగతంగా ఏకాంతముగా కోరుకుంటాం. 

ఆయన ప్రతి ప్రాణికి దగ్గరగా ఉంటాడు కాబట్టి, భగవంతుడికి లోపలా బయటా ఏదీ లేదు అనుకోవచ్చు. కాబట్టి, భగవంతుడితో ఏకత్వాన్ని ప్రపంచంతో  ఏకత్వంగా తీసుకోవచ్చు. ప్రపంచంలో మనం అంగీకరించే వాటితో సామరస్యపూర్వక సమీకరణాన్ని నిర్మించుకోవచ్చు. అయితే, మనకు అసౌకర్యంగా ఉన్న ఆలోచనలకు ఏంచేస్తాం? కొన్నిటికి మాత్రమే అంగీకారం అనేది మనం ఆరాధించే 'అజ్ఞానం'లోని భాగం. అందువలన, ఈ ప్రపంచం నుండి మనల్ని వేరుగా చూసేలా చేసేది మూర్ఖత్వం. 

రెనె మాగ్రిట్ యొక్క పెయింటింగ్ లోని ఈకను తొలగించినప్పుడు, మన జ్ఞాపకాలలో టవర్ యొక్క నిర్మాణం క్రమేణా కూలిపోతుంది. అలా జరగకూడదని మనం కోరుకుంటాం. నిజానికి మనస్సులోని ఆ టవర్ నిజమైన టవర్ కంటే భద్ర పరచ చూస్తాము. జ్ఞాపకాలు కూలిపోతే ఆ  పర్యవసానాలు ఎదుర్కోవడానికి భయపడుతాం. {‘యితరులచే ముందర నిఁక నెట్టౌదునో’^#3= ఇతరులు తనతో ఎలా ప్రవర్తిస్తారన్నది మనిషికి అత్యంత భయాందోళనలు కలిగించు విషయము. కానీ, ఈ పరిశీలనకు పునాదులున్నవా? లేదా భయం యొక్క ఒక రూపం మాత్రమేనా? ఇది కేవలం ఊహాత్మకమా?} ఇప్పుడు పెయింటింగ్ మరింత కనెక్ట్ అవడం చూడవచ్చు. ఆలోచనల యొక్క మరింత మోసపూరిత స్వభావం సుస్పష్టం. కాబట్టి, ఆలోచనలను విరమించుకోవడం అంత సులభం కాదు. అవే నొప్పికి / బాధకు కారణం. 

మనిషికి సవాళ్ళు విసిరేవి మనం సృష్టించి అమలు చేసే విలువలు. పాజిటివ్ లేదా నెగెటివ్ వాల్యూ క్రియేట్ చేసుకున్నాక.. జ్ఞాపకం యొక్క ఇమేజ్'తో ఆయా విలువలు అతుక్కుపోతాయి; దానితో కలిసే ఉంటాయి.  ఎందుకంటే మనకు ఏది మంచిదో అనే ఊహాశక్తి ఉంటుంది. తప్పు ఏమిటో మాకు ఖచ్చితంగా తెలుసు. 'మంచి', 'చెడు' అనే భావనలతో ఏర్పడిన ఆలోచనల మధ్య ఊగిసలాటతో జీవితాన్ని గడుపుతాం. ఈక మద్దతును తొలగించడం - పెను సవాలు. మనము తొలగించడానికి ఇష్టపడటం లేదు. అందువలన, ఈ 'ఇష్టంలేని చర్య' నొప్పిని సృష్టించే ఆనవాళ్లను వదిలివేస్తుంది. 

ఇక్కడ పేర్కొన్న సామరస్యపూర్వక జీవనం ఊహా ప్రపంచంలో కాదు. అంతర్గతంగా దేన్నైనా తిరస్కరిస్తూ కేవలము పెదవులతో అంగీకరించడం కాదు. అటువంటి ఉపరితల అంగీకారం అంగీకారమే కాదు. సామరస్యపూర్వకమైన సమర్పణ అతిపెద్ద సవాలు.

అందువలన మునుపటి చరణం వివరణలో పేర్కొన్న రూపాంతరం బాధాకరంగా ఉంటుంది. ఈ విషయమై అన్నమాచార్యులు “హృదయసుఖ మదిగాక పరము^#4” (=పరము అనునది హృదయానికి ఓదార్పునిచ్చేది కాదన్నారు). అన్నమాచార్యులు ఈ కీర్తనలో బాధాకరమైన విషయాలను కప్పిపుచ్చడానికి సున్నితమైన పదాలను ఎందుకు ఉపయోగించారో మనం ఇప్పుడు అర్థం చేసుకోగలం.   

“వంతులు వాసు లెంచక వాకిటికి వచ్చె నేఁడు”తో భగవంతుని కరుణకు క్రమముగాని, ఒక పద్ధతిగానీ లేక​, ఊహకు అందని పరిణామమని అని తెలుస్తుంది. 

బలి చక్రవర్తి నివసించు పాతాళమునకు విష్ణుమూర్తియే స్వయముగా కాపలాకాసి సంరక్షించిన విషయముతో "యింత మన్నించఁ దాఁ గాక యిఁక నెవ్వరే " అనునది స్పష్టమగుచున్నది. 

అన్వయార్ధము: 'లోపల' లేదా 'వెలుప'లను కృత్రిమ భావనలని; ఎటువంటి సంకోచం లేకుండా వాటిని అంగీకరించడమే తెలివియని గ్రహింపవలె.

వహించుకొనేవాఁడు వద్ద నిట్టె వుండేవాఁడు

విహరించ నా కిన్నటా వెలనె తానె

వహి కెక్క శ్రీవెంకటవల్లభుఁ డితఁడే నన్ను

తహతహ దీరఁ గూడె తగవరి అవుఁ గదే ॥ఇదివో॥ 

ముఖ్య పదములకు అర్ధములు: వెలనె = బయటనే అనే అర్ధములో వాడారు; వహి కెక్క = ప్రసిద్ధి చెందె; తహతహ దీరఁ = ఉత్కంఠ తీరునట్లు; తగవరి అవుఁ గదే = తీర్పునివ్వడా? 

భావము: మన భారమును వహించుకొనేవాఁడు, అతి చేరువగా నుండువాడు, అన్వేషించ దగినవాడు అతడే.  శ్రీవెంకటవల్లభుఁనిగా ప్రసిద్ధి చెందినవాడు గొప్ప న్యాయాధికారి కాడా? 

వివరణము: అన్నమాచార్యులు ఇక్కడ తగవరి (తీర్పు) అనే ప్రస్తావన ఎందుకు తెచ్చారు? మానవులు ఏదోయొక కపటోపాయముతో దైవము నందు ప్రవేశించవచ్చని మనము భావించరాదు. ఇప్పుడు బైబిలు లోని హెబ్రీయులకు ను౦డి ఈ క్రింది వాక్యములను పరిశీలి౦చ౦డి. 

¹²ఎందుకనగా దేవుని వాక్యము సజీవమై బలముగలదై రెండంచులుగల యెటువంటి ఖడ్గముకంటెను వాడిగా ఉండి, ప్రాణాత్మలను కీళ్లను మూలుగను విభజించునంతమట్టుకు దూరుచు, హృదయముయొక్క తలంపులను ఆలోచనలను శోధించుచున్నది. ¹³మరియు ఆయన దృష్టికి కనబడని సృష్ఠము ఏదియు లేదు. మనమెవనికిలెక్క యొప్పచెప్పవలసియున్నదో ఆ దేవుని కన్నులకు సమస్తమును మరుగులేక తేటగా ఉన్నది.

References and Recommendations for further reading:

#1 93. ఊరికిఁ బోయెడి వోతఁడ (Uriki bOyeDi vOtaDa)

#2 129 కలది గలట్టే కర్మఫలంబులు (kaladi galaTTE karmaphalaMbulu)

#3 158 నిన్ను నమ్మి విశ్వా సము నీపై నిలుపుకొని (ninnu nammi viSvAsamu nIpai nilupukoni)

#4 39 అదిగాక నిజమతంబది గాక యాజకం (adigAka nijamataM badigAka yAjakaM)

-X-The End-X-

160 idivO nA bhAgyamu yEmi cheppEnE (ఇదివో నా భాగ్యము యేమి చెప్పేనే )

 

ANNAMACHARYULU

160 ఇదివో నా భాగ్యము యేమి చెప్పేనే

(idivO nA bhAgyamu yEmi cheppEnE) 

for Telegu (తెలుగు) Version press here

 

Synopsis: “the one greater than us is near. Nearer than we could measure”.  Amy Layne Litzelman

Summary of this Poem:

Chorus: O my dear friend! Look here. How can I express my luck? Inform that I summarily and delightfully accepted HIM.

Stanza 1: He is, in a way a very close relation. Very easily attainable. Is he not there for me in all these things very closely? Standing beside me, from that borrowed bonded labour position (Annamacharya’s position prior to liberation), today I feel that strong compassion.  Implied Meaning: God is the only true relation. However, to relish his compassion you must discard your obstinacy.

Stanza 2: The one who (forms) inside, the man who knows vital parts (of all beings) assured you that he is as close to you (as you imagine). Today, he came to your doorstep discounting whose turn it is, ignoring where you live. Who else will exonerate and accommodate you like this? Implied Meaning: The perception that something as inside or outside is artificial and acknowledging it without any reluctance is part of Intelligence.

Stanza 3: HE is the true one who take your burden. He stays close by. He is the one to be explored. He is the Lord of Venkatadri (hill). Is HE not the greatest judge? (Yes).

 

Detailed Presentation

Introduction: This is a very sweet little poem. In male chauvinistic society of Annamacharya times, he himself donned the role of a female advising another lady how to accept God without resistance. He is describing how close god is. He says simple unconditional acceptance of God is sufficient. He is describing his first-hand experience.

The innocence of the poem stops there. Annamacharya talked about his previous state of ignorance. He also mentioned that this journey is not gradual. His simple advice is tangible workable relationship one need to establish with the inner self.  “Do we relate to God?” or “merely we want to transact with God?” is the ultimate question posed. 

I regret that the most beautiful and delicate psalm has been trampled upon as a painful philosophical subject.  Unfortunately, Annamacharya laced deep meanings behind the innocent wording.  Now that it has been done, in future, I shall refrain from such harsh interpretations on these kind of romantic poems. For now, hope readers will exonerate me.

కీర్తన: రాగిరేకు:  325-5 సంపుటము: 11-149

POEM Copper Leaf:  325-5 Volume: 11-149

ఇదివో నా భాగ్యము యేమి చెప్పేనే ముదముతోఁ దన కిట్టె మొక్కితి నే ననవే ॥పల్లవి॥   చుట్టమైన యట్టివాఁడు సులభఁ డైనట్టివాఁడు దట్టమై నా కిన్నిటాను తానే కదే పొట్టఁబొరుగున నుండి పొరచి వెట్టంపి నేఁడు గట్టిగా నింతకరుణ గలదు గా నాకు ॥ఇదివో॥   అంతరంగ మైనవాఁడు ఆయ మెరిఁగినవాఁడు చెంతలఁ దానే అని చెప్పేఁ గదే వంతులు వాసు లెంచక వాకిటికి వచ్చె నేఁడు యింత మన్నించఁ దాఁ గాక యిఁక నెవ్వరే ॥ఇదివో॥   వహించుకొనేవాఁడు వద్ద నిట్టె వుండేవాఁడు విహరించ నా కిన్నటా వెలనె తానె వహి కెక్క శ్రీవెంకటవల్లభుఁ డితఁడే నన్ను తహతహ దీరఁ గూడె తగవరి అవుఁ గదే ॥ఇదివో॥

idivO nA bhAgyamu yEmi cheppEnE mudamutO dana kiTTe mokkiti nE nanavE ॥pallavi॥   chuTTamaina yaTTivADu sulabha DainaTTivADu daTTamai nA kinniTAnu tAnE kadE poTTaboruguna nuMDi porachi veTTaMpi nEDu gaTTigA niMtakaruNa galadu gA nAku ॥idivO॥   aMtaraMga mainavADu Aya meriginavADu cheMtala dAnE ani cheppE gadE vaMtulu vAsu leMchaka vAkiTiki vachche nEDu yiMta manniMcha dA gAka yika nevvarE ॥idivO॥   vahiMchukonEvADu vadda niTTe vuMDEvADu vihariMcha nA kinnaTA velane tAne vahi kekka SrIveMkaTavallabhu DitaDE nannu tahataha dIra gUDe tagavari avu gadE ॥idivO॥

 

Details and Explanations: 

ఇదివో నా భాగ్యము యేమి చెప్పేనే

ముదముతోఁ దన కిట్టె మొక్కితి నే ననవే ॥పల్లవి॥

 

idivO nA bhAgyamu yEmi cheppEnE

mudamutO dana kiTTe mokkiti nE nanavE ॥pallavi॥ 

Word to word meaning: ఇదివో (idivO) = look here; నా (nA) = my; భాగ్యము (bhAgyamu) = luck, fortune, destiny; యేమి (yEmi) = what; చెప్పేనే (cheppEnE) = can I say; ముదముతోఁ (mudamutO) = happily, agreeably; దన కిట్టె (dana kiTTe) = to him quickly; మొక్కితి (mokkiti) = bowed; నే (nE) = me; ననవే (nanavE) = inform him. 

Literal meaning: O my dear friend! Look here. How can I express my luck? Inform that I summarily and delightfully accepted HIM.

చుట్టమైన యట్టివాఁడు సులభఁ డైనట్టివాఁడు

దట్టమై నా కిన్నిటాను తానే కదే

పొట్టఁబొరుగున నుండి పొరచి వెట్టంపి నేఁడు

గట్టిగా నింతకరుణ గలదు గా నాకు ॥ఇదివో॥

 

chuTTamaina yaTTivADu sulabha DainaTTivADu

daTTamai nA kinniTAnu tAnE kadE

poTTaboruguna nuMDi porachi veTTaMpi nEDu

gaTTigA niMtakaruNa galadu gA nAku ॥idivO॥ 

Word to word meaning: చుట్టమైన యట్టివాఁడు (chuTTamaina yaTTivADu) = in a way a relationship; సులభఁ డైనట్టివాఁడు (sulabha DainaTTivADu) = very easily attainable; దట్టమై (daTTamai) = thickly (implying very close) నా (nA) = to me; కిన్నిటాను (kinniTAnu) = in all these; తానే (tAnE) = he alone; కదే (kadE) = is it not? పొట్టఁబొరుగున (poTTaboruguna) = very close quarters; నుండి (nuMDi)= from; పొరచి (porachi) = a thing for borrowed for use;  వెట్టంపి (veTTaMpi) = to put on bonded labour; నేఁడు (nEDu) = today; గట్టిగా (gaTTigA) = so strongly; నింతకరుణ (niMtakaruNa) = this much compassion;  గలదు గా (galadu gA) = firmly available; నాకు (nAku) = to me.

Literal meaning: He is, in a way a very close relation. Very easily attainable. Is he not there for me in all these things very closely? Standing beside me, from that borrowed bonded labour position (Annamacharya’s position prior to liberation), today I feel that strong compassion.  

Explanation: పొట్టఁబొరుగున నుండి poTTaboruguna nuMDi (= from very close quarters) is confirming that God is very near (to all of us). 

Now connect it with చుట్టమైన యట్టివాఁడు (chuTTamaina yaTTivADu) = When we usually see, we have its inner representation on top of the mental plane and  the original object on the outside.  When one is in the relationship with God,  will there any distinction between the viewer and the viewed? Is this relationship only for decorative purposes? Without such a deep relationship, we live a shallow existence. {Interested readers may refer to the explanation on relationship in poem 157 ఏ తపములు నేల (E tapamulu nEla) = why penance?}. 

“పొరచి వెట్టంపి / porachi veTTaMpi” is indicating a normal man’s condition i.e glued to a rented position (= witless adventure of man). What Annamacharya is saying is “unless this condition becomes a thing of the past, one can never involve in the deep relationship. For that one must submit himself to God. 

This submission to God must be complete and one way. Not reversible. From the wording of Annamacharya we may guess that he remembers very little bit of it. Therefore, he refers to his previous states as bonded labour position. Same thing happened to Jiddu Krishnamurti as well.   

It would be appropriate to recall poem 93 where he mentioned metamorphosis గొడ్డేరేచిన్నదిడ్డితెరువు వోక / దొడ్డతెరువువంక తొలఁగుమీ^#1 goDDErE chinna diDDiteruvu vOka / doDDateruvuvaMka tolagumI (= Go along that dry stream thru that small wicket gate only to transgress into big way ≈ go thru the metamorphosis to cleanse yourself of the wrong things to fly with freedom). Annamacharya having gone thru the transformation, forgot his previous condition.

To make discussion interesting and objective, let me introduce a painting by Rene Magritte titled “Memory of a Journey” given below. In this picture famous leaning tower of Pisa is shown to be supported by  large feather.

In above picture take memory as the feather. Journey is linked to Famous tower. Memories keep fading. But the journey remains in impression in the mind by visiting and revisiting through souvenirs and photographs.  Feather represents those memories. ‘With time Tower of Pisa may fall down, but not the memory of it’ is the simple meaning of this painting. Thus, man in his thoughts views the feather stronger than the brick mortar Tower of Pisa. Therefore, “it is challenging to distinguish inwardly whether the Tower is supporting the feather or vice a versa”.

Like this tower of Pisa, we carry innumerable memories occupying our brain and attention pointlessly. Each of these memories are painful to part with.  Annamacharya’s words పొరచి వెట్టంపి / porachi veTTaMpi is suggesting a state of confusion indicating that pain. 

To put an end to that confusion one must leave all the artificial engagements. Hence Annmacharya said కలది గలట్టే కర్మఫలంబులు / నిలిపితిమా నేము నిమ్మకుఁ బులుసు^#2 / kaladi galaTTE karmaphalaMbulu nilipitimA nEmu nimmaku bulusu = O man! Carefully observe your actions to stay naturally neutral. 

Thus, the suggested meaning of this stanza is “When I discarded my foolish stubbornness found the true compassion easy and straight”. 

Implied Meaning: God is the only true relation. However, to relish his compassion you must discard your obstinacy.

అంతరంగ మైనవాఁడు ఆయ మెరిఁగినవాఁడు

చెంతలఁ దానే అని చెప్పేఁ గదే

వంతులు వాసు లెంచక వాకిటికి వచ్చె నేఁడు

యింత మన్నించఁ దాఁ గాక యిఁక నెవ్వరే ॥ఇదివో॥

 

aMtaraMga mainavADu Aya meriginavADu

cheMtala dAnE ani cheppE gadE

vaMtulu vAsu leMchaka vAkiTiki vachche nEDu

yiMta manniMcha dA gAka yika nevvarE ॥idivO॥ 

Word to word meaning: అంతరంగ మైనవాఁడు (aMtaraMga mainavADu) = the one who is (forms) inside; ఆయ మెరిఁగినవాఁడు (Aya meriginavADu) = the man who knows vital parts (of all beings); చెంతలఁ దానే (cheMtala dAnE) = next to you, very close to you; అని (ani) = Thus; చెప్పేఁ గదే (cheppE gadE) = did he not claim;   వంతులు (vaMtulu) = turns;  వాసు (vAsu) = where one is; లెంచక ()leMchaka) = not counting, not considering; వాకిటికి (vAkiTiki) = to door step; వచ్చె నేఁడు (vachche nEDu) = he came today; యింత మన్నించఁ (yiMta manniMcha) = to forgive give so much; దాఁ గాక (dA gAka) = except HIM; యిఁక నెవ్వరే (yika nevvarE) = who else? 

Literal meaning: The one who (forms) inside, the man who knows vital parts (of all beings) assured you that he is as close to you (as you imagine). Today, he came to your doorstep discounting whose turn it is, ignoring where you live. Who else will exonerate and accommodate you like this?

Explanation: This is yet another unusual stanza. ఆయ మెరిఁగినవాఁడు (Aya meriginavADu = the man who knows vital parts of all beings) is suggesting that God knows our heart. Whereas we under the spell of ignorance look for oneness with God in private. 

Since, God is close to every living being may not have anything like inside or outside.  Therefore, we shall take oneness with God is oneness with the world (outside us). We might build harmonious equation with what we accept in the world. However, what happens to the ideas that are uncomfortable to us? Selective acceptance is part of the ‘ignorance’ we cherish. This stupidity is the thing that separates ourselves from this world. 

When we remove the feather in the painting of Rene Magritte, the structure of Tower in the memory falls. We certainly don’t want it to happen that way. We are afraid to face the consequences. (Refer poem యితరులచే ముందర నిఁక నెట్టౌదునో^#3 (yitarulachE muMdara nika neTTaudunO = how others might treat me) Now we can see much more connect. More insidious nature of thoughts. Therefore, dropping the thoughts are not going to be easy. That is the reason for pain. 

Challenge to man is values we create and apply. Once we create a positive or negative value. Both these values get stuck with the image of the memory and stay put with it.  Because we have an imagination of what is good. We are certain on what is wrong. We spend a life oscillating between ideas formed with notions of ‘good’ and “bad’. Removing the feather support – is quite a challenge. We are unwilling to remove. Thus, this ‘unwilling act’ leaves it traces to create pain. 

Harmonious living mentioned here is not a wishful world. It’s not accepting while internally rejecting something. Such superficial acceptance does not work. Harmonious submission is the greatest challenge..

Therefore, metamorphosis mentioned in explanation of previous stanza is going to be painful. Annamacharya knew this and said “హృదయసుఖ మదిగాక పరము^#4 hRdayasukha madigAka paramu” = ‘The Other’ is not a comforting theory to your heart. I hope now we can appreciate why Annamacharya used soothing words in this poem to camouflage unpleasant things. 

Annamacharya by wording వంతులు వాసు లెంచక వాకిటికి వచ్చె నేఁడు (vaMtulu vAsu leMchaka vAkiTiki vachche nEDu) is indicating God shall save whoever submits himself. Further suggesting that it is not a gradual movement, but absolute unknown action. 

Lord Vishnu remained the gate keeper and protector for Emperor ‘Bali Chakravarti’ (in Bhagavatam) to his kingdom in Patala. Therefore, యింత మన్నించఁ దాఁ గాక యిఁక నెవ్వరే yiMta manniMcha dA gAka yika nevvarE (=Who else will accommodate?) is appropriately worded.

Implied Meaning: The perception that something as inside or outside is artificial and acknowledging it without any reluctance is part of Intelligence.

వహించుకొనేవాఁడు వద్ద నిట్టె వుండేవాఁడు

విహరించ నా కిన్నటా వెలనె తానె

వహి కెక్క శ్రీవెంకటవల్లభుఁ డితఁడే నన్ను

తహతహ దీరఁ గూడె తగవరి అవుఁ గదే ॥ఇదివో॥

 

vahiMchukonEvADu vadda niTTe vuMDEvADu

vihariMcha nA kinnaTA velane tAne

vahi kekka SrIveMkaTavallabhu DitaDE nannu

tahataha dIra gUDe tagavari avu gadE ॥idivO॥ 

Word to word meaning: వహించుకొనేవాఁడు (vahiMchukonEvADu) = who take the burden; వద్ద నిట్టె వుండేవాఁడు (vadda niTTe vuMDEvADu) = who stays close by;  విహరించ (vihariMcha) = to explore; నా (nA) = to me; కిన్నటా (kinnaTA) = in all these; వెలనె (velane) = outside; తానె (tAne) = he alone; వహి కెక్క (vahi kekka) = to become famous; శ్రీవెంకటవల్లభుఁ డితఁడే (SrIveMkaTavallabhu DitaDE) = He is the  Lord of Venkatadri; నన్ను (nannu) = me; తహతహ దీరఁ (tahataha dIra) = to satiate eagerness or to satisfy avidity; గూడె (gUDe) = to merge; తగవరి అవుఁ గదే (tagavari avu gadE) = Is he not a great judge? (Yes). 

Literal meaning: HE is the true one who take your burden. He stays close by. He is the one to be explored. He is the Lord of Venkatadri (hill). Is HE not the greatest judge? (Yes). 

Explanation: Why Annamacharya brought judgement word here. Probably he does not want us think that the Lord can be hoodwinked to gain entry into his kingdom. Now refer to the following from Bible Hebrew 4:12-13: 

¹² For the word of God is living and active, sharper than any two-edged sword, piercing to the division of soul and of spirit, of joints and of marrow, and discerning the thoughts and intentions of the heart. ¹³ And no creature is hidden from his sight, but all are naked and exposed to the eyes of him to whom we must give account.

 

References and Recommendations for further reading:

#1 93. ఊరికిఁ బోయెడి వోతఁడ (Uriki bOyeDi vOtaDa)

#2 129 కలది గలట్టే కర్మఫలంబులు (kaladi galaTTE karmaphalaMbulu)

#3 158 నిన్ను నమ్మి విశ్వా సము నీపై నిలుపుకొని (ninnu nammi viSvAsamu nIpai nilupukoni)

#4 39 అదిగాక నిజమతంబది గాక యాజకం (adigAka nijamataM badigAka yAjakaM)

 

-X-The End-X-