T-240 ఇంచుకంత ధర్మములో నున్నది

 తాళ్లపాక పెదతిరుమలాచార్యులు

240 ఇంచుకంత ధర్మములో నున్నది

For English version press here

ఉపోద్ఘాతము

ఇంచుకంత ధర్మాన్ని పట్టినట్లయితే —

ఒక్కడి ఒరవడి మారినా,

సమాజం సుసంపన్నంగా ఉంటుదన్నది ఆయన విశ్వాసం.

ఇది మతాలు చట్టాల గురించి కాదు —

మనిషిలో అంతర్ముఖ ధర్మం గురించి.

 

పెదతిరుమలాచార్యులు జీవించిన యుగంలో

సామాజిక అణచివేతలు, కుల వైషమ్యాలు,

సాంప్రదాయాల మాయలున్నా —

ఆయన వాటిని చీల్చి చూడగల దృష్టి కలవాడు.

ప్రజా హితాన్ని ధర్మానికి ఆధారంగా పరిగణించి,

నైతికతకు మూలమైన ధర్మాన్ని నిలబెట్టాలన్నదే ఆయన ఆకాంక్ష.

ఇక్కడే ఆయన ఋషిత్వం వికసిస్తుంది.

 

అయ్యన కేవలం భక్తుడు కాదు —

ఒక తత్వవేత్త, మార్గదర్శి,

వేదనను భుజాన వేసుకొని

సామాజిక మార్పుకి సంగీతంలా నిలిచిన గొప్ప సూత్రధారి.

అందుకే పెదతిరుమలాచార్యులు కాలాన్ని దాటి నిలిచిపోయాడు.

 

ఆయన ధర్మబోధ

ఈ రోజుల్లోనూ తలెత్తే సంకటాలకు

ఒక అమూల్యమైన మార్గదర్శనం.

 

ఇదే కారణంగా —

“ఇంచుకంత ధర్మములో నున్నది యిందరి మేలునుఁ గీడును” 

అన్న ఆయన పలుకులు

ఊహ కాదు —

మనిషి అంతరంగాన్ని తాకే స్పర్శ.

 

సామూహిక నాశనం ఊహాత్మకం కాదు —

ఇప్పుడే మనం చూస్తున్న వాస్తవం.

 

అయినా — ప్రతి యుగంలో,

కొంతమంది అయినా,

ధర్మాన్ని నిలుపుతారు —

శాసనబద్ధత కోసం కాదు,

సత్యం  అయినందుకే..

 

అందుకే —

పెదతిరుమలాచార్యుల కలం

ఇజాల గొంతులో కాదు,

వివేకపు ఊపిరిలో మ్రోగుతుంది.

 

అధ్యాత్మ​  కీర్తన

రేకు: 137-6 సంపుటము: 7-222

ఇంచుకంత ధర్మములో నున్నది యిందరి మేలునుఁ గీడును వంచన తోడుతఁ గైకొనఁ దలఁచినవారల నేరుపు లింతేకాని       ॥పల్లవి॥   నరకము లనుభవించితి నని తలఁచిన నలిఁజెడుఁబ్రారబ్థ కర్మములు పరదారాదులఁ గలయఁ దలఁచిన పాపములెల్లనుఁ జుట్టుకొను సురల చరిత్రము వినినయంతలో సుకృతియై వెలయుఁ బురుషుడు దురితచిత్తుల విధంబులు వింటే దుష్కృత్యములకును గుఱియిగును ॥ఇంచు॥   చచ్చినభావమె బ్రతికిన యప్పుడు శరీరసుఖములు మఱచిన ముక్తుఁడు యిచ్చల మృతునకు విభవము సేసిన యేడకు నెక్కుదువృధా వృధా మెచ్చుగ నొరులకు నిచ్చిన యర్థము మీఁదమీఁద ఫలియించు తెచ్చి లోభమున దాఁచిన ధనములు తీరక భూగతమైయుండు  ॥ఇంచు॥   యిలువేలుపైన శ్రీవేంకటేశ్వరు నెఱిఁగికొలిచినను భవమీడేరును పలుకర్మంబుల నెంత దొరలినా ప్రయాసములే కడు ఘనము అలమేల్మంగ పురుషాకారమున ఆచార్యుననుమతి మెలఁగును వలవని లావుల వశగతుఁడై నను వానిచందములు హరియే      ॥ఇంచు॥

Details and Explanations:

పల్లవి:

 

ఇంచుకంత ధర్మములో నున్నది యిందరి మేలునుఁ గీడును

వంచన తోడుతఁ గైకొనఁ దలఁచినవారల నేరుపు లింతేకాని ॥పల్లవి॥

         

పదబంధం	అర్థం
ఇంచుకంత ధర్మములో నున్నది	సుక్ష్మమైన ధర్మములోనే నున్నది
యిందరి మేలునుఁ గీడును	ఈ భూమిపైనున్నవారందరి మేలునుఁ గీడును
వంచన తోడుతఁ గైకొనఁ దలఁచినవారల నేరుపు లింతేకాని	మోసముతో ఆ ధర్మమును సాధించదలచినవారి నేర్పు పరిమితమై వుండును.

 

---

 

ప్రత్యక్ష భావము

సుక్ష్మమైన ధర్మములోనే నున్నది

ఈ భూమిపైనున్నవారందరి మేలునుఁ గీడును.

మోసముతో ఆ ధర్మమును

సాధించదలచినవారి నేర్పు పరిమితమై వుండును.

---

వ్యాఖ్యానం:

అంతర్ముఖమైన ధర్మాన్ని విస్మరించిన సమాజానికి,

క్షయం అన్నది ఊహకాదు —

అది అనుభవాన్ని తాకుతుంది,

దృష్టికి పట్టేలా కనిపిస్తుంది,

సంఘాన్ని తొలిచివేస్తుంది.

ఇప్పుడు దీన్ని అనుభవిస్తున్నాం కూడా.

 

అయినా — ప్రతి యుగంలో —

కొంతమంది మాత్రం

ఆ విచ్ఛిన్న ప్రవాహాన్ని నిలిపేస్తారు —

శాసనబద్ధమని కాదు,

సత్యమైనందుకు.

 

రామానుజాచార్యులు

సమాజ సంప్రదాయాలకు విరుద్ధంగా నడిచినప్పుడూ,

కొంతమంది అప్పుడే గుర్తించారు —

ఆయన నిరసన

ధిక్కారం కాదు,

సత్యానికి లీనమైన నమస్కారం.

బహిష్కృత నియమం కాదు —

జీవితమైయిన ధర్మం.

 

ఈ సినిమా పాటని గుర్తు చేసుకుందాం

కోటికి ఒకరే పుడతారు పుణ్యమూర్తులు

వారి కొరకే వస్తారు సూర్యచంద్రులు

పుణ్యమూర్తులూ.. సూర్యచంద్రులూ

పుణ్యమూర్తులూ..సూర్యచంద్రులూ

 

---

ఇంచుకంత ధర్మములో నున్నది యిందరి మేలునుఁ గీడును

వంచన తోడుతఁ గైకొనఁ దలఁచినవారల నేరుపు లింతేకాని

 

ఎన్ని 'ఇజాలు' ప్రపంచాన్ని కుదిపేశాయి!

క్యాపిటలిజం, సోషలిజం, మార్క్సిజం,

మధ్యమార్గం అన్న మాటలు కూడా —

గొప్ప ఆశయాలే ఐనా ఆచరణలో కాదే.

 

కానీ వాటిలో ఏదీ నిలబడలేకపోయింది —

బయటి నియమాల‌తో, నిషేధాలతో

బలవంతపు కట్టడాలతో చట్టములు మిగిలాయి.

అవి స్వేచ్ఛను తూట్లలా పొడిచాయి.

 

దైవం ప్రేమను పంచే మతాల పుట్టుక కూడా —

ఆ ప్రేమ ప్రచారం మారింది బలవంతపు మార్గంగా.

హింసతో మార్పు కోరడం, దండయాత్రలతో మతప్రచారం —

ఇవి అంతర్ముఖ 'ఇజాల' వితండవాదమే.

 

ఇవి — బాహ్య ధోరణులైనా, అంతర్ముఖ విశ్వాసాలైనా —

సత్యంతో కాక, అభిప్రాయాలతో మొదలై,

విధేయతను కోరి, విచ్ఛిన్నతతో ముగుస్తాయి.

ఐచ్ఛికంగా తమను తామే మింగే పాములు —

ఈ వ్యవస్థలు.

---

మొదటి చరణం:

 

నరకము లనుభవించితి నని తలఁచిన నలిఁజెడుఁబ్రారబ్థ కర్మములు

పరదారాదులఁ గలయఁ దలఁచిన పాపములెల్లనుఁ జుట్టుకొను

సురల చరిత్రము వినినయంతలో సుకృతియై వెలయుఁ బురుషుడు

దురితచిత్తుల విధంబులు వింటే దుష్కృత్యములకును గుఱియిగును ॥ఇంచు॥

 

 

పదబంధం	అర్థం
నరకము లనుభవించితినని తలఁచిన	“నేను నరకం అనుభవించాను” అని భావించిన
నలిఁజెడుఁ బ్రారబ్ధకర్మములు	శేషంగా మిగిలిన, మధన పెట్టు ఇంకా ఫలించాల్సిన బ్రారబ్ధకర్మములు
పరదారాదులుఁ గలయుఁ దలఁచిన	పరస్త్రీ సంయోగం కోసం తలంచిన (భావన వచ్చినను)
పాపములెల్లనుఁ జుట్టుకొను	అన్ని పాపాలు అలాంటి తలంపుతో కూడా చేరతాయి
సురల చరిత్రము వినినయంతలో	దేవతల చరిత్రను వినే క్షణంలో
సుకృతియై వెలయుఁ బురుషుడు	ఆ వ్యక్తి పుణ్యాత్ముడిగా మారిపోతాడు
దురితచిత్తుల విధంబులు వింటే	చెడ్డ మనసు కలిగిన వారి పద్ధతులు వింటే
దుష్కృత్యములకును గుఱియిగును	దుష్ట కార్యాల దారిపడతాడు కూడా.

 

---

 

ప్రత్యక్ష భావము

ఒకడు “నరకం అనుభవించాను” అనుకుంటాడు —

మధన పెట్టు బ్రారబ్థ కర్మలు

ఇంకా నిశ్శబ్దంగా పనిచేస్తున్నాయనేది మరిచిపోతాడు.

 

పరస్త్రీపై మనసు మళ్లించడమే చాలు —

అన్ని పాపాలు ఆ ఒక్క ఆలోచనకే అతనివైపు వస్తాయి.

 

అదే సమయంలో సత్సంగతులు —

సురల చరిత్రములు వినినయంతలోనే

మనిషి సత్స్వభావంతో ప్రకాశించగలడు.

 

కాని చెడు మనసులు చేసే పనులు వింటే —

ఎంత మంచివాడైనా పతనం తప్పదు.

---

వ్యాఖ్యానం:

 

నిజనిష్ఠ మనిషిని పైకి లేపుతుంది.
సంగతులు మనిషిని దిగజార్చుతాయి.
ఆలోచన కూడా కర్మే.

 

ఈ చరణం ధర్మరంగానికి అద్దం వంటిది —
ఆలోచనే కర్మగా మారుతుంది.
మన దృష్టి ఎటుపడితే, మార్పు అక్కడే మొదలవుతుంది.
సంగతులే మన గమ్యాన్ని మలుస్తాయి.
ధర్మం బాహ్యమేం కాదు —
అది అంతర్ముఖమైనది, సూక్ష్మమైనది, తక్షణమే ప్రభావం చూపుతుంది.

---

రెండవ​ చరణం:

 

చచ్చినభావమె బ్రతికిన యప్పుడు శరీరసుఖములు మఱచిన ముక్తుఁడు

యిచ్చల మృతునకు విభవము సేసిన యేడకు నెక్కుదువృధా వృధా

మెచ్చుగ నొరులకు నిచ్చిన యర్థము మీఁదమీఁద ఫలియించు

తెచ్చి లోభమున దాఁచిన ధనములు తీరక భూగతమైయుండు     ॥ఇంచు॥

 

 

పదబంధం	అర్థం
చచ్చిన భావమె బ్రతికిన యప్పుడు	ప్రతి అనుభవాన్ని చచ్చినట్లుగా చూస్తూ జీవించడమే నిజమైన జీవితం
శరీరసుఖములు మఱచిన ముక్తుఁడు	శరీరానుభవాలపై మోహం లేకపోయినవాడే ముక్తుడు
ఇచ్చల మృతునకు విభవము సేసిన	వాంఛలు లేని వ్యక్తికి ధనాన్ని సమర్పించడం
యేడకు నెక్కుదు వృధా వృధా	శ్మశానమెక్కినట్టు — వ్యర్థమే, పరిపాలన లేదు
మెచ్చుగ నొరులకు నిచ్చిన యర్థము	సంతోషంగా, కృతజ్ఞతతో స్వీకరించేవారికి ఇచ్చిన దానం
మీఁదమీఁద ఫలియించు	అటువంటి దానం అనేక రెట్లు ఫలిస్తుంది
తెచ్చి లోభమున దాఁచిన ధనములు	దురాశతో దాచుకున్న ధనం
తీరక భూగతమైయుండు	ఎప్పటికీ ఉపయోగపడదు, భూమిలోనే వుండి పోతుంది

---

 

ప్రత్యక్ష భావము

 

ప్రతి అనుభూతిని స్వీకరించి వెనువెంటనే వదలిపెట్టువాడు,

శరీర సుఖాల మీద ఆసక్తిని  మరచిన వాడు—

నిజమైన ముక్తుడు

 

అటువంటి ఇచ్చలేని, వాంఛలేని యోగికి ధనాన్ని సమర్పించడం —

శవానికి నిధిని చేకూర్చడమే.

అది కేవలం వ్యర్థ ప్రయాస.

 

కానీ సంతోషంగా, కృతజ్ఞతతో స్వీకరించగల వానికి దానం చేస్తే —

అది తిరిగి పూస్తుంది,

పరిణామవంతమైన ఫలితాన్ని ఇస్తుంది.

 

దురాశతో దాచుకున్న ధనం మాత్రం —

పోషించదు, అంతేకాదు—

భూగతమై భూమిలోనే కలిసిపోదా.

 

---

వ్యాఖ్యానం:

 

చచ్చిన భావమె బ్రతికిన యప్పుడు

 

"చచ్చిన భావంతో బ్రతకడం" అంటే అలక్ష్యం కాదు —
భావోద్వేగాల ఆకర్షణను వదిలే దాక్షిణ్యం.
సంతోషం వచ్చినపుడు — పోయినపుడు,
సమత్వాన్ని పండించేవాడు.

 

దురాశ లేదు — నిరాశకు చోటు లేదు.
ఇది జీవితం నుండి విడిపోవడం కాదు —
జీవించడం, కానీ కట్టుబాట్లకు అతీతంగా.

 

అలాంటి మనస్సు స్పందిస్తుంది —
నిశ్శబ్దం నుండి వచ్చే ప్రత్యుత్తరం.
ఇది భావశూన్యత కాదు —
పొగలేని దీపంలా నిర్మలమైన జ్యోతి..

---

మూడవ​ ​ చరణం:

 

యిలువేలుపైన శ్రీవేంకటేశ్వరు నెఱిఁగికొలిచినను భవమీడేరును

పలుకర్మంబుల నెంత దొరలినా ప్రయాసములే కడు ఘనము

అలమేల్మంగ పురుషాకారమున ఆచార్యుననుమతి మెలఁగును

వలవని లావుల వశగతుఁడై నను వానిచందములు హరియే         ॥ఇంచు॥

 

Telugu Phrase	Meaning in English
యిలువేలుపైన	అంతరంగమున నివసించే పరమాత్ముడు
శ్రీవేంకటేశ్వరు నెఱిఁగికొలిచినను	శ్రీ వెంకటేశ్వరునిని తెలిసి, భక్తితో ఆరాధించినా
భవమీడేరును	భవబంధముల నుండి విముక్తి (మోక్షము) కలుగుతుంది
పలుకర్మంబుల నెంత దొరలినా	ఎంత మాటలలో గాని, పనిలో గాని తానే కర్త అని తలచినా
ప్రయాసములే కడు ఘనము	అంతా శ్రమే ఘనతగా మిగిలిపోతుంది — ఫలితాలు మాత్రం అసంపూర్ణంగా ఉంటాయి
అలమేల్మంగ పురుషాకారమున	అలమేల్మంగదేవి ఆ భక్తుని రూపాన్ని ధరిస్తుంది
ఆచార్యుననుమతి మెలఁగును	ఆచార్యుని (శ్రీనివాసుని) అనుమతి, మార్గదర్శకత్వంతోనే ఆమె నడుస్తుంది
వలవని లావుల వశగతుఁడై	అనవసరమైన, అసత్యమైన ఆకర్షణలకు లోనై
నను వానిచందములు హరియే	వాటి అందములో మునిగి, తనును  తాను కోల్పోతాడు

 

 

 

ప్రత్యక్ష భావము

 

అంతరంగములో ఉన్న శ్రీవెంకటేశ్వరునిని తెలిసి ఆరాధించినవాడికి,
అలమేల్మంగదేవి ఆ భక్తుని రూపం ధరించి,
ఆచార్యుడైన శ్రీనివాసుని అనుమతితోనే చర్యలు మొదలుపెడుతుంది.

కానీ జీవుడు తానే కర్తనని భావించి,
మనసుతో, మాటతో, చేతితో ఎంతో శ్రమించినా —
ఆ శ్రమకే ఘనత ఉంటుంది గానీ, ముక్తి మాత్రం దగ్గరపడదు.

 

పైగా ఆ భక్తుడు అనవసరమైన ఆకర్షణలకు లోనైతే,
ఆ లావణ్యాల మాయ అతన్ని తినేస్తుంది —
ఆత్మను తిరిగి మోహబంధానికి అంకితం చేస్తుంది.

 

---

వ్యాఖ్యానం:

అలమేల్మంగ పురుషాకారమున ఆచార్యుననుమతి మెలఁగును

 

"అలమేల్మంగ తానే భక్తుని రూపంలో ప్రవేశించి,

ఆచార్యుడైన శ్రీనివాసుని అనుమతితో కదలుతుంది" అనే ఈ వాక్యంలో

ఒక అపూర్వమైన అంతర్ముఖ స్థితి ప్రతిఫలిస్తుంది.

 

ఇక్కడ అన్నమయ్య తనను

పురుషుడిగా గానీ, "తానే" అనే స్వభావంతో గానీ గుర్తించడు —

ఆ అంతర్ముఖ స్థితిలో

ఆత్మతత్వం కరిగిపోతుంది.

"నేను" అనే భావం అస్తమించిపోతుంది —

అతడొక సాధనము,

దైవ ప్రవాహానికి తాను ఒక రూపంగా మిగిలిపోతాడు.

తానే అలమేలుమంగగా భావిస్తాడు.

 

కాబట్టే అన్నమయ్య

తన కీర్తనల్లో చాలాసార్లు

తనను అలమేలుమంగా లేదా ఇతర స్త్రీల పాత్రలుగా ప్రతిష్ఠిస్తాడు.

ఇది ఊహాప్రయత్నం కాదు —

ఇది స్వరూపరాహిత్య స్థితికి స్వయానా ధ్వని.

 

ఇలాంటి అంతఃశుద్ధి స్థితిలోనే

జిడ్డు కృష్ణమూర్తి తనను “అతడు” అని ఉల్లేఖిస్తాడు —

ఎందుకంటే అక్కడ "నేను" అనే కేంద్రమే ఉండదు.

---

ఈ అంతర్ముఖ స్థితిలో

కర్త, కర్మ, క్రియ

వేరువేరుగా ఉండవు.

"నేను చేస్తున్నా" అనే ఆలోచన ఉండదు,

"ఇది నాకే చెందాలి" అనే ఆకాంక్ష ఉండదు.

 

కార్యం మాత్రమే మిగులుతుంది —

చిత్తశుద్ధితో, తలంపుల్లేని యధేచ్చ క్రియగా.

 

గమ్యం తెలియని నదీ ప్రవాహంలా —

ఆ మౌనమే

ఎల్లలు లేని జీవనము

---

X-X-The END-X-X