T-210 విజాతులన్నియు వృథా వృథా

 అన్నమాచార్యులు

T-210. విజాతులన్నియు వృథా వృథా

 

సకల క్రియల సమన్వయమే సుజాతి

 

కీర్తన సంగ్రహ భావము:

పల్లవి: సత్యమునకు అనుగుణము కాని వన్నియు వృథా. విడువుము. అజామిళాదు లనుసరించిన దదియే సుజాతి. అన్వయార్థము: కేవలము శరీర భావనలతో నిర్ధారించి చేయు తీర్మానములను, మానవ యత్నములను వ్యథా ప్రయాసలుగా తెలిసి విడిచి అజామిళాదులు యేజాతిని అనుసరించారో తెలియుము.

 

చరణము 1: “ఇప్పుడు మనం అనుభవిస్తున్న జాతిభేదములు (ఇది నేను, అది వేరు అను భావములు) శరీరము అను వస్తుసంబంధమైనది. ఇవి మరణముతో అంతమగును. కానీ, ఆత్మకు ఈ విషయములు అంటవు. అది పరిశుద్ధము, అనాది యైనది. ఈ లోకములో ఈ విషయ భేదములను మరపించు హరివిజ్ఞానపు దాస్యం (=సత్యమే జీవన మార్గము) ఒక్కటే సుజాతి.”

 

చరణము 2: “ఆ జీవము, ఆ హరి అందరిలో ఉన్న అంతరాత్ముడు. పరమ యోగులు ఈ ధరణి సంబంధమైన జాతిభేదములను అష్ట మదములనిరి. అవియే ధరణి జీవులను సత్యదూరులను గావించు వికారములు, వక్రీకరణలు (distortions). పరతత్త్వ జ్ఞానమునకు మూలము ధర్మమే. ఆ ధర్మమూలము వరకు చొచ్చుకొనిపోని ఈ భూతలమున మనము ప్రదర్శించు జ్ఞానమే అజ్ఞానము.”

 

చరణము 3: ”సార్వత్రికముగా వైదీకము పాటించు వారికి ఇదియే అవశ్య కర్తవ్యం. శ్రీకాంతుండు శ్రీవేంకటపతి కల్పించిన పరిపూర్ణ సిద్ధి ఇదియే.  ఇవి హద్దులని మనసులో ఎంచక​ సర్వసమ్మతము చాటు వారికి, ఓ దేవా! నీ నామమే సుజాతి.” 

 

 

ఉపోద్ఘాతము:

 

“నేను పరుడను” అని సార్వత్రికముగా భావించుట సహజము. ‘నేను ఇక్కడివాడను కాను’ అని భావించు గుణమునకు ఆధారములు లేవు అని అన్నమాచార్యులు నొక్కి చెబుతున్నారు. 

ధర్మమూలము వరకు చొచ్చుకొనిపోని ప్రజ్ఞయే అవివేకము: “నేను పరుడను” అను ఊహాజనిత భావము నర నరములలో పాకీ మానవుని ఈనాటి స్థితికి కారణమైంది. కర్తృత్వ భావన కానీ, కర్మల స్వభావం కానీ భగవంతునిచే సృష్టించబడవు భగవద్గీత 5-14లో చెప్పినది మనము గుర్తుకు తెచ్చుకోవాలి. (న కర్తృత్వం న కర్మాణి లోకస్య సృజతి ప్రభుః / న కర్మఫలసంయోగం స్వభావస్తు ప్రవర్తతే) ఈ రకముగా చూచినా భూలోకమందలి జీవులను తప్పుదారి పుట్టించుచున్నది తామే సృష్టించుకున్న వికారములు, వక్రీకరణలు (distortions). పరమునకు మూలము ధర్మమే. ఈ భూతలమున మనము ప్రదర్శించు ఆ ధర్మమూలము వరకు చొచ్చుకొనిపోని ప్రజ్ఞయే అవివేకము.” 

శ్రీహరి దాస్యం ఒకటే మార్గం: ఏ ఉపమానములకు సాటిరాని ఈ అలౌకిక కీర్తనలో అత్యంత ప్రకాశవంతమైన జీవితమునకు శ్రీహరి దాస్యం ఒకటే మార్గం అని సూచించారు. సకల క్రియల సమన్వయమే సుజాతి అన్నారు.

 

అధ్యాత్మ కీర్తన:   రాగిరేకు 177-3 సంపుటము: 2-383

విజాతులన్నియు వృథా వృథా అజామిళా  దుల కది యేజాతి ॥పల్లవి॥   జాతిభేదములు శరీరగుణములు జాతి శరీరము సరిఁ దోడనె చెడు ఆతుమ పరిశుద్ధంబెప్పుడును అది నిర్దోషం బనాది యీతల హరివిజ్ఞానపు దాస్యంబిది యొక్కటెపో సుజాతి   ॥విజా॥   హరి యిందరిలో నంతరాత్ముఁడిదె ధరణి జాతిభేదము లెంచిన పరమయోగులీ భావ మష్టమదము భవవికారమని మానిరి ధరణిలోనఁ బరతత్త్వజ్ఞానము ధర్మమూలమే సుజాతి ॥విజా॥   లౌకిక వైదిక లంపటులకు నివి కైకొను నవశ్యకర్తవ్యంబులు శ్రీకాంతుండు శ్రీవేంకటపతి సేసిన సంపాదమిందరికి మేకొని యిన్నియు మీరినవారికి మీనామమే సుజాతి      ॥విజా॥

 

 Details and explanations:

విజాతులన్నియు వృథవృథా

అజామిళాదుల కది యేజాతి   ॥పల్లవి॥ 

భావము: "సత్యమునకు అనుగుణము కాని వన్నియు వృథా. విడువుము. అజామిళాదు లనుసరించిన దదియే సుజాతి." 

వివరణ:

విజాతి: ఇక్కడ విజాతి అనగా తనకు సంబంధించనిది, తనలో సహజముగా ఇమడనిది అను భావనతో చెప్పారు. అజామిళుడు వేశ్యాలోలుడై, చివరి క్షణాలలో నారాయణ నామము జపించి యమదూతల బారి నుండి బయటపడతాడు. శ్రీహరి మార్గమును ఎటువంటి విపత్కర పరిస్థితుల్లో  చేపట్టినా అది వృథా కాదు అని ఇక్కడ ​ఆచార్యులవారు చెప్పారు. 

నిశ్చల నిశ్చతాలు మనవి: మానవులుగా మనమెన్నో ఉద్రిక్తతలకు ఉద్వేగాలకు లోనౌతుంటాం. జాగ్రత్తగా గమనిస్తే వీటికి కారణాలు ఆయా పరిస్థితుల్లో మనము సహజముగా ఇమడలేక పోవడమే. దీనికి మూలం మనమే ఏర్పాటు చేసుకున్న భావనలు.ఈ భావనలు అంతకు మునుపటి అనుభవములు మిగిల్చిన ఆనవాళ్లు. అలాంటి అనేక ఆనవాళ్లు కలిపి "నేను" అనునది ఏర్పడుతుంది. మనమంతా, అసంకల్పితంగా ఈ ప్రక్రియలో భాగమౌతాము. కొన్ని అనుభవాలు సుఖము, ఆహ్లాదము, ఆనందము ఇస్తాయి. వీటిని సహజమని అంగీకరిస్తాం. వీటికి భిన్నంగా  వున్న వాటిని వ్యతిరేకిస్తాం. ఆ వ్యతిరేకతయే ఉద్రిక్తతలకు ఉద్వేగాలకు కారణాలు. ఇదే విషయాన్ని ప్రఖ్యాత అధివాస్తవిక చిత్రకారుడు రెనె మాగ్రిట్ గారి క్రింది కళాఖండం నుండి కూడా గమనించవచ్చును.

 

లెస్ మజిల్స్ సెలెస్టెస్ (అపరిమిత శక్తి ఆకాశం): ఇక్కడ ఆకాశం పాయలుగా విడిపోయి ఎక్కడో దిగువన పైకి వున్న బల్లచెక్కను తాకుతున్నట్లు కనబడుతోంది. అక్కడ ఆకాశానికి బల్లచెక్కకు మధ్య గల దూరమును నలుపు రంగులో చూపి, అది పరిమితం నుండి అపరిమితం వరకు ఏదైనా కావచ్చునని సూచించారు. అది మనము ఊహించ లేనిది. ఆ నల్లని చీకటి ప్రదేశమును ఆకాశం వింతలుగా ఛేదించు కుంటూ ఆ బల్ల మీదకు వచ్చినట్లు కనబడుతోంది. నిర్దిష్ట ఆకృతి లేని ఆ వికృత ఆకారములు కొంత భీతిని కల్పించడానికి చేర్చినవేమో! 

విరుద్ధముల కలయిక​:  చెక్క యొక్క లక్షణాలు: అవి స్పష్టమైన, దృఢమైన, వర్ణనకు ఆస్కార మిచ్చు , రూపురేఖలను కలిగి ఉంటాయి. అవి నీడలను కల్పిస్తాయి. వేస్తాయి. మరియు అన్ని విధాలుగా,  తలమును (ప్లేన్'ని), మరీ పరిమితమైన స్పేస్'ను సూచిస్తుంది. కానీ, ఆకాశం అలాగా కాక స్పష్టమైన, దృఢమైన, రూపురేఖలను కలిగి ఉండదు. అవి కొంత మేర వరకు నీడలను కల్పించును. అయితే. ఇదే ఆకాశం అని చెప్పుటకు వీలులేక అపరిమితమైన స్పేస్ 'కు ఆలవాలమై వుంటుంది. ఎంత వర్ణించినా అస్పష్టమే. 

సమ్మతము అనగా సంపూర్ణ విలినీకరణము:  ఆకాశంలో కొంత భాగం  విడిపోయి,  మధ్యనున్న నలుపు దూరాన్ని దాటుకుంటూ బల్లచెక్కను రెండు  వేర్వేరు ప్రాంతాల్లో తాకుతోంది . ఆకారం లేని ఆకాశం, గట్టి  బల్లచెక్కను తాకిన చోట విధిలేక ఆకారం తీసుకోవాలి. ఆ రెంటి మధ్య ఘర్షణయే మబ్బు తాకిన చోట కరిగినట్లు చూపారు. ఆ చోట కరిగినదేదో (చెక్క లేక ఆకాశం) అన్నది అస్పష్టం. అయినప్పటికీ, అవి రెండు అతుక్కుపోయాయి అని చెప్పవచ్చును. లెస్ మజిల్స్ సెలెస్టెస్ (అపరిమిత శక్తి ఆకాశం) విరుద్ధమైన బల్లపరుపు భాగాన్ని అపరిమితముతో జతచేయబడిన ఏకీకృత 'అవయవం'గా ప్రదర్శిస్తుంది. 

దైవము, మానవుడు: ఇప్పుడు ఈ చిత్రమును ఈ విధంగా అన్వయించుకోవచ్చును. ఆకాశమును దైవము, సత్యము, అనంతములు గాను, బల్లపరుపు  చెక్కను  మానవునిగాను తీసుకొంటే ఆ రెంటి మధ్య సంబంధం చూపుతోంది. ఆకాశం (దైవము) మానవునికి మధ్య దూరాన్ని ఛేదించి రాగలదు కానీ బల్ల  ఆకాశానికి ఎగురలేదు అన్నది స్పష్టం. ఇది వన్ వే ట్రాఫిక్ లాంటిది. అక్కడి వికృత ఆకారములు చూసి భయపడిన, ఆ అవకాశం వుండదు. విజాతియైన మానవుడు సుజాతి (పవిత్రుడు) అగుటకు తన ఇప్పటి లక్షణములను వదిలి మన చుట్టూ ఆవరించుకొని వున్న ఆ ఆకాశ  (ఆ పరమాత్మ) తత్త్వంలో కలసిపోవుట ధ్యానము. లేదా తపస్సు. ఈ కీర్తనలో ఆ పరమాత్మ తత్త్వంలో కలవలేని అశక్తతను 'వృథా'తో తెలియపరిచిరి. 

అన్వయార్థము: కేవలము శరీర భావనలతో నిర్ధారించి చేయు తీర్మానములను, మానవ యత్నములను  వ్యథా ప్రయాసలుగా తెలిసి విడిచి అజామిళాదులు యేజాతిని అనుసరించారో తెలియుము. 

జాతిభేదములు శరీరగుణములు

జాతి శరీరము సరిఁ దోడనె చెడు

ఆతుమ పరిశుద్ధంబెప్పుడును అది నిర్దోషం బనాది

యీతల హరివిజ్ఞానపు దాస్యంబిది యొక్కటెపో సుజాతి   ॥విజా॥ 

భావము: ”ఇప్పుడు మనం అనుభవిస్తున్న జాతిభేదములు (ఇది నేను, అది వేరు అను భావములు) శరీరము అను వస్తుసంబంధమైనది. ఇవి మరణముతో అంతమగును. కానీ, ఆత్మకు ఈ విషయములు అంటవు. అది పరిశుద్ధము, అనాది యైనది. ఈ లోకములో ఈ విషయ భేదములను మరపించు హరివిజ్ఞానపు దాస్యం (=సత్యమే జీవన మార్గము) ఒక్కటే సుజాతి.” 

వివరణ: పై బొమ్మలో ఆకాశం చెక్కను తాకిన చోట సంయోగం చెంది ఒకే వస్తువుగా ఏర్పడడం గమనించవలెను. అనగా సత్యం తప్పించి వేరు లేదను భావము నరనరములలో వ్యాపించి అందులో ఐక్యం కావడమే సుజాతి. అది కానివన్నియు విజాతులే. 

హరి యిందరిలో నంతరాత్ముఁడిదె

ధరణి జాతిభేదము లెంచిన

పరమయోగులీ భావ మష్టమదము భవవికారమని మానిరి

ధరణిలోనఁ బరతత్త్వజ్ఞానము ధర్మమూలమే సుజాతి ॥విజా॥ 

భావము: ”ఆ జీవము, ఆ హరి అందరిలో ఉన్న అంతరాత్ముడు. పరమ యోగులు ఈ ధరణి సంబంధమైన జాతిభేదములను అష్ట మదములనిరి. అవియే ధరణి జీవులను సత్యదూరులను గావించు వికారములు, వక్రీకరణలు (distortions). పరతత్త్వ జ్ఞానమునకు మూలము ధర్మమే. ఆ ధర్మమూలము వరకు చొచ్చుకొనిపోని ఈ భూతలమున మనము ప్రదర్శించు జ్ఞానమే అజ్ఞానము.” 

లౌకిక వైదిక లంపటులకు నివి

కైకొను నవశ్యకర్తవ్యంబులు

శ్రీకాంతుండు శ్రీవేంకటపతి సేసిన సంపాదమిందరికి

మేకొని యిన్నియు మీరినవారికి మీనామమే సుజాతి      ॥విజా॥ 

ముఖ్య పదములకు అర్థములు: మేకొని = సమ్మతించి; సంపాద = పూర్తి, సిద్ధి 

భావము: ”సార్వత్రికముగా వైదీకము పాటించు వారికి ఇదియే అవశ్య కర్తవ్యం. శ్రీకాంతుండు శ్రీవేంకటపతి కల్పించిన పరిపూర్ణ సిద్ధి ఇదియే.  ఇవి హద్దులని మనసులో ఎంచక​ సర్వసమ్మతము చాటు వారికి ఓ దేవా నీ నామమే సుజాతి.” 

వివరణ:

మేకొని యిన్నియు మీరినవారికి మీనామమే సుజాతి: “లోకరంజకము తమలోనిసమ్మతము” అని అన్నమాచార్యులు ముందే పేర్కొని ఉన్నారు. మానవుడు అనుభవించు సర్వావస్థలను శ్రీహరి  ప్రసాదము అని స్వీకరించలేని అశక్తతను విజాతి అన్నారు. సర్వ సమ్మతిని తెలుపు ఆ స్థితిలో మానవుడు తానెవరో మరిచి పరలోక ద్వారము తట్టుటకు సమర్థుడగును. అయినా శ్రీహరిదాస్యము తప్ప మిగిలినవేమీ కోరని ఆ మహానుభావులకు జీవము నిర్జీవము ఒకటై కనిపించగా, అట్టిస్థితిలో వారు చేపట్టునది శ్రీహరినామమే.

x-x సమాప్తంx-x

T-209. సకల భూతదయ చాఁలఁగ గలుగుట

 అన్నమాచార్యులు

T-209. సకల భూతదయ చాఁలఁగ గలుగుట

 

మంచికీ చెడ్డకీ నుడుమ కంచుగోడలున్నాయి మీకు. : శ్రీశ్రీ

 

కీర్తన సంగ్రహ భావము:

పల్లవి: “అవ్వారిలో దైవము ప్రకటమైనప్పుడు సమస్తప్రాణుల పట్ల మిక్కిలి భూతదయ గలుగుట సముచితమైన ఫలము”

చరణము 1: “ఎప్పుడూ మదిలో కదలాడే ఫలవాంఛఁలకు తగులకుండా మనసును సిద్ధపఱచుటయే కర్మియైన ఫలము. అన్నికర్మములలో బ్రహ్మార్పణము చేయు బుద్ధి కలుగుట హరికృప గలిగినదనుటకు  నిదర్శనము.”

చరణము 2: “ఎప్పుడు తిరువేంకటేశు సేవకుఁడౌట జరుగునో అపుడే మానవ జన్మము నెత్తినందుకు సాఫల్య మగును. ఎప్పుడు ముంచుకొస్తున్న సుఖదుఃఖములను సమముగా చూడ నేర్చునో అపుడే విజ్ఞాన మొందె ననుటకు నిరూపణ మగును.”

 

 

 

ఉపోద్ఘాతము:

 

అన్నమాచార్యుల కీర్తనలు పరమపద సోపానములు: అన్నమాచార్యుల కీర్తనలను అర్ధం చేసుకోవడనికి కేవలము భాషా జ్ఞానం సరిపోదు.  మనము వారి అడుగు జాడలలో నిలబడి వారి మనస్సులోని మర్మము తెలియుటకు ప్రయత్నము చేయ వలెను.  ఆచార్యుల వారు మానవాతీత తలమున నిల్చి కీర్తనలను వ్రాసినారన్నది విదితమే. వారు ఆ అవ్యక్త స్థితిలో చెప్పిన ఈ కవిత్వములు పరమపద సోపానములు. ఒక్కొక్క మెట్టు ఎక్కుతున్న కొలది వారి రచనలలోని తీయదనమే కాదు, అసంభవమగు విజ్ఞానమునకు తలుపులు తెరుచుకొంటాయి. ఈ కీర్తనలో "కప్పిన సౌఖ్యదుఃకర్మములు సమముగా నొప్పుట విజ్ఞానమొదవిన ఫలము"తో అటువంటి విషయమునే చెప్పిరి.

 

విజ్ఞాన ఖని: "దేహసంభవమైన ఫలము” అని మానవులందరికీ ఈ ఫలము లభించునని అన్నమాచార్యులు తెలుపుచున్నారు. అటువంటి సంభవమును నిశ్చయము చేయగల అత్యున్నత స్థాయి గల  కీర్తన ఇది. కాబట్టి స్నేహితులారా, ముఖ్యముగా అన్నమాచార్యుల కీర్తనలను కేవలము హైందవ సంప్రదాయ కీర్తనలుగా కాకుండా, అత్యద్భుత  విజ్ఞాన ఖనులుగా చూచి అధ్యయనము చేయవలెను.

 

అధ్యాత్మ కీర్తన:  రాగిరేకు 36-4 సంపుటము: 1-223

సకల భూతదయ చాఁలఁగ గలుగుట ప్రకటించి దేహసంభవమైన ఫలము    ॥సకల॥ తలకొన్న ఫలవాంఛఁ దగులకుండఁగఁ జిత్త- మలవరించుట కర్మియైన ఫలము పలుకర్మములలోన బ్రహ్మార్పణపుబుద్ధి గలుగుట హరికృప గలిగిన ఫలము      ॥సకల॥ యెప్పుడుఁ దిరువేంకటేశు సేవకుఁడౌట తప్పక జీవుఁడు దానైన ఫలము కప్పిన సౌఖ్యదుఃకర్మములు సమముగా నొప్పుట విజ్ఞానమొదవిన ఫలము        ॥సకల॥

 

Details and explanations:

సకల భూతదయ చాఁలఁగ గలుగుట

ప్రకటించి దేహసంభవమైన ఫలము      ॥సకల॥

భావము:  “అవ్వారిలో దైవము ప్రకటమైనప్పుడు సమస్తప్రాణుల పట్ల మిక్కిలి భూతదయ గలుగుట సముచితమైన ఫలము”

వివరణ​:

దేహసంభవమైన ఫలము: "దేహసంభవమైన ఫలము” అని మానవులందరికీ ఈ ఫలము లభించునని అన్నమాచార్యులు తెలుపుచున్నారు. అటువంటి సంభవమును నిశ్చయము చేయగల అత్యున్నత స్థాయి గల  కీర్తన ఇది. ఈ పల్లవిలో చెప్పిన  “సకల భూతదయ చాఁలఁగ గలుగుట”ను క్రింది భగవద్గిత శ్లోకము ద్వారా వివరించుకుందాము.

సన్నియమ్యేన్డ్రియగ్రామం సర్వత్ర సమబుద్ధయః

తే ప్రాప్నువన్తి మామేవ సర్వభూతహితే రతాః (12-4)

భావము:- ఎవరు ఇంద్రియములన్నిటిని బాగుగ స్వాధీనపఱచుకొని ఎల్లెడల సమభావము గలవారై నన్నే పొంది సమస్తప్రాణులకును హితమొనర్చుటయం దాసక్తిగలవారై యుందురు.

ఇక్కడ ఆచార్యుల వారు “సకల భూతదయ చాఁలఁగ గలుగుట” సంభవము అని వక్కాణించుచున్నారు. ఇది అత్యంత కీలకము. అట్టివారు మానవజాతికే కాక సమస్త జంతు ప్రపంచమునకు కూడా హితులే. అట్టి అరుదైన జన్మము ఆచార్యుల వారిది.

ఆధారములేని యోగ్యత: మనము "భూతదయ"గలవారమని చెప్పుకొనుటకు ఆధారములే లేవు. మానవుల కార్యకలాపములు వాతావరణమును, భూమిని హీన స్థాయిలకు త్వరితగతిని లాక్కేళ్ళుటకే దోహదములౌతున్నాయి. అంతేకాక మనకు వారసత్వముగా దక్కిన సరీసృపములను  కాపాడుటలో మానవుల నిర్లక్ష్యధోరణి తేటతెల్లమగును. అన్నమాచార్యులు పేర్కొన్న“సకల భూతదయ చాఁలఁగ గలుగుట” సంకల్పముతో సాధించలేని ఒక అసాధారణమైన మానసిక స్థితిని తెలుపుచున్నది.  ఏసుప్రభువు కూడా ఇటువంటి దయాగుణముతోనే జీవనమును సాగించెను. రామానుజులు కూడా అప్పటివరకు బ్రాహ్మాణులకే పరిమితమైన వేదాధ్యయనము, దేవాలయ దర్శనములు సార్వత్రికములు గావించెను.

అధివాస్తవిక చిత్రము: ఇకపోతే ఈ పల్లవి భావమును రెనె మాగ్రిట్‌ గారు వేసిన  ప్రజలు ఆశ్రయించు విహంగదృశ్యం (Popular Panorama)  ద్వారా మరింత విశద పరచుకుందాం. మాగ్రిట్‌ని చిత్రకారునిగా మలుపుతిప్పిన పెయింటింగ్’లలో ఇది కూడా ఒకటని చరిత్రకారులు చెబుతారు. ఇది చూస్తే 'క్యూబిజం'కు చెందినదేమో అనే అనుమానం కూడా రావచ్చును. 

విహంగదృశ్యం: మొత్తం మీద ఇక్కడ మూడు భాగాలను (పొరలను) చూడవచ్చును. అన్నింటి కంటే పైభాగములో మేఘావృతమైన సముద్రము, తీరము కనబడుతుంటాయి. మధ్యలో దట్టమైన​ అడవి కనబడుతోంది. అది చూస్తే చెట్లకి వేళ్ళు వేయడం మరిచిపోయారనిపిస్తుంది. సముద్రతీరము అడవికి  మధ్య ఱంపముతో కోసారా అన్నట్లుగా వెడల్పాటి రేఖ విదదీస్తూ కనబడుతుంది. ఆ పట్టణం లోని  మిద్దెల మీద ఆ అరణ్యము కప్పివుందని అనిపిస్తుంది. పట్టణాన్ని అరణ్యాన్ని వేరు పరుస్తూ ఱంపముతో కోసారనిపించు మందమైన​ రేఖ కనబడుతోంది. దీనికి ప్రజలు ఆశ్రయించు​​ విహంగదృశ్యం (Popular Panorama)  అని పేరెందుకు పెట్టారో అనిపిస్తుంది.

గంభీరమగు సమతుల్య స్థితి: ఇది అధివాస్తవిక చిత్రమని మరచిపోకండి. ఆక్కడ కనబడుతున్న పట్టణం లోని  మిద్దెలు మనలో దాగివున్న జ్ఞాపకములకు ప్రతీక అనుకోండి. ఆ దట్టమైన అడవి మనలో రూపు దిద్దుకొను ఆలోచనలు అనుకోండి. గజిబిజిగా క్రమ్ముకున్న అడవులు మనలోని అస్తవ్యస్త ఆలోచనలను సూచిస్తాయి. పైని సముద్రము  దూరముగా ప్రశాంతముగా వున్న స్థితిని చూపుతుంది. ఒక్కోక్క జ్ఞాపకము ఒక్కో రకముగా అడవిలోని చెట్లకు (ఆలోచనలకు) వూతమిస్తుంది. మూడు తలములను విడదీస్తూ వున్నరేఖలు మానవుడు నిర్ణయింపలేని విషయమును చూపుతున్నవి. అనగా ఏ జ్ఞాపకము ఏ రకమైన ఆలోచనలకు తావిచ్చునో తెలియలేము. ఆలోచనా తరంగములతో సతమతమగు మనకు ఆ  పైన చూపిన సముద్రము  (గంభీరమగు సమతుల్య స్థితి) చేరలేని తీరమే.

అనంతమునకు దారి: ఇంకోరకముగా చూస్తే సముద్రము విశాలమైనది. లోతైనది. దాదాపు అనంతమైనది. అడవి సముద్రము కంటే చిన్నది, చిన్న పట్టణం కంటే పెద్దది. ఈ రకముగా అలోచిస్తే అనంతమునకు దారి ఆ అడవి ద్వారా కాదు. అనంతమును మనలోకి ఆహ్వానించడమే. ఆ సముద్రము ఆడవిని ఆ పట్టణమును ముంచివేసి తనలో కలుపుకోగలదు. కానీ మనము మన ఇప్పటి ఆలోచనలను భద్రముగా వుంచుకోవాలని చూస్తాము. అటువంటి స్థితిలో జ్ఞాపకములు ఆలోచనలు అంతంకావు. అవి పుంఖానుపుంఖముగా పుడుతూనే వుంటాయి. శ్రీశ్రీగారి ‘వ్యత్యాసం’ అనే కవితలోని చిన్న భాగమును చూడండి. 

“మంచికీ చెడ్డకీ నుడుమ

కంచుగోడలున్నాయి మీకు.

మంచి గదిలోనే

సంచరిస్తాయి మీ ఊహలు.

ఇదివరకే ఏర్పడిందా గది.

అందుకే వడ్డించిన విస్తరి మీ జీవితం.

నిశ్చల నిశ్చితాలు మీవి.” 

క్రమక్రమముగా చేరగలిగిన స్థితి కాదు:  ఇప్పుడు అర్ధమౌతుంది ఈ బొమ్మ పేరు  “ప్రజలు ఆశ్రయించు విహంగదృశ్యం” (Popular Panorama)  అన్నదెందుకో. ఇంకొంచెం అలోచిస్తే  ఆత్మసర్పణ అనునది కొద్దికొద్దిగా చేయుచూ క్రమక్రమముగా చేరగలిగిన స్థితి కాదని, ఆ  సముద్రము అమాంతముగా  ఆలోచనలను, జ్ఞాపకములను తుడిచిపెట్టెయ్యాలే తప్ప చూస్తూచూస్తూ మనము అందులో, ఆ ప్రవాహములో చేరలేము. ఇప్పుడు  “కడలుడిపి నీరాడఁగాఁ దలఁచువారలకు / కడలేని మనసునకుఁ గడమ యెక్కడిది” అను కీర్తన అర్ధము కూడా అవగాహన అవుతుంది.

ఈ రకముగా మానవుడు తన అస్తిత్వము వదలలేక ఆత్మసమర్పణకు ఉద్యుక్తుడు కాలేక అట్లని దానిని వీడలేక సతమతమౌతాడు.

తలకొన్న ఫలవాంఛఁ దగులకుండఁగఁ జిత్త-

మలవరించుట కర్మియైన ఫలము

పలుకర్మములలోన బ్రహ్మార్పణపుబుద్ధి

గలుగుట హరికృప గలిగిన ఫలము        ॥సకల॥

భావము:  ఎప్పుడూ మదిలో కదలాడే ఫలవాంఛఁలకు తగులకుండా మనసును సిద్ధపఱచుటయే కర్మియైన ఫలము. అన్నికర్మములలో బ్రహ్మార్పణము చేయు బుద్ధి కలుగుట హరికృప గలిగినదనుటకు  నిదర్శనము.

వివరణ​: ఈ చరణము పూర్తిగా భగవద్గీతలోని క్రింది శ్లోకాల నుండి గ్రహించ బడినది. ఈ చరణములోని మొదటి రెండు పంక్తులు  భగవద్గీతలోని "అత్యేతి తత్సర్వమిదం విదిత్వా / యోగీ పరం స్థానముపైతి చాద్యమ్ 8-28"  (= యోగియైనవాడు యజ్ఞము, దానము, తపస్సు మొదలగు వాని ఫలములు గ్రహింపక అనాదియగు బ్రహ్మస్థానమును పొందును)  శ్లోకము నుండి గ్రహించ బడినవి.

మిగిలిన రెండు పంక్తులు “బ్రహ్మార్పణం బ్రహ్మ హవిర్బ్రహ్మాగ్నౌ .....బ్రహ్మకర్మసమాధినా” ( = సంపూర్ణ  ధ్యానములోనే  నిమగ్నమై హోమ సాధనములు,  హోమద్రవ్యములు, యజ్ఞ కర్మ, యజ్ఞాగ్ని అన్నీ కూడా  బ్రహ్మమే అను ఏకాగ్ర భావముతో యజ్ఞమును చేయువారు ఆ బ్రహ్మమును సునాయాసంగా పొందుతారు) భగవద్గీతలోని 4-24ను సూచిస్తున్నవి.

యజ్ఞము అనగా త్యజించుట​. వదలివేయుట​. పైన చెప్పిన విషయములు సులభ మనిపించు చున్నను మానవుని వద్ద  మదిలో నాటుకున్న విషయములను వెలికితీయు లేదా త్యజించు విధానమే లేదు. జాగ్రత్తగా గమనించిన ఇవన్నియూ ప్రవాహములో కొట్టుకు పోవడం లాంటి వాటిని సూచిస్తున్నాయి. మానవుడు సాహసము చేయుటకు కూడా  అస్కారములేని, పైన పేర్కొన్న విధముగా అకస్మాత్తుగా తుడిచిపెట్టు చర్యలని తెలియవలెను. వీనిని చేపట్టుటకు ప్రపంచములోని ఏ హీరో కూడా చేయలేని సాహసము, ధైర్యము కావలెను. ఆ స్థితి మరణమును సైతం లక్ష్య పెట్టకుండా పరమ సత్యమును వెంబడించునది. 

 

యెప్పుడుఁ దిరువేంకటేశు సేవకుఁడౌట

తప్పక జీవుఁడు దానైన ఫలము

కప్పిన సౌఖ్యదుఃకర్మములు సమముగా

నొప్పుట విజ్ఞానమొదవిన ఫలము          ॥సకల॥

భావము:  “ఎప్పుడు తిరువేంకటేశు సేవకుఁడౌట జరుగునో అపుడే మానవ జన్మము నెత్తినందుకు సాఫల్య మగును. ఎప్పుడు ముంచుకొస్తున్న సుఖదుఃఖములను సమముగా చూడ నేర్చునో అపుడే విజ్ఞాన మొందె ననుటకు నిరూపణ మగును.”

 

వివరణ:

తిరువేంకటేశు సేవకుఁడౌట:  అన్నమాచార్యులు మానవ జన్మము యొక్క ఉత్కృష్టస్థానము తిరువేంకటేశు సేవకుఁడౌట అని పలుమార్లు పేర్కొనిరి. "ఎమ్మెలఁ బుణ్యాలు సేసి యిల నేలవచ్చుఁ గాక / కమ్మి హరి దాసుఁడు గావచ్చునా" (పెద్ద పెద్ద పుణ్యకార్యములు చేసి చక్రవర్తియై భూమిని పరిపాలించుటైన సులభమే కాని  యే విధముగా భక్తిని పెంచుకొని  హరిదాసుడు కాగలడు? (హరికి దాసుడౌట  సులభసాధ్యమేనా? ఎవరూ కోరి భక్తులుకాలేరని, భక్తి తప్ప వేరు మార్గము లేదని గ్రహించినవారు తప్పించి అని అర్ధము).

సుఖదుఃఖములు సమముగా నొప్పుటయే విజ్ఞానము:  భగవద్గీతలోని 2-48వ శ్లోకము సమత్వమును నిర్వచించినది. సిద్ధ్యసిద్ధ్యోః సమో భూత్వా సమత్వం యోగ ఉచ్యతే (=జయాపజయములు ద్వంద్వములు. వాని పట్ల ఆసక్తి విడిచిపెట్టి, ఓ అర్జునా, నీ కర్తవ్య నిర్వహణలో నిమగ్నుడవై ఉండుము. ఇటువంటి సమత్వ బుద్ధియే యోగము అని చెప్పబడును).

పైన పేర్కొన్న రెండు విషయములు కూడా మనవులకు దాదాపు అసంభవమైనవే. ఐననూ అన్నమాచార్యుల వారు వాటిని "ప్రకటించి దేహసంభవమైన ఫలము" అని చెప్పిరి. అనగా మానవులుగా మన ఇప్పటి ధోరణిని నూటికి నూరు శాతము వదలి వుండవలెనని అర్ధము. ఈ సవాలుకు సవాలు విసరగల ధైర్యము లేదు. మనముత్త కాగితపు పులులము మాత్రమే.

 

x-x సమాప్తంx-x

T-207. ఇన్నియు ముగిసెను ఇటు నీలోననె

 అన్నమాచార్యులు

T-207. ఇన్నియు ముగిసెను ఇటు నీలోననె

 

పరస్పరం సంఘర్షించిన శక్తులలో చరిత్ర పుట్టెను: శ్రీశ్రీ

Press here for reading the commentary in English

కీర్తన సంగ్రహ భావము:

పల్లవి: "ప్రభూ, అన్ని దారులు, అన్ని భావనలు నీలోనే కలిసిపోతున్నాయి. నాకు అగపడుతున్న నీ అనంతమైన ప్రతిబింబాలు నాలో  క్షణక్షణం ఒక్కొక్క తలపును రేకెక్తిస్తూ ఇతరులకు అందించడానికి పదాలు కూడా లేకుండా నన్ను మౌనంగా వుండేలా చేస్తోంది."

చరణము 1: “బంగారంలా మెరిసే ఒక్కక్క రోమకూపంబులలో దాగి విశ్వంలోని అనంతమైన ప్రపంచాలట. యెందరు బ్రహ్మలో యెంత ప్రపంచమో చెప్పలేను. ఇంత స్పష్టంగా తెలిసినా, ఐనప్పటికీ మతిమాలి ‘మేము పరులమని’  భావించువారిని ఏమనేది?”

చరణము 2: "నీ కొనచూపుతోనే అసంఖ్యాక సూర్యులు ఏకమై వుదయిస్తారు. మేరలు నిర్ణయించలేనిది నీ విస్తీర్ణము. పైగా అది దాచిన నీ నివాసం నాకు రహస్యంగా మిగిలిపోయింది. అటువంటి  నీ  ముందు ఇతరుణ్ణి అని చెప్పగలుగు సాహసం చేయగలమా? నీ కీర్తితోనే ఇతరములన్నీ ప్రకాశిస్తున్నాయి. నీవే అన్నిటికీ వెలుగు, జీవమూను. మాకు విడిగా అస్థిత్వమేది?"

చరణము 3: "ఓ వేంకటేశ్వర స్వామి, నీ చిన్నిమాయతో గుట్టలు గుట్టలుగా కనబడు ఈ అనంతమగు లోకాలు పుట్టాయట.  నీ వైభవం జీవములేని పదాలను అధిగమించి, నన్ను విస్మయానికి గురిచేస్తోంది. నీ అపరిమితమైన కీర్తి ముందు ఇతర వాదనలన్నీ అసంపూర్ణంగా మారాయి."​

ఉపోద్ఘాతము: "ఈ కీర్తన అన్నమాచార్యుల గొప్పతనానికి ఒక మచ్చుతునక. అలౌకికమైన రచన. ఇటువంటి కీర్తన భవిష్యత్తులోనూ రాబోదు అంటే అతిశయోక్తికాదు.  ఇందులో, ఆచార్యుల వారు "సమస్తము భగవంతునిలో ఉద్భవించి, అతడిలోనే సంగమిస్తుంది" అను మహిమను ప్రత్యక్షంగా చూపుతారు. కవి పదేపదే "పరులు" అనే పదాన్ని ఉపయోగించారు. ఇది మనందరిలో లోతుగా వేళ్ళూనుకున్న"నేను ఈ ప్రపంచానికి చెందను. వేరే ఎక్కడినుంచో వచ్చాను" అను  తారుమారు చేయు అసంకల్పిత ​​ విశ్వవ్యాప్త భావనను ప్రతిధ్వనిస్తుంది.

అంతర్గత వ్యతిరేకత: ఒకవైపు మానవుడు స్వార్ధం కోసం చేయు ప్రయత్నాలు,  ఇంకోవైపు విశ్వంతో సామరస్యముగా మెలగుటకు చేపట్టు కార్యములు ఒకదానికొకటి వ్యతిరేకములై అతని మదిలో, చేతలలో సంఘర్షణను రేపును. ఈ కీర్తన ఆ అంతర్యుద్ధమునకు అద్దం పట్టింది.

కవి, పరిశీలకులు:  అన్నమాచార్యుల వారు కేవలం కవి మాత్రమే కాదు - నిశితమైన పరిశీలకులు మరియు అసమాన విశ్లేషకులు. వారి రచనలు మానవుని మానసిక స్థితిపై అలౌకికమైన అంతర్దృష్టులను అందిస్తాయి. ముఖ్యంగా, అన్నమాచార్యులు కీర్తనలను వినోదం కోసం వ్రాయలేదు. మానవుల మనస్తత్వాన్ని అన్వేషించడానికి మరియు అర్థం చేసుకోవడానికి ఒక సాధనంగా ఈ కీర్తన ఒక అద్భుతంగా ద్యోతకమౌతుంది."

అధ్యాత్మ కీర్తన: రాగిరేకు 215-3 సంపుటము: 3-87

ఇన్నియు ముగిసెను ఇటు నీలోననె పన్ని పరులఁ జెప్పఁగఁ జోటేది ॥పల్లవి॥ కుందని నీరోమకూపంబులలో గొందుల బ్రహ్మాండకోట్లట యెందరు బ్రహ్మలో యెంత ప్రపంచమో యిందుఁ బరులమని యెంచఁగనేది  ॥ఇన్ని॥ నీ కొనచూపున నెఱిఁ గోటిసూర్యు- లేకమగుచు నుదయింతురటా నీ కాయమెంతో నీ వునికేదో నీకంటెఁ బరులని నిక్కఁగనేది  ॥ఇన్ని॥   జీవకోటి నీ చిన్నిమాయలో ప్రోవులగుచు నటు పొడమెనటా శ్రీవేంకటేశ్వర చెప్పఁగ నీవెంతో ఆవలఁ బరులకు నాధిక్యమేది  ॥ఇన్ని॥

Details and explanations:

ఇన్నియు ముగిసెను ఇటు నీలోననె

పన్ని పరులఁ జెప్పఁగఁ జోటేది   ॥పల్లవి॥

భావము:  "ప్రభూ, అన్ని దారులు, అన్ని భావనలు నీలోనే కలిసిపోతున్నాయి. నాకు అగపడుతున్న నీ అనంతమైన ప్రతిబింబాలు నాలో  క్షణక్షణం ఒక్కొక్క తలపును రేకెక్తిస్తూ ఇతరులకు అందించడానికి పదాలు కూడా లేకుండా నన్ను మౌనంగా వుండేలా చేస్తోంది."

వివరణ​: అన్నమాచార్యులు ఈ పల్లవి ద్వారా సత్యం తప్ప మరేమీ నిలిచి వుండదని  చెప్పారు. దానిని  'దేవుడు' అని కొందరు 'సర్వశక్తిమంతుడు' అని కొందరు 'తెలియనివాడు' అని కొందరు 'పరము' అని కొందరు పిలిచినా, ఇవన్నీ ఒకే విషయాన్ని సూచిస్తాయి. ఆ వర్ణనాతీతమైన ధ్యాన స్థితిలో అన్నమాచార్యులు  సత్యమును దర్శించారు. వారి పరిస్థితి శ్రీమహావిష్ణువు యొక్క విశ్వరూపాన్ని చూసినప్పుడు అర్జునుడి స్థితిని పోలి ఉంటుంది. క్రింది భగవద్గీత శ్లోకం చూడండి.

ద్యావాపృథివ్యోరిదమంతరం హి
వ్యాప్తం త్వయైకేన దిశశ్చ సర్వాః ।
దృష్ట్వాద్భుతం రూపముగ్రం తవేదం
లోకత్రయం ప్రవ్యథితం మహాత్మన్ ।। 11-20 ।।

భావము: భూమ్యాకాశముల మధ్యగల  ప్రదేశమంతా అన్ని ప్రధాన దిశలను చుట్టుముట్టి, రవ్వంత ఖాళీని కూడా వీడకుండా సర్వవ్యాప్తుడవై ఉన్నావు. ఓ మహత్మా, నీ సర్వోన్నత సార్వభౌమత్వాన్ని అంగీకరిస్తూ, నీ యొక్క అద్భుతమైన మరియు భయంకరమైన స్వరూపమును దర్శిస్తూ, ముల్లోకములూ భయంతో కంపించిపోవటం నేను గమనిస్తున్నాను.

పన్ని పరులఁ జెప్పఁగఁ జోటేది : "నా అవగాహన కూడా నీ తేజస్సులో కొట్టుకుపోయింది.” ఇటువంటి అత్యద్భుతమైన దృశ్యాన్ని చూసినవారు మాటలు చేష్టలు ఉడిగి మౌనులై పోతారు. వారు చూచిన దానిని తిరిగి చెప్పలేకపోతారు. అదే విషయాన్ని అన్నమాచార్యుల వారు ప్రస్తావించారు.

కుందని నీరోమకూపంబులలో

గొందుల బ్రహ్మాండకోట్లట

యెందరు బ్రహ్మలో యెంత ప్రపంచమో

యిందుఁ బరులమని యెంచఁగనేది     ॥ఇన్ని॥

భావము:  బంగారంలా మెరిసే ఒక్కక్క రోమకూపంబులలో దాగి విశ్వంలోని అనంతమైన ప్రపంచాలట. యెందరు బ్రహ్మలో యెంత ప్రపంచమో చెప్పలేను. ఇంత స్పష్టంగా తెలిసినా, ఐనప్పటికీ మతిమాలి ‘మేము పరులమని’  భావించువారిని ఏమనేది?

వివరణ​:

“యిందుఁ బరులమని యెంచఁగనేది” వివిధ వార్తాపత్రికల కథనాలు, పుస్తకాలు మరియు సాహిత్యంలోను 'Men are from Mars, Women are from Venus” (=ఆడవాళ్ళు శుక్ర గ్రహము నుంచి మగవాళ్ళు అంగారక గ్రహం నుంచి)' ‘మేము గ్రహాంతరవాసులం’ ‘తాత్కాలికంగా ఈ భూమిని సందర్శిస్తున్నాం’ అనే ఆస్కారము లేని​ భావనలు, మాటలు దొర్లడం గమనించవచ్చు. విశ్వవ్యాప్తమైన ఈ భావనకు ఎలాంటి ఆధారం లేదని అన్నమాచార్యులు స్పష్టంగా తెలియజేస్తున్నారు.

పరస్పరం సంఘర్షించిన శక్తులలో చరిత్ర పుట్టెను: ఈ కీర్తనలో అన్నమాచార్యుల సందేశం యొక్క ప్రాముఖ్యతను పరిశీలిద్దాం. వ్యక్తులు తమ అహంబావాన్ని, కుటిలత్వాన్ని విడిచిపెట్టినప్పుడు వారు అంతిమంగా ద్వంద్వతను ఎదుర్కొంటారు: స్వీయము మరియు దానికి పరిపూరకరమైన మరొకటి. ఈ ద్వంద్వత్వం జీవనము మరియు మరణం యొక్క సామరస్య కలయికను సూచిస్తుంది. రెండు పరస్పర వ్యతిరేకములు మనకు తెలియని రీతిలో అనుసంధానించబడిన అంశాలు. అవి రెండు చేరి పూర్ణమును ఏర్పరుస్తాయి. ఈ పరస్పర విరుద్ధ భావాలను గుర్తించడం పైపైకి సూటిగా అనిపించవచ్చు. కానీ ఏ సంప్రదాయ హీరో కూడా సాహసించని మరణాన్ని ఆలింగనం చేసుకోకుండా వానిని ప్రత్యక్షముగా దర్శించలేము. అందుకు అసాధారణమైన ధైర్యం చాలా కీలకం.

తెలుపు నలుపు హంసలు: ఈ ఆలోచనను లోతుగా పరిశోధించడానికి, హిల్మా ఆఫ్ క్లింట్ యొక్క చతురత్వతో కూడిన కళాకృతి "స్వాన్ నం. 1"ని (1915) విశ్లేషిద్దాం. రెండు హంసల పెయింటింగ్‌తో 24 వరుస బొమ్మల శృంఖల మొదలౌవుతుంది. నలుపు నేపథ్యంలో ఒకటి గుడ్డు పెంకు తెలుపు. మరొకటి తెలుపు రంగులో బొగ్గు నలుపు. పెయింటింగ్‌ను విభజించే క్షితిజ సమాంతర రేఖతో అవి వేరు చేయబడ్డాయి. కానీ అవి మధ్యలో ముక్కుతో ముక్కు, రెక్కకొనతో రెక్కకొన కలుస్తాయి.

ప్రాథమిక క్రియాశీల శక్తి: స్కెచ్ లాంటి అవుట్‌లైన్‌లు మరియు వ్యక్తీకరణ కుంచె విసురలలోని యుక్తుల (బ్రష్‌స్ట్రోక్‌ల) ద్వారా వర్గీకరించబడిన ఈ భాగం బొమ్మ యొక్క పరిధులు అధిగమించి వాస్తవికత వైపు పరుగిడుతుంది. హంసల రెక్కల నుంచి వెలువడే క్రియాశీల శక్తి (డైనమిక్ ఎనర్జీ) స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది. ఎగువ హంస దిగువ హంస రెక్కలతో కలయికను ప్రతిష్టాత్మకమైన మైఖేలాంజెలో గారి "క్రియేషన్ ఆఫ్ ఆడమ్" నుంచి ప్రేరేపించ బడినదా అన్నట్లు  కనబడుతుంది. ఒక వాడియైన సంజ్ఞ, రహస్యము చిత్రీకరించబడింది. ఈ పెయింటింగ్ దృశ్యమాధ్యము కంటే అది తెలుపు సందేశమునకే ప్రాధాన్యమిచ్చి సృష్టి రహస్యాన్ని వెలికితీసేందుకు అఫ్ క్లింట్ గారు మనను ఆహ్వానిస్తారు.  

యిన్ మరియు యాంగ్: అఫ్ క్లింట్ యొక్క పెయింటింగ్ అలంకారిక విధానంలో లోతైన ఆధ్యాత్మిక వృత్తాంతముతో  సమతుల్యం చేస్తుంది. కళాకృతిని హుషారయిన, మరోప్రపంచపు సంజ్ఞలతో నింపుతుంది. రెండు హంసలు ముక్కులు మరియు రెక్కల సున్నితమైన బ్రష్‌లో కలుస్తాయి, వాటి విరుద్ధమైన రంగులు, నేపథ్యము వాని మధ్య వ్యతిరేకతను మరింత పెంచుతాయి. దృశ్యమానంగా అద్భుతమైన కలయికను సృష్టిస్తాయి. అయినప్పటికీ, ఆ హంసల మధ్య చెప్పలేని ఉద్వేగము స్పష్టం. కానీ విచిత్రంగా ఆ రెండు హంసలు ఐక్యత కోసం ప్రయత్నిస్తున్నట్లు కనబడతాయి. యిన్ మరియు యాంగ్'లు విరుద్ధములైనా కూడా వాటి శాశ్వతమైన సామరస్యాన్ని ప్రతిబింబిస్తాయి.

ప్రాథమికమైన ద్వంద్వత్వం: ఇక్కడ చూపినట్లుగా, అన్నమాచార్యులు మానవ ఉనికికి అతి ప్రాథమికమైన ద్వంద్వత్వంతో తలపడినట్లు తెలుస్తోంది. అయితే, వారు తమ స్వీయతను (ఆత్మతత్వమును) అధిగమించి, అంతిమ సత్యంతో కలిసిపోయే అసాధారణ ధైర్యాన్ని కలిగి ఉన్నావారు. ఆ స్థితిలో, వారు తమ మానవ రూపాన్ని అధిగమించారు మరియు మానవులకు శక్యమగు అత్యున్నత స్థాయిని దర్శించారు. వారు వదిలివెళ్ళిన కీర్తనలు మానవాళికి అమూల్యమైన వారసత్వం. అన్నమాచార్యులు అనితరసాధ్యమైన  భక్తి మరియు ధ్యాన మార్గములో మునుపెన్నడూ ఎరగని అంతర్దృష్టిని ప్రదర్శిస్తాయి. ఆధ్యాత్మిక అవగాహనలో ఇంత లోతైన ఎత్తులను ఎవరూ సాధించలేదు. లేరు. అన్నమాచార్యులు భక్తులందరిలో మహోన్నతులుగా నిలుస్తారు. వారి జీవితమే అసమానమైన ఆధ్యాత్మిక తార్కాణము.

నీ కొనచూపున నెఱిఁ గోటిసూర్యు-

లేకమగుచు నుదయింతురటా

నీ కాయమెంతో నీ వునికేదో

నీకంటెఁ బరులని నిక్కఁగనేది    ॥ఇన్ని॥

భావము: "నీ కొనచూపుతోనే అసంఖ్యాక సూర్యులు ఏకమై వుదయిస్తారు. మేరలు నిర్ణయించలేనిది నీ విస్తీర్ణము. పైగా అది దాచిన నీ నివాసం నాకు రహస్యంగా మిగిలిపోయింది. అటువంటి  నీ  ముందు ఇతరుణ్ణి అని చెప్పగలుగు సాహసం చేయగలమా? నీ కీర్తితోనే ఇతరములన్నీ ప్రకాశిస్తున్నాయి. నీవే అన్నిటికీ వెలుగు, జీవమూను. మాకు విడిగా అస్థిత్వమేది?"

వివరణ:

నీకంటెఁ బరులని నిక్కఁగనేది: మానవుడు అవ్వా కావాలి బువ్వా కావాలి అనే యుక్తి తోటి జీవించబోతాడు. కానీ రెండు సాధ్యం కాదు ఏదో ఒకటే. మనం పదే పదే స్మరించుకునే భగవద్గీత వాక్యం "వ్యవసాయాత్మికా బుద్ధిరేకేహ కురునందన" (= నిశ్చయాత్మకమైన బుద్ధి ఒక్కటే ఉంది 2-41) కూడా ఇదే చెప్తున్నది.  దీనిని, ముందు చెప్పుకున్న వివరణను కలిపి చూస్తే ఈ ప్రపంచంలో దైవం ఒక్కటే ఉన్నది మిగిలినవన్నీ ఆయా సమయముల​​ ప్రకారం ఉద్భవించి తిరిగి ఆ పరమాత్మునిలోని  ఏకమవుతున్నాయి. అనగా “పరులము అని భావించుటకు ఆస్కారమే లేదు” అని అన్నమాచార్యులు చెబుతున్నారు.

 

జీవకోటి నీ చిన్నిమాయలో

ప్రోవులగుచు నటు పొడమెనటా

శ్రీవేంకటేశ్వర చెప్పఁగ నీవెంతో

ఆవలఁ బరులకు నాధిక్యమేది    ॥ఇన్ని॥

భావము:  "ఓ వేంకటేశ్వర స్వామి, నీ చిన్నిమాయతో గుట్టలు గుట్టలుగా కనబడు ఈ అనంతమగు లోకాలు పుట్టాయట.  నీ వైభవం జీవములేని పదాలను అధిగమించి, నన్ను విస్మయానికి గురిచేస్తోంది. నీ అపరిమితమైన కీర్తి ముందు ఇతర వాదనలన్నీ అసంపూర్ణంగా మారాయి."​

 

వివరణ:

ఆవల బరులకు నాధిక్యమేది:  దీనితో అన్నమాచార్యులు ఏమి చెబుతున్నారో ఆలోచింతము. ముందుగా భగవంతునికి తనను తాను సమర్పించుకున్న వానికి తనకంటూనికి ప్రత్యేకముగా ఏమీ ఉండదు. వారు దైవము అనండి, సత్యము అనండి, దానితో ఐక్యమై తమకంటూ విడిగా అస్తిత్వం కల్పించుకుని ఉండరు. ముందు చెప్పుకున్న దాని ప్రకారం కూడా ఇదే వర్తిస్తుంది.

 

అన్నమాచార్యుల అసాధారణ ప్రజ్ఞ: ఈ సంక్షిప్త కీర్తన అన్నమాచార్యుల అసాధారణమైన కళాత్మకతకు నిదర్శనము. లోకానుభవమునకు చెందని ఆలోచనలను గొప్ప క్లుప్తతతో తెలియజేయడంలో వారి అసమానమైన నైపుణ్యాన్ని ప్రదర్శిస్తుంది. టూకిగా అనిపించు పదాలతో మనల్ని ఇంతకు మునుపు మానవులు అన్వేషించని తీరాలకు తీసుకెళ్లుటలో వారి ప్రతిభ సాటిలేనిది. వారు రాత్రిని పోలు మనసు అను ఆకాశంలో సూర్యునిలా వెలుగును  ప్రకాశింపజేస్తారు. తన అసాధారణ మేధతో మానవ అనుభవాలకు కొత్తపుంతలు తొక్కుతారు.  .

x-x సమాప్తంx-x