121. ఇందిరాధిపుని సేవ యేమరకుండుట గాక (iMdirAdhipuni sEva yEmarakuMDuTa gAka)

 ANNAMACHARYA

121. ఇందిరాధిపుని సేవ యేమరకుండుట గాక

(iMdirAdhipuni sEva yEmarakuMDuTa gAka)

Introduction: In this impeccably beautiful and insightful poem, Annamacharya talks about how intelligence and life cannot be separated.  As always, Annamacharya is asking the man to contemplate the things in his control. 

Annamacharya is not a mere hermit but has experienced the ultimate. His honest effort to make us resonate with those ‘beyond the ordinary experiences’ is quite evident in all his poems. A monk without any tools of modern man could express such complex ideas, in such a short poem, which is something to wonder!

 

ఉపోద్ఘాతము: తెలివితేటలను, జీవితాన్ని ఎలా విడదీయలేమోనన్న సంగతి అన్నమాచార్యులు ఈ అపూర్వమైన, ఆలోచనలు రేకెక్తించు అందమైన కీర్తనలో ప్రస్తావించారు.  ఎప్పటిలాగే, తన ఆధీనంలో ఉన్న విషయాలను గురించి ఆలోచించమని మనిషిని అభ్యర్ధిస్తున్నాడు.

 

అన్నమాచార్యులు కేవలం తపసి మాత్రమే కాదు, భావాతీత స్థితిని పొందాడు. ​ఆ మనవాతీతమైన అనుభవాలను మనలో ప్రతిధ్వనింపజేయడానికి ఆయన చేసిన ప్రయత్నంలోని నిజాయితీ ఆయన కీర్తనలన్నింటిలోనూ స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది. ఆధునిక మానవుడి పనిముట్లు లేని వైరాగి, ఇంత సంక్లిష్టమైన ఆలోచనలను ఇంత చిన్న కవితలో వ్యక్తీకరించగలగడం ఆశ్చర్యం కలిగించే విషయం!

 

కీర్తన:

ఇందిరాధిపుని సేవ యేమరకుండుట గాక బొందితోడి జీవులకు బుద్ధు లేఁటిబుద్ధులు ॥పల్లవి॥  రేయెల్లా మింగిమింగి రేపే వెళ్లనుమియు బాయట నిద్రాదేవి పలుమారును చాయలకు నిచ్చనిచ్చా జచ్చిచచ్చి పొడమేటి మాయజీవులకు నెల్లా మని కేఁటిమనిక ॥ఇందిరా॥  కనురెప్ప మూసితేనే కడు [1]సిష్టే చీఁకటౌను కనురెప్ప దెరచితే క్రమ్మరఁ బుట్టు ఘనమై నిమిషమందే కలిమి లేమియుఁ దోఁచె యెనయు జీవుల కింక యెఱు కేఁటియెఱుక॥ఇందిరా॥  వొప్పగుఁ బ్రాణము లవి వూరుపుగాలివెంట యెప్పుడు [2]లోనివెలికి నెడతాఁకును అప్పఁడు శ్రీవేంకటేశుఁ డంతరాత్ముఁ డందరికి తప్పక యాతఁడే కాచు తలఁపేఁటి తలఁపు॥ఇందిరా॥

iMdirAdhipuni sEva yEmarakuMDuTa gAka boMditODi jIvulaku buddhu lETibuddhulu ॥Pallavi॥  rEyellA miMgimiMgi rEpE veLlanumiyu bAyaTa nidrAdEvi palumArunu chAyalaku nichchanichchA jachchichachchi poDamETi mAyajIvulaku nellA mani kETimaniki ॥iMdirA॥  kanureppa mUsitEnE kaDu sishTE chIkaTaunu kanureppa derachitE krammara buTTu ghanamai nimishamaMdE kalimi lEmiyu dOche yenayu jIvula kiMka ye~ru kE@MTiye~ruka ॥iMdirA॥  voppagu brANamu lavi vUrupugAliveMTa yeppuDu lOniveliki neDatAkunu appaDu SrIvEMkaTESu DaMtarAtmu DaMdariki tappaka yAtaDE kAchu talapETi talapu ॥iMdirA॥

[1] ‘సృష్టే’ కావచ్చు.  [2] ‘లోనికి వెలికి’ అని ద్వంద్వము కావచ్చు.

Details and Explanations:

 

ఇందిరాధిపుని సేవ యేమరకుండుట గాక

బొందితోడి జీవులకు బుద్ధు లేఁటిబుద్ధులు       ॥పల్లవి॥

 

iMdirAdhipuni sEva yEmarakuMDuTa gAka

boMditODi jIvulaku buddhu lETibuddhulu     ॥iMdirA॥ 

Word to Word meaning: ఇందిరాధిపుని (iMdirAdhipuni) = Lord Vishu’s; సేవ (sEva) = service; యేమరకుండుట (yEmarakuMDuTa)= not forgetting, not neglecting even for a moment;  గాక (gAka) =except;  బొందితోడి (boMditODi) = with this body; జీవులకు (jIvulaku) = for the beings;  బుద్ధు లేఁటిబుద్ధులు (buddhu lETibuddhulu) = what kind of intelligence is it?  

Literal meaning: Not forgetting to get engaged in the service of the Lod Vishnu is the only intelligence available while in this body.

Explanation: Annamacharya is clear that no other activity, other than the service of the Lord Vishnu, can be said as intelligence. ^#1 This is similar to the Bhagavad-Gita verse below. 

अध्यात्मज्ञाननित्यत्वं तत्वज्ञानार्थदर्शनम् | एतज्ज्ञानमिति प्रोक्तमज्ञानं यदतोऽन्यथा ||13-12|| adhyātma-jñāna-nityatvaṁ tattva-jñānārtha-darśhanam / etaj jñānam iti proktam ajñānaṁ yad ato ’nyathā Purport: constancy in spiritual knowledge; and philosophical pursuit of the Absolute Truth—all these I declare to be knowledge, and what is contrary to it, I call ignorance. 

Implied meaning: There is no intelligence greater than the service of the Lord.

భావము: శ్రీపతి సేవను ఏమర కుండవలె నన్న బుద్ధియే బుద్ధిగాని వ్యర్థపుటాలోచనలుగల జీవులబుద్ధి ఏమి బుద్ధి.

వివరణము: శ్రీమహావిష్ణువు సేవ తప్ప మరే ఇతర కార్యకలాపాన్ని తెలివిగా (బుద్ధికల పనిగా) చెప్పలేమని అన్నమాచార్యులు స్పష్టం చేశారు.^#1 దీనిని క్రింది భగవద్గీత శ్లోకంతో పోల్చవచ్చు. 

అధ్యాత్మజ్ఞాననిత్యత్వం తత్త్వజ్ఞానార్థదర్శనమ్ / ఏతద్ జ్ఞానమితి ప్రోక్తమ్ అజ్ఞానం యదతోఽన్యథా ।।13-12।। (భావం: అర్జునా!! అధ్యాత్మ జ్ఞానము (ఆత్మ నిష్ఠ) నిరంతరము కలిగి ఉండుట, తత్వ జ్ఞానము యొక్క అంతర్దర్శనమును పొందుట (ప్రయోజనమును అనుభవించుట) జ్ఞానమని, తక్కినవన్నీ అజ్ఞానమని తెలియుము.) 

అన్వయార్ధము: భగవంతుని సేవను మించిన తెలివితేటలు మరొకటి లేవు.

 

రేయెల్లా మింగిమింగి రేపే వెళ్లనుమియు

బాయట నిద్రాదేవి పలుమారును

చాయలకు నిచ్చనిచ్చా జచ్చిచచ్చి పొడమేటి

మాయజీవులకు నెల్లా మని కేఁటిమనికి ॥ఇందిరా॥

 

rEyellA miMgimiMgi rEpE veLlanumiyu

bAyaTa nidrAdEvi palumArunu

chAyalaku nichchanichchA jachchichachchi poDamETi

mAyajIvulaku nellA mani kETimaniki   ॥iMdirA॥ 

Word to Word meaning: రేయెల్లా (rEyellA) = the whole night; మింగిమింగి (miMgimiMgi) = gulp down, swallow; రేపే (rEpE) = the very next day; వెళ్లనుమియు (veLlanumiyu) = spit out;  బాయట (bAyaTa) = బయట, outside; నిద్రాదేవి (nidrAdEvi) = the goddess of sleep; పలుమారును (palumArunu) = many times; చాయలకు (chAyalaku) = that side, near that place;  నిచ్చనిచ్చా (nichchanichchA) = చెప్పలేనంత ఆశతో, too desirously, too willingly; జచ్చిచచ్చి (jachchichachchi) = చచ్చేంత కష్టపడి అని అర్ధము; literally means death. However, in this context, it actually means, with great effort; పొడమేటి (poDamETi) = generated, born, taking shape; మాయజీవులకు (mAyajIvulaku) = for those fallen into the illusion;  నెల్లా (nellA) = all; మని కేఁటిమనికి (mani kETimaniki)     = What use is of their life? What use is of their birth? 

Literal meaning: The goddess of sleep swallows ‘beings’ by the night. She spits them out the next day. Those under illusion are willingly taking great effort desiring something or the other. They come back (to this world of illusion) many times.  What use is of their life? 

Explanation:  The word రేయెల్లా rEyellA symbolising ignorant actions of man (he spends his day like night) as explained in Bhagavad-Gita verse 2-69 (या निशा सर्वभूतानां yā niśhā sarva-bhūtānāṁ).  rEyellA miMgimiMgi rEpE veLlanumiyu (రేయెల్లా మింగిమింగి రేపే వెళ్లనుమియు) is signifying cyclic process. Therefore, man continues his ignorance cycle after cycle, like a drunkard to the liquor, as a gambler to the table.

 

As described in the Bhagavad-Gita verse below, sleep i.e., ignorance is nothing but “our pride, our confidence, our memory that we know” overtakes all the embodied bodies. Under its action, we continue our life of illusion as explained. तमस्त्वज्ञानजं विद्धि मोहनं सर्वदेहिनाम् | प्रमादालस्यनिद्राभिस्तन्निबध्नाति भारत ||14-8|| (tamas tv ajñāna-jaṁ viddhi mohanaṁ sarva-dehinām / pramādālasya-nidrābhis tan nibadhnāti bhārata = Purport: O Arjun, tamo guṇa, which is born of ignorance, is the cause of illusion for the embodied souls. It deludes all living beings through negligence, laziness, and sleep).

Influenced by the circumstances and situations man tries to evaluate the things before him. He deducts from what he knows; what he could feel; what he could imagine, extrapolate; whatever inversions he could lay his hand upon as truth and the rest as otherwise. That very effort of cognition is part of our past knowledge. As already noted, it’s impossible to go to a new state without relinquishing the old state.  Thus, the effort of cognition diverts the attention of the man.

Most important thing implied here is that the purpose of life is not an achievement but living. Trying to live is not living. Effort always implies the action in the wrong direction. When there is no effort in seeing (or observing), Therefore, that very observation is the action. Thus, living and action are one and the same thing for the liberated.  

Implied meaning: Man out of self-generated knowledge evaluates situation(s), his life, and others. This apparently provides the basis for further action. This evaluation and action are born of material knowledge. These divert the man from the path of truth. Such a life is worthless.  When there is no effort in seeing (or observing), Therefore, that very observation is the action. Thus, living and action are one and the same thing for the liberated.  

భావము: నిద్రాదేవి రాత్రులందు జీవులను మ్రింగి (నిద్రలోముంచి) తెల్లవారగనే పెడల గ్రక్కుచున్నది. అనగా లౌకికకార్యోన్ముఖులను చేయుచున్న దనుట. మాటి మాటికి మాయావిష్ణులగు మానవులు పుట్టుచు చచ్చుచుందురు. వారిది ఏమి ఉనికి? అదొక ఉనికికా దనుట. 

వివరణము: 'రేయెల్లా'తో మానవులు పగలును రాత్రిలా (= వ్యర్థముగా) గడుపుతారని తెలిపిరి. 'రేయెల్లా మింగిమింగి రేపే వెళ్లనుమియు'తో వర్తుల మార్గము నందు నడచు ప్రవృత్తిని సూచించారు.   దానితో, మానవులు ఎప్పటిలాగే, తాగుబోతు కాళ్ళు మద్యం దుకాణానికి లాక్కెళ్ళినట్లు, జూదగాడుు పందెమును (ఆటను) విడువలేనట్లు, గానుగెద్దుల్లాగా ఈ లోకము చుట్టూ తిరుగుతూనే ఉంటారని అన్నమయ్య అనిరి. 

ఈ క్రింది భగవద్గీత శ్లోకంలో వర్ణించినట్లుగా, నిద్ర అంటే అజ్ఞానం అనేది "నాకు తెలుసు అన్న అహంకారము; తెలిసిన కిటుకులతో ఏదనా సాధించగలనన్న ఆత్మవిశ్వాసం, జ్ఞాపకశక్తి మీద నమ్మకము" తప్ప మరేమీ కాదు. ఆ నిద్ర  అన్ని జీవాలను మభ్యపెట్టి అధిగమిస్తుంది. దాని ప్రభావముతోనే, శ్లోకంలో వివరించిన విధంగా భ్రమలలోనే జీవితమంతా కొనసాగిస్తాము.  తమస్త్వజ్ఞానజం విద్ధి మోహనం సర్వదేహినామ్ / ప్రమాదాలస్యనిద్రాభిః  తన్నిబధ్నాతి భారత  ॥14-8॥ (= ఓ అర్జునా, అజ్ఞానముచే జనించిన తమో గుణము, జీవాత్మల యొక్క మోహభ్రాంతికి కారణము. అది సమస్త జీవరాశులను నిర్లక్ష్యము, సోమరితనము మరియు నిద్రలచే భ్రమకు గురిచేసి బంధించివేస్తుంది). 

మనిషి పరిస్థితులచే ప్రభావితుడై, తనకు తెలిసినదాన్ని, తాను ఏమి అనుభూతి చెందగలడో దానిని, అతను ఏమి ఊహించగలడో దానిని​, తన ప్రజ్ఞ ద్వారా యేయే విలోమములను స్పృశించగలడో దానిని సత్యంగా ఊహించగలడు మరియు తక్కినవి అన్యముగా తీసుకుంటాడు. మన కళ్ళ ముందు ఉన్నదాన్ని తెలుసుకోవడానికి గుర్తించడానికి మనము ప్రయత్నిస్తాము. ఆ ప్రయత్నము మన 'ప్రస్తుత​ జ్ఞానము' నందలిది. అది విషయ సంయోగితము గావున అజ్ఞానము అని అన్నమాచార్యుల భావము. ఆ ప్రయత్నమే మన దృష్టిని మళ్ళిస్తుంది. 'పలుమారును'తో ఆరకంగా మనం ‘మన ప్రస్తుత జీవితాన్ని (వర్తుల మార్గములో) నిరంతరాయంగా కొనసాగిస్తూనే ఉండుదుము’ అనిరి. 

తరువాత, అన్నమాచార్యులు చాలా స్పష్టంగా, జీవిత లక్ష్యం ఏదో సాధించడం కాదు, జీవించడమే అన్నారు. జీవించడానికి ప్రయత్నించడం జీవించడమే కాదు. ప్రయత్నం అనునది ఎప్పుడూ సత్యమునకు విలోమ దిశలోనే ఉంటుంది. చూడడానికి (లేదా గమనించడానికి) ఎటువంటి ప్రయత్నం లేనప్పుడు, ఆ పరిశీలనే చర్య. కాబట్టి, జీవనము మరియు జీవక్రియ ఒకటే. 

అన్వయార్ధము: మానవుడు తాను సాధించిన జ్ఞానం నుండి పరిస్థితిని, అతని జీవితాన్ని మరియు ఇతరులను మదింపు వేస్తాడు. ఇది అతని చర్యకు ఆధారమగును. ఈ మదింపు మరియు చర్య విషయ పరిజ్ఞానం నుండి పుట్టినవి. ఇవి మనిషిని సత్యమార్గం నుండి మళ్ళిస్తాయి. అలాంటి జీవితం నిష్ప్రయోజనం.  చూడటానికి (లేదా పరిశీలించడానికి) ఎటువంటి ప్రయత్నం లేనప్పుడు, కాబట్టి, ఆ పరిశీలనే చర్య అగును. అందువలన, మోక్షం పొందినవారికి జీవించడము మరియు చర్య ఒకటే.  

కనురెప్ప మూసితేనే కడు ^[1]సిష్టే చీఁకటౌను

కనురెప్ప దెరచితే క్రమ్మరఁ బుట్టు

ఘనమై నిమిషమందే కలిమి లేమియుఁ దోఁచె

యెనయు జీవుల కింక యెఱు కేఁటియెఱుక      ॥ఇందిరా॥

 

kanureppa mUsitEnE kaDu sishTE chIkaTaunu

kanureppa derachitE krammara buTTu

ghanamai nimishamaMdE kalimi lEmiyu dOche

yenayu jIvula kiMka ye~ru kE@MTiye~ruka  ॥iMdirA॥

Word to Word meaning: కనురెప్ప (kanureppa) = eyelids;  మూసితేనే (mUsitEnE) = on closing; కడు (kaDu) = much, verily; ^[1]సిష్టే (sishTE) = ‘సృష్టే’ కావచ్చు = this creation;  చీఁకటౌను (chIkaTaunu) = becomes dark; కనురెప్ప (kanureppa) = eyelids; దెరచితే (derachitE) = on opening; క్రమ్మరఁ బుట్టు (krammara buTTu) = happens the same again; ఘనమై (ghanamai) = permanently;  నిమిషమందే (nimishamaMdE) = in a minute;  కలిమి లేమియుఁ (kalimi lEmiyu) = rich as well as poor;  దోఁచె (dOche) = felt; యెనయు (yenayu) = comparable, similar, such;  జీవుల (jIvula) = the beings; కింక (kiMka) = till now, hereafter;  యెఱు కేఁటియెఱుక (ye~ru kE@MTiye~ruka) = What kind of awareness (knowledge) they have? (Meaning they remain ignorant). 

Literal meaning: When eyelids are closed (on death), this (known) world becomes dark. Upon opening the eyes (upon birth), the world happens again and continues. As short as a minute, one feels existing (denoted by rich) as well as non-existing (denoted as poor). What kind of transient awareness (ephemeral knowledge) do people carry? Is it really an existence?

Explanation: Important thing said is between death and birth man learns nothing new. That is in a state of material whether one is alive or dead, the man learns absolutely nothing. The Illusory things that make us feel either rich or poor have no bearing on the actuality. What kind of knowledge, what kind of life do we seek? 

Readers may note that his stanza is the same as the previous one, in different words. When one understands that there is nothing new in the material world; Do we really learn, actually feel, admit frankly, and stay as one is while ignorance thrusts, and overwhelms material action. When one can negate such a strong pull of illusions, he arrives at a different state.^#2 what is that action; what is that transformation; what is that metamorphosis one undergoes? Think about this.

However, this stanza has another aspect to it. It is saying that we under ignorance fail to notice the truth before our eyes. That is the reason, I am reproducing ordinary day-to-day events, places described Annamacharya:  adivO chUDarO aMdaru mokkarO / gudigone brahmamu kOnETidarini. ravimaMDalamuna raMjillu tEjamu / divi jaMdrunilO tEjamu / bhuvi nanalaMbuna boDamina tEjamu / vividhaMbulaina viSvatEjamu (అదివో చూడరో అందరు మొక్కరో గుదిగొనె బ్రహ్మము కోనేటిదరిని రవిమండలమున రంజిల్లు తేజము /దివిఁ జంద్రునిలో తేజము / భువి ననలంబునఁ బొడమిన తేజము / వివిధంబులైన విశ్వతేజము = There, you see, all must bow, the limitless thing is taking the shape near the pond. That effulgence from the sun, that wonderous light from the moon, that spark from the fire, glow from all over the universe confluence here). You will find similarities when Jiddu Krishnamurti says

“That night, particularly in that distant valley with the most ancient hills with their peculiar, shaped boulders, the silence was as real as the wall you touched. And you looked out of the window at the brilliant stars. It was not a self-generated silence; it was not that the earth was quiet, and the villagers were asleep, but it came from everywhere - from the distant stars, from those dark hills, and from your own mind and heart. This silence seemed to cover everything from the tiniest grain of sand in the riverbed - which only knew running water when it rained - to the tall, spreading banyan tree and a slight breeze that was now beginning. There is the silence of the mind, which is never touched by any noise, by any thought or by the passing wind of experience. It is this silence that is innocent, and so endless. When there is this silence of the mind action springs from it, and this action does not cause confusion or misery”. (India, part 5, The Only Revolution)

It may be noted that the effort of this explanation is not theoretical, but actual possible things that happened to real people in blood and tears. When we fail to see the truth, whatever we do is wasted.

భావము: కనురెప్పలు మూసినప్పుడు (మరణంలో), ఈ (తెలిసిన) ప్రపంచం చీకటిగా మారుతుంది. కళ్ళు తెరిచినప్పుడు (పుట్టినప్పుడు), సృష్టి గోచరించును, తిరిగి పాత పద్ధతిలోనే కొనసాగును. అనతికాలంలోనే, కలిమి (ఉన్నట్లు),  లేమియుఁ (లేనట్లు) తోచును. అటువంటి తాత్కాలిక అవగాహన (స్వల్ప జ్ఞానం) గల జీవుల తెలివేమి తెలివి?  వారిది ఏమి ఉనికి? అదొక ఉనికికా దనుట.

వివరణము: మరణానికి, పుట్టుకకు మధ్య, అచేతన స్థితిలో మనిషి కొత్తగా ఏమీ నేర్చుకోడు, నేర్చుకోలేడు. అలాగే ఒక వ్యక్తి జీవించి ఉన్నా, మాయామయమగు జీవితంలో ఇరుక్కుంటే కూడా ఏమీ నేర్వడు. భ్రాంతికరమైన విషయాలు ధనికులకైనా, పేదలకైనా వాస్తవికతకు ఎటువంటి సంబంధం లేని అనుభూతిని కలిగిస్తాయి. మనం ఎలాంటి జ్ఞానాన్ని, ఎలాంటి జీవితాన్ని కోరుకుంటామో? 

పాఠకులారా! పదాలు వేరైనా ఈ చరణం మునుపటి చరణం వలెనే ఉందని  గమనించవచ్చు. భౌతిక ప్రపంచంలో కొత్తదనం ఏమీ లేదని అర్థం చేసుకున్నప్పుడు; అజ్ఞానం ప్రేరేపిస్తున్నప్పుడు; భౌతిక చర్య మనస్సును వేగిరపెడున్నప్పుడు; బలమైన భ్రమలను తిరస్కరించి, వాస్తవాన్ని అంగీకరిస్తూ,  ఏ వైపు మొగ్గకుండా నిర్మొహమాటంగా ఉన్నవారిమి ఉన్నట్లుగా, ప్రతిక్రియ లేకుండా ఉండగలమా?^#2  ఆ స్థితిలో చర్య అనగా ఏమిటి; ఆ పరివర్తన ఏమిటి? సదరు వ్యక్తి అనుభవించే ఆ రూపాంతరమేమిటి? అలోచించండి. 

అయితే, ఈ చరణానికి మరో దృక్కోణం ఉంది. అజ్ఞానం వల్ల మనం కళ్ల ముందున్న సత్యాన్ని గమనించలేకపోతున్నాం అని చెబుతోంది. అందుకే, అన్నమాచార్యులు సాధారణ రోజువారీ సంఘటనలతో కూర్చిన ఈ కీర్తనను గమనించండి.  అదివో చూడరో అందరు మొక్కరో గుదిగొనె బ్రహ్మము కోనేటిదరిని కోనేటిదరిని రవిమండలమున రంజిల్లు తేజము /దివిఁ జంద్రునిలో తేజము / భువి ననలంబునఁ బొడమిన తేజము / వివిధంబులైన విశ్వతేజము (= కోనేటి ప్రక్కన అతిశయించుచునున్న, ప్రోగు పడుతునున్న బ్రహ్మమును అదిగో చూడండి అందరూ మొక్కండి. సూర్యునిలో రంజిల్లు తేజము, చంద్రుని నుండి జాలువారు కాంతి, నిప్పుకణపు మెరుపు, ఇక విశ్వం నలుమూలల నుండి వస్తున్న ప్రకాశము అదిగో చూడండి అందరూ మొక్కండి.)  

ఇప్పుడు జిడ్డు కృష్ణమూర్తిగారు వర్ణించిన నిశ్శబ్ద వర్ణనను చదవండి. “ఆ రాత్రి, ముఖ్యంగా ఆ సుదూరమైన లోయలో చాలా పురాతనమైన కొండలు వాటిపై విచిత్రంగా కూర్చబడిన బండరాళ్లతో, అనుభవిస్తున్న నిశ్శబ్దం నిజమైనది, నేను తాకిన యీ గోడలా.  కిటికీ నుండి అద్భుతమైన నక్షత్రాలను చూశాను. ఇది పాఠశాలల్లో బలవంతంగా ఉత్పత్తిచేసిన నిశ్శబ్దం కాదు; శబ్దాలు లేవనీ కాదు, గ్రామస్తులు నిద్రపోతున్నారనీ కాదు.  కానీ అది ఎక్కడి నుండైనా వచ్చిందో - సుదూర నక్షత్రాల నుండో, ఆ చీకటి కొండల నుండో మరియు నా స్వంత మనస్సు మరియు హృదయం నుండో. ఈ నిశ్శబ్దం నది ఒడ్డున ఉన్న అతి చిన్న ఇసుక రేణువు నుండి - ఎత్తైన, విస్తరించి ఉన్న మర్రి చెట్టు మరియు ఇప్పుడు ప్రారంభమైన చిరు గాలి వరకు ప్రతిదాన్నీ ఆ నిశ్శబ్దం  కప్పివేసినట్లు అనిపించింది. మనస్సు యొక్క మౌనం అది; ఎటువంటి శబ్దం ద్వారా కాని, ఎలాంటి ఆలోచనల ద్వారా కాని లేదా గడిచే అనుభవమనే గాలిచేత కానీ తాకబడదు. ఈ నిశ్శబ్దమే అమాయకమైనది మరియు అంతులేనిది. హృదయం మౌనంగా ఉన్నప్పుడు దాని నుండి చర్య పుడుతుంది మరియు ఈ చర్య గందరగోళాన్ని లేదా దుఃఖాన్ని కానీ కలిగించదు." (India, part 5, The Only Revolution)

జిడ్డు కృష్ణమూర్తిగారు వర్ణించిన నిశ్శబ్దమునకు అన్నమాచార్యుల వారనుభవించిన భావాతీత స్థితులలోని దగ్గర పోలికలు యాదృచ్ఛకములు కావు.  

ఈ వివరణ యొక్క ప్రయత్నం సైద్ధాంతికమైనది కాదని, కానీ రక్తం మరియు కన్నీళ్లతో ఉండే నిజమైన వ్యక్తులకు వాస్తవంగా సాధ్యమయ్యే విషయాలను మీ ముందకు  తీసుకురావడమని గమనించవచ్చు. సత్యాన్ని కనుగొనడంలో మనం విఫలమైనప్పుడు, మనం ఏమి చేసినా అది వ్యర్ధమే.

వొప్పగుఁ బ్రాణము లవి వూరుపుగాలివెంట

యెప్పుడు ^[2]లోనివెలికి నెడతాఁకును

అప్పఁడు శ్రీవేంకటేశుఁ డంతరాత్ముఁ డందరికి

తప్పక యాతఁడే కాచు తలఁపేఁటి తలఁపు     ॥ఇందిరా॥

 

voppagu brANamu lavi vUrupugAliveMTa

yeppuDu lOniveliki neDatAkunu

appaDu SrIvEMkaTESu DaMtarAtmu DaMdariki

tappaka yAtaDE kAchu talapETi talapu           ॥iMdirA॥

 

Word to Word meaning: వొప్పగుఁ (voppagu) = suitable, proper;  బ్రాణములు (brANamulu) = life; అవి (avi) = they; వూరుపుగాలివెంట (vUrupugAliveMTa) = along the breath; యెప్పుడు (yeppuDu) ^[2] = always;  లోనివెలికి (lOniveliki) = inside and outside; నెడతాఁకును (neDatAkunu)= తాఁకు, వచ్చుచుఁ బోవుచు నుండు, touching, coming and going as usual;  అప్పఁడు (appaDu) = తండ్రి, స్వామి, Father, almighty; శ్రీవేంకటేశుఁడు (SrIvEMkaTESuDu) = Lord Venkateswara; అంతరాత్ముఁడు (aMtarAtmuDu) = the soul; అందరికి (aMdariki) = for all; తప్పక (tappaka) = surely;  యాతఁడే (yAtaDE) = He alone; కాచు (kAchu)= shall save;  తలఁపేఁటి తలఁపు (talapETi talapu) = What use is of conceptual thinking? 

Literal meaning: Life moves along with breathing air inside and outside. Man’s life is fragile, tentative, and short-lived. Our lord, Venkateshwara is the saviour for all. What use is of (conceptual) thinking/reflection and opinions? 

Explanation: The idea of this stanza is that human life has no value assigned. However, life has no specific meaning, purpose, or objective, but as humans, we must learn to live our life. We must thank God for the present life. 

Now just compare this stanza with a statement from Bible: James 4:13-15: Jesus said unto them: ¹³ Now listen, you who say, “Today or tomorrow we will go to this or that city, spend a year there, carry on business and make money.” ¹⁴ Why, you do not even know what will happen tomorrow. What is your life? You are a mist that appears for a little while and then vanishes. ¹⁵ Instead, you ought to say, “If it is the Lord’s will, we will live and do this or that”. 

Understand that like opening the doors of the house to allow the wind, submission to God is to allow the forces of nature to act like us. You embrace the lord once and for all. Taking the name of God is not only to move the lips but to truly offer the heart. No living being can offer submission with lingering doubts.  It is God who protects all of us from countless potentially fatal events. 

Friends, Annamacharya is not a mere hermit but has experienced the ultimate. His honest effort to make us resonate with those ‘beyond the ordinary experiences’ is quite evident in all his poems. 

Implied meaning: Beyond this world bereft of the narrow considerations lies the unknown. What use is of opinions? 

భావము: లోపలికి గాలిని పీల్చుకోవడం మరియు దానిని వెలుపలకు వదలడంతో పాటు జీవితమూ కదులుతుంది. మనిషి జీవితం సున్నితము, తాత్కాలికము, మరియు స్వల్పకాలికము. మన స్వామి, వేంకటేశ్వరుడు అందరికీ రక్షకుడు. వేరే ఏ ఆశయములు కూడాప్రయోజనకారులు కావే! 

వివరణము: ఈ చరణం మానవ జీవితానికి ప్రత్యేకమైన విలువ లేదని; నిర్దిష్టమైన అర్థం, ఉద్దేశ్యం మరియు లక్ష్యము లేవని, కానీ మానవుడిగా మనం మన జీవితాన్ని గడపడం నేర్వాలి అని బోధించుచున్నది. మనకు కల్పించిన ఈ అవకాశాన్ని సద్వినియోగం చేసుకోవడమే దైవమునకు కృతజ్ఞత తెలుపుట​.

ఇదే సారాంశమును ప్రకటంచుచున్న బైబిల్, యాకోబు 13-15 లోని ఈ వాక్యములను పరిశీలించండి. ¹³నేడైనను రేపైనను ఒకానొక పట్టణమునకు వెళ్లి అక్కడ ఒక సంవత్సరముండి వ్యాపారముచేసి లాభము సంపాదింతము రండని చెప్పుకొనువార లారా, ¹⁴రేపేమి సంభవించునో మీకు తెలియదు. మీ జీవమేపాటిది? మీరు కొంతసేపు కనబడి అంతలో మాయమైపోవు ఆవిరి వంటివారే.  ¹⁵కనుక ప్రభువు చిత్తమైతే మనము బ్రదికియుండి ఇది అది చేతమని చెప్పుకొనవలెను. 

భగవదర్పణం అంటే, మనం మన ఇంటి తలుపులు తెరిచి గాలిని అనుమతించే విధంగా, ప్రకృతి శక్తులు మనమీద పనిచేయడానికి అనుమతించడమే. దైవస్మరణ పెదవులను కదిలించడమే కాదు, నిజముగా హృదయాన్ని అర్పించడమే. సందేహాలుంటే ఏ జీవుడైన ఆత్మసమర్పణ చేయలేడు.  అసంఖ్యాకమైన సంభవనీయమైన ప్రాణాంతక ఘటనల నుండి మనందరకు రక్షణ కల్పించుచున్నది దైవమే. 

సౌజన్యులారా! అన్నమాచార్యులు కేవలం తపసి మాత్రమే కాదు, భావాతీత స్థితిని పొందాడు. ​ఆ మనవాతీతమైన అనుభవాలను మనలో ప్రతిధ్వనింపజేయడానికి ఆయన చేసిన ప్రయత్నంలోని నిజాయితీ ఆయన కీర్తనలన్నింటిలోనూ స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది.

అన్వయార్ధము: సంకుచిత పరిగణనలు లేనిది, ఈ ప్రపంచంతో సంబంధములేనిది, తెలియరానిది ఉన్నది. వికసించని అభిప్రాయాల వల్ల ప్రయోజనమేమి?

Recommendations for further reading:

 #1      107. వీనిఁ జూచియైన నేము (vIni jUchiyaina nEmu)

 #2       87. తల లేదు తోఁక లేదు దైవమా నీ మాయలకు (tala lEdu tOka lEdu daivamA nI mAyalaku)

 #3      అన్నమయ్య విన్నపాలు:విద్వాన్ ముడివర్తి కొండమాచార్యులు

 

Summary of this Keertana:

Not forgetting to get engaged in the service of the Lod Vishnu is the only intelligence available while in this body. Implied meaning: There is no intelligence greater than the service of the Lord.

 

The goddess of sleep swallows ‘beings’ by the night. She spits them out the next day. Those under illusion are willingly taking great effort desiring something or the other. They come back (to this world of illusion) many times.  What use is of their life? Implied meaning: Man out of self-generated knowledge evaluates situation(s), his life, and others. This apparently provides the basis for further action. This evaluation and action are born of material knowledge. These divert the man from the path of truth. Such a life is worthless.  When there is no effort in seeing (or observing), Therefore, that very observation is the action. Thus, living and action are one and the same thing for the liberated.

When eyelids are closed (on death), this (known) world becomes dark. Upon opening the eyes (upon birth), the world happens again and continues. As short as a minute, one feels existing (denoted by rich) as well as non-existing (denoted as poor). What kind of transient awareness (ephemeral knowledge) do people carry? Is it really an existence?  

Life moves along with breathing air inside and outside. Man’s life is fragile, tentative, and short-lived. Our lord, Venkateshwara is the saviour for all. What use is of (conceptual) thinking/reflection and opinions? Implied meaning: Beyond this world bereft of the narrow considerations lies the unknown. What use is of opinions?

 

కీర్తన సంగ్రహ భావము:

శ్రీపతి సేవను ఏమర కుండవలె నన్న బుద్ధియే బుద్ధిగాని వ్యర్థపుటాలోచనలుగల జీవులబుద్ధి ఏమి బుద్ధి. అన్వయార్ధము: భగవంతుని సేవను మించిన తెలివితేటలు మరొకటి లేవు.

 

నిద్రాదేవి రాత్రులందు జీవులను మ్రింగి (నిద్రలోముంచి) తెల్లవారగనే పెడల గ్రక్కుచున్నది. అనగా లౌకికకార్యోన్ముఖులను చేయుచున్న దనుట. మాటి మాటికి మాయావిష్ణులగు మానవులు పుట్టుచు చచ్చుచుందురు. వారిది ఏమి ఉనికి? అదొక ఉనికికా దనుట. అన్వయార్ధము: మానవుడు తాను సాధించిన జ్ఞానం నుండి పరిస్థితిని, అతని జీవితాన్ని మరియు ఇతరులను మదింపు వేస్తాడు. ఇది అతని చర్యకు ఆధారమగును. ఈ మదింపు మరియు చర్య విషయ పరిజ్ఞానం నుండి పుట్టినవి. ఇవి మనిషిని సత్యమార్గం నుండి మళ్ళిస్తాయి. అలాంటి జీవితం నిష్ప్రయోజనం.  చూడటానికి (లేదా పరిశీలించడానికి) ఎటువంటి ప్రయత్నం లేనప్పుడు, కాబట్టి, ఆ పరిశీలనే చర్య అగును. అందువలన, మోక్షం పొందినవారికి జీవించడము మరియు చర్య ఒకటే.  

 

కనురెప్పలు మూసినప్పుడు (మరణంలో), ఈ (తెలిసిన) ప్రపంచం చీకటిగా మారుతుంది. కళ్ళు తెరిచినప్పుడు (పుట్టినప్పుడు), సృష్టి గోచరించును, తిరిగి పాత పద్ధతిలోనే కొనసాగును. అనతికాలంలోనే, కలిమి (ఉన్నట్లు),  లేమియుఁ (లేనట్లు) తోచును. అటువంటి తాత్కాలిక అవగాహన (స్వల్ప జ్ఞానం) గల జీవుల తెలివేమి తెలివి?  వారిది ఏమి ఉనికి? అదొక ఉనికికా దనుట.

లోపలికి గాలిని పీల్చుకోవడం మరియు దానిని వెలుపలకు వదలడంతో పాటు జీవితమూ కదులుతుంది. మనిషి జీవితం సున్నితము, తాత్కాలికము, మరియు స్వల్పకాలికము. మన స్వామి, వేంకటేశ్వరుడు అందరికీ రక్షకుడు. వేరే ఏ ఆశయములు కూడాప్రయోజనకారులు కావే! అన్వయార్ధము: సంకుచిత పరిగణనలు లేనిది, ఈ ప్రపంచంతో సంబంధములేనిది, తెలియరానిది ఉన్నది. వికసించని అభిప్రాయాల వల్ల ప్రయోజనమేమి?

 

Copper Leaf: 88-6 Volume 1-434

120. ఏడ సుజ్ఞాన మేడ తెలివి నాకు (EDa suj~nAna mEDa telivi nAku)

ANNAMACHARYA 

120. ఏడ సుజ్ఞాన మేడ తెలివి నాకు

(EDa suj~nAna mEDa telivi nAku)

                                                                                    

Introduction: In this exquisitely evocative and beguiling poem Annamacharya is demonstrating us how life and time moves, in front of our eyes, evading our attention. This 500 year old poem transcends the boundaries of time depicts travails of our daily grind of 21^st century. This poem gives the feeling of losing something unknown in the heart, carries you along and allows you to sink into nostalgia, as if those unknown times and lives were flowing through you, leaving you thirsty for more. 

Annamacharya is not a soothsayer. Neither he is a scientist. However, this 15th century monk has definitely studied the mind of the man in its entirety. I always wondered how a hermit sitting in one corner of the world, could write so accurately about our present life? He leaves you in the awe of his depth and intensity. 

ఉపోద్ఘాతము: ఈ అత్యంత సుందరము, సరళమైన కీర్తనలో, అన్నమాచార్యులు జీవితం మరియు కాలము మన కళ్ళ ముందు తచ్చాడుతున్నట్లే ఉండి, మన కళ్ళుకప్పి కదలిపోతాయి అన్నారు. ఏదో తెలియనిది పోగొట్టుకున్న భావాన్ని గుండెల్లో నాటుతూ, మిమ్మల్ని కదలించివేసి, సృతులలోకి మీరు జారిపోతుండగా, ఆ తెలియని కాలము, జీవితముల్లానే చెవులలో కదలాడుతుండగానే, ఈ పాట ముగిసిపోయినదనిపిస్తాడు అన్నమయ్య​.

ఆయన కాలజ్ఞానీ కాదు. జోస్యము చెప్పలేదు. శాస్త్రవేత్త అంతకన్నా కాదు. అయితే, 15వ శతాబ్దానికి చెందిన ఈ తపసి ఖచ్చితంగా మనిషి మనస్సును పూర్తిగా, అన్ని కోణాలలోనూ అధ్యయనం చేశాడు. భారతదేశంలోని ఒక మూలన ముక్కుమూసుకుని తపస్సు చేసిన  పరివ్రాజకుడు వర్తమాన జీవితం గురించి ఇంత కచ్చితత్వంతో ఎలా వ్రాయగలడని ఆశ్చర్యము కలిగిస్తుంది. గంభీరము మరియు తీక్షణలతో కూడిన రచనలతో మిమ్మల్ని విస్మయంలో ముంచెత్తేస్తాడు. జీవితాన్ని దాని మౌలిక రూపంలో గమనించి, కాచి వడపోసిన తత్వములు మన తప్పిదాల గురించి హెచ్చరించు సొపానములు  అని రూఢీగా చెప్పవచ్చు.

 

 

కీర్తన:

ఏడ సుజ్ఞాన[1] మేడ తెలివి నాకు బూడిదిలో హోమమై పోయఁ గాలము ॥ఏడ॥  ఇదె మేలయ్యెడి నా కదె మేలయ్యెడినని కదిసిన యాసచేఁ గడవలేక యెదురు చూచి చూచి [2]యెలయించి యెలయించి పొదచాటుమృగమై పోయఁ గాలము ॥ఏడ॥  ఇంతటఁ దీరెడి దుఃఖ మంతటఁ దీరెడినని వింతవింత వగలచే వేఁగి వేఁగి చింతయు వేదనలఁ జిక్కువడుచు నగ్ని పొంతనున్న వెన్నయై పోయఁ గాలము ॥ఏడ॥  యిక్కడ సుఖము నా కక్కడ సుఖంబని యెక్కడికైనా నూర కేఁగియేఁగి గక్కన శ్రీతిరువేంకటపతిఁ గానక పుక్కిటి పురాణమయి పోయఁ గాలము ॥ఏడ॥

EDa suj~nAna mEDa telivi nAku bUDidilO hOmamai pOya gAlamu    ॥EDa॥  ide mElayyeDi nA kade mElayyeDinani kadisina yAsachE gaDavalEka yeduru chUchi chUchi yelayiMchi yelayiMchi podachATumRgamai pOya gAlamu  ॥EDa॥  iMtaTa dIreDi du@hkha maMtaTa dIreDinani viMtaviMta vagalachE vEgi vEgi chiMtayu vEdanala jikkuvaDuchu nagni poMtanunna vennayai pOya gAlamu ॥EDa॥  yikkaDa sukhamu nA kakkaDa sukhaMbani yekkaDikainA nUra kEgiyEgi gakkana SrItiruvEMkaTapati gAnaka pukkiTi purANamayi pOya gAlamu   ॥EDa॥

[1] ‘సుగ్ఞాన’ అని రాగి రేకులో ఉంది. [2] ‘యెల‍ఇంచి యెల‍ఇంచి’ అని రాగి రేకులో ఉంది

Details and Explanations:

 

ఏడ సుజ్ఞాన మేడ తెలివి నాకు

బూడిదిలో హోమమై పోయఁ గాలము ॥ఏడ॥

EDa suj~nAna mEDa telivi nAku

bUDidilO hOmamai pOya gAlamu         ॥EDa॥

 

Word to Word meaning:  ఏడ (EDa) = where; సుజ్ఞానము (suj~nAnamu) = proper knowledge; ఏడ (EDa) = where; తెలివి (telivi) = intelligence ( here it is indicating the senses);  నాకు (nAku) = to me; బూడిదిలో హోమమై (bUDidilO hOmamai) = a sacrifice running down into ashes;  {బూడిదిలో (bUDidilO) = in ashes;  హోమమై (hOmamai) = became holy fire, became a sacrifice}  పోయఁ గాలము (pOya gAlamu) = time passed;

 

Literal meaning: Where is the great intelligence? Where are my senses? My time went like a sacrifice gone into the ashes. (Time passed and my life was wasted). 

Explanation: What Annamacharya says is that his time (his life) like the sand in a fist, escaping thru the gaps between fingers, went unknowingly. 

bUDidilO hOmamai  (బూడిదిలో హోమమై) is indicating an effort^#1 gone waste. They don't stop, time or life, they just move on. The source of contention is our attempt to steer them to our perceived advantage. Effort indicates an unwillingness to accept the facts and nature as they are. The real hitch arises from the fact man does not realise that he is making 'effort'. 

Implied meaning: I am senseless. I am a fool. O Life! O Time! All my efforts gone waste.

 

భావము: ఏడ సుజ్ఞానము? ఏడ తెలివి నాకు. బూడిదిలోని హోమమై (బూడిదిలోని హోమము ఎంత ప్రయత్నించినా కుదరనట్లు) అయిపోయె గాలము.

 

వివరణము: పిడికిలోనున్న ఇసక వ్రేళ్ళమధ్య సందులగుండా తెలియకుండానే తప్పించుకున్నట్లు, కాలము, జీవితము చల్లగా జారుకుంటున్నాయి అంటున్నారు అన్నమచార్యులవారు.

బూడిదిలో హోమమై అన్న పదము వృధాగా పోయిన కృషిని సూచిస్తోంది. సమయము లేదా జీవితము ఆగవు. అవి ముందుకు సాగుతూనే ఉంటాయి.   ఆశించిన ప్రయోజనం వైపు వాటిని నడిపించే ప్రయత్నమే^#1 మనస్సు లోని సంఘర్షణ, జగడములకు మూలము. "ప్రయత్నం" అనునది వాస్తవాలు మరియు ప్రకృతి స్వభావాన్ని అంగీకరించడానికి ఇష్టపడకపోవడానికి సూచన​. అసలు ఇబ్బంది మనిషికి తాను "ప్రయత్నం" అనే చర్యలో ఉన్నానని గ్రహించకపోవడమే.

అన్వయార్ధము: నేను తెలివిలేనివాడిని. నేను మూర్ఖుడిని. కాలమా! జీవితమా! నా ప్రయత్నాలన్నీ వృధా అయిపోయాయి.

ఇదె మేలయ్యెడి నా కదె మేలయ్యెడినని

కదిసిన యాసచేఁ గడవలేక

యెదురు చూచి చూచి యెలయించి యెలయించి

పొదచాటుమృగమై పోయఁ గాలము       ॥ఏడ॥

 

ide mElayyeDi nA kade mElayyeDinani

kadisina yAsachE gaDavalEka

yeduru chUchi chUchi yelayiMchi yelayiMchi

podachATumRgamai pOya gAlamu     ॥EDa॥

 

Word to Word meaning:  ఇదె (ide) = this; మేలయ్యెడి (mElayyeDi)= will do me good, do keep me better position; నా కదె (nA kade) = for me that;  మేలయ్యెడినని (mElayyeDinani) )= will do me good, do keep me better position;  కదిసిన (kadisina) = సమీపించిన​, దగ్గరైన (ఇక్కడ పుట్టుకొస్తున్న అని తీసుకోవాలి)​, coming close; became near ( used in the sense of propagating);  యాసచేఁ (yAsachE) = desire, want;  గడవలేక (gaDavalEka) = గడువన్నది లేక, without any limit, without interruption; యెదురు చూచి చూచి (yeduru chUchi chUchi) =looking forward to;  యెలయించి యెలయించి (yelayiMchi yelayiMchi) = వెంటఁ గొనిపోవు,  ప్రోత్సహించు, carry (you) along with, encourage (you to) be in them; (the same term is used twice to convey the emphasis) పొదచాటుమృగమై (podachATumRgamai) = పొదలో దాక్కున్న జింకలా; (జింక రంగు తరచుగా పొదతో కలిసిపోయి వేటాడే జంతువుకు దాన్ని గుర్తించడం కష్టమవుతుంది),  like a deer hiding in the bush; (the colour of the deer often matches with the bush and it becomes a camouflage);  పోయఁ గాలము (pOya gAlamu)= time went by;        

 

Literal meaning: All the time went in anticipation “that or this act will do me good.”  Constantly emerging desires driving me, encouraging me to stay on their path. Though, I continued to hope, the time “I was looking for” " eluded me like a deer in the bush escapes a predator. 

Explanation: yAsachE gaDavalEka / yeduru chUchi chUchi yelayiMchi yelayiMchi (యాసచేఁ గడవలేక / యెదురు చూచి చూచి యెలయించి యెలయించి) = “The freshly germinating desires, continuously pushing me,  without any control, I am obliged stay in their course” is the central idea of this poem.    

The matter of up bringing children is part of existence. On careful observation anyone can find that bond after bond we teach the children to be in. Gullible they are, they will. When they grow up, take these things as absolute. Do we ever question this? It is notable to consider this statement of Annamacharya “lali nokaTokaTiki laMkelu / nIvE alaruchu nEmani yaMdunayA^#2 (లలి నొకటొకటికి లంకెలు నీవే అలరుచు నేమని యందునయా?).

 

భావము: ఇది చేసిన మేలగును, అది చేసిన మేలయ్యెడినని సమీపిస్తున్న (లేదా పుట్టుకొస్తున్న) ఆశల ప్రోత్సహముతో గడువన్నది లేక యెదురు చూచుచూనే ఉంటిని. వేటగాడిని తప్పించుకున్న పొదలో దాక్కున్న జింకలా పోయఁ గాలము ​

వివరణము: కదిసిన యాసచేఁ గడవలేక / యెదురు చూచి చూచి యెలయించి యెలయించి (= ఎప్పటికప్పుడు తాజాగా మొలచుచున్న కోరికలు, నా నియంత్రణ లేకుండానే, నిరంతరముగా నన్ను వాటితోబాటు నేట్టుకెళ్ళిపోగా సమయము చేజారిపోయెను) అన్నది ఈ కీర్తన ముఖ్యోద్దేశము.

పిల్లలను పెంచడం అనేది జీవితంలో భాగం. జాగ్రత్తగా గమనిస్తే ఒక బంధం తర్వాత ఒక బంధాన్ని మనం పిల్లలకు  నేర్పిస్తాము. వారు దానినే సత్యమని భావిస్తారు. ఆలా అలవాటు చేసిన పద్ధతిలో వారు పెద్దయ్యాక, ఈ విషయాలను ప్రశ్నించ లేకపోతారు? అన్నమాచార్యుల వారు లలి నొకటొకటికి లంకెలు నీవే / అలరుచు నేమని యందునయా?^#2 అన్న మాటలను పరిగణనలోకి తీసుకోవడం ఉచితము.

 

అన్వయార్ధము:

ఇంతటఁ దీరెడి దుఃఖ మంతటఁ దీరెడినని

వింతవింత వగలచే వేఁగి వేఁగి

చింతయు వేదనలఁ జిక్కువడుచు నగ్ని

పొంతనున్న వెన్నయై పోయఁ గాలము ॥ఏడ॥

 

iMtaTa dIreDi du@hkha maMtaTa dIreDinani

viMtaviMta vagalachE vEgi vEgi

chiMtayu vEdanala jikkuvaDuchu nagni

poMtanunna vennayai pOya gAlamu ॥EDa॥

 

Word to Word meaning:  ఇంతటఁ (iMtaTa) = with this; దీరెడి (dIreDi) = to end; to finish;  దుఃఖము (du@hkhamu) = sorrow;  అంతటఁ (aMtaTa) = with that; దీరెడినని (dIreDinani)= assuming that it will end, it will finish; వింతవింత (viMtaviMta) = curious / strange / peculiar; వగలచే (vagalachE) = Grief, vexation, melancholy; వేఁగి వేఁగి (vEgi vEgi) = hurried (or pressurised);   (The same term is used twice to emphasise the point); చింతయు (chiMtayu) = reflections and recollections; వేదనలఁ (vEdanala) = by pain, by agony and by distress; జిక్కువడుచు (jikkuvaDuchu) = get caught;  నగ్ని (nagni) = fire; పొంతనున్న (poMtanunna) = nearby;  వెన్నయై (vennayai) = like butter పోయఁ గాలము (pOya gAlamu) = time went by; 

Literal meaning: I ran here and there, hoping that this (or that) would put an end to my grief, vexation, and melancholy. Only to be caught up in the reflections and recollections of suffering from pain, agony, and distress. And time melted away without my knowledge, like butter near a fire. 

Explanation: Today's pressures on the average person are unprecedented in human history. It is an undeniable fact that people are complicating their lives by wanting more out of life.

 

In today's world, we have ample food and security, unlike in Annamacharya's time. Our efforts and anticipations that “This will end my sorrow. Or that will” sucks us into strange desires such as "I shall live in 26-story palaces," "I shall vacation in Timbuktu," "I shall joy ride to Mars," and so on; and captivate us.

 

Having more people dream similar wants, creates an unfulfilled want, which is the driving force of today's business. Just imagine if such wishes are absent, this world of ours, built on hopes, sustained by avarice falls into pieces.  For example, take banking. If all the customers withdraw all their deposited money instantly, the whole banking system will collapse. I am not against these systems but trying to elaborate that our systems are having roots on such flimsy grounds. And we deposit hard-earned money with banks and feel “safe”. Just ponder on our strange beliefs.

 

Once we accept this system, this world; we are into that vicious cycle. Earn more to get a better life. You are always on your toes. One gets tired. One loses interest in life. Then, we live the same way man has ever lived. What difference did we make in actual living despite our proud worthy intelligence? And a long list of university degrees?  In that scenario, EDa suj~nAna mEDa telivi (ఏడ సుజ్ఞాన మేడ తెలివి) where has the intelligence gone? pOya bUDidilO hOmamai (పోయఁ బూడిదిలో హోమమై) is not such a life wasted?

 

భావము: ఇంతటఁ తీరును దుఃఖము అంతటఁ తీరునని, (ఆ యత్నములలో) మనము  చిత్రవిచిత్రమైన శోకములు, విచారములతోను (జీవితములో) ఒత్తిడికి గురవుతాము. ఇంకా అవి కలిగించిన బాధ​​, వేదన ఘర్షణలు నెమరుపెట్టు జ్ఞాపకాలలో చిక్కుకోంటాము. ఇంతలో అగ్ని చెంతనున్న వెన్నయై కరిగిపోవు కాలము.

వివరణము: ఈ 21వ శతాబ్ధములో సగటు మానవుని మీద ఉన్నన్ని వత్తిళ్ళు మానవ చరిత్రలో ముందెన్నడూ లేవని చెప్పొచ్చు. జీవితములో ఎన్నెన్నో కావాలనుకుని మనుషులు తమ జీవనమును మరింత కఠినము చెస్సుకుంటూన్నారనేది కాదనలేని వాస్తవము.

నేటి ప్రపంచంలో, అన్నమాచార్యుల కాలంలోలా కాకుండా మనకు తగినంత ఆహారం మరియు రక్షణ ఉంది. అయినప్పటికీ, ‘నేను 26 అంతస్తుల మేడలో నివసిస్తాను’; ‘టింబక్తులో వేసవి సెలవులు గడుపుతాను’;  ‘అంగారక గ్రహానికి జాయ్ రైడ్ వెళ్ళివస్తాను’ వంటి వింతవింత కోరికల ద్వారా మనం తృప్తికి దూరంగా ఉంటాము.

ఎక్కువ మంది వ్యక్తులకు ఇలాంటి కోరికలు, ముఖ్యంగా నెరవేరని కోరికలు నేటి వ్యాపారానికి చోదక శక్తి (motive force) అవుతాయి. అనేకమంది ఆశల మీద నిర్మితమైన మన ఈ ప్రపంచం, ధనదాహము, లోభిత్వములతో పటిష్ఠమై వర్ధిల్లుతోంది. ఆ ఆశలే లేకుంటే పేక ముక్కల వంతెనలా పడిపోతుంది. ఉదాహరణకు బ్యాంకింగ్ తీసుకోండి. ఖాతాదారులందరూ బ్యాంకుల్లో డిపాజిట్ చేసిన డబ్బును ఒక్కసారే ఉపసంహరించుకుంటే, మొత్తం బ్యాంకింగ్ వ్యవస్థ కుప్పకూలుతుంది. మనము వాటిల్లో కష్టపడి సంపాదించిన డబ్బులు దాచుకుని, "నా ఆస్తి" పదిలమనుకుని తృప్తిపడతాం. నేను ఈ వ్యవస్థలకు వ్యతిరేకం కాదు కానీ మన వ్యవస్థలు అటువంటి బలహీనమైన పునాదులపై ఆధారపడి మనుగడ సాగిస్తున్నాయని మనవి చేస్తున్నాను. మానవుల వింత ప్రవృత్తి వివరిస్తున్నాను.

ఒకసారి ఈ వ్యవస్థను, ఈ ప్రపంచాన్ని అంగీకరించామంటే ఆ విష చక్రంలో ఇరుక్కుపోయినట్లే. మెరుగైన జీవితాన్ని పొందడానికి మరింత సంపాదించాలి. అందుకు  మీరు నిరంతరంగా పరుగిడుతూనే ఉంటారు. అలసిపోతారు. జీవితంలో ఆసక్తిని కోల్పోతారు. అప్పుడు, మనం పూర్వము మనుషులు జీవించిన విధంగానే జీవిస్తాము. యూనివర్శిటి డిగ్రీలను  చెత్తబుట్టలో పారవేసి, దైవమిచ్చిన​ తెలివితేటలను ఉండచుట్టి జేబులో పెట్టుకుని, ముందరిలాగే, ఎప్పటిలాగే నిస్సత్తువ జీవనము సాగిస్తాము.  ఇప్పుడు చెప్పండి, ఏడ సుజ్ఞాన మేడ తెలివి నాకు / బూడిదిలో హోమమై పోయఁ గాలము ఎంత వరకు సబబో?

 

యిక్కడ సుఖము నా కక్కడ సుఖంబని

యెక్కడికైనా నూర కేఁగియేఁగి

గక్కన శ్రీతిరువేంకటపతిఁ గానక

పుక్కిటి పురాణమయి పోయఁ గాలము   ॥ఏడ॥

 

yikkaDa sukhamu nA kakkaDa sukhaMbani

yekkaDikainA nUra kEgiyEgi

gakkana SrItiruvEMkaTapati gAnaka

pukkiTi purANamayi pOya gAlamu          ॥EDa॥

 

Word to Word meaning:  యిక్కడ (yikkaDa) = here; సుఖము (sukhamu) = pleasing, agreeable,  safety;  నా కక్కడ (nA kakkaDa) = for me there; సుఖంబని (sukhaMbani) = pleasing, agreeable,  safety; యెక్కడికైనా (yekkaDikainA) = anywhere;  నూరక (nUraka) = for nothing, withour cause, easily;   యేఁగియేఁగి (EgiyEgi) = go places;  గక్కన (gakkana) = గ్రక్కున​, వడిగా, quickly, without waiting;  శ్రీతిరువేంకటపతిఁ (SrItiruvEMkaTapati) = Lord Venkateswara;  గానక (gAnaka)= unable to find;  పుక్కిటి పురాణమయి (pukkiTi purANamayi)= లోకాభిరామాయణమగు, వృథాకాలక్షేపమగు, old wive's tales, rigmarole, traditional nonsense;  పోయఁ గాలము (pOya gAlamu) = time passed; 

Literal meaning: Assumed I'll be happy to stay here. I'll be delighted to live there. I was always on the lookout for things that made me feel good and at ease. I was aimlessly wandering. I was unable to locate Lord Venkateswara quickly (as I would expect). And I ingested my time in the rigmarole. My life was consumed by expectations and squandered opportunities. 

Explanation: Annamacharya is just placing our present mindset on the mat. The word pukkiTi purANamu (పుక్కిటి పురాణము) is indicating, despite our scientific achievements, skill in fine arts,  at the core our heart, we remain hallow and void.   

The word gakkana (గక్కన), which means "quickly," reflects today's necessity for faster results. It also implies that 500 years before, the demands of swift results existed.  For sure, Annamacharya knew the primary intentions of the man. Men were more or less the same in that age as well. Is there a quick fix method to reach God? 

It is worth considering the verse vAdamEla sAresAre vaDi mukti lEdaMTA / vEdAMtaSravaNamu veTTiki jEsirA^#3 వాదమేల సారెసారె వడి ముక్తి లేదంటా / వేదాంతశ్రవణము వెట్టికిఁ జేసిరా = Sir, there are no arguments. There are no short cuts for liberation. If man does not listen and learn from the holy books, merely attending religious discourses (పురాణ గోష్ఠి) is absolute waste of time.

 

భావము: యిక్కడ సుఖము కక్కడ సుఖంబని ఎక్కడెక్కడికో పనిమాలి తిరుగుతూ, గ్రక్కున శ్రీతిరువేంకటపతిని తెలియకుండానే పుక్కిటి పురాణమయి నా కాలము తీరిపోయె. నా జీవితము వృథాగా వ్యథలలో వీగిపోయె.

వివరణము: అన్నమాచార్యులు మన ప్రస్తుత భావనలు, హృదయము, మనస్సు ఏరకముగా తీర్చబడ్డయో మన కళ్ళ​ ముందు ఉంచుతున్నారు. జీవితము "పుక్కిటి పురాణమై పోయె"తో మన శాస్త్రీయ, ఆర్ధిక విజయాలు, కళలో నిష్ణాణత, ఇతర విషయములలో ఎంత పురోగతి ఉన్నప్పటికీ హృదయాంతరాళాలలో మాత్రము నిస్సారముగాను, అల్పబుద్ధులు గాను మసలుతామని అన్నారు. 

ఖచ్చితంగా, అన్నమాచార్యులకు మనిషి మౌలిక ఉద్దేశాలు క్షుణ్ణంగా తెలుసు. నేటి ప్రపంచంలో మనకు సత్వర ఫలితాలు కావాలి. అన్నమాచార్యుల కాలంలో ఈ  ఆపేక్ష లేదని అనుకుంటున్నారా? ఆ కాలంలో కూడా మనుషులు ఇప్పటి లాగే భగవంతుడిని చేరుకోవడానికి శీఘ్రమైన  మార్గం వెదకేవారని “గక్కన” అనే పదము ప్రయోగింపుతో తెలుస్తోంది. 

ఈ సందర్భంలో “వాదమేల”^#3 అనే కీర్తన అర్ధాన్ని ప్రస్తావనకు తేవడము ఉచితమనిపిస్తోంది. వాదమేల సారెసారె వడి ముక్తి లేదంటా / వేదాంతశ్రవణము వెట్టికిఁ జేసిరా (= మానవుడా! వాదనలెందుకు? స్వేచ్ఛకు అడ్డదారులు లేవే? విని నేర్చుకొనే ఉద్దేశ్యములేకపోతే వేదాంతశ్రవణము చేసి యేమి ప్రయోజనము?)

 

Recommendations for further reading:

 #1      92. మోహము విడుచుటే మోక్షమది (mOhamu viDuchuTE mOkshamadi)

#2       2. దేవ యీ తగవు ( dEvayItagavu)

#3       122. వాదమేల సారెసారె వడి ముక్తి (vAdamEla sAresAre vaDi)

 

Summary of this Keertana:

Where is the great intelligence? Where are my senses? My time went like a sacrifice gone into the ashes. (Time passed and my life was wasted). Implied meaning: I am senseless. I am a fool. O Life! O Time! All my efforts have gone waste.

 

All the time went in anticipation “that or this act will do me good.”  Constantly emerging desires driving me, encouraging me to stay on their path. Though, I continued to hope, the time “I was looking for” " eluded me like a deer in the bush escapes a predator.

 

I ran here and there, hoping that this (or that) would put an end to my grief, vexation, and melancholy. Only to be caught up in the reflections and recollections of suffering from pain, agony, and distress. And time melted away without my knowledge, like butter near a fire.

 

Assumed I'll be happy to stay here. I'll be delighted to live there. I was always on the lookout for things that made me feel good and at ease. I was aimlessly wandering. I was unable to locate Lord Venkateswara quickly (as I would expect). And I ingested my time in the rigmarole. My life was consumed by expectations and squandered opportunities.

 

కీర్తన సంగ్రహ భావము:

ఏడ సుజ్ఞానము? ఏడ తెలివి నాకు. బూడిదిలోని హోమమై (బూడిదిలోని హోమము ఎంత ప్రయత్నించినా కుదరనట్లు) అయిపోయె గాలము. అన్వయార్ధము: నేను తెలివిలేనివాడిని. నేను మూర్ఖుడిని. కాలమా! జీవితమా! నా ప్రయత్నాలన్నీ వృథా అయిపోయాయి.

 

ఇది చేసిన మేలగును, అది చేసిన మేలయ్యెడినని సమీపిస్తున్న (లేదా పుట్టుకొస్తున్న) ఆశల ప్రోత్సహముతో గడువన్నది లేక యెదురు చూచుచూనే ఉంటిని. వేటగాడిని తప్పించుకున్న పొదలో దాక్కున్న జింకలా పోయఁ గాలము

 

ఇంతటఁ తీరును దుఃఖము అంతటఁ తీరునని, (ఆ యత్నములలో) మనము  చిత్రవిచిత్రమైన శోకములు, విచారములతోను (జీవితములో) ఒత్తిడికి గురవుతాము. ఇంకా అవి కలిగించిన బాధ​​, వేదన ఘర్షణలు నెమరుపెట్టు జ్ఞాపకాలలో చిక్కుకోంటాము. ఇంతలో అగ్ని చెంతనున్న వెన్నయై కరిగిపోవు కాలము.

 

యిక్కడ సుఖము కక్కడ సుఖంబని ఎక్కడెక్కడికో పనిమాలి తిరుగుతూ, గ్రక్కున శ్రీతిరువేంకటపతిని తెలియకుండానే పుక్కిటి పురాణమయి నా కాలము తీరిపోయె. నా జీవితము వృథాగా వ్యథలలో వీగిపోయె.

 

Copper Leaf: 7-7 Volume 1-48