T-135 తెలియనివారికిఁ దెరమరుఁగు

 

తాళ్లపాక అన్నమాచార్యులు

135 తెలియనివారికిఁ దెరమరుఁగు 

అందమైన పంజరం

 

Those interested in English Version may press this 

ఉపోద్ఘాతము:  అన్నమాచార్యులు దైనందిన వాడుకలో ఉన్న పదాలను ఉపయోగించి, ఏ ఆధునిక ప్రమాణాలూ సరితూగని విధంగా, అత్యంత విప్లవాత్మకమైన భావనలను ప్రాపంచిక వస్తువులలో తెలియజేసి గొప్ప కవిత్వాన్ని సృష్టించి మెప్పించారు. 

ఈ కవిత యొక్క ప్రధాన లక్ష్యం వ్యక్తీకరించడానికి అత్యంత కఠినమైనదే కావచ్చు. అన్నమయ్య మాటల వాఁడి ముందు లేజర్ కిరణాల పదునూ దిగదుడుపే. ఇటువంటి  కూర్పు అనితరసాధ్యము. 

అన్నమాచార్యుని లోతైన కవితావేశమును గొప్ప చిత్రకారుల ఊహలలో ప్రతిధ్వనించుట చూడవచ్చు. ఒక కళాకారుడు మాత్రమే మరొక కళాకారుడి అభిరుచిని పూర్తిగా ఆస్వాదించగలడు. వారు వేర్వేరు కాలాలకు చెందిన వారైనా భావము ఒకేలా కాన్పించుట అనుకోకనో లేక ప్రమాదవశత్తుననో జరిగినదికాదు. 

రెనే మాగ్రిట్టే (1898-1967) ఒక బెల్జియన్ అధివాస్తవిక కళాకారుడు., అతను అనేక చమత్కారమైన మరియు ఆలోచన రేకెత్తించే చిత్రాలను సృష్టించడంలో ప్రసిద్ధి చెందాడు. అన్నమాచార్యుని వలె ఆయన కూడా సాధారణ వస్తువులను అసాధారణ సందర్భంలో చూపి మరియు వాస్తవికత గురించి పరిశీలకుల ముందస్తు అవగాహనలను (preconceived notions) సవాలు చేస్తాడు. ఇద్దరు గొప్ప కళాకారులు ఒకే విషయం చెప్పడం మీరు చూస్తారు. ఒకరిది అసాధారణ శ్లేషను ప్రేరేపించును. మరొకరు మిమ్మల్ని వేరే ప్రపంచములో అబ్బురపరచుతూ విహరింప చేస్తారు.  అక్కడ నుండి మీరు దిగివచ్చుటకు ఇష్టపడరు. 

 

కీర్తన: రాగిరేకు:  355-4  సంపుటము: 4-324

తెలియనివారికిఁ దెరమరుఁగు తెలిసినవారికి దిష్టంబిదియే ॥పల్లవి॥   కన్నులయెదుటనుఁ గాంచినజగ మిది పన్నిన ప్రకృతియు బ్రహ్మమునే యిన్నిట నుండఁగ నిదిగాదని హరిఁ గన్న చోట వెదకఁగఁబోనేలా ॥తెలి॥   అగపడి యిరువదియైదై జీవునిఁ దగిలినవెల్లాఁ దత్వములే నగవుల నిదియును నమ్మగఁ జాలక పగటునఁ దమలో భ్రమ​యఁగ నేలా ॥తెలి॥   అంతరంగుఁడును నర్చావతారము నింతయు శ్రీవేంకటేశ్వరుఁడే చెంతల నీతనిసేవకులకు మరి దొంతికర్మములతోడ సిఁకనేలా ॥తెలి॥

 

Details and Explanations:

తెలియనివారికిఁ దెరమరుఁగు

తెలిసినవారికి దిష్టంబిదియే ॥పల్లవి॥

 

భావము: తెలియనివారి కెప్పటికీ దెరమరుఁగే. తెలిసినవారు ఇతరము లెరుగరు.

వివరణము: ఈ ప్రపంచమే ఒక ఇంద్రజాలము. దీనికి మంత్రముగ్ధులై ఇందులో మునిగిపొతే, ఇక దీని నుండి బయటపడటం దాదాపు అసాధ్యం. ఎందుకంటే సత్యము మరియు భ్రమల మధ్య వ్యత్యాసము గుర్తు పట్టలేనంత సూక్ష్మము. నిజానికి భ్రమ ఎక్కువ ఆకర్షణీయంగా ఉంటుంది.

ఇది ఎవరి కథో గుర్తు చేసుకోలేకపోతున్నాను. బహుశా అది సోక్రటీస్ దేమో. బాటిల్ ను సముద్రపు నీటితో నింపడానికి వృధాగా ప్రయత్నిస్తున్న ఒక  పిల్లవాడిని అతను చూస్తాడు. అతను నింపుతాడు, తరువాత నీళ్ళను తిరిగి సముద్రంలో పోస్తాడు. ఇలా కొన్ని సార్లు చేసిన తరువాత, పిల్లవాడు సీసాని సముద్రంలోకి విసిరేస్తాడు. అప్పుడు సోక్రటీస్ "నీసాతో  ఏం చేస్తున్నావని?" అడుగుతాడు. బాలుడు ఇలా జవాబిచ్చాడు "నేను సముద్రాన్ని దానిలో నింపడానికి ప్రయత్నించాను. సాధ్యం కాదని తెలుసుకున్నాను. ఏదేమైనా, సీసాలో సముద్రాన్ని నింపలేమేమో కానీ సముద్రం సీసాని తనలో ఇముడ్చుకోగలదని తెలుసుకున్నా.  సీసాలో సముద్రాన్ని నింపాలనుకోవడం నా మూర్ఖత్వం"  ​

అన్నమాచార్యులు చాలా లోతైన అర్థాన్ని అతి కొద్ది కొన్ని పదాల్లో తెలియజేస్తారు. జీవితంలో చేయవలసిన విధులను తెలిసిన మరో ఆలోచనలేక ఆ కార్యము నందే ఉందుము. పలు ప్రయత్నములలో కాదు.  పై ఉదాహరణలోని తెలివైన బాలుడు కొలది ప్రయత్నములోనే వృథా ప్రయాసను గుర్తించి ఆ పనిని సముద్రానకే (ప్రకృతికే) విడిచిపెట్టాడు. అయితే, విచ్చలవిడిగా నచ్చినది చేయమని దీని అర్థం కాదు. 

అన్వయార్ధము: (దైవమునకు) అంకితమైన వారు ఇతరములు ఇష్టపడరు. ఇతరులు ఇంద్రజాలములో మునుగుదురు.

 

కన్నులయెదుటనుఁ గాంచినజగ మిది

పన్నిన ప్రకృతియు బ్రహ్మమునే

యిన్నిట నుండఁగ నిదిగాదని హరిఁ

గన్న చోట వెదకఁగఁబోనేలా ॥తెలి॥

 

ముఖ్య పదాలకు అర్ధాలు: గన్న చోట =మానవుల జన్మస్థలం = లైంగిక​ సుఖాలపై వ్యామోహమును సూచిస్తుంది.

భావము: కన్నులయెదుటనుఁ కనపడు జగము, ప్రకృతివేయు ఎత్తుగడలన్నియు బ్రహ్మములే. ఇట్లు కనపడునదంతయు హరిఁయై ఉండగా వెర్రియై లైంగిక సుఖములలో వెతుకుతావే?

వివరణము: మనం ఏమి చూస్తాము? ఇది మీ సమయాన్ని వృథా చెయ్యడానికో, విసిగించడానికో అడిగిన ప్రశ్న కాదు. "చూసేది అవగతమైందా?" అని అన్నమాచార్యులు అడిగే అసలైన ప్రశ్న?

 

రెనే మాగ్రిట్టే వేసిన "ది ఫెయిర్ క్యాప్టివ్" (అందమైన పంజరం) అనే క్రింద ఇచ్చిన  పెయింటింగ్ చూడండి. ఈ చిత్రకారుడు ఒక పెయింటెడ్ చిత్రము మరియు దాని వెనుక దాగిన  బ్యాక్ గ్రౌండుకు మధ్య వైరుధ్య సంబంధాన్ని పరిశోధిస్తాడు.

 

ఈ చిత్రం సముద్రతీరంలో ఒక బండరాయి మరియు మండుతున్న తుబా (బాకా లాంటి ఊదే పరికరము) వాటి మధ్య ఉన్న ఈసెల్ (డ్రాయింగ్ బోర్డు)ను చూపిస్తుంది. ఈసెల్ మనం చూసే విండోకు ప్రాతినిధ్యం వహిస్తుంది. బండరాయి పదార్థానికి ప్రాతినిధ్యం వహిస్తుంది. మండుతున్న తుబా కోరికలతో రగిలిపోయే మనస్సును సూచిస్తుంది. ఈ కోరికలు, 'కాన్వాస్'పై కొంత ప్రతిబింబాన్ని వదిలివేస్తాయి. ఈసెల్ (డ్రాయింగ్ బోర్డు)ను పారదర్శకముగా చూపి అది దాచిన వాటిని పరిశీలించే వెసులుబాటు ప్రేక్షకుడికి కల్పించారో లేక నేపధ్యమును (బ్యాక్ గ్రౌండును) సరి పోలు చిత్రమును గీసిరో తెలుపలేదు. దీని నుండి చూచుచున్నది చిత్రమా లేక సహజమగు వాస్తవమా అన్నది ప్రేక్షకునికే వదలి వేసారు!

 

పై చిత్రంలో వలె, కోరికలు, ఆలోచనల జ్వాలల ద్వారా మనము ప్రభావితమవుతాము. మనిషిని తాను చూసేదానితో మమేకము కాకుండా పరిమితులు విధించలేదు. "ది ఫెయిర్ క్యాప్టివ్" అనే ఈ చిత్ర౦, మన దృక్కోణాన్ని పెద్ద లేదా చిన్న ఈసెల్ (డ్రాయింగ్ బోర్డు) ద్వారా పరిమిత౦ చేసుకు౦టామని మనకు చెబుతో౦ది. ఈసెల్ యొక్క సరిహద్దులు, మనసులో ఊహించుకుని గీసుకున్న సరిహద్దులతో నిర్మించబడతాయి. కదలుచున్న ఆలోచనలు మన దృక్పథాన్ని వక్రీకరిస్తున్నాయి.

 

భూమి ప్రపంచానికి కేంద్రం కాదు అనే వాస్తవం శతాబ్దాలుగా వివాదాస్పదంగా ఉండినదని మనకు తెలుసు. ఒక వాస్తవాన్ని అంగీకరించడానికి చాలా జీవితాలు మరియు యుగాలు పట్టాయి. అదే విధముగా చూచు విషయమునకు మరియు ఉన్నది ఉన్నట్టుగా సమ్మతించుటకు మధ్య వ్యత్యాసము ఆలోచన ద్వారా ఉత్పన్నమయ్యే ఇబ్బంది. మానవుడు కనులముందర అగపడు సత్యమును ఒప్పుకొని దానిలో భాగమగుటకు తనలో జరుపు అంతర్మధనమే ఘర్షణ​.  ఈ ఘర్షణలో పడి సత్యమునకు దూరమగును. కావున అతడు చూచునది సత్యము కాదు, తన స్మృతి ద్వారా గ్రహించిన ఆనవాలు మాత్రమే. అందుకే  త్యాగరాజు "తెరతీయగ రాదా నాలోని, తిరుపతి వెంకటరమణా ! మత్సరమను తెరతీయగ రాదా" అన్నారు.

 

చూచినది మరియు అందు అంతర్బాగమవటనికి మధ్య ఉన్న ద్వంద్వత్వం మనిషిని నిరాశపరచి సులభముగా వీలయ్యే శారీరక ఆనందాల వైపు పరుగు తీయిస్తుంది. అందుకే అన్నమాచార్యులు “గన్న చోట వెదకఁగఁబోనేలా” అన్నారు. అంటే మనం ఎడమ వైపుకు లేదా కుడి వైపుకు మొగ్గుతాం. ఈ రెండూ మన వీక్షణకు రంగులు చల్లి మభ్య పరుస్తాయి. "ది ఫెయిర్ క్యాప్టివ్" యొక్క ల్యాండ్ స్కేప్ లో కాషాయ ఛాయకు అదే కారణం. 

ఈ విధంగా భగవద్గీతలో పేర్కొన్న సంతులనము సమం కాయశిరోగ్రీవం ధారయన్నచలం స్థిరః (6-13) అన్నది సైద్ధాంతికం కానేకాదు, అది తీవ్రమైన మనో నిమగ్నత. అదే జిడ్డు కృష్ణమూర్తి చెప్పిన కష్టమైన పని. అన్నమాచార్యులు చెప్పిన "నడిమితెరువుననే నడవుమీ^#1" అర్ధము కూడానూ.

భావితరాలకు 'చర్య'ను సమగ్రముగా తెలుపుటకు అన్నమాచార్యులు ఈ సర్వోత్తమమైన కవితా చిత్రాలను మన మనఃపలకములో ముద్రించారు. అతను గొప్ప సత్యాన్వేషకుడే కాని ఛాందస వాది కాడు.

 

అన్వయార్ధము: సర్వవ్యాపకుడైన భగవంతుణ్ణి వెతకడమే మూర్ఖత్వం కాదా? (అదీ తప్పు తెరువులలో.)

 

అగపడి యిరువదియైదై జీవునిఁ

దగిలినవెల్లాఁ దత్వములే

నగవుల నిదియును నమ్మగఁ జాలక

పగటునఁ దమలో భ్రమ​యఁగ నేలా ॥తెలి॥

 

ముఖ్య పదాలకు అర్ధాలు: నగవుల = పరిహాసము చేయుచూ, పగటునఁ = పొగరుతో, గర్వముతో.

భావము: తనకు అనుభవమనకు వచ్చు యిరువదియైదు తత్వములు కూడా దైవ ప్రసాదములే. పొగరుతో దీనిని పరిహసించి నమ్మలేని వింత జీవులు తమలోనే భ్రమయుదురు గాక​.

వివరణము: 'పగటునఁ దమలో భ్రమయఁగ నేలా' మానవుని జీవిత పోరాటం వెలుపలి శతృవులతో కాదు; అంతర్గత పోరాటమే అని సూచిస్తుంది. అ౦దుకే, జీవిత౦లో అత్యున్నత విజయము చక్రవర్తి పదవి నధిరోహించుటలోకాదు, విపత్కర పరిస్థితులలోనూ ఉన్నవాటితో సంతృప్తితో వినయ౦గా ఉ౦డడమే. 

ఈ శ్లోకం మొదటి చరణంతో చాలా దగ్గరి సమన్వయాన్ని మీరు గమనించవచ్చు. మానవుడు తన అహం నుండి బయటకు రాకపోతే, భౌతిక విజయాలు సాధించినప్పటికీ, నిర్భాగ్య జీవిగా మిగిలిపోతాడు. ఇదే విషయాన్ని అసమాన ప్రతిభావంతుడగు మైకేల్ జాక్సన్ జీవితంలో సులభంగా గమనించవచ్చు. 

 

 అన్నమాచార్యులు పేర్కొన్న మానవ శరీరంలోని 25 తత్వాలు:
1. జ్ఞానేంద్రియాలు : కన్ను, ముక్కు, చెవి, నాలుక మరియు చర్మం – 5.
2. కర్మేంద్రియాలు : కాళ్ళు, చేతులు, శిశ్నం, గుదం మరియు నోరు – 5.
౩. అంతఃకరణ చతుష్టయం : మనస్సు, బుద్ధి, చిత్తం మరియు అహంకారం – 4.
4. పంచాతన్మాత్రులు : శబ్దం (ఆకాశగుణం), స్పర్శ (గాలిగుణం), రూపం (అగ్నిగుణం), రసం (నీటి గుణం) మరియు గంధం (భూమిగుణం) – 5.
5. పంచప్రాణాలు : లోనికి తీసుకునే గాలి శరీరంలో అయిదు రకాలుగా పనిచేస్తూ ఉంది – ప్రాణం, అపానం, వ్యానం, ఉదానం మరియు సమానం –5.
పైవి 24 + జీవుడు కలిపి 25 తత్వాలతో  మానవుడు జీవన యాత్రను కొనసాగిస్తున్నాడు.

 

అంతరంగుఁడును నర్చావతారము

నింతయు శ్రీవేంకటేశ్వరుఁడే

చెంతల నీతనిసేవకులకు మరి

దొంతికర్మములతోడ సిఁకనేలా ॥తెలి॥

 

ముఖ్య పదాలకు అర్ధాలు: నర్చావతారము = కోవెలలో అర్చించబడే మూర్తి; సిఁకనేలా = సిగపట్లేలా? యుద్ధము చేయవలసిన పనియేమి?

భావము: అంతరంగుఁడును అర్చావతారము (కోవెలలో అర్చించబడే మూర్తి) నింతయునూ^#2 శ్రీవేంకటేశ్వరుఁడే. మరి ఈతనిసేవకులకు దొంతికర్మములతోడ సిగపట్లేలా? (యుద్ధము చేయవలసిన పనియేమి?) 

వివరణము: “ఈతనిసేవకులమని మనకు ఎలా తెలుసును?” అన్నమాచార్యులు అడిగే పెద్ద ప్రశ్న.  'తెలిసినవారికి దిష్టంబిదియే'  అను పదప్రయోగం "ఆ వ్యక్తి తన ప్రస్తుత స్థితిలో కొనసాగడానికి ఇష్టపడవచ్చు కానీ అతడు తాను వాస్తవానికి ఏ స్థితిలో ఉన్నాడో ఖచ్చితంగా నిర్ణయించలేడు" అని సూచిస్తుంది. ఈ అనిర్దిష్ట స్థితి ప్రాపంచిక జ్ఞానం, వ్యవహారాలు మరియు గందరగోళములకు అతీతమైనది.   

 

References and Recommendations for further reading:

#1 93. ఊరికిఁ బోయెడి వోతఁడ (Uriki bOyeDi vOtaDa)

#2 96. ఎదుట నెవ్వరు లేరు యింతా విష్ణుమయమే (eduTa nevvaru lEru yiMtA vishNumayamE)

 

 

కీర్తన సంగ్రహ సారం:

పల్లవి: తెలియనివారి కెప్పటికీ దెరమరుఁగే. తెలిసినవారు ఇతరము లెరుగరు. అన్వయార్ధము: (దైవమునకు) అంకితమైన వారు ఇతరములు ఇష్టపడరు. ఇతరులు ఇంద్రజాలములో మునుగుదురు.

చరణం 1: కన్నులయెదుటనుఁ కనపడు జగము, ప్రకృతివేయు ఎత్తుగడలన్నియు బ్రహ్మములే. ఇట్లు కనపడునదంతయు హరిఁయై ఉండగా వెర్రియై లైంగిక సుఖములలో వెతుకుతావే? అన్వయార్ధము: సర్వవ్యాపకుడైన భగవంతుణ్ణి వెతకడమే మూర్ఖత్వం కాదా? (అదీ తప్పు తెరువులలో.)

చరణం 2: తనకు అనుభవమనకు వచ్చు యిరువదియైదు తత్వములు కూడా దైవ ప్రసాదములే. పొగరుతో దీనిని పరిహసించి నమ్మలేని వింత జీవులు తమలోనే భ్రమయుదురు గాక​.

చరణం 3: అంతరంగుఁడును అర్చావతారము (కోవెలలో అర్చించబడే మూర్తి) నింతయునూ^#2 శ్రీవేంకటేశ్వరుఁడే. మరి ఈతనిసేవకులకు దొంతికర్మములతోడ సిగపట్లేలా? (యుద్ధము చేయవలసిన పనియేమి?)