T-209. సకల భూతదయ చాఁలఁగ గలుగుట

 అన్నమాచార్యులు

T-209. సకల భూతదయ చాఁలఁగ గలుగుట

 

మంచికీ చెడ్డకీ నుడుమ కంచుగోడలున్నాయి మీకు. : శ్రీశ్రీ

 

కీర్తన సంగ్రహ భావము:

పల్లవి: “అవ్వారిలో దైవము ప్రకటమైనప్పుడు సమస్తప్రాణుల పట్ల మిక్కిలి భూతదయ గలుగుట సముచితమైన ఫలము”

చరణము 1: “ఎప్పుడూ మదిలో కదలాడే ఫలవాంఛఁలకు తగులకుండా మనసును సిద్ధపఱచుటయే కర్మియైన ఫలము. అన్నికర్మములలో బ్రహ్మార్పణము చేయు బుద్ధి కలుగుట హరికృప గలిగినదనుటకు  నిదర్శనము.”

చరణము 2: “ఎప్పుడు తిరువేంకటేశు సేవకుఁడౌట జరుగునో అపుడే మానవ జన్మము నెత్తినందుకు సాఫల్య మగును. ఎప్పుడు ముంచుకొస్తున్న సుఖదుఃఖములను సమముగా చూడ నేర్చునో అపుడే విజ్ఞాన మొందె ననుటకు నిరూపణ మగును.”

 

 

 

ఉపోద్ఘాతము:

 

అన్నమాచార్యుల కీర్తనలు పరమపద సోపానములు: అన్నమాచార్యుల కీర్తనలను అర్ధం చేసుకోవడనికి కేవలము భాషా జ్ఞానం సరిపోదు.  మనము వారి అడుగు జాడలలో నిలబడి వారి మనస్సులోని మర్మము తెలియుటకు ప్రయత్నము చేయ వలెను.  ఆచార్యుల వారు మానవాతీత తలమున నిల్చి కీర్తనలను వ్రాసినారన్నది విదితమే. వారు ఆ అవ్యక్త స్థితిలో చెప్పిన ఈ కవిత్వములు పరమపద సోపానములు. ఒక్కొక్క మెట్టు ఎక్కుతున్న కొలది వారి రచనలలోని తీయదనమే కాదు, అసంభవమగు విజ్ఞానమునకు తలుపులు తెరుచుకొంటాయి. ఈ కీర్తనలో "కప్పిన సౌఖ్యదుఃకర్మములు సమముగా నొప్పుట విజ్ఞానమొదవిన ఫలము"తో అటువంటి విషయమునే చెప్పిరి.

 

విజ్ఞాన ఖని: "దేహసంభవమైన ఫలము” అని మానవులందరికీ ఈ ఫలము లభించునని అన్నమాచార్యులు తెలుపుచున్నారు. అటువంటి సంభవమును నిశ్చయము చేయగల అత్యున్నత స్థాయి గల  కీర్తన ఇది. కాబట్టి స్నేహితులారా, ముఖ్యముగా అన్నమాచార్యుల కీర్తనలను కేవలము హైందవ సంప్రదాయ కీర్తనలుగా కాకుండా, అత్యద్భుత  విజ్ఞాన ఖనులుగా చూచి అధ్యయనము చేయవలెను.

 

అధ్యాత్మ కీర్తన:  రాగిరేకు 36-4 సంపుటము: 1-223

సకల భూతదయ చాఁలఁగ గలుగుట ప్రకటించి దేహసంభవమైన ఫలము    ॥సకల॥ తలకొన్న ఫలవాంఛఁ దగులకుండఁగఁ జిత్త- మలవరించుట కర్మియైన ఫలము పలుకర్మములలోన బ్రహ్మార్పణపుబుద్ధి గలుగుట హరికృప గలిగిన ఫలము      ॥సకల॥ యెప్పుడుఁ దిరువేంకటేశు సేవకుఁడౌట తప్పక జీవుఁడు దానైన ఫలము కప్పిన సౌఖ్యదుఃకర్మములు సమముగా నొప్పుట విజ్ఞానమొదవిన ఫలము        ॥సకల॥

 

Details and explanations:

సకల భూతదయ చాఁలఁగ గలుగుట

ప్రకటించి దేహసంభవమైన ఫలము      ॥సకల॥

భావము:  “అవ్వారిలో దైవము ప్రకటమైనప్పుడు సమస్తప్రాణుల పట్ల మిక్కిలి భూతదయ గలుగుట సముచితమైన ఫలము”

వివరణ​:

దేహసంభవమైన ఫలము: "దేహసంభవమైన ఫలము” అని మానవులందరికీ ఈ ఫలము లభించునని అన్నమాచార్యులు తెలుపుచున్నారు. అటువంటి సంభవమును నిశ్చయము చేయగల అత్యున్నత స్థాయి గల  కీర్తన ఇది. ఈ పల్లవిలో చెప్పిన  “సకల భూతదయ చాఁలఁగ గలుగుట”ను క్రింది భగవద్గిత శ్లోకము ద్వారా వివరించుకుందాము.

సన్నియమ్యేన్డ్రియగ్రామం సర్వత్ర సమబుద్ధయః

తే ప్రాప్నువన్తి మామేవ సర్వభూతహితే రతాః (12-4)

భావము:- ఎవరు ఇంద్రియములన్నిటిని బాగుగ స్వాధీనపఱచుకొని ఎల్లెడల సమభావము గలవారై నన్నే పొంది సమస్తప్రాణులకును హితమొనర్చుటయం దాసక్తిగలవారై యుందురు.

ఇక్కడ ఆచార్యుల వారు “సకల భూతదయ చాఁలఁగ గలుగుట” సంభవము అని వక్కాణించుచున్నారు. ఇది అత్యంత కీలకము. అట్టివారు మానవజాతికే కాక సమస్త జంతు ప్రపంచమునకు కూడా హితులే. అట్టి అరుదైన జన్మము ఆచార్యుల వారిది.

ఆధారములేని యోగ్యత: మనము "భూతదయ"గలవారమని చెప్పుకొనుటకు ఆధారములే లేవు. మానవుల కార్యకలాపములు వాతావరణమును, భూమిని హీన స్థాయిలకు త్వరితగతిని లాక్కేళ్ళుటకే దోహదములౌతున్నాయి. అంతేకాక మనకు వారసత్వముగా దక్కిన సరీసృపములను  కాపాడుటలో మానవుల నిర్లక్ష్యధోరణి తేటతెల్లమగును. అన్నమాచార్యులు పేర్కొన్న“సకల భూతదయ చాఁలఁగ గలుగుట” సంకల్పముతో సాధించలేని ఒక అసాధారణమైన మానసిక స్థితిని తెలుపుచున్నది.  ఏసుప్రభువు కూడా ఇటువంటి దయాగుణముతోనే జీవనమును సాగించెను. రామానుజులు కూడా అప్పటివరకు బ్రాహ్మాణులకే పరిమితమైన వేదాధ్యయనము, దేవాలయ దర్శనములు సార్వత్రికములు గావించెను.

అధివాస్తవిక చిత్రము: ఇకపోతే ఈ పల్లవి భావమును రెనె మాగ్రిట్‌ గారు వేసిన  ప్రజలు ఆశ్రయించు విహంగదృశ్యం (Popular Panorama)  ద్వారా మరింత విశద పరచుకుందాం. మాగ్రిట్‌ని చిత్రకారునిగా మలుపుతిప్పిన పెయింటింగ్’లలో ఇది కూడా ఒకటని చరిత్రకారులు చెబుతారు. ఇది చూస్తే 'క్యూబిజం'కు చెందినదేమో అనే అనుమానం కూడా రావచ్చును. 

విహంగదృశ్యం: మొత్తం మీద ఇక్కడ మూడు భాగాలను (పొరలను) చూడవచ్చును. అన్నింటి కంటే పైభాగములో మేఘావృతమైన సముద్రము, తీరము కనబడుతుంటాయి. మధ్యలో దట్టమైన​ అడవి కనబడుతోంది. అది చూస్తే చెట్లకి వేళ్ళు వేయడం మరిచిపోయారనిపిస్తుంది. సముద్రతీరము అడవికి  మధ్య ఱంపముతో కోసారా అన్నట్లుగా వెడల్పాటి రేఖ విదదీస్తూ కనబడుతుంది. ఆ పట్టణం లోని  మిద్దెల మీద ఆ అరణ్యము కప్పివుందని అనిపిస్తుంది. పట్టణాన్ని అరణ్యాన్ని వేరు పరుస్తూ ఱంపముతో కోసారనిపించు మందమైన​ రేఖ కనబడుతోంది. దీనికి ప్రజలు ఆశ్రయించు​​ విహంగదృశ్యం (Popular Panorama)  అని పేరెందుకు పెట్టారో అనిపిస్తుంది.

గంభీరమగు సమతుల్య స్థితి: ఇది అధివాస్తవిక చిత్రమని మరచిపోకండి. ఆక్కడ కనబడుతున్న పట్టణం లోని  మిద్దెలు మనలో దాగివున్న జ్ఞాపకములకు ప్రతీక అనుకోండి. ఆ దట్టమైన అడవి మనలో రూపు దిద్దుకొను ఆలోచనలు అనుకోండి. గజిబిజిగా క్రమ్ముకున్న అడవులు మనలోని అస్తవ్యస్త ఆలోచనలను సూచిస్తాయి. పైని సముద్రము  దూరముగా ప్రశాంతముగా వున్న స్థితిని చూపుతుంది. ఒక్కోక్క జ్ఞాపకము ఒక్కో రకముగా అడవిలోని చెట్లకు (ఆలోచనలకు) వూతమిస్తుంది. మూడు తలములను విడదీస్తూ వున్నరేఖలు మానవుడు నిర్ణయింపలేని విషయమును చూపుతున్నవి. అనగా ఏ జ్ఞాపకము ఏ రకమైన ఆలోచనలకు తావిచ్చునో తెలియలేము. ఆలోచనా తరంగములతో సతమతమగు మనకు ఆ  పైన చూపిన సముద్రము  (గంభీరమగు సమతుల్య స్థితి) చేరలేని తీరమే.

అనంతమునకు దారి: ఇంకోరకముగా చూస్తే సముద్రము విశాలమైనది. లోతైనది. దాదాపు అనంతమైనది. అడవి సముద్రము కంటే చిన్నది, చిన్న పట్టణం కంటే పెద్దది. ఈ రకముగా అలోచిస్తే అనంతమునకు దారి ఆ అడవి ద్వారా కాదు. అనంతమును మనలోకి ఆహ్వానించడమే. ఆ సముద్రము ఆడవిని ఆ పట్టణమును ముంచివేసి తనలో కలుపుకోగలదు. కానీ మనము మన ఇప్పటి ఆలోచనలను భద్రముగా వుంచుకోవాలని చూస్తాము. అటువంటి స్థితిలో జ్ఞాపకములు ఆలోచనలు అంతంకావు. అవి పుంఖానుపుంఖముగా పుడుతూనే వుంటాయి. శ్రీశ్రీగారి ‘వ్యత్యాసం’ అనే కవితలోని చిన్న భాగమును చూడండి. 

“మంచికీ చెడ్డకీ నుడుమ

కంచుగోడలున్నాయి మీకు.

మంచి గదిలోనే

సంచరిస్తాయి మీ ఊహలు.

ఇదివరకే ఏర్పడిందా గది.

అందుకే వడ్డించిన విస్తరి మీ జీవితం.

నిశ్చల నిశ్చితాలు మీవి.” 

క్రమక్రమముగా చేరగలిగిన స్థితి కాదు:  ఇప్పుడు అర్ధమౌతుంది ఈ బొమ్మ పేరు  “ప్రజలు ఆశ్రయించు విహంగదృశ్యం” (Popular Panorama)  అన్నదెందుకో. ఇంకొంచెం అలోచిస్తే  ఆత్మసర్పణ అనునది కొద్దికొద్దిగా చేయుచూ క్రమక్రమముగా చేరగలిగిన స్థితి కాదని, ఆ  సముద్రము అమాంతముగా  ఆలోచనలను, జ్ఞాపకములను తుడిచిపెట్టెయ్యాలే తప్ప చూస్తూచూస్తూ మనము అందులో, ఆ ప్రవాహములో చేరలేము. ఇప్పుడు  “కడలుడిపి నీరాడఁగాఁ దలఁచువారలకు / కడలేని మనసునకుఁ గడమ యెక్కడిది” అను కీర్తన అర్ధము కూడా అవగాహన అవుతుంది.

ఈ రకముగా మానవుడు తన అస్తిత్వము వదలలేక ఆత్మసమర్పణకు ఉద్యుక్తుడు కాలేక అట్లని దానిని వీడలేక సతమతమౌతాడు.

తలకొన్న ఫలవాంఛఁ దగులకుండఁగఁ జిత్త-

మలవరించుట కర్మియైన ఫలము

పలుకర్మములలోన బ్రహ్మార్పణపుబుద్ధి

గలుగుట హరికృప గలిగిన ఫలము        ॥సకల॥

భావము:  ఎప్పుడూ మదిలో కదలాడే ఫలవాంఛఁలకు తగులకుండా మనసును సిద్ధపఱచుటయే కర్మియైన ఫలము. అన్నికర్మములలో బ్రహ్మార్పణము చేయు బుద్ధి కలుగుట హరికృప గలిగినదనుటకు  నిదర్శనము.

వివరణ​: ఈ చరణము పూర్తిగా భగవద్గీతలోని క్రింది శ్లోకాల నుండి గ్రహించ బడినది. ఈ చరణములోని మొదటి రెండు పంక్తులు  భగవద్గీతలోని "అత్యేతి తత్సర్వమిదం విదిత్వా / యోగీ పరం స్థానముపైతి చాద్యమ్ 8-28"  (= యోగియైనవాడు యజ్ఞము, దానము, తపస్సు మొదలగు వాని ఫలములు గ్రహింపక అనాదియగు బ్రహ్మస్థానమును పొందును)  శ్లోకము నుండి గ్రహించ బడినవి.

మిగిలిన రెండు పంక్తులు “బ్రహ్మార్పణం బ్రహ్మ హవిర్బ్రహ్మాగ్నౌ .....బ్రహ్మకర్మసమాధినా” ( = సంపూర్ణ  ధ్యానములోనే  నిమగ్నమై హోమ సాధనములు,  హోమద్రవ్యములు, యజ్ఞ కర్మ, యజ్ఞాగ్ని అన్నీ కూడా  బ్రహ్మమే అను ఏకాగ్ర భావముతో యజ్ఞమును చేయువారు ఆ బ్రహ్మమును సునాయాసంగా పొందుతారు) భగవద్గీతలోని 4-24ను సూచిస్తున్నవి.

యజ్ఞము అనగా త్యజించుట​. వదలివేయుట​. పైన చెప్పిన విషయములు సులభ మనిపించు చున్నను మానవుని వద్ద  మదిలో నాటుకున్న విషయములను వెలికితీయు లేదా త్యజించు విధానమే లేదు. జాగ్రత్తగా గమనించిన ఇవన్నియూ ప్రవాహములో కొట్టుకు పోవడం లాంటి వాటిని సూచిస్తున్నాయి. మానవుడు సాహసము చేయుటకు కూడా  అస్కారములేని, పైన పేర్కొన్న విధముగా అకస్మాత్తుగా తుడిచిపెట్టు చర్యలని తెలియవలెను. వీనిని చేపట్టుటకు ప్రపంచములోని ఏ హీరో కూడా చేయలేని సాహసము, ధైర్యము కావలెను. ఆ స్థితి మరణమును సైతం లక్ష్య పెట్టకుండా పరమ సత్యమును వెంబడించునది. 

 

యెప్పుడుఁ దిరువేంకటేశు సేవకుఁడౌట

తప్పక జీవుఁడు దానైన ఫలము

కప్పిన సౌఖ్యదుఃకర్మములు సమముగా

నొప్పుట విజ్ఞానమొదవిన ఫలము          ॥సకల॥

భావము:  “ఎప్పుడు తిరువేంకటేశు సేవకుఁడౌట జరుగునో అపుడే మానవ జన్మము నెత్తినందుకు సాఫల్య మగును. ఎప్పుడు ముంచుకొస్తున్న సుఖదుఃఖములను సమముగా చూడ నేర్చునో అపుడే విజ్ఞాన మొందె ననుటకు నిరూపణ మగును.”

 

వివరణ:

తిరువేంకటేశు సేవకుఁడౌట:  అన్నమాచార్యులు మానవ జన్మము యొక్క ఉత్కృష్టస్థానము తిరువేంకటేశు సేవకుఁడౌట అని పలుమార్లు పేర్కొనిరి. "ఎమ్మెలఁ బుణ్యాలు సేసి యిల నేలవచ్చుఁ గాక / కమ్మి హరి దాసుఁడు గావచ్చునా" (పెద్ద పెద్ద పుణ్యకార్యములు చేసి చక్రవర్తియై భూమిని పరిపాలించుటైన సులభమే కాని  యే విధముగా భక్తిని పెంచుకొని  హరిదాసుడు కాగలడు? (హరికి దాసుడౌట  సులభసాధ్యమేనా? ఎవరూ కోరి భక్తులుకాలేరని, భక్తి తప్ప వేరు మార్గము లేదని గ్రహించినవారు తప్పించి అని అర్ధము).

సుఖదుఃఖములు సమముగా నొప్పుటయే విజ్ఞానము:  భగవద్గీతలోని 2-48వ శ్లోకము సమత్వమును నిర్వచించినది. సిద్ధ్యసిద్ధ్యోః సమో భూత్వా సమత్వం యోగ ఉచ్యతే (=జయాపజయములు ద్వంద్వములు. వాని పట్ల ఆసక్తి విడిచిపెట్టి, ఓ అర్జునా, నీ కర్తవ్య నిర్వహణలో నిమగ్నుడవై ఉండుము. ఇటువంటి సమత్వ బుద్ధియే యోగము అని చెప్పబడును).

పైన పేర్కొన్న రెండు విషయములు కూడా మనవులకు దాదాపు అసంభవమైనవే. ఐననూ అన్నమాచార్యుల వారు వాటిని "ప్రకటించి దేహసంభవమైన ఫలము" అని చెప్పిరి. అనగా మానవులుగా మన ఇప్పటి ధోరణిని నూటికి నూరు శాతము వదలి వుండవలెనని అర్ధము. ఈ సవాలుకు సవాలు విసరగల ధైర్యము లేదు. మనముత్త కాగితపు పులులము మాత్రమే.

 

x-x సమాప్తంx-x

T-207. ఇన్నియు ముగిసెను ఇటు నీలోననె

 అన్నమాచార్యులు

T-207. ఇన్నియు ముగిసెను ఇటు నీలోననె

 

పరస్పరం సంఘర్షించిన శక్తులలో చరిత్ర పుట్టెను: శ్రీశ్రీ

Press here for reading the commentary in English

కీర్తన సంగ్రహ భావము:

పల్లవి: "ప్రభూ, అన్ని దారులు, అన్ని భావనలు నీలోనే కలిసిపోతున్నాయి. నాకు అగపడుతున్న నీ అనంతమైన ప్రతిబింబాలు నాలో  క్షణక్షణం ఒక్కొక్క తలపును రేకెక్తిస్తూ ఇతరులకు అందించడానికి పదాలు కూడా లేకుండా నన్ను మౌనంగా వుండేలా చేస్తోంది."

చరణము 1: “బంగారంలా మెరిసే ఒక్కక్క రోమకూపంబులలో దాగి విశ్వంలోని అనంతమైన ప్రపంచాలట. యెందరు బ్రహ్మలో యెంత ప్రపంచమో చెప్పలేను. ఇంత స్పష్టంగా తెలిసినా, ఐనప్పటికీ మతిమాలి ‘మేము పరులమని’  భావించువారిని ఏమనేది?”

చరణము 2: "నీ కొనచూపుతోనే అసంఖ్యాక సూర్యులు ఏకమై వుదయిస్తారు. మేరలు నిర్ణయించలేనిది నీ విస్తీర్ణము. పైగా అది దాచిన నీ నివాసం నాకు రహస్యంగా మిగిలిపోయింది. అటువంటి  నీ  ముందు ఇతరుణ్ణి అని చెప్పగలుగు సాహసం చేయగలమా? నీ కీర్తితోనే ఇతరములన్నీ ప్రకాశిస్తున్నాయి. నీవే అన్నిటికీ వెలుగు, జీవమూను. మాకు విడిగా అస్థిత్వమేది?"

చరణము 3: "ఓ వేంకటేశ్వర స్వామి, నీ చిన్నిమాయతో గుట్టలు గుట్టలుగా కనబడు ఈ అనంతమగు లోకాలు పుట్టాయట.  నీ వైభవం జీవములేని పదాలను అధిగమించి, నన్ను విస్మయానికి గురిచేస్తోంది. నీ అపరిమితమైన కీర్తి ముందు ఇతర వాదనలన్నీ అసంపూర్ణంగా మారాయి."​

ఉపోద్ఘాతము: "ఈ కీర్తన అన్నమాచార్యుల గొప్పతనానికి ఒక మచ్చుతునక. అలౌకికమైన రచన. ఇటువంటి కీర్తన భవిష్యత్తులోనూ రాబోదు అంటే అతిశయోక్తికాదు.  ఇందులో, ఆచార్యుల వారు "సమస్తము భగవంతునిలో ఉద్భవించి, అతడిలోనే సంగమిస్తుంది" అను మహిమను ప్రత్యక్షంగా చూపుతారు. కవి పదేపదే "పరులు" అనే పదాన్ని ఉపయోగించారు. ఇది మనందరిలో లోతుగా వేళ్ళూనుకున్న"నేను ఈ ప్రపంచానికి చెందను. వేరే ఎక్కడినుంచో వచ్చాను" అను  తారుమారు చేయు అసంకల్పిత ​​ విశ్వవ్యాప్త భావనను ప్రతిధ్వనిస్తుంది.

అంతర్గత వ్యతిరేకత: ఒకవైపు మానవుడు స్వార్ధం కోసం చేయు ప్రయత్నాలు,  ఇంకోవైపు విశ్వంతో సామరస్యముగా మెలగుటకు చేపట్టు కార్యములు ఒకదానికొకటి వ్యతిరేకములై అతని మదిలో, చేతలలో సంఘర్షణను రేపును. ఈ కీర్తన ఆ అంతర్యుద్ధమునకు అద్దం పట్టింది.

కవి, పరిశీలకులు:  అన్నమాచార్యుల వారు కేవలం కవి మాత్రమే కాదు - నిశితమైన పరిశీలకులు మరియు అసమాన విశ్లేషకులు. వారి రచనలు మానవుని మానసిక స్థితిపై అలౌకికమైన అంతర్దృష్టులను అందిస్తాయి. ముఖ్యంగా, అన్నమాచార్యులు కీర్తనలను వినోదం కోసం వ్రాయలేదు. మానవుల మనస్తత్వాన్ని అన్వేషించడానికి మరియు అర్థం చేసుకోవడానికి ఒక సాధనంగా ఈ కీర్తన ఒక అద్భుతంగా ద్యోతకమౌతుంది."

అధ్యాత్మ కీర్తన: రాగిరేకు 215-3 సంపుటము: 3-87

ఇన్నియు ముగిసెను ఇటు నీలోననె పన్ని పరులఁ జెప్పఁగఁ జోటేది ॥పల్లవి॥ కుందని నీరోమకూపంబులలో గొందుల బ్రహ్మాండకోట్లట యెందరు బ్రహ్మలో యెంత ప్రపంచమో యిందుఁ బరులమని యెంచఁగనేది  ॥ఇన్ని॥ నీ కొనచూపున నెఱిఁ గోటిసూర్యు- లేకమగుచు నుదయింతురటా నీ కాయమెంతో నీ వునికేదో నీకంటెఁ బరులని నిక్కఁగనేది  ॥ఇన్ని॥   జీవకోటి నీ చిన్నిమాయలో ప్రోవులగుచు నటు పొడమెనటా శ్రీవేంకటేశ్వర చెప్పఁగ నీవెంతో ఆవలఁ బరులకు నాధిక్యమేది  ॥ఇన్ని॥

Details and explanations:

ఇన్నియు ముగిసెను ఇటు నీలోననె

పన్ని పరులఁ జెప్పఁగఁ జోటేది   ॥పల్లవి॥

భావము:  "ప్రభూ, అన్ని దారులు, అన్ని భావనలు నీలోనే కలిసిపోతున్నాయి. నాకు అగపడుతున్న నీ అనంతమైన ప్రతిబింబాలు నాలో  క్షణక్షణం ఒక్కొక్క తలపును రేకెక్తిస్తూ ఇతరులకు అందించడానికి పదాలు కూడా లేకుండా నన్ను మౌనంగా వుండేలా చేస్తోంది."

వివరణ​: అన్నమాచార్యులు ఈ పల్లవి ద్వారా సత్యం తప్ప మరేమీ నిలిచి వుండదని  చెప్పారు. దానిని  'దేవుడు' అని కొందరు 'సర్వశక్తిమంతుడు' అని కొందరు 'తెలియనివాడు' అని కొందరు 'పరము' అని కొందరు పిలిచినా, ఇవన్నీ ఒకే విషయాన్ని సూచిస్తాయి. ఆ వర్ణనాతీతమైన ధ్యాన స్థితిలో అన్నమాచార్యులు  సత్యమును దర్శించారు. వారి పరిస్థితి శ్రీమహావిష్ణువు యొక్క విశ్వరూపాన్ని చూసినప్పుడు అర్జునుడి స్థితిని పోలి ఉంటుంది. క్రింది భగవద్గీత శ్లోకం చూడండి.

ద్యావాపృథివ్యోరిదమంతరం హి
వ్యాప్తం త్వయైకేన దిశశ్చ సర్వాః ।
దృష్ట్వాద్భుతం రూపముగ్రం తవేదం
లోకత్రయం ప్రవ్యథితం మహాత్మన్ ।। 11-20 ।।

భావము: భూమ్యాకాశముల మధ్యగల  ప్రదేశమంతా అన్ని ప్రధాన దిశలను చుట్టుముట్టి, రవ్వంత ఖాళీని కూడా వీడకుండా సర్వవ్యాప్తుడవై ఉన్నావు. ఓ మహత్మా, నీ సర్వోన్నత సార్వభౌమత్వాన్ని అంగీకరిస్తూ, నీ యొక్క అద్భుతమైన మరియు భయంకరమైన స్వరూపమును దర్శిస్తూ, ముల్లోకములూ భయంతో కంపించిపోవటం నేను గమనిస్తున్నాను.

పన్ని పరులఁ జెప్పఁగఁ జోటేది : "నా అవగాహన కూడా నీ తేజస్సులో కొట్టుకుపోయింది.” ఇటువంటి అత్యద్భుతమైన దృశ్యాన్ని చూసినవారు మాటలు చేష్టలు ఉడిగి మౌనులై పోతారు. వారు చూచిన దానిని తిరిగి చెప్పలేకపోతారు. అదే విషయాన్ని అన్నమాచార్యుల వారు ప్రస్తావించారు.

కుందని నీరోమకూపంబులలో

గొందుల బ్రహ్మాండకోట్లట

యెందరు బ్రహ్మలో యెంత ప్రపంచమో

యిందుఁ బరులమని యెంచఁగనేది     ॥ఇన్ని॥

భావము:  బంగారంలా మెరిసే ఒక్కక్క రోమకూపంబులలో దాగి విశ్వంలోని అనంతమైన ప్రపంచాలట. యెందరు బ్రహ్మలో యెంత ప్రపంచమో చెప్పలేను. ఇంత స్పష్టంగా తెలిసినా, ఐనప్పటికీ మతిమాలి ‘మేము పరులమని’  భావించువారిని ఏమనేది?

వివరణ​:

“యిందుఁ బరులమని యెంచఁగనేది” వివిధ వార్తాపత్రికల కథనాలు, పుస్తకాలు మరియు సాహిత్యంలోను 'Men are from Mars, Women are from Venus” (=ఆడవాళ్ళు శుక్ర గ్రహము నుంచి మగవాళ్ళు అంగారక గ్రహం నుంచి)' ‘మేము గ్రహాంతరవాసులం’ ‘తాత్కాలికంగా ఈ భూమిని సందర్శిస్తున్నాం’ అనే ఆస్కారము లేని​ భావనలు, మాటలు దొర్లడం గమనించవచ్చు. విశ్వవ్యాప్తమైన ఈ భావనకు ఎలాంటి ఆధారం లేదని అన్నమాచార్యులు స్పష్టంగా తెలియజేస్తున్నారు.

పరస్పరం సంఘర్షించిన శక్తులలో చరిత్ర పుట్టెను: ఈ కీర్తనలో అన్నమాచార్యుల సందేశం యొక్క ప్రాముఖ్యతను పరిశీలిద్దాం. వ్యక్తులు తమ అహంబావాన్ని, కుటిలత్వాన్ని విడిచిపెట్టినప్పుడు వారు అంతిమంగా ద్వంద్వతను ఎదుర్కొంటారు: స్వీయము మరియు దానికి పరిపూరకరమైన మరొకటి. ఈ ద్వంద్వత్వం జీవనము మరియు మరణం యొక్క సామరస్య కలయికను సూచిస్తుంది. రెండు పరస్పర వ్యతిరేకములు మనకు తెలియని రీతిలో అనుసంధానించబడిన అంశాలు. అవి రెండు చేరి పూర్ణమును ఏర్పరుస్తాయి. ఈ పరస్పర విరుద్ధ భావాలను గుర్తించడం పైపైకి సూటిగా అనిపించవచ్చు. కానీ ఏ సంప్రదాయ హీరో కూడా సాహసించని మరణాన్ని ఆలింగనం చేసుకోకుండా వానిని ప్రత్యక్షముగా దర్శించలేము. అందుకు అసాధారణమైన ధైర్యం చాలా కీలకం.

తెలుపు నలుపు హంసలు: ఈ ఆలోచనను లోతుగా పరిశోధించడానికి, హిల్మా ఆఫ్ క్లింట్ యొక్క చతురత్వతో కూడిన కళాకృతి "స్వాన్ నం. 1"ని (1915) విశ్లేషిద్దాం. రెండు హంసల పెయింటింగ్‌తో 24 వరుస బొమ్మల శృంఖల మొదలౌవుతుంది. నలుపు నేపథ్యంలో ఒకటి గుడ్డు పెంకు తెలుపు. మరొకటి తెలుపు రంగులో బొగ్గు నలుపు. పెయింటింగ్‌ను విభజించే క్షితిజ సమాంతర రేఖతో అవి వేరు చేయబడ్డాయి. కానీ అవి మధ్యలో ముక్కుతో ముక్కు, రెక్కకొనతో రెక్కకొన కలుస్తాయి.

ప్రాథమిక క్రియాశీల శక్తి: స్కెచ్ లాంటి అవుట్‌లైన్‌లు మరియు వ్యక్తీకరణ కుంచె విసురలలోని యుక్తుల (బ్రష్‌స్ట్రోక్‌ల) ద్వారా వర్గీకరించబడిన ఈ భాగం బొమ్మ యొక్క పరిధులు అధిగమించి వాస్తవికత వైపు పరుగిడుతుంది. హంసల రెక్కల నుంచి వెలువడే క్రియాశీల శక్తి (డైనమిక్ ఎనర్జీ) స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది. ఎగువ హంస దిగువ హంస రెక్కలతో కలయికను ప్రతిష్టాత్మకమైన మైఖేలాంజెలో గారి "క్రియేషన్ ఆఫ్ ఆడమ్" నుంచి ప్రేరేపించ బడినదా అన్నట్లు  కనబడుతుంది. ఒక వాడియైన సంజ్ఞ, రహస్యము చిత్రీకరించబడింది. ఈ పెయింటింగ్ దృశ్యమాధ్యము కంటే అది తెలుపు సందేశమునకే ప్రాధాన్యమిచ్చి సృష్టి రహస్యాన్ని వెలికితీసేందుకు అఫ్ క్లింట్ గారు మనను ఆహ్వానిస్తారు.  

యిన్ మరియు యాంగ్: అఫ్ క్లింట్ యొక్క పెయింటింగ్ అలంకారిక విధానంలో లోతైన ఆధ్యాత్మిక వృత్తాంతముతో  సమతుల్యం చేస్తుంది. కళాకృతిని హుషారయిన, మరోప్రపంచపు సంజ్ఞలతో నింపుతుంది. రెండు హంసలు ముక్కులు మరియు రెక్కల సున్నితమైన బ్రష్‌లో కలుస్తాయి, వాటి విరుద్ధమైన రంగులు, నేపథ్యము వాని మధ్య వ్యతిరేకతను మరింత పెంచుతాయి. దృశ్యమానంగా అద్భుతమైన కలయికను సృష్టిస్తాయి. అయినప్పటికీ, ఆ హంసల మధ్య చెప్పలేని ఉద్వేగము స్పష్టం. కానీ విచిత్రంగా ఆ రెండు హంసలు ఐక్యత కోసం ప్రయత్నిస్తున్నట్లు కనబడతాయి. యిన్ మరియు యాంగ్'లు విరుద్ధములైనా కూడా వాటి శాశ్వతమైన సామరస్యాన్ని ప్రతిబింబిస్తాయి.

ప్రాథమికమైన ద్వంద్వత్వం: ఇక్కడ చూపినట్లుగా, అన్నమాచార్యులు మానవ ఉనికికి అతి ప్రాథమికమైన ద్వంద్వత్వంతో తలపడినట్లు తెలుస్తోంది. అయితే, వారు తమ స్వీయతను (ఆత్మతత్వమును) అధిగమించి, అంతిమ సత్యంతో కలిసిపోయే అసాధారణ ధైర్యాన్ని కలిగి ఉన్నావారు. ఆ స్థితిలో, వారు తమ మానవ రూపాన్ని అధిగమించారు మరియు మానవులకు శక్యమగు అత్యున్నత స్థాయిని దర్శించారు. వారు వదిలివెళ్ళిన కీర్తనలు మానవాళికి అమూల్యమైన వారసత్వం. అన్నమాచార్యులు అనితరసాధ్యమైన  భక్తి మరియు ధ్యాన మార్గములో మునుపెన్నడూ ఎరగని అంతర్దృష్టిని ప్రదర్శిస్తాయి. ఆధ్యాత్మిక అవగాహనలో ఇంత లోతైన ఎత్తులను ఎవరూ సాధించలేదు. లేరు. అన్నమాచార్యులు భక్తులందరిలో మహోన్నతులుగా నిలుస్తారు. వారి జీవితమే అసమానమైన ఆధ్యాత్మిక తార్కాణము.

నీ కొనచూపున నెఱిఁ గోటిసూర్యు-

లేకమగుచు నుదయింతురటా

నీ కాయమెంతో నీ వునికేదో

నీకంటెఁ బరులని నిక్కఁగనేది    ॥ఇన్ని॥

భావము: "నీ కొనచూపుతోనే అసంఖ్యాక సూర్యులు ఏకమై వుదయిస్తారు. మేరలు నిర్ణయించలేనిది నీ విస్తీర్ణము. పైగా అది దాచిన నీ నివాసం నాకు రహస్యంగా మిగిలిపోయింది. అటువంటి  నీ  ముందు ఇతరుణ్ణి అని చెప్పగలుగు సాహసం చేయగలమా? నీ కీర్తితోనే ఇతరములన్నీ ప్రకాశిస్తున్నాయి. నీవే అన్నిటికీ వెలుగు, జీవమూను. మాకు విడిగా అస్థిత్వమేది?"

వివరణ:

నీకంటెఁ బరులని నిక్కఁగనేది: మానవుడు అవ్వా కావాలి బువ్వా కావాలి అనే యుక్తి తోటి జీవించబోతాడు. కానీ రెండు సాధ్యం కాదు ఏదో ఒకటే. మనం పదే పదే స్మరించుకునే భగవద్గీత వాక్యం "వ్యవసాయాత్మికా బుద్ధిరేకేహ కురునందన" (= నిశ్చయాత్మకమైన బుద్ధి ఒక్కటే ఉంది 2-41) కూడా ఇదే చెప్తున్నది.  దీనిని, ముందు చెప్పుకున్న వివరణను కలిపి చూస్తే ఈ ప్రపంచంలో దైవం ఒక్కటే ఉన్నది మిగిలినవన్నీ ఆయా సమయముల​​ ప్రకారం ఉద్భవించి తిరిగి ఆ పరమాత్మునిలోని  ఏకమవుతున్నాయి. అనగా “పరులము అని భావించుటకు ఆస్కారమే లేదు” అని అన్నమాచార్యులు చెబుతున్నారు.

 

జీవకోటి నీ చిన్నిమాయలో

ప్రోవులగుచు నటు పొడమెనటా

శ్రీవేంకటేశ్వర చెప్పఁగ నీవెంతో

ఆవలఁ బరులకు నాధిక్యమేది    ॥ఇన్ని॥

భావము:  "ఓ వేంకటేశ్వర స్వామి, నీ చిన్నిమాయతో గుట్టలు గుట్టలుగా కనబడు ఈ అనంతమగు లోకాలు పుట్టాయట.  నీ వైభవం జీవములేని పదాలను అధిగమించి, నన్ను విస్మయానికి గురిచేస్తోంది. నీ అపరిమితమైన కీర్తి ముందు ఇతర వాదనలన్నీ అసంపూర్ణంగా మారాయి."​

 

వివరణ:

ఆవల బరులకు నాధిక్యమేది:  దీనితో అన్నమాచార్యులు ఏమి చెబుతున్నారో ఆలోచింతము. ముందుగా భగవంతునికి తనను తాను సమర్పించుకున్న వానికి తనకంటూనికి ప్రత్యేకముగా ఏమీ ఉండదు. వారు దైవము అనండి, సత్యము అనండి, దానితో ఐక్యమై తమకంటూ విడిగా అస్తిత్వం కల్పించుకుని ఉండరు. ముందు చెప్పుకున్న దాని ప్రకారం కూడా ఇదే వర్తిస్తుంది.

 

అన్నమాచార్యుల అసాధారణ ప్రజ్ఞ: ఈ సంక్షిప్త కీర్తన అన్నమాచార్యుల అసాధారణమైన కళాత్మకతకు నిదర్శనము. లోకానుభవమునకు చెందని ఆలోచనలను గొప్ప క్లుప్తతతో తెలియజేయడంలో వారి అసమానమైన నైపుణ్యాన్ని ప్రదర్శిస్తుంది. టూకిగా అనిపించు పదాలతో మనల్ని ఇంతకు మునుపు మానవులు అన్వేషించని తీరాలకు తీసుకెళ్లుటలో వారి ప్రతిభ సాటిలేనిది. వారు రాత్రిని పోలు మనసు అను ఆకాశంలో సూర్యునిలా వెలుగును  ప్రకాశింపజేస్తారు. తన అసాధారణ మేధతో మానవ అనుభవాలకు కొత్తపుంతలు తొక్కుతారు.  .

x-x సమాప్తంx-x

T-208. అన్నిటికి గారణము హరియే

 అన్నమాచార్యులు

208. అన్నిటికి గారణము హరియే

For commentary in English please press here  

"అంతు చిక్కని జీవితము"

 

"పాదరక్షల కంటే పాదం గొప్పదని మరియు ధరించే వస్త్రం కంటే చర్మం ముఖ్యమైనదని గుర్తించలేనంత గుడ్డిదీ, వెఱ్ఱిదీ ఈ ఆత్మ" మైఖేలాంజెలో.

 

ఉపోద్ఘాతము: ఈ కీర్తన అన్నమాచార్యుల అద్భుతమైన నైపుణ్యాన్ని మరియు లోతైన అంతర్దృష్టిని ప్రతిబింబిస్తుంది. ఈరోజున​,  అనేకానేక డిటెక్టివ్ కథనాలు, శాస్త్రీయ ఆవిష్కరణలు, వైద్యపరమైన పురోగతుల విస్తారమైన అనుభవ జ్ఞానం మనము చేతిలోని స్మార్ట్‌ఫోన్‌లో నిక్షిప్తంచేసుకొని  దాదాపు అజేయులమని భావించడం కద్దు.   ఈ జ్ఞానం మనలో విశ్వాసాన్ని నింపి మానవుడే అన్ని కార్యాలకు మూలమని భావించేలా చేస్తుంది.

అయితే, అన్ని విశ్లేషణలు కొన్ని ఊహలపై ఆధారపడి ఉంటాయి మరియు ఇటీవలి దశాబ్దాలలో, అనేక సాంప్రదాయ నమ్మకాలు లోపభూయిష్టంగా నిరూపించబడ్డాయి. మునుపటి కాలపు విజ్ఞానశాస్త్రాలలోని పునాదులు  కలించివేయబడ్డాయి.  అశాశ్వతమైన పునాదులపై సత్యాన్ని వెతకడం నమ్మదగనిది. ఈ కీర్తనలో అన్నమాచార్యులు సత్యాన్వేషణకు అంతిమంగా మనము స్థిరము అనుకుంటున్న పునాదులన్నింటినీ వదిలివేయడం అత్యావశ్యకమని అన్నారు.

ఇంకా కనిపించే మరియు కనిపించని కారణాలకు మించి, మన విశ్లేషణలలో  ఏదో ఒక మూల నిరాధారమైన అభిప్రాయములు లేదా సిద్ధాంతములు దాక్కొని వుంటవి. అందుకే అన్నమాచార్యులు "చిల్లరామానుజులకు" అనే బలమైన పదాన్ని ఉపయోగించారు, లెక్కలేనన్ని శాస్త్రీయ ఆవిష్కరణలతో కూడి పురోగతి చెందుతున్న ప్రపంచం గురించి మన అవగాహన ఇప్పటికీ ప్రాథమికంగా లోపభూయిష్టంగానే ఉందని నొక్కిచెప్పారు.

సాలెగూడులా పెనవేసుకునే తార్కికము (logic) తాకని, మనకు తెలిసిన విషయాలన్నింటినీ మించి, పరిమితులే లేని,  మొత్తం విశ్వాన్ని ఒకటిగా సంఘటించి ఉంచే వివరించలేని క్రమము మరియు శక్తి వున్నవి. అన్నమాచార్యులు మనలను కాంతికి కూడా తాకలేని ఆ అభేద్యమైన లోకము వైపు నడిపిస్తారు. 

కీర్తన సంగ్రహ భావము: 

పల్లవి: "ప్రపంచంలోని చర్యలకు ప్రకృతి పైకి కనిపించే కారణం అయితే, అన్ని చర్యల వెనుక దేవుడు ప్రాథమిక కారణం."

చరణము 1: "తలఁపులే తత్వవేత్తలను నడుపు శక్తి. అసూయ, ద్వేషములే సంసారులకు సవాళ్లు. పరమవేదాంతులకు శ్రీహరి కరుణయే చర్యలకు కారణం. సంపదలు, స్వాస్థ్యములే గురిగా కర్ములు ప్రేరేపించబడతారు." 

చరణము 2: “సుజ్ఞానులకు ప్రతిదీ ఆత్మలోనే ఉద్భవించుచున్నది. జంతువులు శరీరమే పునాదిగా క్రియలు చెపట్టును. హేతువును దాటి చూచువారికి, ఘనముక్తి లక్ష్యం అగుచున్నది. బంధములలో చిక్కుకునవారికి సంపదల అవసరమే పరమావధిగా కన్పట్టును.”  

చరణము 3: “నిజమైన అవగాహన వున్నవారికి భగవంతుడు అన్నిటికీ మూలకారణం. అయితే లక్షలాది చిల్లరమనుజులకు తమ అవసరములే ప్రాథమికముగా తలుస్తారు. ఈ పరమ సత్యమగు వాస్తవికత నుండి వేరుగా దేవునికి ఉనికి లేదు. వేంకటేశ్వరుడు మాత్రమే కోరదగ్గ దిక్కు. అతని కృప పావనమైనది మరియు ప్రపంచంలోని అన్ని కారణాలకు మూలమదే.”

అధ్యాత్మ కీర్తన: రాగిరేకు 94-6 సంపుటము: 1-470

అన్నిటికి గారణము హరియే ప్రపన్నులకు పన్నిన లోకులకెల్ల ప్రకృతి కారణము ॥అన్నిటికి॥   తలఁపు గారణము తత్వవేత్తలకును చలము గారణము సంసారులకును ఫలము గారణము పరమవేదాంతులకు కలిమి గారణము కర్ములకును     ॥అన్నిటికి॥   తన యాత్మ గారణము తగిన సుజ్ఞానులకు తనువే కారణము తగ జంతువులకు ఘనము క్తి గారణము కడ గన్నవారికెల్లా కనకమే కారణము కమ్మిన బంధులకు ॥అన్నిటికి॥   దేవుఁడు గారణము తెలిసినవారికెల్లా జీవుడు గారణము చిల్లరమనుజులకు దేవుడు వేరే కాఁడు దిక్కు శ్రీవేంకటేశుఁడే పావన మాతని కృప పరమకారణము ॥అన్నిటికి॥

Details and explanations:

అన్నిటికి గారణము హరియే ప్రపన్నులకు

పన్నిన లోకులకెల్ల ప్రకృతి కారణము ॥అన్నిటికి॥

అర్ధము: "ప్రపంచంలోని చర్యలకు ప్రకృతి పైకి కనిపించే కారణం అయితే, అన్ని చర్యల వెనుక దేవుడు ప్రాథమిక కారణం." 

వివరణ:

అపరాధ పరిశోధనల​ ఆకర్షణ: మన జీవితంలో జరిగే ప్రతి సంఘటనకు కారణాన్ని కనుగొనడానికి మనమందరం ప్రయత్నిస్తాము. డిటెక్టివ్ కథలు-షెర్లాక్ హోమ్స్, హెర్క్యులే పాయిరోట్ లేదా వివిధ ఆధునిక మరియు స్థానిక అనుసరణలు-తరచూ నేర రహస్యాలను విప్పడంలో పరాకాష్టగా ఉంటాయి, కొన్ని చర్యల వెనుక ఉద్దేశాలను కనుగొనడం అంటే ఏమిటో చూపుతాయి. అయితే, నిష్పక్షపాతంగా వీక్షించినప్పుడు,ఈ కథనాలు మరియు సన్నివేశాలు రచయిత ఉద్దేశించినట్లుగా మనము అనుభూతి చెందేలా జాగ్రత్తగా రూపొందించబడిందని గ్రహిస్తాము. ప్రతి సన్నివేశంలోని వివరాలు ఆ చెప్పబోయే రహస్యం గురించి మన అవగాహనను దిద్దడానికి, రూపొందించడానికి సహాయపడతాయి.

జీవితమే పరిష్కరించలేని మర్మము: జీవితంలో, మనం మరొక రకమైన సమస్యను ఎదుర్కొంటాము: వాస్తవ ప్రపంచం, అందులో నిజమైన సమస్యలు, బాధలు మరియు పోరాటాలు దైనందికం. అవి నియంత్రించలేని మార్గాల్లో ప్రతిరోజూ మనల్ని సవాలు చేస్తాయి. మనము ఊహాత్మక సమస్యలను మేధోపరమైన సులభంగా పరిష్కరించగలిగినప్పటికీ, జీవితంలో ఆహ్వానించకుండా  వచ్చే నిజమైన పరీక్షలతో  మనలో చాలామంది తడబడిపోతుంటాము. దీనిని  రెనే మాగ్రిట్టే గారు గీసిన ఉద్వేగభరితమైన పెయింటింగ్, భయపెట్టిన హత్య  Menaced Assassin (1926-27)ని పరిశీలిచుతూ మరింత విశదపరకుందాము.

భయపెట్టిన హత్య: ప్రఖ్యాత అధివాస్తవికతా కళాకారుడు మాగ్రిట్,  అంశాలతో రోజువారీ దృశ్యాలను విచిత్రంగా మార్చి వీక్షకులకు సవాలు విసురుతాడు. రూపొందించడం ద్వారా  కలవరపెట్టడానికి ప్రయత్నించాడు. ఈ  చిత్రం లూయిస్ ఫ్యూయిలేడ్ యొక్క 1912 చలనచిత్రంలోని ఫాంటోమాస్ పాత్ర నుండి ప్రేరణ పొందినది. మాగ్రిట్టే ఫాంటోమాస్ పాత్ర కనిపించకుండా తప్పుకునే యుక్తి,  అప్పటి ప్రభుత్వాన్ని ధిక్కరించే శక్తి, పద్ధతులను అవలీలగా దాటు జిత్తులకు  ఆకర్షితుడయ్యాడు.  మాగ్రిట్ అధివాస్తవికత సాల్వడార్ డాలీలా కల వంటి దృశ్యాలలా కాకుండా భిన్నంగా ఉంటుంది. మాగ్రిట్ చేసే విచిత్రమంతా  రోజువారీ విషయాల లోపలే దాగి ఉంటుంది. సాధారణ దృశ్యములలో అసాధారణతను వెల్లడిస్తుంది. 

విశ్లేషణ: ‘భయపెట్టిన హత్య’లో, ఒక యువతి మంచం మీద చనిపోయి పడి ఉండటం, ఆమె నోటి నుండి రక్తం కారుతూవుండడం కనబడుతుంది. తెల్లటి గుడ్డ కప్పి వుంచడంతో ఆమె మెడ తెగినది లేనిదీ అస్పష్టం. ఆ గదిలోనే బూటు, బూటు, టై వేసుకున్న వ్యక్తి (బహుశా  హంతకుడేమో) బయటకు వెళ్ళబోతూ బల్లమీద ఫోనోగ్రాఫ్ లో ఏదో శబ్దం విని శ్రద్ధగా ఆలకిస్తున్నట్లు అని పిస్తోంది. అక్కడ అతని బౌలర్ హాట్ కుర్చీ మీద, సూట్కేస్ నేలమీద ఉన్నాయి. సూటు వేసుకున్న వ్యక్తి ముఖంలో నేరాన్ని  విస్మరించినట్లుగా ఎటువంటి ఆదుర్దా గాని, ఆతృతగాని కనపడదు.

ఆ గది బయట అతన్ని పట్టుకోవడానికి అన్నట్లుగా ఇద్దరు వ్యక్తులు కాచుకుని ఉన్నారు. వారిలో ఎడమ వైపు వాని చేతిలో  చిన్నపాటి  దుడ్డుకర్ర లాంటిది, కుడి వైపు వాడు వల లాంటిది పట్టుకొని వున్నాడు. లోపలి వ్యక్తి వారిని చూడలేడు కానీ బయటకు అక్కడి రంగం స్పష్టం. వెనుక కిటికీ గుండా ఈ వ్యవహారం అంతా గమనిస్తున్నట్లు ముగ్గురు వ్యక్తులు కనబడుతుంటారు. వారి వెనుక మంచు కప్పిన కొండలతో వున్న చిత్రం తగిలించి వుంది. జాగ్రత్తగా గమనిస్తే, బయట ఇద్దరు, వెనుక ముగ్గురి ముఖకవళికలు ఒకేలా వున్నాయని చెప్పవచ్చును. కొందరు , అక్కడ వున్నది యువతి శవం కాదని, అది మేనక్విన్ అని కూడా చెబుతారు.

జీవిత రహస్యం: ఈ అధివాస్తవిక చిత్రము మిస్టరీ నవల వలె కనబడుతుంది. దీని చిక్కుముడిని విప్పడానికి ఇక్కడ వీక్షకులు తప్పనిసరిగా పరికల్పనలను (hypothesis) ఏర్పరచాలి మరియు అక్కడవున్న మనషుల దృక్కోణంతో సరిచూచుకోవాలి.  అవసరమైతే పరికల్పనను మార్చాలి. ఉదాహరణకు, మంచి దుస్తులు ధరించిన వ్యక్తి హంతకుడు అని మనం ఊహించామా? అతను ఏ ఆయుధాన్ని కలిగి లేడు, లేదా అతను హడావిడిగా కనిపించడు. దృశ్యాన్ని మరింతగా పరిశీలిస్తే, బయట ఉన్న వారంతా డిటెక్టివ్‌ల కంటే నిశ్శబ్ద వీక్షకుల వలె కనిపిస్తారు. వారివద్ద అపరాధిని పట్టుకోవడానికి ఎటువంటి అధికారిక సాధనాలు లేవు. పెయింటింగ్‌లోని ప్రతి భాగము విభిన్నంగా, ఒకదానికొకటి లంకె లేక మరియు ఉదాసీనముగా హేతుబద్ధంగా ఉంటుంది. అయినప్పటికీ అవి తర్కానికి అతీతముగా అధివాస్తవిక పీడకలను ఏర్పరుస్తాయి.

మాగ్రిట్టే చిత్రము అపస్మారక భయాలను తెలుపుతోంది. పెయింటింగ్‌లోని ప్రతి మనిషి చూపరులలోని భిన్నమైన కోణమని పునరావృతమయ్యే ముఖాలు సూచిస్తున్నాయి. మనం కలలు కన్నప్పుడు, అన్ని పాత్రలు చివరికి మన స్వంత మనస్సు యొక్క వివిధ అంశాలు అనే ఆలోచనను రేకెత్తిస్తాయి. మాగ్రిట్టే గారు వాస్తవికతను మొబైల్'లా పట్టుకోవడం సాధ్యం కాదని మనకు గుర్తుచేస్తున్నారు. మరియు దానిని అర్థం చేసుకోవడానికి మన ప్రయత్నాలు చివరికి వ్యర్థంమౌతాయి అన్నట్లుంది.

స్వాభావిక సంక్లిష్టతను అంగీకరించండి: ఈ విధంగా, భయపెట్టిన హత్య మన జీవితపు వాస్తవ అనుభవాన్ని ప్రతిబింబిస్తుంది. సంక్లిష్టత మరియు ఊహించని సంఘటనలతో నిండినదీ ప్రపంచం. మనకు విశ్లేషణాత్మక సామర్థ్యాలు ఉన్నప్పటికీ, జీవితం క్షణక్షణము సవాళ్లతో ఉక్కిరిబిక్కిరిచేసి విశ్లేషణకు తగు సమాయాన్నివ్వదు. ఇట్టి పరిస్థితులలో మానవుడు చేయగలిగినదేమీ లేదు కావున స్వాభావిక సంక్లిష్టతను అంగీకరించి వూరక వుండడమే ఉత్తమము..

అన్నమాచార్యుల పల్లవి విశ్లేషణ: మన అవగాహనకు మించిన వాస్తవికతను మనం ఎదుర్కొన్నప్పుడు, మనం దానిని గుర్తించి, గొప్పదానికి లొంగిపోతామా? కాదే! తరచుగా,  మనము కొత్త సిద్ధాంతాలను కనిపెట్టబోతాము. గర్వంకొద్దీ విశ్లేషణ యొక్క పరిమితులను అంగీకరించడానికి నిరాకరిస్తాము. పరిమిత అవగాహనతో అనంతమైన సత్యాన్ని నిర్వచించే ప్రయత్నాలన్నీ వృథా. వ్యర్థం.

తలఁపు గారణము తత్వవేత్తలకును

చలము గారణము సంసారులకును

ఫలము గారణము పరమవేదాంతులకు

కలిమి గారణము కర్ములకును    ॥అన్నిటికి॥ 

అర్ధము: "తలఁపులే తత్వవేత్తలను నడుపు శక్తి. అసూయ, ద్వేషములే సంసారులకు సవాళ్లు. పరమవేదాంతులకు శ్రీహరి కరుణయే చర్యలకు కారణం. సంపదలు, స్వాస్థ్యములే గురిగా కర్ములు ప్రేరేపించబడతారు." 

వివరణ: దీనిని భగవద్గీతలోని రెండవ అధ్యాయంలోని 42వ శ్లోకం సహాయంతో అర్థం చేసుకోవడానికి ప్రయత్నిద్దాం. ఆ శ్లోకంలో చెప్పిన అవిపశ్చితః (అల్పజ్ఞులు) కోవకి చెందిన వారం మనమంతా.  

శ్లో|| యామిమాం పుష్పితాం వాచం ప్రవదంత్య వి ।
వేదవాదరతాః పార్థ నాన్యదస్తీతి వాదినః ||(2-42)||

భావము: ఓ అర్జునా! వేదములలో చెప్పబడిన ఫలములను తెలుపు భాగములందు ఆసక్తి; అందు చెప్ప బడిన స్వర్గాది ఫలితముల కంటే అధికమైనది వేరేదియూ లేదని వాదించు వారును, విషయ వాంఛలతో నిండిన చిత్తము కలవారును; స్వర్గాభిలాషులగు అల్పజ్ఞులు

అన్నమాచార్యులు సంసారులకు, కర్ములకు, జంతువులకు, బంధులకు, చిల్లరమనుజులకు అనే పదాలు వాడి సామాన్యుల జీవితాన్ని ప్రతిబింబించారు. ఇవి మనమంతా పరిమిత అవగాహనతో జీవించి వుండుటలోని పూర్తి మాధుర్యాన్ని తెలియక నిస్సారమైన జీవితాన్ని నెట్టుకుంటూ గడుపుతున్నామని సూచిస్తున్నాయి. 

తన యాత్మ గారణము తగిన సుజ్ఞానులకు

తనువే కారణము తగ జంతువులకు

ఘనము క్తి గారణము కడ గన్నవారికెల్లా

కనకమే కారణము కమ్మిన బంధులకు ॥అన్నిటికి॥ 

అర్ధము: సుజ్ఞానులకు ప్రతిదీ ఆత్మలోనే ఉద్భవించుచున్నది. జంతువులు శరీరమే పునాదిగా క్రియలు చెపట్టును. హేతువును దాటి చూచువారికి, ఘనముక్తి లక్ష్యం అగుచున్నది. బంధములలో చిక్కుకునవారికి సంపదల అవసరమే పరమావధిగా కన్పట్టును.  

వివరణ: మానవుడు మూల కారణాన్ని తనంతతాను వెలికితీసే వరకు జీవితం ఒక రహస్యంగానే ఉంటుంది. మన అవసరాలు తీరిన తర్వాత ఎదుటి ప్రపంచం గురించి మన ఉత్సుకత తగ్గిపోతే, మన జీవితాలు జంతువుల జీవితాలను పోలి ఉంటాయి. ఇది నిజమైన జీవితం కాదని అన్నమాచార్యులు నొక్కిచెప్పారు, అందుకే వారు ఘాటైన జంతువులకు అనే పదాన్ని ఉపయోగించారు. కమ్మిన బంధులకు (= అవసరములు వారి దృష్టిని కట్టుబడి చేయుచున్నవను అర్ధములో) అనేది భగవద్గీతలోని పదహారవ అధ్యాయంలోని 20వ శ్లోకంలో చెప్పినట్లు "మూఢా జన్మని జన్మని" అనగా తిరిగి తిరిగి ఇక్కడనే ఈ మురికి కూపములోనే తచ్చాడుతూ వుంటారని సూచించడమైనది. 

అలాంటి వ్యక్తుల చర్యలు వారిని తదుపరి చర్యల ఊబిలోకి మాత్రమే లాగివేతీస్తాయని ఇది తెలుపుతోంది. ఇది సత్యానికి మార్గం చూపని వర్తుల మార్గము. అన్నమాచార్యులు కడ గన్నవారికెల్లా (= ఈ కారణములకు కారణమైన దానిని చూచువారికి​) అని ఈ చిక్కులను ముందుగానే గ్రహించి మరియు నిష్క్రియాత్మకత ఆవశ్యకతను గుర్తించి లేదా అనవసరమైన చర్యలను నిలిపివేయడాన్ని మాత్రమే ఆచరణీయమైన కార్యముగా గుర్తించే వ్యక్తులను సూచించారు.

దేవుఁడు గారణము తెలిసినవారికెల్లా

జీవుడు గారణము చిల్లరమనుజులకు

దేవుడు వేరే కాఁడు దిక్కు శ్రీవేంకటేశుఁడే

పావన మాతని కృప పరమకారణము ॥అన్నిటికి॥

Meaning నిజమైన అవగాహన వున్నవారికి భగవంతుడు అన్నిటికీ మూలకారణం. అయితే లక్షలాది చిల్లరమనుజులకు తమ అవసరములే ప్రాథమికముగా తలుస్తారు. ఈ పరమ సత్యమగు వాస్తవికత నుండి వేరుగా దేవునికి ఉనికి లేదు. వేంకటేశ్వరుడు మాత్రమే కోరదగ్గ దిక్కు. అతని కృప పావనమైనది మరియు ప్రపంచంలోని అన్ని కారణాలకు మూలమదే.

వివరణ:

భావాతీతమైన సంబంధం: గతంలో పలుమార్లు సమర్పించినట్లుగా, అన్నమాచార్యుల కీర్తనలు ప్రాపంచికతను దాటి సుదూరాలకు వంతెనలు వేస్తాయి.  అవి మానవ సాధ్యమగు ఎఱుకను దాటి క్రొంగొత్త తలములను వెల్లడిస్తాయి. చిల్లరమనుజులకు ( = సాధారణ వ్యక్తులకు) అనే పదంతో అవి అంతఃశుద్ధిలేని  వారికి మామూలు పదాలుగా కనిపించినప్పటికీ, అన్నమాచార్యులు కీర్తనలోని ప్రతి అక్షరానికి జీవం పోశాడని సూచిస్తుంది.

ఈ సందర్భంగా పోతన భాగవతం లోని ప్రహ్లాదుడు చెప్పిన క్రింది పద్యాన్ని పునశ్చరణ చేసుకుందాం.

ఇందు గలఁ డందు లేఁ డని

సందేహము వలదు చక్రి సర్వోపగతుం

డెం దెందు వెదకి చూచిన

నందందే కలఁడు దానవాగ్రణి! వింటే."

దేవుడు వేరే కాడు దిక్కు శ్రీవేంకటేశుఁడే : "భగవంతునికి మనందరి ముందు ఉన్న వాస్తవికతకు వెలుపల ఉనికి లేదు. అనగా ఈ వాస్తవికతలో చూచువాడు కూడా భాగమే కావున, ఎంతటి దృష్ట ఐనా తనను తాను చూడలేడు కావున భగవంతుని భావనను మాత్రమే స్పృశించగలడు. అందులో సింహ భాగము వినికిడి ద్వారానే గ్రహించుదుము. అందుకనే ప్రహ్లాదుని పద్యంలో "వింటే" (= మనసుపెట్టుకొని వింటే) అనే పదం వినికిడి యొక్క ప్రాముఖ్యతను నొక్కి చెబుతుంది. ఈ భావన  పావెల్ కుజిన్స్కి యొక్క అధివాస్తవిక చిత్రం "గేట్"లో బహు రమణీయముగా చూపబడినది.   ఇది నిజమైన అవగాహనకు వినడానికి నిష్కాపట్యము అత్యంత అవసరమని సూచిస్తుంది.

వినికిడి శక్తి మరియు భగవద్గీత: భగవద్గీత (2-52 యదా తే మోహకలిలం …శ్రోతవ్యస్య శ్రుతస్య చ) ఈ ఆలోచనను బలపరుస్తుంది: “అర్జునా! నీబుద్ధి యెపుడు అజ్ఞానమను మాలిన్యమును దాటునో అపుడిక వినవలసినదానిని గూర్చియు, వినినదానిని గూర్చియు, నీవు వైరాగ్యమును గలిగియుందువు.” ఇది జ్ఞాపకాలను రూపొందించడంలో మరియు మనస్సును కండిషన్ చేయడంలో (స్థితివ్యాజమునకు లోను చేయుటలో) వినికిడి శక్తి ప్రాముఖ్యాన్ని తెలుపుతుంది. 

వ్యక్తులు ఎదుర్కొనే సవాళ్ల నుండి ప్రాధమికంగా ఆహ్లాదకరమైన మరియు బాధాకరమైన జ్ఞాపకాలు ఉద్భవిస్తాయి. ఈ ప్రక్రియలో వినికిడి ముఖ్యమైన పాత్ర పోషిస్తుంది. మనం ఏదైనా విన్నప్పుడు, దానిని దృశ్యీకరించడానికి మరియు మన ప్రస్తుత జ్ఞాపకాలకు అనుసంధానించడానికి మన ఊహను నిమగ్నం చేస్తాము. దీనికి విరుద్ధంగా, మనం ఏదైనా చూసినప్పుడు, మనం ఒక నిర్దిష్ట క్షణాన్ని బంధించి నిల్వ చేస్తాము. అందువల్ల, శ్రవణ అనుభవాలు తరచుగా బలమైన జ్ఞాపకాలను సృష్టిస్తాయి. కుక్కలపై పావ్లోవ్ చేసిన ప్రయోగాల్లో వినికిడి కారణంగా బలమైన కండిషనింగ్ ఏర్పడడం మనమింతకు మునుపు చర్చించుకున్నాము. ఈ రకముగా వినికిడిని మనము ప్రాథమికముగా గమనించ వలసిన అవసరాన్ని ఈ శ్లోకము గుర్తు చేస్తుంది. కొంత రుజువు చేస్తుంది.

భగవంతుని నివాసం: అంతిమంగా, ఒక వ్యక్తి ప్రకృతితో ఏకత్వ స్థితికి చేరుకున్నప్పుడు, వారు కలుషితమైన ప్రపంచంచే తాకబడని పారవశ్య స్థితిని అనుభవిస్తారు. అన్నమాచార్యులు వివరించినట్లుగా, "పావన మాతని కృప" అనగా వారు తమ పరిసరాలను విస్మరించి, దైవికమైన కలయికలో మునిగిపోతారు.

 

-X-X- సమాప్తము -X-X-