T-265 పరమాత్మ నిన్ను గొల్చి బ్రదికేము

 తాళ్ళపాక అన్నమాచార్యులు

265  పరమాత్మ నిన్ను గొల్చి బ్రదికేము 

For English version press here 

ఉపోద్ఘాతము 

మీకు అనేక సార్లు విన్నవించుకున్నట్లుగా, అన్నమాచార్యులవారు ఆచరణాత్మకముగా  తన స్వానుభవమునకు వచ్చిన విషయములను మనకు కీర్తనలుగా అందించారు. ఈ కీర్తనలో ఒక్కొక్కటి ఒక్కొక్క కోణంలో మానవ నైజమును మన దృష్టికి కానవచ్చునట్లు చేశారు. ఆచార్యులవారు తాము ఎంత ఎత్తుకు ఎదిగినా అతిచిన్న విషయములను అత్యంత నిశితముగా పరిశీలించారన్నది వాస్తవము. ఆనాడు సమాజంలో ఉన్న విషయముల పరిశీలనలు 500 సంవత్సరములు గడిచినా ఈనాటికీ, ఇంకొంచం ధైర్యం చేసిచెప్తే ఎప్పటికీ నిలిచి వుండు సత్యములు. 

ఈ కీర్తన గిలిగింతలు పెడుతూ చక్కని హాస్యంతో కూడి అదే సమయంలో కాదనలేని వాస్తవమును మన కనులముందు ఆవిష్కరింపజేస్తోంది. ఇన్ని వేల కీర్తనలలో ఒక్కొక్క కీర్తన మనకు అత్యద్భుతము, అసామాన్యము, అపూర్వము అనిపింప చేయుట అన్నమాచార్యుల ప్రత్యేకత. 

ఈ కీర్తనలో కవిత్వపు విశిష్టతలు: 

అన్నమాచార్యుల ఈ కీర్తనలో భావం (సామాజిక విమర్శ + భక్తి సమర్పణ) మరియు ధ్వని (ప్రాస, యమకాలు) ఒకదానికొకటి దృఢంగా అండగా నిలుస్తాయి. 

మొత్తం కీర్తనలో ప్రత్యేకత

అన్నమాచార్యులు కేవలం కీర్తనలు వ్రాయలేదు

ధ్వని–లయ–ప్రాస ద్వారానే అర్థాన్ని సూటిగా హృదయంలోకి చొప్పిస్తారు.

ముఖ్యంగా “డు / డ / డు” శబ్దాలు గీతానికి గంభీరతను తెస్తే,

“రేరు / నేరు / బుడిబుడి” లాంటి పదాలు గీతానికి లయస్పందనను ఇస్తాయి. 

అన్నమాచార్యులవారు ఇక్కడ ప్రజల జిజ్ఞాసను హాస్యమిశ్రిత వ్యంగ్యంగా చూపించారు. 

కవిత్వపు లక్షణాలు, ఆచారాల కంటే తన అంతరంగపు దృష్టిని సరిగ్గా గుండెల్లో చొచ్చుకొనిపొయేలా చెప్పగలిగారు. 

అధ్యాత్మ​ కీర్తన

రేకు: 238-5 సంపుటము: 3-220

పరమాత్మ నిన్ను గొల్చి బ్రదికేము విరసపు జాలిఁ జిక్కి వెతఁబడ నోపము      ॥పల్లవి॥   మగఁడు విడిచినా మామ విడువనియట్లు నగి నామనసు రోసినా లోకులు మానరు తగిలేరు పొగిలేరు దైన్యమే చూపేరు మొగమోటలను నేను మోసపోవనోపను    ॥పర॥   పొసఁగ దేవుఁడిచ్చినా పూజరి వరమీఁడు విసిగి నే విడిచినా విడువరు లోకులు కొసరేరు ముసరేరు కోరిక దీర్చుమనేరు పసలేని పనులకు బడల నేనోపను          ॥పర॥   నుడుగులు దప్పినా నోముఫల మిచ్చినట్టు కడఁగి వేఁడుకొన్నాఁ గానిమ్మనరు లోకులు తడవేరు తగిలేరు తామే శ్రీవేంకటేశ బుడిబుడి సంగాతాలఁ బొరల నేనోపను    ॥పర॥

Details and Explanations:

పల్లవి

పరమాత్మ నిన్ను గొల్చి బ్రదికేము

విరసపు జాలిఁ జిక్కి వెతఁబడ నోపము ॥పల్లవి॥  

Telugu Phrase	Meaning
పరమాత్మ నిన్ను గొల్చి బ్రదికేము	పరమాత్మా నిన్ను కొలిచి బ్రతుకుతున్నాము
విరసపు జాలిఁ జిక్కి వెతఁబడ నోపము	విరసపు జాలిఁ = self-Pity. (also refer to Poem No. 259). ప్రజలంతా స్వీయ జాలితో చేపట్టు పనులలో పడి శ్రమను అలసటను కొని తెచ్చుకోము.

 

సూటి భావము:

“ఓ పరమాత్మా! నీ సేవలోనే మా జీవనోపాయం ఉంది. దీనిని స్వీయ దయలో మునిగి వ్యర్థ ప్రయాసలవైపు జారిపోనివ్వము. (shall not get trapped in Self-pity).” 

గూఢార్థవివరణము: 

జీవనము – జీవితం మధ్య తేడా: ఇక్కడ ముఖ్యంగా చూడవలసినది జీవనము జీవితముల మధ్య వ్యత్యాసం. జీవనమన్నది నడచుచున్న, బ్రతికి వున్న​ దానికి ప్రతీక. శరీరం, శ్వాస, చైతన్యం మేళవించియున్న తక్షణాను అనుభవం.​ జీవితమన్నది మనం వేసుకున్న ఒక ప్రణాళిక. “ఎలా బ్రతకాలి” అనే భావన, జీవనానికి నీడలాంటిది. 

“బ్రదికేము” = జీవనము (Living): ఇక్కడ బ్రదికేము అంటే క్షణక్షణమునకు తననుతాను మార్చుకొనుచున్న అవ్యక్త స్థితిని సూచిస్తున్నారు అన్నమాచార్యులు. నిత్యనూతనము అంటే ఇదే. ఆ స్థితిలో అంతకుముందు జరిగిన వాని స్పృహ కానీ ఆ తరువాత జరగబోయేవానిపై విచారణ కానీ ఉండదు. 

లాజికల్’గా ఆలోచిస్తే అది మరణము జీవనముల సరిహద్దులో నిలిచి ఉండు స్థితి. ఇంకొంచం లోతుగా ఆలోచిస్తే తరచి చూస్తే అది వూహలకు అందని అతి సన్నని పొర అనిపిస్తుంది. త్యాగరాజులవారు అన్నమాచార్యులవారు రామదాసులవారు పేర్కొన్న తెర ఇదే. అది భౌతికముగా కన్పట్టు తెర కాదు. 

బైబిల్‌: దీనిని బైబిల్‌లో చెప్పిన క్రింది మాటలతో పోల్చవచ్చును. అప్పుడు యేసు తన శిష్యులను చూచి “ఎవడైనను నన్ను వెంబడింప గోరిన యెడల, తన్నుతాను ఉపేక్షించుకొని, తన సిలువనెత్తి కొని నన్ను వెంబడింపవలెను. తన ప్రాణమును రక్షించుకొన గోరువాడు దానిని పోగొట్టుకొనును; నా నిమిత్తమై తన ప్రాణమును పోగొట్టుకొనువాడు దానిని దక్కించు కొనును.” (ముత్తయి 16:24-26).

ఇక్కడ యేసు “జీవితం” (Life)ను పట్టుకోని వేళ్ళాడడం వ్యర్థమని, దానిని వదులుకోవడంలోనే నిజమైన “జీవనము” (Living) లభిస్తుందని చెబుతున్నారు. 

అన్నమాచార్యుల “బ్రదికేము”తో అన్వయము:

• ఇరువురి వాక్యాలలోనూ ఒకే సత్యం ప్రతిధ్వనిస్తుంది.
• నిజమైన జీవనము అనేది సమర్పణలో, నూతనత్వంలో, స్వీయ భారముల నుండి విముక్తిలో దొరుకుతుంది.

---

విరసపు జాలిఁ జిక్కి వెతఁబడ నోపము

అన్నమాచార్యులవారు మానవునికి తనపట్ల తనకున్న జాలిని (self-pity) అనేక కీర్తనలలో ప్రస్తావించారు. ఇక్కడ తెలుసుకోవలసిన ముఖ్యాంశం ఏమిటంటే — ఈ జాలి అనేది మనకు నేరుగా కనిపించదు. అది ఎప్పుడూ పక్కదారి పట్టిస్తూ, లోపల నుంచి నెమ్మదిగా ప్రేరేపిస్తుంది. అందువల్ల దాని ఉనికిని మనం గుర్తించలేకపోతాం. దీనికి రక్షణ, భద్రత వంటి భావాలతో అంతర్గత సంబంధం ఉంది. 

పైన చెప్పిన “బ్రదికేము” అన్న పదబంధం అనేక సందిగ్ధతల మధ్య రక్షణ-భద్రతల లోపంతో కూడిన జీవనస్థితిని సూచిస్తుంది. ఇలాంటి జీవనం ఎవరికీ ఇష్టం ఉండదు; ప్రతి ఒక్కరూ తమ జీవితం సజావుగా, సుఖంగా సాగిపోవాలని కోరుకుంటారు.

 

ఇప్పుడు రీనీ మాగ్రెట్ గారి "The Territory (=రాజ్యము)" అనే చిత్రాన్ని ఒకసారి గమనించండి. ఆ చిత్రంలో గాల్లో తేలుతున్నట్టుగా కనిపించే ఒక భూఖండాన్ని చూస్తాం. దాని కింది భాగం నుండి పక్కల వరకూ మేఘాల పొరలు దాన్ని కప్పి ఉంచాయి. అట్లాగే మన మనసును కూడా రక్షణ, భద్రత అనే భావాలు ఒక దీవి (island)లా పరిమితం చేసి కప్పివేస్తాయి.

---

అందువలననే అన్నమాచార్యులవారు మొదటి పంక్తిలో “బ్రదికేము”  అని చెప్పి రెండో పంక్తిలో తాము ఏమి చేయరో చెప్పినారు.

 

---

మొదటి చరణం:

మగఁడు విడిచినా మామ విడువనియట్లు

నగి నామనసు రోసినా లోకులు మానరు

తగిలేరు పొగిలేరు దైన్యమే చూపేరు

మొగమోటలను నేను మోసపోవనోపను          ॥పర॥              

Telugu Phrase	Meaning
మగఁడు విడిచినా మామ విడువనియట్లు	మొగుడు విడిచినా మామ పంతము వదలనట్లు
నగి నామనసు రోసినా లోకులు మానరు	నవ్వుకొని నా మనసు చెడు విషయములను వదలివేసినా, పూర్వపు లోకులు అదే పంథాలో నన్ను చూతురు.
తగిలేరు పొగిలేరు దైన్యమే చూపేరు	నా  బలహీనతను, దీనావస్థను బయటపెట్టి తగులుకునేరు, దుఃఖపెట్టుదురు
మొగమోటలను నేను మోసపోవనోపను	కానీ నేను మోమోటములలో పడి మోసపోను. (వారి మాటలను నేను విశ్వసించి ఆయా పనులలో పడదలచుకోలేదు)

తాత్విక​ భావము: (ఈ కీర్తనను అన్నమాచార్యులవారు తనను స్త్రీగా ఊహించుకుంటూనే వ్రాశారు.) “మొగుడు తన పంతం వదిలిపెట్టిన మామ ఇంకా వదలనట్లుగా నేను ఏదైనా విషయాన్ని త్యజించదలచిన కూడా ఈ లోకం మాత్రం నన్ను ముందటి లాగానే చూచుచు నా బలహీనతలను ఎత్తి చూపుచు పని లేకున్నా కూడా నన్ను పొడుస్తూ ఉంటారు. కానీ దైవమా! ఆ మాటలకు ఆ మొహమాటములలో పడి నేను మోసపోలేను” (అని వేడుకుంటున్నారు).

లోకుల మాటలు విని ఎవరూ తత్వవేత్తలు కాలేరు. ఆ ఆటుపోట్లకు తట్టుకుని నిలబడినప్పుడే కదా సత్య దర్శనము? 

గూఢార్థవివరణము: 

తగిలేరు పొగిలేరు దైన్యమే చూపేరు: అన్నమాచార్యుల నిరుపమాన పరిశీలన శక్తికి ఈ చరణము ఉదాహరణము. మనుషులు మారదామనుకున్నా వారిని మారకుండా లోకము పొడుచుకుని తినే విధానాన్ని చూపిస్తున్నారు. 

అన్నమాచార్యుల కీర్తనలకు రీనీ మాగ్రెట్ గారి చిత్రాలకు సంబంధం తరచుగా ఎందుకు చూపిస్తున్నానంటే వారిద్దరు కూడా మౌలికంగా “మానవుల మనసు ఏ రకంగా పనిచేస్తుంది; ఈ ప్రపంచం మనిషిని ఏ రకంగా చూస్తుంది” అన్న విషయాలపై వాళ్లు అతి లోతైన పరిశోధన చేసి కీర్తనలతోనూ అధివాస్తవిక చిత్రాలతోనూ జనులను చైతన్యం చేయడానికి ప్రయత్నం చేశారు.

(the fanatics) 'ఉన్మత్తులు' అను పేరుగల ఈ చిత్రంలో కింద మంటలు రేగుతూ ఉంటాయి. పై నుంచి ఒక వంటరి పక్షి ఆ మంటల్ని ఆర్పడానికి కోసం రాళ్ల లాంటి ఏదో వేస్తున్నట్టుగా కనపడుతోంది. బొమ్మంతా కూడా చీకటి నేపథ్యంలో చూపి ఆ పక్షియొక్క ప్రయత్నం అతి దుష్కరమైనది అని చెప్పారు. 

ఆ మంటల్ని జనులు పలికే సూటిపోటి మాటలు అనుకుంటే, ఒంటరి పక్షి  ఒకానొక మానవుడు. అతడు ఒంటరిగా ఈ ప్రపంచాన్ని ఎదుర్కోలేడు. అందుకనే అన్నమాచార్యులవారు "దైవమా! ఆ మొహమాటంలో పడి నీ ధ్యాసను వదలి వేరొక పనిలో పడలేను" అన్నారు.

---

రెండవ​ చరణం:

పొసఁగ దేవుఁడిచ్చినా పూజరి వరమీఁడు

విసిగి నే విడిచినా విడువరు లోకులు

కొసరేరు ముసరేరు కోరిక దీర్చుమనేరు

పసలేని పనులకు బడల నేనోపను      ॥పర॥ 

Telugu Phrase	Meaning
పొసఁగ దేవుఁడిచ్చినా పూజరి వరమీఁడు	దైవము వరమిచ్చినా, పూజారి అడ్డుకున్నట్లు
విసిగి నే విడిచినా విడువరు లోకులు	విసిగి నే విడిచినా విడువరు లోకులు
కొసరేరు ముసరేరు కోరిక దీర్చుమనేరు	కొసరుతారు, నన్ను ముసురుతారు. తమ తమ కోర్కెలకు సమాధానము చెప్పమంటారు.
పసలేని పనులకు బడల నేనోపను	సారము, సత్తువలేని పనులలో పడి నిన్ను మరువలేను.

సూటి భావము:

(అన్నమాచార్యులు దైవమును వేడుకుంటున్నారు) “దైవము వరమిచ్చినా పూజారి అడ్డుకున్నట్లు, విసిగిపోయి నేను వేడుకున్నా కూడా ఈ లోకం నన్ను విడిచిపెట్టట్లేదు ఇది ఒకటి ఇది ఒకటి చెప్పు అని కోరుతారు నన్ను ముసురుతారు తమతమ సమస్యలకు సమాధానం చెప్పమంటారు దైవమా సారము సత్తువ లేని పనులలో పడి నిన్ను మరువలేను”.

---

గూఢార్థవివరణము: 

కొసరేరు ముసరేరు కోరిక దీర్చుమనేరు: ఇక్కడ అన్నమాచార్యులవారు అనేక మార్లు ప్రజలు దైవము ప్రత్యక్షముగా వేడుకోమని తనలాంటి వారు ఎన్ని మాటలు చెప్పినా అవి వ్యర్థమేనని విన్నవించుకున్నారు. వారూ దైవమునకు సామాన్య ప్రజలకు సంధి కూర్చు మధ్యవర్తి కింద పని చేయుటకు నిరాకరించారు.

---

మూడవ​ ​ చరణం:

నుడుగులు దప్పినా నోముఫల మిచ్చినట్టు

కడఁగి వేఁడుకొన్నాఁ గానిమ్మనరు లోకులు

తడవేరు తగిలేరు తామే శ్రీవేంకటేశ

బుడిబుడి సంగాతాలఁ బొరల నేనోపను         ॥పర॥  

Telugu Phrase	Meaning
నుడుగులు దప్పినా నోముఫల మిచ్చినట్టు	కొంత మాట తప్పినా నోములు ఫలమివ్వచ్చేమోకాని
కడఁగి వేఁడుకొన్నాఁ గానిమ్మనరు లోకులు	ఎంత వేడుకొన్నాగానీ ఈ లోకులు నమ్మరు
తడవేరు తగిలేరు తామే శ్రీవేంకటేశ	శ్రీవేంకటేశ! వీరు నీవెలా వుంటావో చూద్దామని తడుముతారు, నీవెవరో తెలియకనే తగులుకోబోతారు
బుడిబుడి సంగాతాలఁ బొరల నేనోపను	ఈ అపరిపక్వమైన మాటలలోను, స్నేహాలలోను తగులుకోలేనయ్య​

సూటి భావము:

(అన్నమాచార్యులు దైవమును వేడుకుంటున్నారు) “ఒక్క మాట తప్పినా కూడా నోము ఫలం ఇవ్వచ్చు కానీ ఈ లోకులు ఎంత వేడుకున్నా నమ్మరు; నీ గురించి ఇంకా చెప్పమంటారు. కానీ శ్రీ వేంకటేశ నేనెంత చెప్ప ప్రయత్నించినా కూడా నీవు ఎలా ఉంటావో చూద్దాం అని తడుముతారు. నీవెవరో తెలియక నిన్ను తగులుకోబోతారు. ఈ అపరిపక్వమైన మాటల్లోనూ స్నేహాలలోను నేను ఇమడ లేనయ్య ఇదే నా విన్నపం నీకు”

---

గూఢార్థవివరణము: 

తడవేరు తగిలేరు తామే శ్రీవేంకటేశ: పరిపక్వ స్థితికి చేరుకున్న మహాత్ములందరూ దైవము ఎలా ఉంటాడో చెప్పడానికి నిరాకరించారు. కానీ ప్రజలకు దైవం గురించి తెలుసుకునే కుతూహలమే కానీ వాస్తవంగా ఆయన దర్శనానికి తగినట్లుగా తమను తాము సిద్ధపరుచుకోరు. అనవసరపు ప్రయత్నములలో అటు ఇటు తిరుగుచు కాలమును వ్యర్థపరచుకొందురు. దైవమును ఏ మహాత్ముడు కూడా మూడో వ్యక్తికి చూప లేరు. 

చివరికి శ్రీకృష్ణ పరమాత్ముడు కూడా ఉద్ధరేదాత్మనాత్మానం (=నీ మనస్సు యొక్క శక్తిచే నిన్ను నీవు ఉద్దరించుకోనుము భగవద్గీత​ 6-5)  అన్నాడు.

---

ఈ కీర్తన ముఖ్య సందేశం

అన్నమాచార్యులు ఆచార్యులవారు దేవుడు ఒక్కడే అన్న భావము మనసా వాచా కర్మేణ నమ్మి తక్కినవి వదిలి పెట్టమని ప్రజలకు హితబోధ చేస్తున్నారు. ప్రజలు తమకుతాము పైన వేసుకున్న జాలిని (self-pity) తొలగించి చూడమని పదే పదే చెప్పారు.

 

---

X-X-The END-X-X

265 paramātma ninnu golci bradikēmu (పరమాత్మ నిన్ను గొల్చి బ్రదికేము)

   TALLAPAKA ANNAMACHARYULU

265  పరమాత్మ నిన్ను గొల్చి బ్రదికేము

(paramātma ninnu golci bradikēmu)

తెలుగులో చదవడానికి ఇక్కడ నొక్కండి.

Introduction 

Time and again, Annamacharya poured into his keertanas the truths born of his own lived experience. Each one unveils, from a fresh angle, some hidden aspect of human nature. What makes him unique is that, even as he soared to the loftiest spiritual heights, he did not overlook the tiniest details—he observed them with piercing subtlety. His insights into the society of his time, though voiced five hundred years ago, still ring true today; with confidence, we may even say they belong to eternity. 

This keertana tickles us with playful humour, yet at the same time confronts us with a reality we cannot deny. And within the ocean of thousands of his songs, each one shines forth as wondrous, rare, and unmatched—such is the distinctive genius of Annamacharya. 

In the times to come, these immortal poems will continue to bear witness to truth and affirm the greatness of the legendary Annamacharya. 

Poetic Features in this Composition:

In this keertana, Annamacharya fuses meaning (social critique + devotional surrender) and sound (rhyme, repetition, alliteration), each reinforcing the other with strength. 

Distinctiveness of the Keertana

Annamacharya was not merely writing verses;
Through sound, rhythm, and rhyme, he drove meaning straight into the listener’s heart.
The repeated “ḍu / ḍa / ḍu” sounds lend the song gravity,
while phrases like rēru / nēru / buḍibuḍi create a lively rhythmic pulse. 

Here, he presents people’s restless curiosity with a blend of humour and satire, and through these poetic devices, he conveys not just ritualistic instruction but a deep inner vision that pierces directly into the mind. 

అధ్యాత్మ​ కీర్తన	Philosophical Poem
రేకు: 238-5 సంపుటము: 3-220	Copper Plate: 238-5 Vol: 3-220
పరమాత్మ నిన్ను గొల్చి బ్రదికేము విరసపు జాలిఁ జిక్కి వెతఁబడ నోపము ॥పల్లవి॥   మగఁడు విడిచినా మామ విడువనియట్లు నగి నామనసు రోసినా లోకులు మానరు తగిలేరు పొగిలేరు దైన్యమే చూపేరు మొగమోటలను నేను మోసపోవనోపను ॥పర॥   పొసఁగ దేవుఁడిచ్చినా పూజరి వరమీఁడు విసిగి నే విడిచినా విడువరు లోకులు కొసరేరు ముసరేరు కోరిక దీర్చుమనేరు పసలేని పనులకు బడల నేనోపను    ॥పర॥   నుడుగులు దప్పినా నోముఫల మిచ్చినట్టు కడఁగి వేఁడుకొన్నాఁ గానిమ్మనరు లోకులు తడవేరు తగిలేరు తామే శ్రీవేంకటేశ బుడిబుడి సంగాతాలఁ బొరల నేనోపను ॥పర॥	paramātma ninnu golci bradikēmu virasapu jāliṃ̐ jikki vetaṃ̐baḍa nōpamu ॥pallavi॥   magaṃ̐ḍu viḍicinā māma viḍuvaniyaṭlu nagi nāmanasu rōsinā lōkulu mānaru tagilēru pogilēru dainyamē cūpēru mogamōṭalanu nēnu mōsapōvanōpanu ॥para॥   posaṃ̐ga dēvuṃ̐ḍiccinā pūjari varamīṃ̐ḍu visigi nē viḍicinā viḍuvaru lōkulu kosarēru musarēru kōrika dīrcumanēru pasalēni panulaku baḍala nēnōpanu ॥para॥   nuḍugulu dappinā nōmuphala miccinaṭṭu kaḍaṃ̐gi vēṃ̐ḍukonnāṃ̐ gānimmanaru lōkulu taḍavēru tagilēru tāmē śrīvēṃkaṭēśa buḍibuḍi saṃgātālaṃ̐ borala nēnōpanu ॥para॥

Details and Discussions:

Chorus (Pallavi):

---

పరమాత్మ నిన్ను గొల్చి బ్రదికేము

విరసపు జాలిఁ జిక్కి వెతఁబడ నోపము ॥పల్లవి॥

paramātma ninnu golci bradikēmu

virasapu jāliṃ̐ jikki vetaṃ̐baḍa nōpamu ॥pallavi॥ 

Telugu Phrase	Meaning
పరమాత్మ నిన్ను గొల్చి బ్రదికేము	O Paramatma! We live to stay in your service.  .
విరసపు జాలిఁ జిక్కి వెతఁబడ నోపము	Virasapu jaali = self-pity. We avoid self-pity not to get caught in their self-indulgent schemes and petty struggles (like Ordinary people), accumulate fatigue and suffering.

Literal Meaning:

O Paramatma! We live through your service. We do not let self-pity mislead us into futile pursuits.

---

Interpretative Notes: 

Life vs. Living

Jeevanamu (LIVING) = being fully present and alive, where body, breath, and awareness meet in immediacy.

Jeevitam (LIFE) = a shadow of living, built through planning, projection, and concepts of “how life should be.” 

 “బ్రదికేము (Bradikemu)” = Jeevanamu (LIVING)

Points to a state of constant renewal, where the self transforms moment by moment in alignment with the unmanifest, ever-renewing truth. 

Such Living dissolves the grip of past experiences and avoids rigid projection into the future. 

The Thin Border: If we extend this insight, there is only a thin veil between life and death. On one side lies death; on the other side lies Living. Saints like Tyagaraja, Annamacharya, and Ramadasu have described this veil as a “curtain (తెర)” that separates the temporal from the eternal. 

Parallel with Matthew 16:24–26 Jesus said: “If anyone desires to come after Me, let him deny himself, take up his cross, and follow Me. For whoever desires to save his life will lose it, but whoever loses his life for My sake will find it.”

• Jesus distinguishes between clinging to life (Jeevitam) and surrendering it in order to find true Living (Jeevanamu).
• True Living is found in surrender, renewal, and freedom from the burden of self.
• This resonates deeply with Annamacharya’s “బ్రదికేము.”

---

Now let us concentrate on the second line: విరసపు జాలిఁ జిక్కి వెతఁబడ నోపము 

Annamacharya refers many times in his kīrtanas to the self-pity. We human beings harbours it unknowingly. The important point to understand here is that this self-pity does not appear directly. It always works from the side, quietly nudging us, diverting us. Because of that, we usually cannot recognize its presence. It has an intimate connection with the notions of protection and security. 

The phrase “bradikēmu” (“we live…”) mentioned above suggests a condition of life that is caught in doubts, a life weighed down by the lack of security and protection. Such a life is never desirable — everyone wants their life to move smoothly, comfortably.

Now consider René Magritte’s painting The Territory. In that picture, we see a landmass appearing to float in the air. From below and around the sides, layers of cloud seem to cover it, enclosing it. In the same way, our mind too is enclosed, wrapped up by the concerns of protection and security, and thus confined like an island.

---

First Stanza:

మగఁడు విడిచినా మామ విడువనియట్లు

నగి నామనసు రోసినా లోకులు మానరు

తగిలేరు పొగిలేరు దైన్యమే చూపేరు

మొగమోటలను నేను మోసపోవనోపను          ॥పర॥

 

magaṃ̐ḍu viḍicinā māma viḍuvaniyaṭlu

nagi nāmanasu rōsinā lōkulu mānaru

tagilēru pogilēru dainyamē cūpēru

mogamōṭalanu nēnu mōsapōvanōpanu ॥para॥              

Telugu Phrase	Meaning
మగఁడు విడిచినా మామ విడువనియట్లు	Even if my husband leaves me, my father-in-law does not let go.
నగి నామనసు రోసినా లోకులు మానరు	Even if I laugh it off and let my mind rise above, the world does not stop criticizing me.
తగిలేరు పొగిలేరు దైన్యమే చూపేరు	They cling to me, expose my weaknesses, show pity or scorn, and keep pricking me.
మొగమోటలను నేను మోసపోవనోపను	Yet, I will not be deceived by their words, nor lose myself in their expectations.

---

Literal Meaning:

(Annamacharya composed this poem while envisioning himself as a woman.) “Even if a husband abandons his claim, the meddling father-in-law will not let go. In the same way, though I may resolve to renounce something, the world clings to me still seeing me as before, exposing my frailties, needlessly mocking and pricking me at every turn. Yet, O Lord! I plead that I may not be deceived by such words, nor ensnared by the false shame they try to impose. I shall not waver from Your remembrance.” 

For truly, no seeker ever became a philosopher by bowing to the world’s chatter. Only by standing steady through its taunts and trials does one arrive at the vision of Truth.

---

Interpretative Notes: 

“తగిలేరు పొగిలేరు దైన్యమే చూపేరు” shows Annamacharya’s sharp observation of human society: Even if one wishes to change, society won’t let them go. It keeps poking at weaknesses, forcing them back into the old frame. Here the fight is not with actions, but with others’ perceptions and words.

---

Parallels with Magritte’s The Fanatics

The painting shows:

A raging flame rising upward.

An isolated black bird hovering above, seemingly trying to drop something (like stones) to quell the fire.

A dark, ominous background that emphasizes the impossibility of the task.

Interpretive Link:

The flames = the cruel words, criticisms, and piercing glances of society.

The lonely bird = the individual human, desperately attempting to fight or douse this consuming fire.

The struggle looks noble but nearly impossible—society’s fire of judgment cannot be put out by an individual’s solitary effort. 

Just as Magritte conveys the futility of one bird against an overwhelming blaze, Annamacharya conveys that the soul cannot resist worldly ridicule alone. Hence his prayer: not to be trapped in the fire of social crowd, but to stay turned toward God.

---

Second Stanza:

పొసఁగ దేవుఁడిచ్చినా పూజరి వరమీఁడు

విసిగి నే విడిచినా విడువరు లోకులు

కొసరేరు ముసరేరు కోరిక దీర్చుమనేరు

పసలేని పనులకు బడల నేనోపను      ॥పర॥

posaṃ̐ga dēvuṃ̐ḍiccinā pūjari varamīṃ̐ḍu

visigi nē viḍicinā viḍuvaru lōkulu

kosarēru musarēru kōrika dīrcumanēru

pasalēni panulaku baḍala nēnōpanu ॥para॥

Telugu Phrase	Meaning
పొసఁగ దేవుఁడిచ్చినా పూజరి వరమీఁడు	Even if God grants a boon, the priest obstructs it.
విసిగి నే విడిచినా విడువరు లోకులు	Even if I, exhausted, earnestly seek Him, the world does not let me go.
కొసరేరు ముసరేరు కోరిక దీర్చుమనేరు	They reproach and scold me, asking me to fulfil their own desires.
పసలేని పనులకు బడల నేనోపను	O Divine! I cannot forget You, even while entangled in fruitless, powerless pursuits.

Literal Meaning: 

(Annamacharya is addressing God) — “It is as if, even when You grant Your grace, the priest blocks it. Though I am weary and earnestly call out to You, this world refuses to release me. People constantly prod and trouble me, demanding answers to their own queries. O Lord, even amidst futile and sapless activities, I cannot forget You.”

---

Interpretative Notes: 

కొసరేరు ముసరేరు కోరిక దీర్చుమనేరు:  (=“"They repeatedly approaching and crowd over Annamacharya asking answers for their queries about YOU") Annamacharya’s laments that, despite repeatedly instructing people to approach God directly, his words often fall on deaf ears. He refuses to act as a mediator between devotees and the Divine.

 

---

Third Stanza:

నుడుగులు దప్పినా నోముఫల మిచ్చినట్టు

కడఁగి వేఁడుకొన్నాఁ గానిమ్మనరు లోకులు

తడవేరు తగిలేరు తామే శ్రీవేంకటేశ

బుడిబుడి సంగాతాలఁ బొరల నేనోపను         ॥పర॥

 

nuḍugulu dappinā nōmuphala miccinaṭṭu

kaḍaṃ̐gi vēṃ̐ḍukonnāṃ̐ gānimmanaru lōkulu

taḍavēru tagilēru tāmē śrīvēṃkaṭēśa

buḍibuḍi saṃgātālaṃ̐ borala nēnōpanu ॥para॥        

Telugu Phrase	Meaning
నుడుగులు దప్పినా నోముఫల మిచ్చినట్టు	A slight misstep might not forfeit the fruit of my vows,
కడఁగి వేఁడుకొన్నాఁ గానిమ్మనరు లోకులు	Yet no matter how earnestly I seek, this world refuses to believe.
తడవేరు తగిలేరు తామే శ్రీవేంకటేశ	O Lord Venkateshwara! They test and question, wanting to see how You are, Unaware of Your true nature, they try to grasp You.
బుడిబుడి సంగాతాలఁ బొరల నేనోపను	Even amid immature words and fragile friendships, I remain steadfast in my devotion.

Plain Prose Meaning:

(Annamacharya is addressing God) — “Even a small error, YOU might lenient and  my vows yield result. Yet this world does not trust me, no matter how sincerely I call out to You. They demand more words about You. O Lord Venkateshwara, no matter how much I try to explain, they try to scrutinize You, unaware of Your true nature. Even in immature conversations and fragile friendships, I should not be swayed—this is my humble plea to You.”.

---

Interpretative notes: 

తడవేరు తగిలేరు తామే శ్రీవేంకటేశ "They test and question, wanting to see how You are" reflects the idea immature mind.  The great saints or wise individuals refuse to present the Divine to others. Ordinary people, driven only by curiosity about God, rarely prepare themselves to experience Him fully. They waste time in unnecessary efforts and superficial attempts. 

As the Bhagavad Gita (6.5) reminds us, ultimately, even Krishna emphasizes self-effort in realizing the Divine: उद्धरेदात्मनात्मानं  (uddhared ātmanātmānaṁ) “One must uplift oneself through the power of one’s own mind.”

---

The Message of this Poem 

“As a true teacher, Annamacharya urged people to believe with thought, word, and deed that God is one, and to set aside everything else. He repeatedly reminded them to break free from the web of self-pity they had spun around themselves and to see with clarity.”

---

X-X-The END-X-X