ANNAMACHARYA
21. తెగక పరమునకు తెరువు లేదు
In this beautifully worded and deeply religious verse Annamacharya
says without cutting-off the bonds there cannot be way for liberation. The
route is no-holds barred approach. For most of us a rule means just follow what
the rule exactly says. Whatever it does not state “is permitted”. However, in
this context, a rule means not only what is stated, but also what so ever it
implies.
For example a rule like “do not look for taste in food” does not
mean that
·
One need not be insensitive to the taste of food.
·
One needs to eat tasteless food.
·
One should not eat tasty food.
·
The determination that one will consume either tasty food or
tasteless food.
·
It is not tolerance to take tasteless food
Rather it should be taken that the
practitioner does not look for and think of food. Similar analogy can also be applied to
affection to money etc. This is further explained in the stanzas below.
తెగక పరమునకుఁ దెరువు లేదు
పగయెల్లా విడువక భవమూఁ బోదు ॥ పల్లవి ॥
tegaka paramunaku deruvu lEdu
pagayellA viDuvaka bhavamU bOdu ॥pallavi॥
Word to word meaning: తెగక (tegaka) = without severing; పరమునకుఁ (paramunaku) = the Other side; దెరువు = తెరువు (deruvu = teruvu)= Path, Order, direction; లేదు (lEdu) = does not exisit; పగయెల్లా (pagayellA) = all the animosity; విడువక (viDuvaka) = without leaving behind; భవమూఁ (bhavamU) = corporeal existence; బోదు = పోదు (bOdu = pOdu) = does not leave/ cease.
Literal Meaning: Doors to other path do not open unless bonds that hold one to cling to the present world are severed. Similarly one must shed all the animosity to prepare for the new journey.
Comments: This verse is intricately
connected with the below Bhagavad-Gita shloka.
రసవర్జం రసోఽప్యస్య పరం దృష్ట్వా నివర్తతే
(2-59)
rasa-varjaṁ raso ’pyasya paraṁ dṛiṣhṭvā nivartate (2-59)
Purport: The mind always pulls the man to the sense enjoyment. Avoiding (intentionally or forcefully) the sense enjoyment alone is not sufficient. Long after these restrictions, the idea of the taste for sense of the objects remains. The liberation happens only when the need for sense enjoyment ceases.
కన్నుల యెదుటనున్న కాంచనముపై మమత
వున్నంతదడవు మోక్ష మొనగూడదు
అన్నముతోడి రుచుల యలమట గలదాఁకా
పన్నిన సుజ్ఞానము పదిలము గాదు ॥ తెగక ॥
kannula yeduTanunna kAMchanamupai mamata
vunnaMtadaDavu mOksha monagUDadu
annamutODi ruchula yalamaTa galadAkA
pannina suj~nAnamu padilamu gAdu ॥tega॥
Word to word meaning: కన్నుల (kannula) = eyes; యెదుట (yeduTa) = in front; ఉన్న (unna) = being; కాంచనముపై (kAMchanamupai) = on the gold ( = money); మమత (mamata) = interest, affection; వున్నంత (vunnaMta) = existing; దడవు = తడవు (daDavu = taDavu)
= period or space of time; మోక్షము (mOkshamu) = liberation; ఒనగూడదు
(onagUDadu) = does not happen, does not succeed; does not suit; అన్నముతోడి (onagUDadu) = along with food; రుచుల (ruchula) = tastes; యలమట = అలమట (yalamaTa = alamaTa) = grieve, affliction; కలదాఁకా
(galadAkA)= as long as it exists; పన్నిన (pannina) = the planned, scheme; సుజ్ఞానము (suj~nAnamu)
= knowledge; పదిలము గాదు (padilamu
gAdu) = not secured.
Comments: A detailed
explanation has been given in introductory para. In this stanza, కాంచనము (gold) is
used to indicate all the material possessions like money, land, cattle and credit.
పక్కనున్న కాంతల భ్రమగల కాలము
మిక్కిలి శ్రీహరిభక్తి మెరయలేదు
వెక్కసపు సంసారవిధి నున్నంతదడవు
నిక్కి పరమధర్మము నిలుకడ గాదు ॥ తెగక ॥
pakkanunna kAMtala bhramagala kAlamu
mikkili SrIharibhakti merayalEdu
vekkasapu saMsAravidhi nunnaMtadaDavu
nikki paramadharmamu nilukaDa gAdu ॥tega॥
Literal Meaning: as long as one is titillated by the ladies in the
vicinity, the faith/ reverence shown on the god does not shine. As long as one
is steeped in worldly duties, the ultimate religious duty does not remain
stable (in the mind).
Comments: Annamacharya reiterated umpteen times these concepts to make the people understand this concept of single minded devotion is paramount for the practitioner.
చిత్తము లోపలి పలుచింతలు మానినదాఁకా
సత్తుగా వైరాగ్యము సమకూడదు
యిత్తల శ్రీవేంకటేశుఁ డేలిన దాసులకైతే
హత్తి వైకుంఠపదవి అప్పుడే కలదు ॥ తెగక ॥
chittamu lOpali paluchiMtalu mAninadAkA
sattugA vairAgyamu samakUDadu
yittala SrIvEMkaTESu DElina dAsulakaitE
hatti vaikuMThapadavi appuDE kaladu ॥tega॥
Word to word meaning: చిత్తము (chittamu) = mind; లోపలి (lOpali) = inside; పలుచింతలు
(paluchiMtalu) = many muses; మానినదాఁకా (mAninadAkA) = till the time
they are stopped; సత్తుగా (sattugA) = truly; వైరాగ్యము
(vairAgyamu) = dissociation; సమకూడదు (samakUDadu) = cannot be put to gether; యిత్తల =ఇవతల = this side; శ్రీవేంకటేశుఁడు (yittala SrIvEMkaTESuDu) = Lord
Venkateswara; ఏలిన ((Elina) =reigning; దాసులకైతే (Elina dAsulakaitE) = subjects; హత్తి (= హత్తించు) = to
attach/ join/ touch; వైకుంఠపదవి (hatti vaikuMThapadavi) = position in
Vaikuntha ( Liberation) అప్పుడే కలదు (appuDE kaladu) = happens only then.
Literal Meaning: unless one actually/truly
leaves various issues that disturb him, there can’t be any true dissociation. Those
who, by all intents and purposes, submit to Lord Venkateswara will be touched
upon by the Devine Grace.
1. The verse is linked with the following Bhagavad-gita shloka as well. Annamacharya
brought the essence of the Bhagavad-gita in this verse.
న రూపమస్యేహ తథోపలభ్యతే
నాంతో న చాదిర్న చ సంప్రతిష్ఠా ।
అశ్వత్థమేనం సువిరూఢమూలమ్
అసంగశస్త్రేణ ధృడేన ఛిత్త్వా ।। 15-3 ।।
భావం: ఈ సంసార వృక్షము యొక్క స్వరూపము ఇక్కడ చెప్పిన రీతిగా ప్రపంచమున (ఆసక్తి
గల వారిచే) తెలియబడుచున్నది. దానికి మొదలు గాని, మధ్య గాని మరియు చివర గాని కనబడకున్నవి
అనగా దాని అస్థిత్వము కూడా అర్థం కాదు. గట్టిగా
వేళ్లు నాటుకుని ఉన్న ఆ అశ్వత్థవృక్షమును అనాసక్తి/వైరాగ్యమనే బలమైన గొడ్డలిచే
ఖండించి వేయాలి
na rūpam
asyeha tathopalabhyate
nānto na chādir na cha sampratiṣhṭhā
aśhvattham enaṁ su-virūḍha-mūlam
asaṅga-śhastreṇa dṛiḍhena
chhittvā ( 15-3)
Purport: This
tree of the bonds, perceived in this world by the engrossed. This tree has neither beginning nor end, the
purpose of its existence also not understood. But this deep-rooted aśhvatth tree must be cut down with a strong axe of detachment.
2. It will be worth mentioning here about a poem by VEMANA. In which he says that we all get carried away by “valaya vidya” (circular learning = meaning that we start, move about and finally reach the same place = the errands we get engaged.)
ఆ.
విను వివేకమనెడి వింతగొడ్డలిచేత
వలయవిద్యయనెడు నడవి నఱికి
తెలివియనెడుగొప్ప దీపంబు చేఁబట్టి
ముక్తిఁ జూడవచ్చు మొనసి వేమ.(1-164)
వలయము = గుండ్రనిది, వృత్తం. వలయవిద్య = ఎక్కడ మొదలు పెట్టామో అక్కడకే
చేర్చు విద్య = అజ్ఞానము, అవిద్య (సంస్కృతం).
Purport: (Oh Learned Vema!! Pickup the axe of Truth to cut open the
bonds of ignorance and stupidity. Uphold the light of Intelligence to reflect
on the Ultimate.)
zadaz
Reference: Copper Leaf: 235-6, Volume: 3-203
ReplyDelete"సాధకులు ఇంద్రియములను భోగ వస్తువిషయముల నుండి నియంత్రించినా, ఇంద్రియ విషయముల మీద రుచి ఉండిపోతుంది. కానీ, భగవత్ తత్వాన్ని అర్థం చేసుకున్నప్పుడు ఆ రుచి కూడా అంతమగును."
(భగవదద్గీత -2/59 సారాంశం )
ఉపవాస సమయంలో, ఆహారం తీసుకోవటం ఆపినప్పుడు ఇంద్రియ వాంఛలు బలహీనమవుతాయి. అదే విధంగా అనారోగ్యంతో ఉన్నప్పుడు భోగ విషయవస్తువుల పై ఆసక్తి పోతుంది. ఈ వైరాగ్యం తాత్కాలికమైనది ఎందుకంటే కోరికల మూల బీజం మనస్సులోనే ఉంటుంది. ఉపవాసం ముగిసినప్పుడు కానీ లేదా అనారోగ్యం పోయినప్పుడు కోరికలు తిరిగి వస్తాయి.
ఈ కోరికల మూల బీజం ఏమిటి? జీవాత్మ ఆ పరమాత్మ యొక్క అణు-అంశ, అందుకే భగవంతుని దివ్య ఆనందం కోసం పరితపించటం, ఆత్మ యొక్క అంతర్లీన స్వభావం. ఆ దివ్య ఆనందం లభించేవరకూ జీవాత్మ తృప్తి చెందదు మరియు ఆనందం కోసం అన్వేషణ కొనసాగుతూనే ఉంటుంది. సాధకులు బలవంతంగా తమ సంకల్పశక్తితో ఇంద్రియములను నియంత్రించవచ్చు, కానీ ఆ నియంత్రణ తాత్కాలికమే ఎందుకంటే అది అంతర్లీనంగా ఉన్న కోరికల జ్వాలను ఆర్పలేదు. కానీ, జీవాత్మ ఆ భగవంతుని భక్తిలో నిమగ్నమయి, దివ్య ఆనందాన్ని పొందినప్పుడు, తను అనంతమైన జన్మలనుండి పరితపించిన ఆ ఉన్నతమైన దివ్య ఆనందాన్ని అనుభవిస్తుంది.
తైత్తిరీయ ఉపనిషత్తు ఇలా పేర్కొంటున్నది:
రసోవై సః రసమ్ హ్యేవాయం లబ్ధ్వా ఆనందీ భవతి (2.7.2)
"భగవంతుడు సర్వ-ఆనందమయుడు. జీవాత్మ ఆ భగవత్ ప్రాప్తి నొందినప్పుడు, ఆ ఆనందంలో తనివి తీరుతుంది”. ఆ తర్వాత సహజంగానే నిమ్న స్థాయి ఇంద్రియ భోగముల పై వైరాగ్యం పెరుగుతుంది. భగవత్ భక్తి ద్వారా వచ్చే వైరాగ్యం దృఢమైనది మరియు అచంచలమైనది.
దృశ్యాగ్రహణం కథం ను ఘటతే దేహాత్మనా తిష్ఠతో
ReplyDeleteబాహ్యార్థానుభవ ప్రసక్తమనసస్తత్తత్క్రియాం కుర్వతః|
సన్యస్తాఖిల ధర్మకర్మ విషయైర్నిత్యాత్మనిష్ఠాపరై స్తత్వజ్ఞైః కరుణీయమాత్మని సదానందేచ్ఛుభిర్యత్నతః||
(వివేక చూడామణి - 340)
దేహాత్మబుద్ధి కలిగియుండి, మనస్సులో బాహ్యపదార్థముల యందు ఆసక్తి కలిగియుండి,వాటికొరకే నిరంతరము పాటుపడుచున్నవానికి దృశ్యము గోచరించక ఎట్లుంటుంది? కాబట్టి నిత్యానందమును కోరే తత్వవేత్త ఆ సమస్త ధర్మకర్మములను,విషయములను పరిత్యజించి నిరంతరము ఆత్మనిష్ఠయందు తత్పరుడైఋయుండి తన ఆత్మయందు ప్రతీతమగుచున్న ఈ దృశ్యప్రపంచాన్ని ప్రయత్నపూర్వకముగా తొలగించుకొనవలెను.