T-175 ఏ వుపాయములు యెక్కడి కెక్కను

 పెద తిరుమలాచార్యులు

175 ఏ వుపాయములు యెక్కడి కెక్కను

for EnglishVersion press here

 

Synopsis: "సత్యాన్వేషణకు ఇదమిత్థమైన దారి లేదు"”- జిడ్డు కృష్ణమూర్తి, 1929  

Summary of this Poem:

పల్లవి: శ్రీవల్లభా! నా వద్ద ఏ వుపాయములు లేవు. నేను యెక్కడికీ ఎక్కలేని వాడను. నేను చేయగలిగిన ఘనమైన కార్యము  నీ సేవ చేయుట మాత్రమే. అన్వయార్ధము: చెవియొగ్గి వినుము! కొత్త మార్గాలెందుకో? ఉన్నత శిఖరా లెందుకో? నీవున్న చోటనే వుండుట  సముచితం కాదా? 

చరణం 1: చదివిన శాస్త్రములు, నేర్చిన యుక్తులు నన్ను వాటి చట్రంలో బంధించి, అవి విధించు పరిమితులలోనే​ ఙ్ఞానమును వెదకుటకు పురిగొల్పును.  పుణ్యములలో చిట్టచివరిదానిని తెలియకయే 'దొడ్డపుణ్యము' అని భావించిన దానిని చేయబోతాను. ఇలా నిరంతరము  విరామము, అనుశీలనము లేకుండానే జీవనము గడుపుతున్న వాడను. అన్వయార్ధము: నేను జ్ఞానాన్ని కోరుకున్నంతగా మూర్ఖత్వాన్ని విడిచిపెట్టలేను. పుణ్యమనే దేమిటో తెలియకనే చేయ బోతాను. నేనున్న స్థితిని సమీక్ష చేయకయే, అవిరామముగా జీవితాన్ని సాగిస్తాను.

 

చరణం 2: మా చుట్టూ చక్కర్లు కొడుతున్న తాజా గాలి కబుర్లు చెవిలో పడిన వెంటనే అర్ధమైనట్లుగా మా దృష్టికి జ్ఞానము అంటుకోదు. ఈ లోకంలో, లౌకిక  అస్తిత్వానికి అతీతమైన భక్తి కంటే శ్రేయస్సు, సంతోషం మరియు సుఖములను చక్కగా అనుభూతి చెందగలుగుతాం. అన్వయార్ధము: దైవమా! జ్ఞానం కంటే ఉబుసుపోని మాటలు సూదంటు రాయిలా మమ్మల్ని తమవైపు లాగుతాయి. మాకు భక్తి కంటే సుఖమే ముఖ్యము.

 

చరణం 3: నామమాత్రమైన నరసురులసేవ పాపములను హరించ జాలదు. (కావున ఏం చేయాలో తోచని స్థితిలో వున్నాను). శ్రీ వేంకటేశ్వర నీవే కరుణించి మముఁ గాతువు గాక.

విపులాత్మక వివరణము

ఉపోద్ఘాతము: అన్నమాచార్యులు, ఆయన వంశస్థుల కీర్తనలు దైవమును కీర్తించుటతోనే ఆగిపోలేదు. వారు అసమాన్య ప్రతిభతో నవ్య పథములకు దారులు తెరుస్తూ, సంక్లిష్టమైన అధ్యాత్మక విషయములను సరళము చేయుచూ తెలుగు సాహిత్యమును వెలుగుబాటలో నడిపిరి. 

మన మనస్సు నేర్చుకున్నదానితో ప్రభావితమయ్యి, ఆ చదివిన (నేర్చిన​​) స్థితి కల్పించు కపటకల్మషములకు గురియౌతుంది.  కాబట్టి, నేర్చినది మనకు తెలియకుండా మనపై పరిమితులను విధించగలదని పెద తిరుమలాచార్యులు పేర్కొన్నారు. సంప్రదాయకంగా పెరిగిన వారు ఆ వ్యవస్థ అందించలేని విషయాలను కనుగొంటే తప్ప అలాంటి అభిప్రాయాలను వ్యక్తం చేయబోరు. 

తత్ఫలిత౦గా, మన౦ పెద తిరుమలాచార్యుల కవితా కళాకృతులను ‘జీవించుట’ ‘జీవనము’ అను విషయముల ఎల్లలను హద్దులను దాటుకుని పరీక్షించి వ్యక్త పరచిన శ్రేష్టమైన ప్రసాదములుగా స్వీకరించవలెను. 

అనేకానేక పాశ్చాత్యుల ప్రతిపాదిత సిద్ధాంతాలకు భారతీయ ఇతిహాసాలలో ఆధారం ఉందని భావించే వారు భారతదేశంలో కోకొల్లలున్నారు. అటువంటి ప్రతిపాదనలకు యీ కీర్తన కొంత ఊతమునిస్తుంది.

కీర్తన: రాగిరేకు:  16-2 సంపుటము: 15-88

ఏ వుపాయములు యెక్కడి కెక్కను శ్రీవల్లభ నీ సేవే ఘనము ॥పల్లవి॥   చదివిన బుద్ధులు శాస్త్రపు యుక్తులే వెదకును జ్ఞానము వెదకను తుదఁబుణ్యవిధులు దొడ్డపుణ్యములే యెదుగాఁ జేయించు యెనయదు విరతి ॥ఏవు॥   చెవిలోన కతలు చెప్పినంతవడె తవిలి జ్ఞానము దాఁటదు భువి శివములు వుబ్బులంబరవశములె భవహరమగు నీ భక్తికిఁ జొరదు ॥ఏవు॥   నరసురులసేవ నామధారికమే దురిత హరంబై తూరదు యిరవగు శ్రీ వేంకటేశ్వర నీవే కరుణించి మముఁ గాతువు గాక ॥ఏవు॥

Details and Explanations: 

ఏ వుపాయములు యెక్కడి కెక్కను

శ్రీవల్లభ నీ సేవే ఘనము ॥పల్లవి॥ 

భావము: శ్రీవల్లభా! నా వద్ద ఏ వుపాయములు లేవు. నేను యెక్కడికీ ఎక్కలేని వాడను. నేను చేయగలిగిన ఘనమైన కార్యము  నీ సేవ చేయుట మాత్రమే.

వివరణము: దైవమును చేరుటకు వుపాయములు, మార్గములు లేవని సూచిస్తూ "ఏ వుపాయములు? యెక్కడి కెక్కను?" అన్నారు

పెద తిరుమలాచార్యులు "ఎక్కడి కెక్కను"తో ఎక్కడికెక్కాలో తెలియదని, దేవుడు పైనెక్కడో, వేరే యే లోకముల లోనో నున్నాడన్న ఆలోచనను త్రోసి పుచ్చుతూ "ఎక్కడి కెక్కను" అన్నారు.

సాంకేతిక పురోభివృద్ధి సాధించినప్పటికీ, అతి పురాతన కాలము నుండి మానవాళి మదిలో ‘రేపటి దినమునకు ఆహారము’; ‘నిరాధారమైన అనుమానములతో తోటివారి నుండి రక్షణ’ సమస్యలుగా ఘనీభవించుకొని వున్నాయి. సమస్యలకు పరిష్కారము చూపవచ్చు గానీ కల్పితములకు స్వాంతన ఎక్కడి నుండి తీసుకురాగలము?

స్వర్గం అంటూ ఎక్కడుందో తెలిస్తే నిచ్చెనను నిర్మించుకోగల సమర్ధులము. కానీ, అదెక్కడుందో ఎవరికీ తెలియదే? అందువల్ల, యెక్కడి కెక్కను =  యెక్కడికీ ఎక్కలేను అని సూచిస్తుంది.

రెనె మాగ్రిట్ గారు వేసిన​ లెజెండ్ ఆఫ్ సెంచురీస్ (తరతరాల అభూతకల్పన​)  పేరుతో ఉన్న క్రింద ఇచ్చిన చిత్రపటాన్ని చూడండి. ఆకాశాన్నంటుతున్నటు వంటి చాలా పెద్ద కుర్చీ వంటి శిల మీద ఒక చిన్న కుర్చీని చూపారు. మానవులు ఎంత పై పదవులలో వున్నా తమ పిన్న తనము పోనిచ్చుకోరని సూచిస్తుంది.

అలాగే మానవుడు స్వర్గానికి ఎగబాకి కూడా క్రింద భూమి మీద చూపిన లక్షణములనే ప్రదర్శిస్తాడని చిన్న కుర్చీని చూపి చెప్పకయే చెప్పిరి. ఇటువంటి హృదయముతో మానవుడు ఎక్కడికి వెళ్లగలడు?

మహానుభావులైనవారు పలికిన పలుకుల నుండి సత్యమే ఆధారముగా జీవించుటలో చెప్పలేని ప్రేమము మరియు వ్యక్త పరచలేని కార్యాచరణ వున్నట్లు  తెలుస్తుంది. "నీ సేవే ఘనము"తో మన ఊహకు అందని సేవను పెద తిరుమలాచార్యులు సూచిస్తున్నారని తెలియవలె.

అన్వయార్ధము: చెవియొగ్గి వినుము! కొత్త మార్గాలెందుకో? ఉన్నత శిఖరా లెందుకో? నీవున్న చోటనే వుండుట  సముచితం కాదా?

చదివిన బుద్ధులు శాస్త్రపు యుక్తులే

వెదకును జ్ఞానము వెదకను

తుదఁబుణ్యవిధులు దొడ్డపుణ్యములే

యెదుగాఁ జేయించు యెనయదు విరతి ॥ఏవు॥ 

ముఖ్య పదములకు అర్ధములు: తుదఁబుణ్యవిధులు = పుణ్యవిధులలో చిట్టచివరది, అనుమానములకు తావులేని పుణ్యవిధి (మనము భావించే పుణ్యములు ఇందులోనికి రావు); యెదుగాఁ = పోషించునట్లుగా; యెనయదు = పాల్గొనదు; విరతి = విరామము, ఊఱట.

భావము: చదివిన శాస్త్రములు, నేర్చిన యుక్తులు నన్ను వాటి చట్రంలో బంధించి, అవి విధించు పరిమితులలోనే​ ఙ్ఞానమును వెదకుటకు పురిగొల్పును.  పుణ్యములలో చిట్టచివరిదానిని తెలియకయే 'దొడ్డపుణ్యము' అని భావించిన దానిని చేయబోతాను. ఇలా నిరంతరము  విరామము, అనుశీలనము లేకుండానే జీవనము గడుపుతున్న వాడను. 

వివరణము:  విద్య, అనుభవం ప్రసాదించిన దానిని జ్ఞానమని భావించి జీవనము సాగిస్తాము. అలా సంపాదించిన జ్ఞానం ఒక వల లాంటిది.  ఆ వలలోని రంధ్రాల గుండా వెళ్ళిపోయేవి మనకు తెలియవు. వలలో పట్టు బడేవి మాత్రమే మనకు తెలుస్తాయి.  అందువల్ల, వీటివల్ల ఏర్పడు అవగాహన  ఎల్లప్పుడూ పాక్షికంగానే ఉంటుంది. 

అన్నమాచార్యులు, వారి వంశస్థుల కీర్తనలు పైకి సరళంగా, భక్తియుక్తముగాను కనిపించే విధంగా రాశారు. లోతుగా పరిశీలిస్తేనే వారి అసలు ఉద్దేశం తెలుస్తుంది. తద్వారా వివాదాలకు దూరంగా ఉన్నారు.

అన్వయార్ధము: నేను జ్ఞానాన్ని కోరుకున్నంతగా మూర్ఖత్వాన్ని విడిచిపెట్టలేను. పుణ్యమనే దేమిటో తెలియకనే చేయ బోతాను. నేనున్న స్థితిని సమీక్ష చేయకయే, అవిరామముగా జీవితాన్ని సాగిస్తాను. 

చెవిలోన కతలు చెప్పినంతవడె

తవిలి జ్ఞానము దాఁటదు

భువి శివములు వుబ్బులంబరవశములె

భవహరమగు నీ భక్తికిఁ జొరదు ॥ఏవు॥ 

ముఖ్య పదములకు అర్ధములు: కతలు = గుసగుసలాడు, ఉబుసుపోక మాటలాడు; గాలి కబుర్లు, చెప్పినంతవడె = విన్న వెంటనే, తవిలి = తగులుకొని, అర్ధం చేసుకుని అనే భావములో; శివములు =సుఖములు ఆనందములు, శుభములు; వుబ్బులంబరవశములె = అను ఉబ్బులు, పరవశములే;  భవహరమగు = భువిలోని భౌతిక వునికిని హరించు. 

భావము: మా చుట్టూ చక్కర్లు కొడుతున్న తాజా గాలి కబుర్లు చెవిలో పడిన వెంటనే అర్ధమైనట్లుగా మా దృష్టికి జ్ఞానము అంటుకోదు. ఈ లోకంలో, లౌకిక  అస్తిత్వానికి అతీతమైన భక్తి కంటే శ్రేయస్సు, సంతోషం మరియు సుఖములను చక్కగా అనుభూతి చెందగలుగుతాం. 

వివరణము: కతలు చెప్పినంతవడె / తవిలి జ్ఞానము దాఁటదు: ఎంతో నమ్మశక్యం కాని నిజం! గుసగుసలాటలకు, ఉబుసుపోని మాటలకు, గాలి కబుర్లకు వున్న ఆకర్షణ శక్తి,  లోతైన జ్ఞానానికి లేదు.  ఏమైతేనేం సుజ్ఞానం మన చెవుల్లోకి దూరడానికి కష్టపడుతుందన్న మాట వాస్తవము. 

భువి శివములు వుబ్బులంబరవశములె / భవహరమగు నీ భక్తికిఁ జొరదు: మనచుట్టూ వున్న ప్రపంచాన్ని చూసినప్పుడు, ఈ చేదు నిజం మనకు కనిపిస్తుంది. బాబాలకు ఏసీ హాళ్లు కావాలి. వారికి ధనవంతులైన శిష్యులు కావాలి. తమను సినీ తారలు ఆదరించాలని కోరుకుంటారు. ప్రస్తుతానికి దైవము అనునది వ్యాపారాత్మక దృష్టితో చూచు ఆటవస్తువు. మానవా నీ పయనమెటు? 

ఇంకొందరు ఉన్నారు. భగవంతుని చేరే మార్గాన్ని పూర్తిగా మేధోపరమైనదిగా చేసి కొద్దిమందికి మాత్రమే ప్రవేశం కల్పిస్తారు. సత్యమార్గం  హృదయాన్ని తెరిచి బాటలు వేయడం. మూఢత్వాన్ని బహిర్గతం చేయడం. అలా ప్రకటించే ధైర్యం ఉండాలి. దేవునిపట్ల నిజమైన ఆసక్తి ఉన్నవారు మనకు చాలా అరుదుగా కనిపిస్తారు. అందువలన, తిరుమలాచార్యులు మన వైఖరులను చాలా నిశితంగా విమర్శిస్తారు. 

అన్వయార్ధము: దైవమా! జ్ఞానం కంటే ఉబుసుపోని మాటలు సూదంటు రాయిలా మమ్మల్ని తమవైపు లాగుతాయి. మాకు భక్తి కంటే సుఖమే ముఖ్యము.

నరసురులసేవ నామధారికమే

దురిత హరంబై తూరదు

యిరవగు శ్రీ వేంకటేశ్వర నీవే

కరుణించి మముఁ గాతువు గాక ॥ఏవు॥

ముఖ్య పదములకు అర్ధములు: నామధారికమే = పేరుకు మాత్రము, అంతంతమాత్రమే, గొప్పలు చెప్పుకునేందుకే; తూరదు = దూరదు, చొచ్చుకొని పోదు.

భావము: నామమాత్రమైన నరసురులసేవ పాపములను హరించ జాలదు. (కావున ఏం చేయాలో తోచని స్థితిలో వున్నాను). శ్రీ వేంకటేశ్వర నీవే కరుణించి మముఁ గాతువు గాక. 

వివరణము: భగవంతుని పట్ల భక్తి తప్ప మరే కార్యమందును నిమగ్నత వ్యర్థము. అయితే, స్థితి కల్పించు భ్రమ (వ్యాజము) మనలను మరో కోణం నుంచి చూసేలా చేస్తుంది.  మానవాళికి సేవను సమర్ధించుతాం. అయితే, భగవద్గీత, మహర్షులు చెప్పినట్లు ఈ కార్యకలాపములు మోక్షానికి మార్గం కాజాలవు. 

నరసురులసేవ నామధారికమే దురిత హరంబై తూరదు: ఈ లోకపు చీకట్లో, ఒక ఆశాజ్యోతి ఆవిర్భవిస్తుంది, దైవానికి మార్గాన్ని వెల్లడిస్తుంది. మన చిత్త౦ దృఢ౦గా ఉ౦టే, మనం కళ్లు మూసుకోకుండా ఉ౦టే, దేవుని దివ్యమైన ఉనికిని మన౦ గ్రహి౦చవచ్చు. గ్రహణ ద్వారాలను తెరవండి, మరియు ముసుగు తెరలు వాటంతట అవే తొలగించబడతాయి. ఇది దివ్య జ్ఞానమునకు ఊతమును ఇచ్చును. చెవులు తెఱచి వినువారికై  జ్ఞానం ఎదురుచూస్తుంది. ఇదిగో, నిర్మానుష్యంగా ఉన్న భూమిపై వర్షాల వలె దైవికమైన కటాక్షము స్వేచ్ఛగా ప్రవహిస్తుంది. 

అయితే, మనకు ప్రాప్తించిన పవిత్ర ప్రసాదమును స్వీకరించడానికి, మన౦ సిద్ధ౦గా ఉన్నామా? అయ్యో, అనుమానము సందిగ్ధతల మూలము దైవ క్షేత్రంలో కాదు, మనలోనిదే!  స్వీయకతృ చర్యలే మనల్ని వేధించునవి. అవి ఉన్నత అవగాహనకు మార్గాన్ని మరుగుపరుస్తాయి. అలాంటి మహోన్నత జ్ఞానోదయం నేపథ్యంలో చిన్నచిన్న పనుల్లో పాలుపంచుకోవడం మూర్ఖత్వమే. అజ్ఞానపు ముసుగును పక్కనపెట్టి, జాగరూకుడైన సాధకుని కోసం ఎదురుచూసే సత్యాన్ని అహ్వానించండి.

-x-x-x-